Tentoonstelling Calcuttabrieven

Van 7 juni t/m 27 augustus presenteert het Sarnámihuis in samenwerking met het Haags Gemeentearchief de indrukwekkende tentoonstelling De Calcutta Brieven in de posterwand van het Haags Gemeentearchief in het Atrium Den Haag. De opening zal worden gedaan door wethouder van Mobiliteit en Cultuur, Robert van Asten en voorzitter van het Sarnámihuis Amar Soekhlal.

Lees verder

Indian History Month

In juni 2022 viert het Sarnámihuis de zesde editie van Indian History Month. Omdat Indian History Month samenvalt met Pride Month heeft het Sarnámihuis voor dit jaar krachten gebundeld met Hindostaans & Queer en is het thema van dit jaar #PRIDE. Gedurende de hele maand juni worden op de social mediakanalen van het Sarnámihuis en Hindostaans & Queer dagelijks bijzondere queer perspectieven gedeeld uit het Hindostaanse heden en verleden. Het zullen perspectieven zijn die veelal onbekend zijn en niet terug te vinden zijn in de Nederlandse geschiedenisboeken of musea, maar een belangrijk onderdeel zijn van het Hindostaans cultureel erfgoed.

Lees verder

De Calcuttabrieven in “Iedereen Verlicht”

Het NTR programma Iedereen Verlicht heeft aandacht besteed aan de Calcuttabrieven. “De Calcuttabrieven, te vinden in het Nationaal Archief Suriname, vertellen de persoonlijke verhalen van de Hindostaanse contractarbeiders die 149 jaar geleden van India naar Suriname reisden. Deze brieven bevatten emotionele en pijnlijke verhalen en zijn nu gedigitaliseerd en verzameld in boeken. Zodat dit deel van de migratiegeschiedenis niet verloren gaat en bespreekbaar wordt gemaakt. Iedereen Verlicht is een programma van de NTR. Persoonlijke verhalen van mensen die zich, vaak geïnspireerd door het Hindoeïsme, spiritueel bezig houden met het verbeteren van zichzelf en de wereld.”

Lees verder

Prof. dr. Ruben Gowricharn: ‘De Mogols hebben Hindoes eeuwenlang onderdrukt’

De populairste rechtvaardiging van Hindutva aanhangers om moslims naar de marge te bezemen is dat de Mogols eeuwenlang Hindoes hebben onderdrukt. Daarom mogen Hindoes nu Moslims onderdrukken. Deze redenering heeft iets wraakzuchtigs en triomfantelijks, maar is op logische en historische gronden onjuist. In de vorige aflevering heb ik duidelijk gemaakt dat er in de Mogolperiode geen Hindoes bestonden zoals we die nu kennen. Het begrip Hindoe is door Engelsen gelanceerd als een verzamelnaam voor de vele religieuze gemeenschappen die in Zuidoost-Azië woonden en die eigen gebruiken en tradities bezaten. Ik wijs er ook op dat lang niet alle gemeenschappen – ook in het Mogolrijk – met elkaar verbonden waren, dus dat er niet één, maar verschillende gemeenschappen waren. Dat maakt het lastig om te beweren dat Mogols de Hindoebevolking heeft onderdrukt want er bestonden geen Hindoes zoals we die nu kennen.

Lees verder

Bris Mahabier: Etnocentrisme in de prechristelijke cultuur van India

Uit mijn netwerk merkten twee lezers van mijn vier recentelijk gepubliceerde artikelen over de ráchas (demonen) in het epos Rámayan en in het vroegere Rámliláspel in Hanna’s Lust in Wanica (in Suriname) op, dat negatieve opvattingen over ‘vreemde’ bevolkingsgroepen ook in andere culturen en ‘heilige’ boeken voorkomen. Hun opmerking is zeker juist. Dit kon ik zonder lang nadenken toegeven. Niet alleen in andere culturen van vroeger, maar ook in tegenwoordige. Zeker niet alleen in de door brahmanen gedomineerde hindoecultuur van India, maar ook in de westerse cultuur, bijv. in de Amerikaanse. In de VS ging het niet alleen om opvattingen in boeken, maar – helaas – ook om discriminatoir en racistisch gedrag in het alledaagse leven, waarvan vooral de Afro-Amerikanen te lijden hadden.

Lees verder

Logo Herdenking Hindostaanse Immigratie 140 tot en met 149

In het jaar 2013 werd door de regering van Suriname de Nationale Commissie Herdenking Jubileumjaar van 140 jaar Hindostaanse Immigratie, 150 jaar Keti Koti en 160 jaar Chinese Immigratie ingesteld. Zij hadden de taak om deze 3 herdenkingen nationaal te etaleren met culturele manifestaties op nationaal vlak. Kunstenaar Ranjan Akloe ontwierp in samenspraak met de Hindostaanse organisaties OHM en CUS het logo 140.

Lees verder

Laatste bericht: aanmeldingen 4 juni stopgezet vanwege overvolle boeking!

De afgelopen jaren heeft het publiek al kennis kunnen nemen van de Calcuttabrieven, een unieke bron voor de geschiedenis van Hindostanen die niet eerder ontsloten is geweest. Op 4 juni 2022 is het dan eindelijk zover. Dan wordt in het kader van 149 jaar Hindostaanse Immigratie de tiendelige encyclopedie van de Calcuttabrieven officieel gepresenteerd aan het publiek. De naam Calcutta-brieven staat voor het geheel van de correspondentie tussen autoriteiten in Suriname, India en Guyana over Hindostanen en hun familie in die landen tussen 1873 en 1946. Het bijzondere aan deze correspondentie is dat het de emoties blootlegt van mensen wier stem nooit gehoord is geworden. Het laat een deel van de koloniale geschiedenis zien waar niet vaak over geschreven wordt: de emotionele dimensie in de relatie tussen familieleden die vertrekken en zij die achterblijven.

Lees verder

Lezing Dr. Drs Radjinder Bhagwanbali 29 mei 2022 Den Haag

Dr. Drs. Radjinder Bhagwanbali is een expert op het gebied van de Hindostaanse geschiedenis. In 1996 publiceerde hij zijn dissertatie getiteld Contracten voor Suriname. Daarin behandelt hij het systeem van werving en misleiding in India. In 2010 kwam De nieuwe awatar van slavernij over de werk- en levensomstandigheden op de plantages in Suriname uit gevolgd door Tetary de koppige in 2011 over vijf grote opstanden tijdens de periode van Hindostaanse dwanarbeid. In 2021 publiceerde hij De tot koelie gemaakten.

