sarnamihuisnl Reacties zijn gesloten

Column Tasiana Ramdin – Aflevering 6: Monkey see, monkey do

Een hele poos geleden zat ik in een grote meeting met allemaal slimme mensen. Het was een brainstormsessie en hoewel ik uit een legal vakgebied kwam, werd ik gevraagd mee te denken met marketing. Een hele slimme zet van de company, omdat je dan mensen krijgt die ‘out of the box’ denken. Mij werd gevraagd wat een manier was om oudere hits weer onder de aandacht van het publiek te brengen. Ik begon hardop na te denken en zei het eerste dat in mij opkwam, namelijk oudere hits in een akoestisch jasje. De directeur van de company zei: ‘Dat is een heel goed idee; de MTV Unplugged series hebben het inderdaad goed gedaan toentertijd.’

Lees verder
sarnamihuisnl Reacties zijn gesloten

Column Tasiana Ramdin – Aflevering 5: Manai ka boli

Ik kreeg recent een prachtig compliment. Ik werd uitgemaakt voor slang. Nu vind ik dat niet bijster problematisch. Als er iets is dat ik heb geleerd in het leven, is dat ik geen controle heb over wat uit de mond van een ander komt. En ik besef dat ik al helemaal geen invloed heb op hun denkproces dat leidt tot de conclusie slang. Sterker nog, ik vind dat je het recht hebt op een eigen mening. En of je me nu slang noemt of schaap, kip, konijn of koekind.

Lees verder
sarnamihuisnl Reacties zijn gesloten

Column Tasiana Ramdin – Aflevering 4: Kraboementaliteit

Mijn vader houdt van vissen. Eén van die keren was hij gaan vissen en kwam thuis met verse vis en … jutezakken met levende krabben. Kraboes noemen we ze op z’n Surinaams. Hij pakte een grote ton, zette deze onder het huis – ja, dit was in Suriname – en deed al de kraboes erin. Ik was toen nog klein en hij zei aan mij dat ik op de trap moest blijven en moest roepen als het één van de krabben bijna lukte om over de rand te klimmen, terwijl hij ondertussen aan de slag ging met de verse vis. Ook zei hij dat ik vooral niet achter de krab aan moest gaan, als die al ontsnapt was, omdat die me anders met zijn scharen te lijf zou gaan.

Lees verder
sarnamihuisnl Reacties zijn gesloten

Column Tasiana Ramdin – Aflevering 3: What’s your story?

Elk jaar krijgen we 365 bladzijden. Ok, soms krijgen we er 366, zoals in 2016. En dat is, als het je gegund is om alle bladzijden om te mogen slaan. Prince en George Michael kregen namelijk een aanzienlijk aantal minder bladzijden dit jaar en met hen een paar minder bekende, maar daarom niet minder belangrijke mensen. Ik besefte ineens dat je Fidie (Surinaamse uitdrukking voor de dood) niet kunt omkopen. Dus wat doen wij met de bladzijden die aan ons gegeven zijn? Als ik met een column begin, dan heb ik een mooie schone bladzijde. Tegen de tijd dat ik bijna klaar ben met mijn verhaal, zitten er overal stukken geknipt en geplakt, gekleurd en doorgestreept. Zo ziet ons jaar er ook vaak uit. Met ups-and-downs. Sommige bladzijden zien er wilder uit dan anderen en dat soms voor langere periode.

Lees verder
sarnamihuisnl Reacties zijn gesloten

Column Tasiana Ramdin – Aflevering 2: Houdbaarheidsdatum overschreden?

Mijn ene vriendin gaat trouwen. Mijn andere vriendin is al getrouwd en krijgt een baby. En ik? Ik ben noch getrouwd, noch heb ik een baby onderweg. Wel ben ik met mijn eigen bedrijf begonnen. En aangezien ik weet dat een business de eerste drie jaar 1×24 uur aandacht nodig heeft, is mijn bedrijf de eerstkomende tijd mijn baby. Niks mis mee, zou je denken. Maar nu komt het. Ik heb, technisch gezien, mijn houdbaarheidsdatum overschreden. Binnen onze Hindostaanse gemeenschap is het namelijk zo dat je vóór een bepaalde leeftijd getrouwd en gesetteld moet zijn, want anders ben je een vervallen potje augurken. Er is blijkbaar een bepaalde volgorde die de ideale volgorde met een ideale timeline is waarin je je leven moet leven; goed leren op school, studeren, afstuderen, carrière maken, rijk worden, trouwen, een huis kopen, kinderen krijgen en lang en gelukkig leven.

Lees verder
sarnamihuisnl Reacties zijn gesloten

Column Tasiana Ramdin – Aflevering 1: Loop niet in de zon

Een poos geleden was ik ergens op bezoek en toen kwam er een dame binnen die aan haar dochter vroeg; ‘Hoe is je dochter (haar kleinkind) zo donker geworden?’, waarop de dochter antwoordde: ‘Ze is hetzelfde gebleven hoor, ma. De hele dag is ze binnen.’ De moeder vervolgde: ‘Let wel een beetje op, hoor, dat ze niet in de zon loopt en donker wordt’. Zat ik daar. Zelf donker van kleur en een groot zonneliefhebber. En ik kon mijn mond niet houden, of dat nu als respectvol werd gezien of niet. Dus ik tegen haar: ‘Kunt u mij vertellen wat er mis is met donker zijn?’ Er volgde wat gestamel, maar een echt antwoord kreeg ik niet. Nu had ik eigenlijk niet zo verbaasd moeten zijn. Ik weet nog dat sinds ik klein was, ik opmerkingen om mij heen hoorde over kleur.

Lees verder