Afgelopen week keek ik, misschien zoals velen van jullie, de documentaire “Tot Kafri’s en Koelies gemaakten.” De documentaire kaart het vraagstuk van ontwrichting en onthechting tussen twee etnische groepen aan, Surinaamse Hindostanen en Afro-Surinamers. Waar speelt het gezamenlijke koloniale verleden een verbindende rol en waar drijft deze mensen generatie op generatie uiteen? Een moeilijke vraag om zo – één-twee-drie- te beantwoorden. Gaat het in de documentaire om de ondervertegenwoordiging van Hindostanen bij de antiracisme bewegingen en protesten zoals #BLM of #ZwartePietIsRacisme of gaat het om het uitsluiten van Hindostanen wanneer het gaat om het Surinamerschap? Deze intergenerationele verdeling, lijkt in de documentaire de boventoon te voeren en is dat eigenlijk wel terecht?
Lees verderSiela Ardjosemito-Jethoe: Cultuur met kwaliteit
In augustus valt een deel van de culturele wereld over Prins Bernhard jr. en zijn vraag aan artiesten om gratis op te treden tijdens de Dutch Grand Prix op Zandvoort. Hoe haalt de beste man het in zijn hoofd om artiesten te vragen voor nop op te treden terwijl hij er aan verdient, ongelofelijk vindt men. Het excuus hier is dat het goed is voor je ‘exposure’. Je krijgt een podium en wordt gezien en dat is natuurlijk belangrijk. Artiesten krijgen wel vaker dit soort vragen, gratis optreden, alleen de onkosten vergoed krijgen, afgesproken bedragen die op het laatste moment toch naar beneden worden bijgesteld, slechte facilitering en weinig ruimte om hieruit te treden.
Lees verderSiela Ardjosemito-Jethoe: Goed fatsoen
Binnen de samenleving gelden er verschillende regels, soms expliciete regels zoals verkeersregels, wetten en bedachte regels door bijvoorbeeld de overheid denk hierbij aan de Covid-regels of aan regels in het openbaar vervoer. Er zijn veel meer ongeschreven regels, de impliciete regels waarvan we denken dat we die gezamenlijk dragen. Dat gaat over hele subtiele zaken, bijvoorbeeld wie zich een ruimte vanuit de eigen beleving meer mag toe-eigenen, of hoe hard er gesproken mag worden (denk aan de wachtkamer bij de huisarts of een museum), wat er wel of niet gezegd mag worden of hoe je mensen groet of aanspreekt en bijvoorbeeld wat wel of niet gepast is om te zeggen. De serie The Office (te bekijken via Netflix) geeft exemplarische voorbeelden van de geschreven en ongeschreven regels van een kantoorcultuur.
Lees verderSiela Ardjosemito-Jethoe: Heel gewoon
Het is vakantietijd en dan liggen er vaak mooie dingen in het verschiet. Een tijd van rust en bezinning, samenzijn en op pad gaan. Het is een tijd waar we van genieten als gezin omdat we even de stress van het alledaagse achter ons kunnen laten. Deze vakantie staan er verschillende dingen op de planning waaronder het leggen van een nieuwe vloer, het uitzoeken van een nieuwe keuken en een planning maken voor plaatsing wat ook nog wat voor werk vraagt. Verder zijn er ook zo wat afspraken die er nog staan, een babybezoek (de baby is al bijna 1), de poezen moeten gesteriliseerd en zo nog wat van die zaken. Natuurlijk gaan we ook nog een paar dagen er tussenuit en maken we dagtripjes net als vorig jaar. Het afgelopen jaar en dit jaar kiezen we ervoor om niet naar het buitenland te gaan en dat is eigenlijk niet zo erg.
Lees verderSiela Ardjosemito-Jethoe: Trauma aan tafel
Het is een week vol reflectie en bezinning. Daar waar de Indian History Month afloopt start Keti Koti. Weten waar je vandaan komt zonder het gevraagd te krijgen, lijkt een centraal thema, naast weten op welke schouders je staat, om zelf ooit wellicht schouders te worden. Er zijn verschillende momenten, activiteiten, bijeenkomsten online en ook al weer een paar op locatie die in dit teken staan. Langzamerhand beginnen we een wereld op te starten waarin ontmoeting en elkaar recht in de ogen aankijken weer kunnen en dat is fijn en dat kan ook ongemakkelijk zijn.