Lees verder

Professor. Dr. Ruben Gowricharn: ‘The Mughals have invaded India’

The oppression of Muslims in present-day India, and increasingly in diaspora countries such as the Netherlands, is justified by historical arguments. One of the most common claims is that the Mughals invaded India and oppressed the Hindus for centuries. This statement assumes that the entire population was Hindu and that the Mughals were all Muslims. […]

Lees verder

Activiteiten herdenking en viering Hindostaanse immigratie

In mei en juni 2022 vinden verschillende bijeenkomsten plaats in het kader van de herdenking en viering van Hindostaanse immigratie waarbij het Sarnámihuis betrokken is. Zo vindt op zondag 29 mei een lezing plaats van Dr. Drs. Radjinder Bhagwanbali. Op zaterdag 4 juni vindt de presentatie van de Calcuttabrieven plaats in samenwerking met Vahon Hindoebasisschool. Daarnaast vinden op zondag 5 juni een bijeenkomst plaats in Museum Vlaardingen en op de Vahon Hindoebasisschool.

Lees verder

Prof. Dr. Ruben Gowricharn: ‘De Mogols zijn India binnen gevallen’

De verdrukking van Moslims in het huidige India, en steeds meer in de diasporalanden zoals Nederland, wordt gerechtvaardigd met historische argumenten. Een van de meest gehoorde beweringen is dat de Mogols India zijn binnengevallen en de Hindoes eeuwenlang hebben onderdrukt. Deze uitspraak veronderstelt dat de hele bevolking Hindoe was en dat de Mogols allemaal moslims waren. Daarmee is een complex historisch verschijnsel versimpeld tot een religieuze tegenstelling: Hindoes versus Moslims. Veel hedendaagse vijandigheid jegens Indiase Moslims vindt haar rechtvaardiging in deze bewering. Het is een historische aanklacht die aanzienlijk meer emoties oproept dan bijvoorbeeld de overheersing van India door de Engelsen. Alleen al aan dit verschil tussen de Engelsen en de Mogols is af te lezen dat het niet gaat om politieke en militaire overheersing, maar om een religieuze tegenstelling.

Lees verder

Prem Dihal: Nederland en India

India en Nederland, twee werelden ver van elkaar verwijderd zijn door de eeuwen heen meermalen met elkaar in contact gekomen. De eerste Nederlanders in India gingen op zoek naar lucratieve handel. Peper, nu verkrijgbaar in elke supermarkt, was in de tijd van de VOC een kostbaar goed. De eerste Indiërs die naar Nederland kwamen, hadden als contractarbeiders gewerkt op de plantages van Suriname. Na de Tweede Wereldoorlog volgden emigranten die rechtstreeks de oversteek van India naar Nederland maakten.

Lees verder

Rishma Khubsing: You may say i’m a dreamer, but I’m not the only one!

Het nummer ‘Imagine’ van John Lennon raakt mij telkens opnieuw, sinds de eerste keer dat ik het lied hoorde. Net als het gedicht ‘Wan Bon’ van de Surinaamse dichter Dobru. Ze raken mij diep in mijn hart en ziel. Het triggert een verlangen naar eenheid en een gevoel van saamhorigheid dat in mij leeft. Opgegroeid in een pandit familie werd spiritualiteit een rode draad door mijn leven. Ik ben mensen gaan zien als zielen, die allen als zonnestralen zijn vanuit een goddelijke bron. Vanuit deze visie zijn alle mensen gelijkwaardig, ongeacht huidskleur, religie, culturele afkomst of sociaal economische status.

Lees verder

Kavish Sewnandan: De Navratri-rage

Dit jaar vielen de vastenperiodes van christenen, moslims en hindoes met elkaar samen. Dit komt niet ieder jaar voor en dit zijn dan ook bijzondere dagen geweest. Ik merk echter dat de hindoegemeenschap, en dan met name de gemeenschap vanuit de sanathana dharma-stroming, zich steeds sterker wilt profileren op dit vlak. Er is namelijk een heuse Navratri-rage gaande waar de commercie handig op inspeelt. Het 10-dagen en 9 nachten vasten wordt steeds meer een lifestyle-trend en ik heb het idee dat met name jongeren steeds meer vasten om te vasten, zonder dat zij de ware betekenis ervan begrijpen.

Lees verder

Training Hindostaanse geschiedenis

Deze training behandelt in vogelvlucht de geschiedenis van Hindostanen in de vorm van vraag en antwoord. Deelnemers aan de training worden in staat gesteld om hun kennis over te dragen op evenementen over Hindostaanse geschiedenis. Zo zal het Sarnámihuis in juni 2022 in samenwerking met het Gemeentearchief van Den Haag een tentoonstelling organiseren over de Calcuttabrieven. Vanuit de wijkbibliotheken worden er bussen georganiseerd naar het Stadhuis. Deelnemers aan de cursus kunnen ingezet worden als gids bij de tentoonstelling. Maar ze kunnen ook ingeschakeld worden bij lezingen op scholen.

Lees verder

Bris Mahabier: Het vroegere Rámlilá-spel aan de Hanna’s Lustweg

In de Rámlilá, een zeven- of tiendaagse openlucht volkstoneel, krijgt het leven van Rám(chandra), de préchristelijke kroonprins van Ayodhyá (in India), het hoofdaccent. Zijn vader koning Dashrath, Ráms echtgenote prinses Sitá, zijn halfbroer Lakshman, de apengeneraal Hanumán en de demonenkoning Rávan spelen een substantiële rol. Belangrijke momenten uit het leven van Rám, i.h.b. zijn huwelijk met de lieftallige prinses Sitá, zijn verbanning t.g.v. een hofintrige, de ontvoering van Sitá door Rávan, de moeizame zoektocht naar Sita en Ráms strijd tegen de demonenkoning Rávan van Lanká, staan in dit uitbeeldende spel centraal.

Lees verder

Prof. dr. Ruben Gowricharn: Surinaamse Hindoes en Moslims in Nederland

Hindostanen vormen een etnische groep. Die is niet homogeen, ook niet in religieus opzicht. Wij bestaan uit Hindoes, Moslims, Christenen en heidenen die onderling weer verschillende opvattingen hebben. Voor iemand als ik, die in Suriname is geboren en getogen, is die diversiteit heel gewoon. Ik ben opgegroeid in een etnisch en religieus gemengde wijk en heb ook een Katholieke, Islamitische en Hindoeschool bezocht. Niemand deed moeilijk over de godsdienst van de ander, ook niet wanneer die tot een andere etnische groep behoorde. Sterker, de religieuze verschillen waren in het sociale verkeer van Hindostanen nauwelijks merkbaar: we zagen er hetzelfde uit, we sprake dezelfde taal, hadden grotendeels dezelfde gerechten (met als uitzondering het gebruik van varkens- en rundvlees) en we trouwden onderling. Op feestdagen  brachten Hindoes en Moslims eten voor elkaar.

