Column Tasiana Ramdin – Aflevering 5: Manai ka boli

Reacties zijn gesloten

Ik kreeg recent een prachtig compliment. Ik werd uitgemaakt voor slang. Nu vind ik dat niet bijster problematisch. Als er iets is dat ik heb geleerd in het leven, is dat ik geen controle heb over wat uit de mond van een ander komt. En ik besef dat ik al helemaal geen invloed heb op hun denkproces dat leidt tot de conclusie slang. Sterker nog, ik vind dat je het recht hebt op een eigen mening. En of je me nu slang noemt of schaap, kip, konijn of koekind.

Nu hoor ik een paar van jullie hardop denken: ‘Dat meent ze niet. Het kan niet zo zijn dat het je niets doet’. De grap is echter dat het me echt niets doet. Maar ik zou jokken als ik zeg dat het me in het verleden niet heeft geraakt. Zoals Tyra Banks zegt: ‘Het gaat over jou. Het is altijd persoonlijk. Het zal je altijd even steken.’ Maar het is een proces om te komen tot het punt dat de mening van een ander niet je waarheid wordt. Dat is het punt waarop het je ook niet langer kan raken.

Een prachtige quote zegt: ‘True freedom is when you can be free of the opinions of others’. Nu wil ik graag beweren dat door levenservaring mensen uiteindelijk op dit punt komen, maar dan zou ik jokken. Ik ken jonge en oudere mensen die hun leven baseren op en inrichten naar de mening van anderen.

Waarom doen we dat? De boosdoener van waarom we dit doen is binnen onze cultuur makkelijk aan te wijzen. Ken je het gezegde ‘manai ka boli’? Ik noem het altijd grappende wijs het ‘mkb-syndroom’. Letterlijk vertaald betekent dit ‘Wat zullen de mensen zeggen?’ oftewel ‘Wat zal men zeggen?’ Binnen onze prachtige Surinaams Hindostaanse cultuur hebben we geleerd om jezelf in de schoenen van een ander te verplaatsen, zodat je een ander niet aandoet, wat je zelf ook niet wilt dat je aangedaan wordt. En hoewel dit principe mooie, empathische en anticiperende mensen maakt, heeft het ook een keerzijde. Je weet wel ‘elk voordeel heeft een nadeel’.  En het nadeel hiervan is dat hetgeen een ander denkt en eventueel naar je uitspreekt, de richtlijn wordt voor jouw levensstijl. Om niemand voor het hoofd te stoten en vooral niks verkeerd te doen, wordt de mening van een ander dus heiligverklaard.

En dat is niet alles. Het gaat zelfs een stap verder. Met het mkb-syndroom baseren velen zich op wat ze ‘denken’ dat een ander gaat ‘denken’. Ze vullen dus de gedachten van ‘men’ in. Maar wie is ‘men’? En denkt ‘men’ dat echt of heb je dat aangenomen? De ander hoeft dus niet eens te denken wat jij denkt dat zij denken. Helder, he? Als het al nauwelijks begrijpelijk op te schrijven is, hoe vreselijk onbegrijpelijk moet het zijn voor degenen die alle echte en denkbeeldige meningen volgen en hoe frustrerend moet het zijn dat ze vervolgens daar heel hun leven op inrichten. Als je je identiteit kwijt wilt raken, is dit het recept. Als je hele persoonlijkheid is opgebouwd uit de meningen van al dan niet zichtbare anderen, dan krijg je een persoonlijkheid als een ‘be gar ke lota’ (een lota zonder bodem, die elke kant op kan rollen, omdat het geen bodem heeft om op te staan).

Waarom laten we onze levens afhangen van de meningen van anderen? Heel simpel. Niemand wilt buitengesloten worden en afgewezen worden. Al helemaal niet door familie of mensen tegen wie wij in professioneel, materieel, spiritueel – of wat voor ‘–eel’ er verder nog is – opzicht opkijken. Dus voegen wij ons naar hun meningen. Gevolg; je weet niet wie jij bent en wat jij zelf wilt.

Hoe komen we ervan af? Het lijkt complex, maar het is heel simpel; maak de keuze om je eigen waarheid te vinden en die vervolgens te leven. Zoek uit wie je echt bent. Als je dat weet, dan kom je op het punt dat het niet uitmaakt hoe iemand je noemt, omdat jij weet wat de waarheid is over je eigen leven.

En wanneer iemand iets lelijks zegt? Afhankelijk van wie het komt, kan je besluiten te checken of er een kern van waarheid in zit. We zijn tenslotte niet perfect en dat moet vooral ons streven niet zijn. Ons streven is de beste versie te zijn die we kunnen zijn. Is het negatieve waar, doe er dan iets aan; is het niet zo, laat het dan van je afglijden zoals waterdruppels van een doks afglijden. Maar weet dat je negativiteit niet gaat kunnen tegenhouden. Haters ga je altijd hebben. Ze gaan hun mond niet dichthouden. En hoe ze je traptreden naar succes worden, vertel ik een ander keer.

Voor nu kan ik alleen maar zeggen dat het belangrijk is om uit te zoeken wie jij bent en wat jij echt vind en te proberen de mooiste, beste, eerlijkste, liefste, grappigste, geweldigste, meevoelendste en liefdevolste versie van jezelf te zijn.