Lees verderSiela Ardjosemito-Jethoe: Tellen
In 2019 was ik in LA voor mijn werk binnen het Diversiteit en Inclusie veld. Een mooie reis met fijne mensen die allemaal met hetzelfde doel daar waren, meer leren over het toepassen van inclusie binnen het hoger onderwijs. Ik kan niet anders zeggen dan dat het een prachtige, inhoudelijke reis was, een reis waarbij men niet alleen bereid was om te luisteren en leren van de Amerikaanse voorbeelden, maar ook van elkaar. Een gelijkwaardigheid in een groep van mensen die in weinig opzichten op elkaar leken, behalve dan dat men meer kennis kwam vergaren over het onderwerp. Er komen verschillende sprekers aanbod, die allemaal vanuit hun eigen perspectieven en disciplines iets te delen hadden met onze groep. Zo ook Vice Chancellor for Equity, Diversity and Inclusion Jerry Kang van UCLA, hij sprak over accountability. Ik moet er aan denken omdat het cijfermatig duiden van zaken invloed kan hebben op de urgentie om iets als ontwikkelpunt op te nemen.
Lees verderSiela Ardjosemito-Jethoe: Where do we go from here? Waar gaan we heen vanaf hier? – #toekomst #watjetoekomt #politiekenniet
In 1967 publiceerde dr. Martin Luther King het boek Where do we go from here? Dat is een vraag die me al enige tijd bezighoudt. Niet alleen binnen mijn werk als Diversiteit en Inclusie Adviseur, maar ook als moeder en als maker. De afgelopen twee weken hebben in het teken gestaan van awareness richting Antiracisme, zo was het de week tegen racisme van 15-21 maart, 21 maart was het de internationale dag tegen racisme (inclusief een heuse antiracisme kennistest op de nationale tv) en van 22-28 maart was het European Action Week Against Racism. Verder waren er natuurlijk de verkiezingsuitslagen, komen we nog bij van het nieuws dat er geen strafrechtelijk onderzoek komt naar de toeslagenaffaire, worden Rotterdamse politieagenten niet halt geroepen naar aanleiding van hun duidelijk racistische uitspraken, is er een leraar die bijzondere denkbeelden er op nahoud, moet Wijnaldum toch nog eens het belang aankaarten van het voor jezelf opkomen en antiracisme daarbinnen en ga zo maar door.
Lees verderSiela Ardjosemito-Jethoe: een lichte voorkeur voor donker – #identiteit #blm #colorism #ZWART
Karia, Kala, Blacka, Black, Schwartz, Noir, Niger, Zwart, welke verbinding leggen we met deze kleur en waarom? Hoe verhouden wij er ons toe, welke betekenis krijgt het en welke context speelt mee? Ik heb er de afgelopen dagen veel gesprekken over gevoerd. Deze gesprekken centreerden zich soms rond identiteit en herkenning en in andere gevallen ook rond verbazing en verwondering. Een mooi moment dus om mijn lichte voorkeur voor donker eens te verkennen.
Lees verderSiela Ardjosemito-Jethoe: Awkward – een column over #culturalisatie #tokenisme #identiteit
In 2007 werkte ik al een tijdje voor De Haagse Hogeschool eerst op freelance basis en later in vaste dienst. Ik heb er in totaal 15 jaar gewerkt en verschillende functies bekleed. Ik begon als vaardighedendocent en werd in de loop der tijd grondlegger van de leerlijn rond diversiteit en inclusie. Als docent/onderzoeker bij het lectoraat Burgerschap en Identiteit, als hogeschooldocent en als teamleider heb ik me kunnen ontwikkelen binnen mijn vakgebied en vaardigheden daarbuiten kunnen opbouwen. Bitterzoet kijk ik terug op die tijd, ik was in 2007 in mijn team de enige persoon van kleur en het gesprek voeren over diversiteit, daar was weinig ruimte voor.