Lees verder

Rihana Jamaludin: Literatuur van Suriname en Antillen op literatuurlijst voor scholen voortgezet onderwijs

Het Nederlands Instituut voor Beeld en Geluid op School heeft actief lesmateriaal voor het schoolvak Nederlands ontwikkeld, met de bedoeling Nederlandstalige literatuur op een aantrekkelijke manier te ontsluiten voor het voortgezet onderwijs. Karlijn Naaijkens, educatief medewerker bibliotheek en Gepco de Jong, docent Nederlands en promovendus Universiteit Leiden, werken samen met researchers van Beeld en Geluid binnen beeldengeluidopschool.nl aan de ontwikkeling van dit materiaal en richten zich daarbij op Nederlandstalige literatuur uit het Caraïbisch gebied en Suriname. Op de Nederlandse scholen worden vooral nog witte schrijvers gelezen – hoewel daar wel al verandering in zit – laat deze lijst daar een mooi duwtje in de goede richting zijn en docenten handvatten geven die ze gemakkelijk kunnen toepassen.

Lees verder

“New Lives in Anand: Building a Muslim Hub in Western India”

Anand is een kleine stad in westelijk India. Het stadje is voornamelijk bekend van de melkfabriek Amul, en in de wintermaanden als een geliefde shopping bestemming voor overzeese Indiërs op bezoek in hun thuisregio. Minder bekend is dat Anand ook een aankomstpunt is voor duizenden vluchtelingen, die tijdens rellen in 2002 de omliggende dorpen ontvluchtten. In het nabijgelegen dorp Ode, bijvoorbeeld, werden 23 mensen levend verbrand toen een groep mannen hun huizen van buitenaf afsloot en in brand staken. In het overwegend Hindoeïstische dorp wisten de aanvallers precies welke huizen tot Moslims behoorden, en staken juist die huizen in brand. De rellen werden georganiseerd door militante Hindoe-nationalistische organisaties in de aanloop naar de deelstaatsverkiezingen in Gujarat in 2002. Als gevolg van dit geweld ontvluchtten vele Moslims de dorpen waar ze generaties lang als minderheid naast hun overwegend Hindoeïstische buren hadden gewoond. In heel Gujarat raakten in deze periode naar schatting 200.000 mensen ontheemd.

Lees verder

Literaire middag met Safikan Goelamhaider

Sarnámihuis i.s.m. Algemene Hindoe Basisschool VAHON presenteert een literaire middag met Safikan Goelamhaider Goelamhaider vestigt met de publicatie van haar boek “Ineens hadden ze een man voor mij…” de aandacht op het vraagstuk van uithuwelijking in de Hindostaanse gemeenschap. Ze heeft een autobiografisch verhaal geschreven over een episode uit haar leven als 17-jarig Hindostaans meisje […]

Lees verder

Boekpresentaties Safikan Goelamhaider

In maart vinden twee boekpresentaties plaats van auteur Safikan Goelamhaider. Op dinsdag 8 maart vindt in het kader van Internationale Vrouwendag een bijeenkomst plaats in Amsterdam in samenwerking met Stichting Simud. Op zondag 27 maart vindt een literaire middag plaats in samenwerking met Stichting VAHON in Den Haag.  Met haar boek “Ineens hadden ze een man voor mij…” vestigt ze de aandacht op het vraagstuk van uithuwelijking in de Hindostaanse gemeenschap.

Lees verder

Danstheaterproductie CTRL-ALT-IDENTITY

Het is bijna zover! Op 11, 12 en 13 maart is de danstheatervoorstelling CTRL-ALT-IDENTITY te zien in Theater Zuidplein! De afgelopen maanden deelde Anima Jhagroe-Ruissen het maakproces van deze productie, van henna workshops tot de ontwikkeling van de danstaal. Nu zijn de laatste voorbereidingen aan de gang en gaat de productie het podium op. Lees meer over de voorstelling en kom kijken!

Lees verder

Samenwerking Vahon en Sarnámihuis

Het Sarnámihuis en de stichting Vooruitstrevend Algemene Hindoe Onderwijs Nederland (VAHON) gaan de komende jaren samenwerken op terreinen zoals de bewustwording van de Hindostaanse identiteit, de geschiedenis, kunst en cultuur. De VAHON school aan de Mackaystraat 6 in Den Haag is bruisende en inspirerende omgeving, waar kinderen naast het reguliere onderwijs ook Hindi lessen krijgen. Er wordt ook veel nadruk gelegd op de Hindoewaarden.

Lees verder

Kavita Parbhudayal: Wethouder in Den Haag en nummer 2 op de verkiezingslijst van de VVD

Op 16 maart 2022 zijn er gemeenteraadsverkiezingen en deze verkiezingen zijn erg belangrijk omdat je met je stem invloed kunt uitoefenen op de inrichting en het beleid van je gemeente. Dit geldt zeker voor de grote steden, met name voor Den Haag waar Hindostanen een significant onderdeel zijn van het inwonerstal. Het Sarnámihuis spreekt met een aantal kandidaat raadsleden, met name met de vraag: waarom zouden Hindostanen op zijn/haar partij moeten stemmen? Onderstaand een interview met Kavita Parbhudayal wethouder in Den Haag van Zorg, Jeugd en Volksgezondheid, tevens eerste locoburgemeester.

Lees verder

Bris Mahabier: Dharma en ráchas in de Rámáyan van Válmiki – een samenvatting van de Válmiki Rámáyan (deel 3)

Dashrath, de machtige koning van Koshalá in het Noordoosten van India, resideerde in de stad Ayodhyá (ligt in de huidige deelstaat Uttar Pradesh). Deze polygame koning was wel potent, maar – helaas – niet vruchtbaar. Zijn kinderloosheid baarde hem ernstige zorgen. De hoofdkoningin Kaushalyá en vooral de koning zelf verlangden intens naar een zoon, een troonopvolger en bestendiger van hun verheven regeerdersgeslacht Raghuvans. Daarom deed koning Dashrath een ultieme poging door het verrichten van een putrakameshthi yagya, een ritueel, om de gunst van de goden af te smeken. Dashrath voerde met de hulp van invloedrijke brahmaanse priesters onder leiding van Vashistha, zijn hofpriester, een groots opgezet meerdaags paardofferritueel, een ashvamedha, zeer punctueel uit.

