Lange tijd is in de Hindostaanse gemeenschap 5 juni 1873 gezien als een dag van dankbaarheid voor de Nederlanders die onze voorouders naar Suriname hebben gebracht. Dankzij o.a. het werk van historicus Dr. Radjinder Bhagwanbali is een volstrekt ander beeld uit de archieven naar boven gekomen. Het systeem van contractarbeid was in werkelijkheid een systeem van dwangarbeid, waarbij onze voorouders onderdrukt, uitgebuit en vernederd werden. Ze hebben strijd gevoerd. Bhagwanbali geeft een overzicht van opstanden die door politie of militairen gebroken zijn.

Bij twee opstanden – op Zorg en Hoop in 1884 en Mariënburg in 1902 zijn Hindostanen vermoord. Hier is de lijst van vermoorde Hindostanen. Daarbij is aangegeven of er extra informatie over hen te vinden was in de Historische Database Suriname.

De informatie uit de Historische Database Suriname over de mensen die vermoord zijn is hier te vinden:

Gegevens Vermoorden Hindostanen tijdens dwangarbeid .

Hindostaanse dwangarbeiders kwamen in verzet tegen vernedering, uitbuiting en onderdrukking. De mensen werden onderbetaald of helemaal niet betaald. Bhagwanbali heeft een overzicht gemaakt van niet-betaalde lonen van één plantage – Waterloo in Nickerie – in 1888. dat overzicht bevat de namen van de mensen die bestolen zijn en het bedrag waar ze recht op hebben. Sandew Hira heeft dat overzicht gebruikt om te berekenen hoeveel de nazaten van deze mensen nu kunnen claimen. Dat is nu 37 miljoen Euro’s waard. Hij heeft een rentepercentage van 6% gebruikt, die in de 19de eeuw door Frankrijk is gebruikt om herstelbetalingen te eisen van Haiti, toen de Afrikanen hun bezittingen hadden genationaliseerd.