Lees verderSiela Ardjosemito-Jethoe: Die bakt er niks van… – een column over #privilege #uitsluitingsmechanisme #inclusie
Daar staat hij dan, zijn kraak witte koksbuis matched bij zijn witte huid, zijn scherpe gezichtstrekken, kleurrijke bril, dat Brabantse accent en zijn zilverwitte haren. Hij babbelt er flink op los. Links van hem staat een prachtig kind, een jaar of 12 moet ze zijn, ze heeft blonde krullen, blauwe ogen en een getinte huid, ze luistert voor ze spreekt. Samen staan ze achter het aanrecht en ze maken twee taarten, een Eksikuku en een Fiadoe. De laatste spreekt hij steevast uit als Fi-a-Doe met de nadruk op Doe.
Lees verderSiela Ardjosemito-Jethoe: Wie A zegt moet ook B zeggen! – een column over #gender # lhbtq+ pan #vooroordelen #educateyourself
Tijdens mijn vrije dagen in de zomer is er tijd voor vrienden en familie. Er is ruimte om te denken en te overdenken en er is ruimte om even niks te doen, niet inhoudelijk in onderwerpen te duiken en lekker te wandelen of juist even een boek te lezen, een serie te bingewatchen en series van vroeger in de herhaling te kijken. Soms gaat dat per toeval en soms gaat het bewust. Series die tegenwoordig ook onze kinderen worden bekeken zijn bijvoorbeeld ‘Friends’ en ‘The fresh prince of Belair.’ Mijn man en ik stuitten in de vakantie op de herhaling van ‘Zeg eens AAA.’ Wie keek er in de jaren ‘80/’90 niet naar?
Lees verderSiela Ardjosemito-Jethoe: Hamer in de tas – een column over #veiligheid #emancipatie #opvoeding #gender #genderidentiteit
Het is een prachtige vrijdagavond en ik maak met Agnes een avondwandeling door mijn oude buurt. Een buurt die Agnes ook kent. In de jaren ’90 zaten we op het VHBO, in Zwolle bij elkaar in de klas. Intussen was ik verhuisd naar Den Haag en zij volgde mij kort daarna, we zochten vanaf mijn stekkie naar een kamer voor haar. Hoewel ze niet in het Haagse is gebleven hebben we fijne herinneringen aan die tijd. Ik vertel haar hoe alles er nu anders uit ziet en dat de sociale veiligheid sterk is verbeterd. We wandelen langs Holland Spoor over de Stationsweg richting Huygenspark. Het ziet er allemaal opener uit, ze beaamt het, het is er inderdaad opgeknapt. Al lopend op de Stationsweg ginnegappen we over hoe er vroeger werd geroepen en gesist naar ons.
Lees verderSiela Ardjosemito-Jethoe: Een koffer vol verwachtingen – een column over #ontheemding #geschiedenis #verwachtingen #identiteit
India 1906, in een klein dorpje Mosha genaamd, in district Basti woont een leerlooiers familie. Rukmin (29), haar man Ghinnu (29) en hun drie kinderen Algoo (12), Gilhiri (8) en Teuri (6), ze behoren tot de chamar (chamar is bhojpuri voor huid). Ze zijn ingeschreven bij politiepost Captaingunj, wat een vreemde naam eigenlijk. Captaingunj een voormalige bevelhebber vanuit Groot-Brittannië neergedaald in het hete India, die zich omwille van de verkoeling zich kaal heeft geschoren, tenminste dat is wat ik erbij bedenk. India was belangrijk voor het Britse imperium van wegen de grondstoffen waarbij thee, koffie, jute, katoen, indigo en opium belangrijke export producten waren. En tegelijkertijd kwam er een periode waarin er hongersnood aan de orde van de dag was en de Britse overheersers een behoorlijke tol op de rijkdommen en de bevolking eiste.
Lees verderSiela Ardjosemito-Jethoe: Publiek gekleurd – een column over #mannenvankleur #depubliekeruimte #blacklivesmatter
Vandaag kijken we als gezin voor het eerst in tijden weer een keer een ‘gewoon’ programma op de TV. Geen persconferentie, geen inhoud over Corona en de gevolgen ervan maar gewoon met het bord op schoot TV, RTL-Boulevard lekker hersenloos een beetje staren naar de beeldbuis. Het is altijd een onsamenhangend programma met hier en daar wat verhalen waarvan mij niet duidelijk wordt waarom het één meer aandacht krijgt dan het ander. De presentators hebben het over een gezond kleurtje: “lekker wat kleur op die witte benen kan geen kwaad.” Het gesprek wordt afgewisseld met filmpjes die bekende en minder bekende witte Nederlanders onder de zonnebank en met zelfbruiner vertoont. “Je ziet er gewoonweg wat gezonder uit en dat is fijn,” aldus de glamourexpert, die zich ook graag bruiner kleurt. In deze context gaat het om witte mensen die er graag een tintje of soms behoorlijk wat tintjes donkerder uit willen zien. Mijn man en kinderen kijken elkaar aan, wat een bizar gesprek eigenlijk.