Lees verder

Kavish Partiman: Kandidaat gemeenteraadslid voor het CDA in Den Haag

Op 16 maart 2022 zijn er gemeenteraadsverkiezingen en deze verkiezingen zijn erg belangrijk omdat je met je stem invloed kunt uitoefenen op de inrichting en het beleid van je gemeente. Dit geldt zeker voor de grote steden, dus ook voor Den Haag waar Hindostanen een significant onderdeel zijn van het inwonerstal. Het Sarnámihuis spreekt met een aantal kandidaat raadsleden, met name met de vraag: waarom zouden Hindostanen op zijn/haar partij moeten stemmen? Ik spreek Kavish Partiman die op nummer 2 staat op de lijst van het CDA in Den Haag. Het is een koude winderige dag als ik met hem afspreek in een restaurant. Stipt op het afgesproken tijdstip stapt een montere goedlachse dertiger het restaurant binnen. Het zijn drukke dagen voor Kavish Partiman die ook fractievoorzitter is van het CDA.

Lees verder

Svastika Ramcharan: Vrij om te kiezen?

Met Maya voer ik zo nu en dan luchtige conversaties over serieuze kwesties in het leven. Een dergelijke babbel levert altijd nuttige informatie, bovenal verhelderende perspectieven op. Onlangs stuurde zij mij een videootje over de monarchvlinder. “Wat denk je, ontwerp of toeval?”, vroeg ze me erbij. Voor vlinders heb ik nooit belangstelling gehad. Wel een gevoel dat dichtbij aversie ligt. Ik begreep niet goed hoe sommigen gefascineerd konden kijken naar een wezentje dat er door een combinatie van kleuren en patronen eng uitzag. Vooral de gedachte dat het beestje voor de gedaanteverwisseling een rups was, bezorgde mij rillingen over mijn lichaam.

Lees verder

Safikan Goelamhaider: Ineens hadden ze een man voor mij…

Het Sarnámihuis en uitgeverij Amrit Publishers vestigen met de publicatie van het boek van Safikan Goelamhaider de aandacht op het vraagstuk van uithuwelijking in de Hindostaanse gemeenschap. Goelamhaider heeft een autobiografisch verhaal geschreven over een episode uit haar leven als 17-jarig Hindostaans meisje in Suriname. Ze woonde in het bauxietdorp Billiton. Ze werd uitgehuwelijkt aan een Hindostaanse man uit Nederland. De man vertrok na het huwelijk naar Nederland. Het meisje volgde kort daarop, maar werd niet afgehaald op Schiphol; niet door haar man en ook niet door haar broers en zussen die in Nederland wonen. Hoe het haar daarna vergaat, wordt uitgebreid uit de doeken gedaan in haar boek. Het verhaal speelt zich af aan het begin van de jaren zeventig toen de grote migratiestroom van Suriname naar Nederland op gang kwam.

Lees verder

Internationale Vrouwendag 2022: Talkshow & Expositie ASHANTI

Op 8 maart 2022 organiseert het Sarnámihuis in samenwerking met de danstheaterproductie CTRL-ALT-IDENTITY een talkshow waarin twee generaties Hindostaanse vrouwen met elkaar in gesprek treden. Naar aanleiding van de expositie over ASHANTI, de feministische vrouwenkrant uit de jaren ’80, waarin Surinaams-Hindostaanse vrouwen een drijvende kracht waren,  treden Hindostaanse vrouwen van toen en nu met elkaar in gesprek. Van 11 t/m 13 maart is de expositie geopend en verbonden aan de danstheatervoorstelling CTRL-ALT-IDENTITY die in datzelfde weekend uitgevoerd wordt. Ook is in dezelfde expositieruimte de tentoonstelling ‘When we grow up’ te bekijken van Kevita Junior.

Lees verder

Anima Jhagroe-Ruissen: Artistieke Fragmenten

Het maakproces van CTRL+ALT+IDENTITY manifesteert zich op zoveel inspirerende manieren dat ik soms niet weet waar ik moet beginnen. Bovenstaande voorbeeld over ritme is er één van. Bij elke dansrepetitie zijn er ook nieuwe elementen waarin onze dansende lichamen iets vertellen over onszelf, elkaar en onze relatie met Moeder Aarde. Als ik luister naar onze verhalen van het afgelopen anderhalf, voel ik een verbondenheid tussen vrouwen van kleur dat nooit is weggeweest. Daar ben ik niet de enige in. Meerdere vrouwen voelen deze verbondenheid, zij het via henna en/of dans. Het is een andere vorm van kennis die we in ons meedragen. Die ons kracht kan geven om elkaar te vinden en te helpen… Mits we eraan toe (kunnen) geven.

Lees verder

Amar K. Soekhlal: Prof.dr. Haroon Sheikh – een eloquente en zichtbare wetenschapper

Een samenleving, een gemeenschap heeft voorbeeldfiguren nodig. Deze voorbeeldfiguren kunnen anderen inspireren om hetzelfde pad te volgen of ze kunnen een steun zijn bij tegenslagen, maar zij kunnen ook de weg wijzen naar een zingevend leven. Ik zag de heer Sheikh in november 2021 op het NOS-journaal van 20.00 uur een heel moeilijk en tegelijkertijd een ontzettend noodzakelijk thema  becommentariëren. Naar aanleiding van deze uitzending  werd ik ook gebeld door enkele van mijn vrienden met de vraag: ”Wie is Haroon? Is hij een Surinamer?” Deze nieuwsgierigheid impliceert dat hij niet bekend is in onze samenleving. Immers, het succes van een lid uit die gemeenschap straalt ook af op die samenleving en omgekeerd. Toen ik de heer Sheikh googelde, viel ik achterover van zijn cv op Wikipedia.

Lees verder

Bris Mahabier: Dharma en ráchas in Rámáyan, het ‘heilige’ epos van hindoes in Suriname en Nederland (deel 2)

Dit artikel is het tweede deel van een reeks van vijf.  Dit tweede deel bestaat uit vier paragrafen waarin aandacht besteed wordt aan de volgende onderwerpen. Een inleiding, waarin de termen dharma en ráchas centraal staan, zoals in de Rámáyana. De relatie van de hoofdgoden Brahma en Vishnu met Rám en Rávan, de twee hoofdfiguren uit dit heldendicht. De nieuwe kijk van enkele árya samáji pandits op Rám als hun maryádá purushottam. Tot slot de vraag  of Rám, een maryáda purushottam met enkele zwarte vlekken was?

