2016 was een woelig jaar. Veel oorlogsgeweld en aanslagen.  De oorlog in Syrië en Irak, miljoenen mensen op drift. Ook veel geweld en onrecht door enkele onzer bondgenoten en met onze actieve dan wel stilzwijgende steun, zoals voor de genocide in Yemen door een coalitie o.l.v. Saoedi Arabië en de verdrijving van Palestijnen van hun land door Israël.

Dichter bij huis hebben wij veel aanslagen moeten verduren. De zware bomaanslag in Zaventhem, de vrachtwagen die inreed op een menigte in Nice, de vrachtwagen die inreed op een kerstmarkt in Berlijn enz. Telkens talrijke slachtoffers, waaronder veel kinderen. We moeten nog een succesvolle formule vinden over hoe om te gaan met radicalisering van veel jongeren met een moslimachtergrond. Een deel van de oplossing zal gevonden moeten worden door het geven van perspectief aan hen in onze samenleving. We zullen meer oog moeten hebben voor discriminatie en uitsluiting en daar adequate maatregelen op moeten bedenken. We moeten ook actief volgen wat in sommige moskeeën aan haat wordt gepredikt. Ook de grote moslimgemeenschap vindt het belangrijk dat deze rotte appelen worden opgespoord en verwijderd.

Met de verkiezing van Donald Trump gaan wij in de mondiale politiek een onzekere toekomst tegemoet. De soep wordt niet zo heet gegeten als die wordt opgediend, zeggen velen. De eerste daden van Trump wijzen juist op een voortzetting van hetgeen hij in zijn campagne heeft gezegd. Hij heeft een aantal goede ideeën, maar is ook impulsief, wispelturig en rancuneus. Dat maakt hem gevaarlijk en belooft dus weinig goeds. Michelle Obama zei dat we naar de iets verdere toekomst moeten kijken en moeten blijven hopen en eraan werken dat die hoop werkelijkheid wordt.  Dat lijken mij wijze woorden. Al denk ik dat 2017 nog woeliger zal verlopen dan 2016.

In Nederland maken wij ons op voor de Tweede Kamerverkiezingen in maart a.s. In ons coalitieland treden door het aantreden van een nieuwe regering geen drastische veranderingen op, maar ook kleine veranderingen  kunnen voor bepaalde groeperingen grote consequenties hebben. Mensen raken teleurgesteld, omdat naar hun zeggen de politieke partijen niet doen wat ze beloven. Hoewel dit deels waar is, moet deze waarheid wel in perspectief worden geplaatst. Als een bepaalde partij het alleen voor het zeggen zou hebben, dan zou deze kritiek terecht zijn geweest. Nederland moet het echter doen met een coalitie van verschillende partijen die met elkaar een compromis moeten bereiken. Een compromis betekent altijd: sommige zaken uit je eigen programma komen terecht in het coalitieakkoord, andere dingen moet je jammer genoeg opgeven. Uiteindelijk gaat het meer om de vraag welke partij het meeste aansluit bij wat jij als kiezer zou willen.

Van de huidige coalitie van VVD en PvdA kun je van alles vinden. Je moet hen echter nageven dat zij, ondanks hun grote verschillen, in het landsbelang hebben gekozen om samen te regeren. Andere coalities waren geen optie.

De huidige regering heeft het over het geheel genomen goed gedaan. Wij blijven echter een land van mopperaars.

John Fentener van Vlissingen (miljardair en o.a. aandeelhouder van SHV) zei in De Volkskrant van 13 januari jl.: “Nederland staat in alle internationale lijstjes in de bovenste regionen of het nu om de zorg gaat, de pensioenen of de concurrentiekracht. In de lijst van landen met de meeste zeurende mensen zou Nederland ook aan de top staan”.

De kabinetten-Kok behoren op economisch gebied tot de succesvolste kabinetten van na de Tweede wereldoorlog. Toch slaagde Pim Fortuyn met zijn “Puinhopen van Paars” deze kabinetten naar de vuilnisbelt te dirigeren.

Het huidige kabinet heeft het land uit de economische crisis gehaald: de werkloosheid daalt, het begrotingstekort is gedaald, de staatsschuld is gedaald, het zorgstelsel is grotendeels op orde gebracht enz.

Het is alsof de economie er minder toe doet. Kennelijk vinden veel burgers migratie en integratie veel belangrijker. Deels zijn zorgen op deze terreinen terecht, maar wij moeten ook oppassen voor onderbuikgevoelens. Onder alle omstandigheden blijft gelden dat wij reëel moeten zijn en feiten en ficties uit elkaar moeten houden.