Deze maand een aantal kleine verhalen. In de archieven kwam ik het verhaal tegen van Allibux met het contractnummer 50/Y. Ik heb het opgezocht in de database en kwam het volgende tegen.

Contractnummer	Y/50
Achternaam	Alli Buse
Voornamen	Bhawannibuse
Geslacht	man
Godsdienst of kaste	Mosulman
Leeftijd	35
Huidskleur	bruin
Lengte	1,493
Geboren	Brits Indie
District	Gondah
Politiepost	Auohari
Dorp	Barauna
Kinderen	nee
Scheepsnaam	Engels schip Mersey I
Wervingsinstantie	koloniaal gouvernement
Afreisplaats	Calcutta
Afreisdatum	17-1-1896
Aankomstplaats	Paramaribo
Aankomstdatum	10-4-1896
Planter	J.J Spiering
Plantage	Pl. Johannesburg (Ben Comm.)
Begindatum contract	10-4-1896
Einddatum contract	10-4-1901
Vertrokken of overleden	vertrokken
Memo-veld	Op den 14 Juni 1905 vertrokken per Avon naar Calcutta.

Wat gelijk opvalt is de spelling van de naam. Uit de archieven blijkt dat spelling is Allibux terwijl uit de database blijkt dat schrijfwijze Alli Buse is. Ik hoop dat iemand van u een verklaring hiervoor kan geven. Deze meneer heeft f 5,00 en brieven gestuurd naar zijn vrouw Jhumani in Calcutta en vraagt aan haar om het geld terug te sturen naar hem. Hij gaat het geld gebruiken om zijn overtocht te betalen. Deze meneer is ook vertrokken na een periode van negen jaren. Een verblijf in den vreemde zonder zijn vrouw en kinderen.

Een brief waarin de immigrant Sital 550/Z  een bedrag van f 20 naar zijn vrouw Bhagwania stuurt. Een andere brief van mevrouw Bachown waarin staat dat zij een bedrag van f 10  naar haar vader stuurt , de heer Sheocharan in India. Als je naar de bedragen kijkt die worden overgemaakt dan zijn het forse bedragen. Zeker als je dat relateert aan het loon van een arbeider. Volgens het Koelietractaat waren de Hindoestaanse immigranten verzekerd van een minimumloon van 60 cent voor volwassen mannen en 40 cent voor vrouwen en kinderen per dag. Maar de werkelijkheid was anders. Om de lonen zo laag mogelijk te houden deelden de planters hun arbeiders ( onze voorouders) in twee categorieën. Tot de eerste categorie behoorden mannen die gezond en fysiek sterk waren ( able-bodied); “tweede klasse mannen “ en vrouwen en kinderen behoorden tot de twee groep ( not able-bodied) [1]. Een arbeider verdiende ongeveer fl 0,60 per taak. Dus niet per dag, maar per opgedragen taak. Een taak kon langer dan een dag duren. En als een taak naar de opvatting van de opzichter niet goed was uitgevoerd liep men de kans om geen loon te krijgen, dan wel een evenredig deel ervan. Indien u meer wilt lezen over de lonen, werving en selectie van onze voorouders verwijs ik u naar het boek van dr.drs, Radjinder Bhagwanabli: de nieuwe awatar van slavernij.

[1] Hindoestaanse migranten onder het indentured labour systeem naar Suriname, 1873-1916. De nieuwe awatar van slavernij. Dr.drs Radjinder Bhagwanbali