Lees verder

Richard Moti, wethouder en lijsttrekker voor de PvdA in Rotterdam

Het Sarnámihuis heeft het initiatief genomen om een paar aanstaande gemeenteraadsleden te interviewen. Onze belangstelling gaat uit naar de vraag, waarom zouden Hindoestanen op die partij of die kandidaat moeten stemmen? De eerste in de rij is de heer Richard Moti, wethouder Werk en Inkomen, Nationaal Programma Rotterdam Zuid en lijsttrekker voor de PvdA in de Maasstad. Ik ontmoet hem in zijn ruime kamer in het prachtige stadhuis. Richard Moti heeft een indrukwekkende carrière binnen de PvdA en bij de vakbond FNV. Zijn missie is opkomen voor de zwakkeren in de samenleving en streven naar een fatsoenlijke verdeling van de welvaart. Dit geldt dus ook voor de Hindoestanen. Hij omschrijft zich zelf als een klassieke sociaaldemocraat.

Lees verder

Svastika Ramcharan: Tot de dood ons scheidt?

Ze vroeg me erbij te zijn. Desnoods als toehoorder, tijdens het gesprek met haar dochter die voornemens was te scheiden. Huisje, boompje, beestje: perfect leventje had haar dochter. Schijnbaar perfect, van buiten bekeken leek het geheel feilloos. Waarschijnlijk broeide er wel wat binnen en de hitte was nu ondraaglijk. Niet meer om samen uit te houden, uit elkaar gaan was de optie. De moeder wist het nog niet te plaatsen. Het nieuws kwam te abrupt. Als een donderslag bij heldere hemel, waar je verschrikt van blijft staan. Wat zijn de consequenties van een scheiding? Voor de dochter én voor haar als moeder? Hoe verder na een breuk? Waar begin je opnieuw? Kom je wel goed terecht als je de rijdende trein bewust ontspoort?

Lees verder

Aniel Pahladsingh – Het boek inreisverbod en de migratieproblematiek

Op 27 januari 2022 is het boek ‘Het inreisverbod in vreemdelingen- en strafrecht; over deze Europese maatregel en aanverwante instrumenten in Nederland’, 4e druk, verschenen van de auteurs Jim Waasdorp en Aniel Pahladsingh. De auteurs stellen dat de Europese wetgever tekort is geschoten in de wet- en regelgeving inzake het inreisverbod. In deze uitgave worden recente ontwikkelingen op het gebied van het inreisverbod en andere instrumenten zoals de intrekking van nationaliteit voor vreemdelingen binnen Nederland in kaart gebracht. Stapsgewijs bespreken de auteurs de totstandkoming van wetgeving op politiek niveau versus de rechtspraak en de uitvoering van deze wetten met als doel om te komen tot een doeltreffend terugkeer- en verwijderingsbeleid ten aanzien van illegale vreemdelingen.

Lees verder

Shehnaaz Abdoel: Taboes deel 3 – Taboes doorbreken, hoe doe je dat?

Je hebt een tijdje op mij moeten wachten en misschien is het nèt genoeg geweest om alles te integreren waar we het de vorige keren over hebben gehad.
“Taboe”. Het houdt onze gemeenschap generaties lang in de greep en ervoor zorgt dat we niet of nauwelijks meer vooruit komen.
“Taboe”. Het zorgt ervoor dat we meer van onszelf en van elkaar gaan vervreemden.
“Taboe”. Het zorgt ervoor dat we keuzes maken waarbij we ons diep van binnen onveilig voelen.
“Taboe”. Het zorgt ervoor dat we overleven in plaats van leven.

Lees verder

Herinneringen aan Gharietje Choenni

Op 17 januari 2022 is Gharietje Choenni overleden na een intensieve strijd tegen kanker. Sitla Bonoo herinnert haar als een bijzondere strijdbare vrouw. Sandew Hira heeft haar een brief geschreven op 8 september 2021. Sitla en Dew hoopten nog dat Gharietje het zou halen en ze samen bij een etentje oude herinneringen met elkaar zouden […]

Lees verder

Literatuurbronnen t.b.v. familiegeschiedenis Surinaamse Hindostanen

Tijdens het uitzoeken van zijn familiegeschiedenis in Suriname kwam, Prem Dihal artikelen, boeken en websites tegen waarvan hij denkt dat die interessant zijn en daarom graag onder uw aandacht wil brengen. Het zal niet voor eenieder een zelfde betekenis hebben. Hij wil benadrukken dat het geen boekbesprekingen zijn. Het belang van de bronnen heeft hij […]

Lees verder

Siela Ardjosemito-Jethoe: Meer kanten van dezelfde medaille

Afgelopen week keek ik, misschien zoals velen van jullie, de documentaire “Tot Kafri’s en Koelies gemaakten.” De documentaire kaart het vraagstuk van ontwrichting en onthechting tussen twee etnische groepen aan, Surinaamse Hindostanen en Afro-Surinamers. Waar speelt het gezamenlijke koloniale verleden een verbindende rol en waar drijft deze mensen generatie op generatie uiteen? Een moeilijke vraag om zo – één-twee-drie- te beantwoorden. Gaat het in de documentaire om de ondervertegenwoordiging van Hindostanen bij de antiracisme bewegingen en protesten zoals #BLM of #ZwartePietIsRacisme of gaat het om het uitsluiten van Hindostanen wanneer het gaat om het Surinamerschap? Deze intergenerationele verdeling, lijkt in de documentaire de boventoon te voeren en is dat eigenlijk wel terecht?

Lees verder

Kavish Sewnandan: Het verdwenen gerecht

Ik ben een enorme liefhebber van de Surinaams-hindostaanse keuken. Onze keuken kent een grote diversiteit aan vlees-, vis-, en vegetarische gerechten en wordt ook steeds populairder onder de niet-hindostaanse doelgroep. Gerechten als doks, kousenband en garnalen en bara’s zijn op steeds meer menukaarten te vinden. Echter, heeft er de afgelopen jaren een ‘stille revolutie’ plaatsgevonden die velen onopgemerkt is gebleven: varkensvlees-gerechten zijn nagenoeg verdwenen uit de Surinaams-hindostaanse keuken.

Lees verder

Anima Jhagroe-Ruissen: Hoe CTRL+ALT+IDENTITY meer werd dan een solo dansvoorstelling

Ik wil mijn eerste solovoorstelling dansen! Dacht ik. Ik wil echt superstrak dansen! Dacht ik. Ik wil leniger, slanker en sterker worden! Dacht ik. Dan kan ik mijn maatschappijkritische boodschap beter overbrengen! Dacht ik. Grappig om terug te lezen wat ik 1,5 jaar geleden voor ogen had als danseres en maker. Dat is vandaag de dag een heel ander idee geworden. Een idee dat een stuk minder uitgaat van bovenstaande modernistische verlangens waarin ik mijn lichaam slechts als een instrument zie en alleen wil shinen on stage. Als een soort prima ballerina, maar dan zonder dansgezelschap. En het is gezelschap wat ik in mijn danspraktijk vaak gemist heb.