Lees verderSiela Ardjosemito-Jethoe: Misplaatst – een column over #schoonschip #identiteit #zelfidentificatie
Het is vrijdag en we ruimen de kelder uit. Het gaat eerst vrij vlot; gewoon spullen, wat kan weg en wat kan blijven? Al snel komen we er achter dat er erg veel weg kan. Dan stuiten we op een aantal dozen vol herinneringen. Dozen waarvan we niet meer wisten dat daar herinneringen in zaten. Mooie, grappige, pijnlijke herinneringen, allemaal interessant en hartverwarmend. Deze twee dozen, zorgen voor wat vertraging. Want ja, als je herinneringen afstruint ben je iets langer bezig, je wil ze ophalen en delen.
Lees verderSiela Ardjosemito-Jethoe: Nieuw Normaal – een column over #nieuweomgangsvormen #bezinnen #beginnen
We zijn wakker geworden in een andere wereld en in die wereld zijn we opzoek naar een ‘nieuw normaal.’ Dat is nog best lastig als de spelregels onder druk staan en aan verandering onderhevig zijn. De bovenstaande woorden schrijf ik nu al twee weken lang, voor ik begin met de ‘echte’ inhoud van mijn e-mail berichten. Het voelt raar om hier niks over te zeggen en het is teveel om er iets echts over te zeggen. Als ik om me heen kijk zie ik vooral mijn eigen huis, mijn gezin en mijn omgeving. Ik hoef me geen zorgen te maken. We verkeren ons in de gelukkige omstandigheid dat we thuis kunnen werken, dat er eten in de kast is en er is liefde te over. Deze tijd met elkaar, krijgen we cadeau. Dat maakt me dankbaar. Juist omdat er elders in de wereld, dat kan overigens al aan de overkant van de straat zijn, mensen onder heel andere omstandigheden thuis zijn.
Lees verderSiela Ardjosemito-Jethoe: Cultuur verbinden – een column over cultuur, cultuurparticipatie en kwaliteit
Samen met mijn vriendin sta ik in de rij bij Theater Dakota. We hebben vrijkaartjes voor het optreden van Sjors van der Panne (een vriend van ons). Tussen de zee van grijze en vooral witte mensen staan wij. Het repertoire kan daar iets mee te maken hebben, Sjors zingt levensliederen van bekende witte Nederlandse en Franse artiesten en van zichzelf. Ik houd ervan, veel van de liedjes zijn bekend en hij heeft een prachtige stem (altijd al gehad). Toch zou ikzelf niet zo snel naar een concert van andere levensliedzangers of zangeressen gaan. Ik ben er niet van huis uit mee opgegroeid. Het concert begint, de meer en minder bekende levensliederen worden ten gehore gebracht. Het klinkt: ‘Laat me, laat me, laat me mijn eigen gang maar gaan’, het origineel is van Ramses Shaffy, ook ik ken het. Al snel is er een bepaald soort ‘Nederlandse’ verbondenheid. Mensen klappen en zingen mee en laten zich opgaan in de muziek en de zang.
Lees verderSiela Ardjosemito-Jethoe: Gekort / Tekort – een column over inkomensongelijkheid, werken en creativiteit
Eind jaren ’70 en begin jaren ’80, de tijd waarin veel Surinaamse Nederlanders de overtocht wagen naar Nederland. Mijn ouders hebben veertien kinderen. Waarvan er tien uit hun huwelijk zijn voortgekomen en vier uit het eerdere huwelijk van mijn vader. De oudste drie waren al uit huis, ikzelf was nog niet geboren. Met 10 kinderen, waarvan één baby (mijn twee jaar oudere broer), zijn zij tussen 1975 en 1976 overgekomen. Ze kwamen over in een aantal delen. Dat moet een hele organisatie zijn geweest. Ik ken die tijd alleen van verhalen. Ik hoor van mijn zussen hoe de aankomst was, dat ze weinig tijd hebben gehad om afscheid te nemen, hoe koud het was toen ze aankwamen. Eén van mijn broers deelde laatst nog zijn schrikbeeld van de kale bomen, dat had iets heel onheilspellends, weet hij me te vertellen.
