Samen met mijn zoon Amriet bezoek ik regelmatig voetbalwedstrijden van Ajax, maar ook in het buitenland. Samen reizen en leuke dingen doen is heerlijk. Ik raad het een ieder aan. Amriet is een fervente aanhanger van Real Madrid en van Ronaldo terwijl ik voor Barcelona ben en Messi bhakt (devoot). Dat geeft allemaal heel fijne discussies. Het was bijna echter anders verlopen. Als jonge vader wilde ik mijn zoon op een aparte sport zetten. In elk geval geen voetbal. De kinderen van mijn collega’s zaten op piano les, deden aan hockey, squashen, schaatsen en korfbal. Hoewel ik wist dat ik dit laatste mijn zoon zeker niet zou aandoen.

Op een dag kreeg ik het lumineuze idee om hem op schaken te zetten. Ooit was ik een fan van Boby Fischer, zonder dat ik verstand had van schaken. Ik schreef hem in op een schaakschool ergens op de grens van Wassenaar. Het werd geen succes. Amriet had de elementaire beginselen van het schaken gauw door, maar we misten ten enenmale de sociale aansluiting met de groep. Het waren allemaal blagen met dubbele voornamen, die vervolgens werd afgekort tot eerste letter van hun dubbele naam zoals HJ, GJ, JW. Ze droegen Tenson jassen, praatten geaffecteerd en werden afgezet met een Volvo station. Op de achterbank was er namelijk ruimte voor de hond en de hockey stick. Uiteindelijk is Amriet gewoon  gaan voetballen bij TAC 90. Hij heeft daar een geweldige tijd gehad en vele vrienden gemaakt. De geur van Sardien en broodje bacáw, een blikje Fernandes ruikt nu eenmaal vertrouwelijker.

Zo gingen we een keer naar de Amsterdam Arena. Speciaal voor Zlatan. Een week eerder had hij een geweldig doelpunt gemaakt tegen NAC. In die dagen had ongeveer heel Nederland een hekel aan hem omdat hij had gedurfd om Van de Vaart te bedreigen met de machtige zin “Stop the lies or I”ll break both you legs”.  Amriet en ik hadden een hekel aan Van der Vaart, dus waren wij automatisch voor Zlatan.  Daarna hebben wij zijn voetbalcarrière op de voet gevolgd. Ik was natuurlijk erg blij toen hij bij Barcelona ging voetballen.

In zijn prachtige biografie “Ik, Zlatan” staat dat je de jongen wel uit Rosengard krijgt, maar Rosengard niet uit de jongen. Rosengard is de achterstandswijk in Malmö waar de Zlatan opgroeide. Veel ouders wilden niet dat hun zoon samen met Zlatan voetbalde, dat ouders vergaderingen belegden om Zlatan uit het elftal te weren. Ook trainers werden onder druk gezet om hem maar niet op te stellen. En de reden was dat hij zo onhandelbaar was. Zijn afkomst als allochtoon speelde natuurlijk ook een rol. Die Zlatan is nu de trots van voetballend Zweden en maakt reclame voor de oerdegelijke Zweedse auto Volvo. Hij wordt afgebeeld als een echte Zweed als een Viking. Ik geniet van de reclames die hij maakt voor Volvo. Hij zei eens: ‘Ik denk dat ik het nieuwe Zweden ben, de nieuwe generatie, met al die verschillende achtergronden.’ Bosnische vader, Kroatische moeder. Zweed. Kosmopoliet dus. Hij heeft ook een absurd en aangenaam gevoel voor humor. Zo vroeg een keer een Journalist: Wat heb je je vrouw voor haar verjaardag gegeven? ‘Niks. Ze heeft Zlatan al. Over Parijs zei hij: “ Het zicht op Parijs is prachtig vanaf hier, maar er is slechts één toren en dat ben ik”.

Velen vinden het jammer dat Zlatan geen grote prijzen heeft gewonnen. Inderdaad hij heeft geen Europa Cups gewonnen en geen Europees kampioen geworden met zweden. Dat is helemaal niet erg. Ik heb hem zien voetballen.