Lees verder

Bris Mahabier: Dharma en ráchas in de Rámáyan, het ‘heilige’ epos van hindoes in Suriname en Nederland

Dharma is een basisbegrip uit het hindoeïsme, dat de ideale levenswijze, de maatschappelijke orde, of het geheel van – door de brahmaanse intellectuele elite – voorgeschreven normen aangeeft. Deze zijn o.a. in de vier Veda’s en de verschillende dharmashástra’s te vinden. In deze literatuur staan de ideale regels voor het individu en de samenleving, bijv. in Mánav Dharmshástra van Manu Maháráj (200 BCE). Dit boek was in de eerste plaats voor de drie hoogste varna’s (maatschappelijke klassen) bedoeld. Een belangrijk onderdeel van dharma is religie. Handhaving van dharma ondersteunt het voortbestaan van de maatschappelijke orde op ‘aarde’. Met ráchas bedoelen de meeste auteurs van de verschillende versies van de Rámáyan zwarte demonen, die op Shri Lanka en in delen van Zuid- en Midden-India leefden.

Lees verder

Amar K. Soekhlal: Mag een pandit een biertje doen?

Van mij wel! Als Hindoestaanse gemeenschap stellen wij hoge eisen aan een pandit. Zo moet hij/zij een vegetariër zijn, een zuiver moreel kompas bezitten, kennis hebben van de heilige geschriften, onbaatzuchtig zijn, van een borrel afblijven etc. Ik zal mijn standpunt verduidelijken aan de hand van een anekdote uit de Lokmanya Gita. God Indra had een vloek uitgesproken, dat er gedurende een periode van twaalf jaar een grote droogte in India zal heersen. Het gevolg van deze droogte was een vernietigende hongersnood. Evenals vele anderen leed ook Vishamintra (leermeester van Shri Rám bhagwán) en zijn gezin honger. Op zoek naar voedsel kwam hij aan in een dorp van de Chandáls. Deze Chandáls (zou het Sarnámi woord candál, ondeugendheid, hiervan zijn afgeleid?) aten kadaver van honden. Vishwamintra stal het achterste deel van een hond, en at het smakelijk op.

Lees verder

Dialoogbijeenkomst over etnische spanningen

Naar aanleiding van de etnische spanningen tussen de twee grootste bevolkingsgroepen (Afro-Surinamers en Hindostaanse Surinamers) die de laatste tijd merkbaar zijn in de Surinaamse gemeenschap in Suriname en Nederland hebben Stichting Boni en Stichting Sarnámihuis het initiatief genomen om een Zoom dialoogbijeenkomst te organiseren over deze kwestie op zondag 7 november 2021.

Lees verder

Siela Ardjosemito-Jethoe: Cultuur met kwaliteit

In augustus valt een deel van de culturele wereld over Prins Bernhard jr. en zijn vraag aan artiesten om gratis op te treden tijdens de Dutch Grand Prix op Zandvoort. Hoe haalt de beste man het in zijn hoofd om artiesten te vragen voor nop op te treden terwijl hij er aan verdient, ongelofelijk vindt men. Het excuus hier is dat het goed is voor je ‘exposure’. Je krijgt een podium en wordt gezien en dat is natuurlijk belangrijk. Artiesten krijgen wel vaker dit soort vragen, gratis optreden, alleen de onkosten vergoed krijgen, afgesproken bedragen die op het laatste moment toch naar beneden worden bijgesteld, slechte facilitering en weinig ruimte om hieruit te treden.

Lees verder

Anima Jhagroe-Ruissen: Sharing Stories

In het verhaal van mijn Nani was er geen overeenstemming tussen de man en de vrouw over wat ze met de slang aan moesten. Zoals het een male-dominated society betaamt, werd er niet naar de vrouw geluisterd. Verder, wat zegt de actie van de man om de slang te doden over onze relatie met de natuur? Alles wat eng is moet dood? Ik weiger overigens mee te gaan in dit gehollywoodiseerde anaconda-narratief. Ik ben daardoor nog steeds bang voor spinnen.
Eén van de vragen die in mij opkomt is hoe de vrouw de slang zag. Waarom mocht de slang niet gedood worden van haar? Welke betekenis gaf zij aan de slang? Als ze de slang als een heilig dier zag, zou ze dit kindje dan als een zegen zien? Zou ze het vergelijken met Ganesha en zijn olifantenhoofd?

Lees verder

Shehnaaz Abdoel: Taboes deel 2 – De dingen die ons bezig houden, maar waar we niet over durven praten

In mijn blog van vorige maand heb ik het gehad over het onderwerp taboes. Ik vertelde je toen dat een taboe niets meer en niets minder is dan een onderwerp waar mensen liever niet over praten en in veel gevallen zelfs wordt vermeden. Een taboe wordt vaak gezien als ongepast, vreemd en immoreel. Ook vertelde ik je dat een taboe verschillende functies kan hebben waaronder de ernst van het onderwerp, schuld, schaamte, angst, te weinig kennis, of te pijnlijk om over te praten. Waar de westerse maatschappij continu in beweging is en normen en waarden veranderen, blijft de Hindostaanse gemeenschap op veel vlakken stil staan. Ik zeg niet dat ik niet trots ben op mijn cultuur en tradities, maar ik signaleer dat we op veel punten stagneren.

Lees verder

Pravini Baboeram: Als het niet loopt zoals je hoopt…

“Stel je voor hoe de ideale bevalling eruit ziet,” zei de verloskundige tegen mij toen we mijn bevalplan aan het bespreken waren. “Natuurlijk zal niet alles verlopen zoals je je hebt voorgesteld, maar het helpt om een positief scenario te visualiseren.” Het enige dat ik wist was dat ik mijn partner Rakesh naast mij wilde hebben en dat ik zo min mogelijk beroep wilde doen op pijnstilling. “Heb je wel eens gedacht aan een badbevalling? Dat is een natuurlijke vorm van pijnstilling. ” De verloskundige informeerde mij over de mogelijkheden in het ziekenhuis. Het klonk allemaal zo romantisch, dat ik er bijna naar uitkeek om een klein mens uit mijn lichaam te persen.

Lees verder

Geheimen van het tuinhuis

“Misi na misi, nengre na nengre”. De juffrouw is nu eenmaal de juffrouw , en de negers zijn de negers, ieder zijn plek.
Ik vind dit één van de pakkende zinnen uit het schitterende boek van Rihana Jamaludin. Hoewel de slavernij is afgeschaft, de kleurverschillen en hiermee ook de hiërarchie in de samenleving is niet verdwenen. Integendeel! De zestienjarige Alexandra Belgrave groeit op in de kleurlingenelite van Suriname. Een leven van slavernij is haar familie door hun witte voorouders gespaard gebleven, maar toch is het toekomstperspectief van Alex beperkt. Als meisje zal ze nooit kunnen studeren, hoe intelligent ze ook is. Tijdens de vakantie ontmoet ze Ernst Martzil, die aan een geheime uitvinding werkt. Hij zit niet direct te springen op een meisje dat wil helpen, maar dan merkt hij dat hij eindelijk iemand heeft gevonden met wie hij als zijn gelijke kan praten. Het verhaal speelt zich af in 1870 en de proloog brengt al meteen de spanning erin.