Lees verderSiela Ardjosemito-Jethoe: Zussen sussen – een column over vrouwen van kleur, rolmodellen en posities
In de afgelopen jaren merk ik steeds vaker hoe belangrijk het is, dat je je omgeeft met mensen die je energie geven. Een wederkerigheid in de relatie of dit nou vriendschappelijk of juist een werkrelatie is, dat is van belang. Een basis van gelijkwaardigheid die bevrijdend is, waarbij diezelfde gelijkwaardigheid zorgt voor zekerheid en een ‘plek’ waar je jezelf mag zijn. Sterker nog dat ‘jezelf’ zijn wordt gezien als toevoeging, als meerwaarde. Dit zorgt ervoor dat je je eigenheid niet verliest maar juist kan inzetten en daarmee kan bijdragen aan innovatie, kritisch denken en (zelf) ontwikkeling.
Lees verderSiela Ardjosemito-Jethoe: Wie zoet is krijgt lekkers! – een column over identiteit, teleurstelling, verandering en traditie
Nederland heeft een rijke traditie wanneer het de feestdagen betreft. Verschillende feestdagen krijgen al een geruime tijd steeds meer aandacht. Kerstfeest wordt tegenwoordig heel uitgebreid gevierd. Er zijn steeds duurdere cadeautjes onder de kerstboom te vinden, er wordt uitgebreid gegeten en gedronken daarnaast is de versiering uitbundig. Met de geboorte van Christus heeft het niet veel meer te maken, dat is in elk geval voor velen niet op de voorgrond. Met Pasen is het feest. Er worden eitjes verstopt, geverfd en opgegeten, het huis wordt versierd en er worden paaslunches georganiseerd. Maar wat die met paashazen en eitjes met het heen gaan van Christus te maken hebben dat is niet duidelijk. Daarnaast adopteren we in Nederland er ook makkelijk feestdagen zoals Valentijnsdag en Halloween bij. Een beetje commercieel is het natuurlijk wel, maar wat zou het, het is toch leuk!
Lees verderSiela Ardjosemito-Jethoe: Met wie ga je? – een column over zorgen, keuzes en twijfel
“Met wie ga je?” vraag ik hem voor de zoveelste keer op een rij. Hij is een mooi, sociaal wezen met prachtige krullende lokken, een mahonie kleurige huid gekust door de zon, een aanstekelijke lach en sprankelende ogen, waar hij al jaren een bril over draagt. Tegenwoordig draagt hij overigens steeds vaker lenzen. En dat is alleen nog maar zijn uiterlijk. Hij is zachtaardig net als zijn vader en keurig ook. Hij spreekt volwassenen met u aan en met twee woorden, geeft een hand bij binnenkomst en vertrek en stelt zich netjes voor aan voor hem onbekenden. Hij gaat er lekker op uit, spreekt af met zijn vrienden om gezellig naar de stad te gaan, gaat graag naar de kermis als het weer die tijd van het jaar is of gaat lekker naar de film. Heerlijk! Dat moet ook als je veertien bent en daarbij je eigen grenzen en die van je ouders aan het uitzoeken ofwel opzoeken bent.
Lees verderSiela Ardjosemito-Jethoe: Een klassieker – een column over kleur, klasse en kunst
In 1985 bedacht mijn moeder dat het fijn zou zijn dat ik een muziek- instrument zou leren bespelen. Dat was ook logisch omdat mijn ouders beiden muzikaal onderlegd waren. Mijn vader speelde verschillende instrumenten zoals harmonium, dhantaal en dhol en mijn moeder zong liederen. In Friesland waren er geen mogelijkheden om een Indiaas instrument te leren spelen, dus het werd orgel. Mijn moeder vond dat prachtig en ze spaarde voor een heuse elektrische orgel, dan konden we er zelf ook nog van alles mee uitproberen. Eén keer per week ging ik op dinsdagmiddag naar orgel-les. Ik leerde daar kennismaken met Chopin, Bach, Mozart en nog meer van die Westerse Klassiekers.
Lees verder