Lees verder

Bris Mahabier: Ruimte voor reflectie over de staat van het Sarnámi

Kritische vragen stellen, niet alleen aan anderen, maar ook aan jezelf. Vragen o.a. over de eigen Hindoestaanse cultuur in Suriname en Nederland, de eigen culturele wensen, intenties en activiteiten. Vragen over wat er hier en daar – individueel en in georganiseerd verband – bereikt en niet-bereikt is. Vragen stellen is gemakkelijk, maar het vinden van juiste antwoorden zonder een verantwoord onderzoek niet. In deel 1 zal er in hoofdlijnen stilgestaan worden bij het Haagse verleden van de Sarnámisten. Zij die streven naar waardering van bepaalde delen van de Surinaams-Hindoestaanse volkscultuur, i.h.b. naar de emancipatie van hun moedertaal. Op de huidige staat van het Sarnámi zal in de delen 2 en 3 schetsmatig worden ingegaan. Om de leesbaarheid niet ongunstig te beïnvloeden zijn vele namen van personen, titels van publicaties, activiteiten en jaartallen weggelaten.

Lees verder

Amar K. Soekhlal: Amwá ke perwá

De Arc de Triomphe is het symbool (cinhá) van Parijs net als de Ramblas dat is voor Barcelona. Dit geldt niet alleen voor steden, maar ook voor erven (percelen, tuinen) zeker op Kwatta, grenzend aan Paramaribo. Dat kan een jhandi zijn, of een bepaalde architectuur van een huis of zoals de amwá ke perwá onze cinhá is. Cinhá van de familie Soekhlal. Ashok, mijn jongere broer, stuurde mij een foto van het achtererf van ons ouderlijk huis op Kwatta. Het erf, onze achtertuin, zag er weer prachtig uit, maar het was leeg, er ontbrak iets. Ik had het niet direct in de gaten wat ik miste? Op het achtererf van mijn ouderlijke woning, meer dan een symbool voor mij, staan er heel veel vruchtbomen zoals: een olijfboom, sirbonki, katahar, bilphut, awarrá, narjar, nibuá, salifá, kersen en ook suikerriet. Nagenoeg al deze fruit bomen zijn geplant door mijn zus Parbha, die helaas is getroffen door een hersenbloeding en nu niet meer mobiel is. Zij brengt haar dagen door in een rolstoel.

Lees verder

Lancering samenwerking Organisation of Diaspora Initiatives and Sarnamihuis December 5 2021 via Zoom

De Organisation of Diaspora Initiatives is een instituut dat de status en de rol van diasporagemeenschappen over de hele wereld bestudeert, zowel in de binnenlandse als in de internationale context. Het brengt de rollen, netwerken en activiteiten van verschillende diasporagemeenschappen in kaart. ODI probeert diasporagemeenschappen te begrijpen door hun ervaringen te vergelijken en te contrasteren. […]

Lees verder

Dialoogbijeenkomst Afro Surinamers en Hindostanen

Naar aanleiding van de etnische spanningen tussen de twee grootste bevolkingsgroepen (Afro Surinamers en Hindostaanse Surinamers) die de laatste tijd merkbaar zijn in de Surinaamse gemeenschap in Suriname en Nederland hebben Stichting Boni en Stichting Sarnámihuis het initiatief genomen om op zondag 7 november een Zoom dialoogbijeenkomst te organiseren over deze kwestie. Dit initiatief is […]

Lees verder

Internationale webinar: Calcuttabrieven

Op vrijdag 5 november houdt het Sarnámihuis om 15.00 voor het eerst een Engelstalige webinar om het internationale publiek te informeren over de Calcuttabrieven. De naam Calcuttabrieven staat voor een geheel van correspondentie tussen Hindostanen in Suriname en hun familieleden in India en Hindostanen in Suriname onderling. De verbinding met Calcutta zit in het feit dat de communicatie tussen Suriname en India verliep via Calcutta.

Lees verder

Bris Mahabier: Manurbhava – word mens! Niet alleen met Vedische woorden?

Dit artikel is het eerste deel van een bescheiden reeks over enkele reeds veranderde en veranderende aspecten van de Surinaams-Hindoestaanse cultuur. Nog altijd – ook op mijn 80e – woon ik zoveel mogelijk lezingen bij en neem ik deel aan discussies over de Hindoestaanse cultuur op studiemiddagen in Den Haag. Mijn indruk en ervaring is, dat in Den Haag in het afgelopen decennium de meeste openbare studiemiddagen en seminars over de Hindoestaanse cultuur of aspecten ervan door het Curatorium Jit Narain Lezing en Jit Narain Cultuurprijs, het Sarnámihuis, de landelijke federatie PRASNE, de Stichting voor Armen en Wezen (SAW), en de Stichting Swami Dayanand Lezingen en Leerstoel (SSDLL) werden georganiseerd.

Lees verder

Shehnaaz Abdoel: Taboes deel 1- Dat wat niet besproken mag worden

Door de komst van internet en social media wordt er steeds meer besproken in onze samenleving. De digitalisering heeft er daarnaast voor gezorgd dat mensen zich minder schamen en meer van zichzelf durven te delen. Voordat we het door hadden waren bepaalde onderwerpen als same sex- of interracial dating, bevallen voor de camera en verslaving geen taboes meer. Je betrapt jezelf er misschien nog wel eens op, als je zegt dat je het niet vind kunnen dat een bepaald onderwerp wordt uitgezonden of dat het internet onze kinderen verpest.

Lees verder

Amar K. Soekhlal: Goshái

Huwelijk. Zowel de dulhin (bruid) als de dulhá (bruidegom) hadden lang uitgekeken naar deze dagen en genoten zichtpaar van elkaar en van de aanwezige familie en vrienden. De dulhin straalde van geluk en de dulhá was blijmoedig zenuwachtig. Het bruidspaar had besloten om de tradities van het Hindoestaanse huwelijk in ere te houden. Het begon met de chekái. Deze plechtigheid heet eigenlijk bar-chekná: het vasthouden (voor zich reserveren) van de bruidegom.

Lees verder

De Calcuttabrieven: Mughoo de leider van een opstand

Het zal u niet ontgaan zijn dat het Sarnámihuis bezig is met het project de Calcutta brieven. Deze brieven behelzen onder andere de correspondentie tussen de agent generaal in Suriname en de agent generaal in Calcutta over individuele kantráki’s in Suriname en hun familie in India. De correspondentie tussen de families in beide landen verliep namelijk door tussenkomst van de agent generaal in Suriname en de emigratie agent in India. Deze poststukken geven een opmerkelijke inkijk in het alledaagse leven van onze voorouders op de plantages verspreid over een groot deel van Suriname.

Lees verder

Pravini Baboeram: Ouderschap in het digitale tijdperk

Sinds mijn zwangerschap en bevalling is Google mijn beste vriend(in) geworden. Mijn zoekgedrag evolueerde van “tips tegen misselijkheid” en “beste baby uitzetlijst” tijdens de zwangerschap naar zinnen die standaard begonnen met “is het normaal dat…?” (baby spuugt, baby gromt, baby om het uur wil drinken, ter info: allemaal ja) na de bevalling. Hoe fijn was het wel niet om zo’n vraagbaak 24 uur per dag tot jouw beschikking te hebben! Ik vroeg mij meteen af, hoe hebben mijn ouders dat eigenlijk gedaan?

Lees verder

Siela Ardjosemito-Jethoe: Goed fatsoen

Binnen de samenleving gelden er verschillende regels, soms expliciete regels zoals verkeersregels, wetten en bedachte regels door bijvoorbeeld de overheid denk hierbij aan de Covid-regels of aan regels in het openbaar vervoer. Er zijn veel meer ongeschreven regels, de impliciete regels waarvan we denken dat we die gezamenlijk dragen. Dat gaat over hele subtiele zaken, bijvoorbeeld wie zich een ruimte vanuit de eigen beleving meer mag toe-eigenen, of hoe hard er gesproken mag worden (denk aan de wachtkamer bij de huisarts of een museum), wat er wel of niet gezegd mag worden of hoe je mensen groet of aanspreekt en bijvoorbeeld wat wel of niet gepast is om te zeggen. De serie The Office (te bekijken via Netflix) geeft exemplarische voorbeelden van de geschreven en ongeschreven regels van een kantoorcultuur.

Lees verder

Anima Jhagroe-Ruissen: CTRL + ALT + IDENTITY

Toen ik het voorproefje over Ashanti in de Indian History Month zag, werd ik meteen enthousiast … en teleurgesteld. Helaas zijn hun artikelen nog steeds relevant. Maar ik ben dankbaar dat ik ze nu ken. De strijd voor emancipatie, gelijkwaardigheid en rechtvaardigheid die vrouwen van kleur in Nederland voeren lijkt soms eindeloos. Maar wat de Ashanti-artikelen ook laten zien is veerkracht, moed en saamhorigheid in deze strijd. Als een eerbetoon aan de vrouwen die ons voor waren, wordt Ashanti opgenomen in mijn danstheatervoorstelling CTRL + ALT + IDENTITY.

Lees verder

Shehnaaz: Alles, behalve een Hindostaan

Mijn oudste dochter was negen maanden oud toen ik voor het eerst tegenover een Hindostaanse arts op het consultatiebureau zat. Ik had eigenlijk een gevoel van solidariteit en saamhorigheid moeten krijgen, maar ik voelde me eerder gespannen en geïntimideerd. Want hoe vaak zeggen we wel niet: “Ik wil niet bij een Hindostaan”? Mijn gevoel werd helaas bevestigd. Ik werd die ochtend een beetje afgebrand, want als ik de arts moest geloven deed ik letterlijk alles verkeerd. Ik had het niet in mijn hoofd moeten halen om mijn dochter vegetarische “curries”, bitterblad en gemberthee in de ochtend te geven.

Lees verder

Svastika Ramcharan: Biyáh hojái tab jaiye jáhá mangye

Ik geloofde haar niet en nog minder mijn oren. Dat kon niet waar zijn, nee. Ze zat in het laatste jaar van de Hbo-opleiding. De schriftelijke tentamens waren achter de rug, die vakken had ze met dikke voldoendes afgerond. Een ijverige studente, vanaf het prille begin van haar schoolperiode schitterde ze altijd met haar prestaties boven anderen. Overigens viel ze niet op, of ze deed haar best niet om op te vallen. Een zeer bescheiden meiske, het onberispelijke resultaat van een keurige opvoeding.

Lees verder

Amar K. Soekhlal: Quick Response-code

Door tal van virologen is in koor uitgedragen dat vaccineren de enige uitweg is uit deze coronapandemie. Uit mijn eigen waarneming kan ik concluderen, dat ze gelijk hebben gekregen. Inmiddels zijn de voetbalstadions weer ouderwets vol, de kantoren gaan weer deels open, de vakanties lonken, we mogen weer naar een nautá, weliswaar tot maar 24.00 uur, maar we mogen meer. Je wordt in de instellingen (cafés, restaurants, musea, theaters enz.) alleen toegelaten als je beschikt over een coronabewijs dat je in je CoronaCheck-app kunt maken. Dit is een QR-code op basis van een test, herstel of vaccinatie. Ik heb gelijk een QR-code aangemaakt zodra het mogelijk was. Het is zo simpel, dat een kind de was kan doen.

Lees verder

Pravini Baboeram: Werkende moeders

“Wat? Nee! Dat kan toch niet?!” Dit was de reactie toen we mijn zwager in Suriname vertelden dat onze dochter naar de kinderopvang zou gaan. Ze was drie maanden oud toen mijn verlof erop zat en ik weer aan het werk zou gaan. “Maar dat kan toch niet, ze is nog zo jong! Nee man, laat die opvang. Ik ga familie regelen uit Suriname die voor haar komen zorgen.” Mijn zwager wilde niets van de kinderopvang weten. Ik begreep hem wel. Het idee van kinderopvang is natuurlijk mooi, maar wat wij in Nederland “kinderopvang” noemen, wordt in Suriname vaak gewoon “familie” genoemd. “It takes a village to raise child” is ook in onze gemeenschap van toepassing.

Lees verder

Hindostaanse geschiedenis en identiteit: drie lezingen en een paneldiscussie

Sarnámihuis en Simud organiseren op 3 oktober 2021 een bijeenkomst over Hindostaanse geschiedenis en identiteit met drie sprekers. De Calcutta brieven zijn een verzameling brieven van autoriteiten in Suriname met autoriteiten in India en elders met informatie over de families in India en Suriname gedurende de periode van 1873- 1940. De informatie geeft een aangrijpend beeld van het dagelijkse leven van Hindostanen in Suriname. Vooruitlopend op de publicatie geeft Sandew Hira een inzicht in de brieven.

Lees verder