Kavish Sewnandan: ‘Brain drain’

Voor veel jongeren die in Suriname wonen is Nederland nog steeds het ‘paradijs op aarde’. Het land van honing en smaragd waar je snel rijk kunt worden, je vooral weinig hoeft te werken en waar je vooral veel status aan kunt ontlenen. Want zeg nu zelf, je bent een stuk belangrijker als je in Nederland woont en werkt dan dat je woonachtig bent in Lelydorp, Meerzorg of Nieuw-Nickerie en een baantje hebt in een lokale supermarkt.

Lees verder

Prem Dihal: De godná-wála

De godná- of tatoeage-traditie was prominent aanwezig onder de vrouwen van de Indiase contractarbeiders en hun nakomelingen. Tot op de dag van vandaag dragen vrouwen, vaak ver in de tachtig, deze tatoeages op hun onderarmen; één die ze vóór het huwelijk kregen en de andere na het huwelijk. Ze getuigen allemaal van het feit, dat als ze deze niet hadden, hun schoonfamilie of een heilige man zelfs geen water van hen zou accepteren.

Lees verder

Sitla Bonoo: (on-line)Scheiden is Lijden

Advokaten zeggen wel eens dat de meeste scheidingsmeldingen na de zomervakantie komen. Zo ook die van mijn vriendin die huilend zegt; ik schaam me om dit te vertellen maar ik ga scheiden en ik heb hulp nodig. De laatste keer dat ik haar zag was op mijn verjaardag. Ze kwam met haar man en kinderen en sprak me toe aan een tafel vol gasten.

Lees verder

6 oktober: Stories of Kathak Heermandi editie!

In 2024 organiseert Stories of Kathak Heermandi editie! Via gesprek en dans reflecteren we op het verhaal dat verteld wordt in de veelbekeken netflix serie Heeramandi. Op welke manieren zien we hoe verschillende verhalen in Heeramandi tot uiting komen? Hoe kunnen we het concept van Tawaif begrijpen en hoe hangt dit samen met onze feministische strijd? Welke vormen van verzet komen we tegen en hoe zijn deze verbonden met ideeën over sisterhood en internationale solidariteit vandaag de dag? Deze vragen zullen we verkennen via verschillende kritische perspectieven vanuit movement building, positie van vrouwen van kleur, psychologie, gender en embodied knowledges.

Lees verder

Prem Dihal: Verkiezingen

Mijn vader zat in de politiek! En dat hebben we geweten. Het was altijd spannend met al die mensen bij ons over de vloer. Soms was het lastig om te onderscheiden waar een bezoeker voor kwam. Voor de politiek, Árya Samáj, kwam hij voor een kavel of kwam hij een kalf kopen? Of wilden ze advies over landbouw? Het kon ook een leverancier zijn met nieuwe offertes.

Lees verder

Prem Dihal: Naar school

Als je naar school ging, kwam je de eerste dag waarschijnlijk in een fröbelklas. Je was meestal vier jaar oud en de eerste twee jaren bracht je door in de lage en de hoge fröbelklas. Meestal werd de oudste zus jouw begeleider. Mijn oudste zus, die vier jaar ouder is, was dat in elk geval voor mij. Ik kwam in een klas van een juffrouw, iemand van veertig of vijftig jaar, uit de stad. Ze was een doglá, een mix. Volgens mij heb ik de eerste dag niets begrepen van wat zij vertelde en heb ik meer om mij heen gekeken, en vooral naar het lokaal waar mijn zus zat. En toen was er pauze! De bel ging en ik rende naar buiten. En ja hoor, wie stond daar? Mijn zus met een fles melk met een speentje erop. Ja, dat was ons op die leeftijd nog niet afgeleerd. Ik werd dan ook uitgelachen door de oudere jongens terwijl mijn zus zich over mij ontfermde en me aanmoedigde om de melk op te drinken. Naar ik mij kan herinneren, was ik na die dag niet meer zo gehecht aan het speentje.

Lees verder

Prem Dihal: Lalbahadoer, een fatale liefde

Lalbahadoer was een jonge Hindostaanse man die woonde op Meerzorg, een plaats in het district Commewijne in Suriname. Zijn vader, Lala, was een landbouwer die groenten verbouwde op zijn eigen perceel. Lalbahadoer hielp zijn vader op het land, maar had ook andere interesses, zoals lezen en muziek. Hij speelde harmonium en zong bhajans, religieuze liederen. Daarnaast was hij geïnteresseerd in politiek en volgde hij de ontwikkelingen in India, het land van zijn voorouders.

Lees verder

Ranjan Akloe: Videoreportage Immigratieherdenking 9 juni 2024

Hier is de videoreportage van de herdenking en viering van 151 Het Sarnámihuis en de Algemene Hindoe Basisschool VAHON organiseerden een bijzonder evenement op zondag 9 juni in het kader van de herdenking van 151 jaar Hindostaanse immigratie. Het evenement bestaat uit een muziek en dansshow, dat gebaseerd was op verhalen van mensen die liederen hebben ingestuurd die hun emoties het beste vertolken over familie, gemeenschap en geschiedenis.

Lees verder

Prem Dihal Karahiyá – Een bijzonder instrument

Mijn zoektocht door oude foto’s gerelateerd aan de Brits-Indische immigratie levert regelmatig interessante afbeeldingen op, vergezeld van bijbehorende vragen. Vandaag gaat het over de karhayá.
Ja, een wok als trom!

De karhayá (bakpan/wok), wordt bespannen met een geitenvel en bespeeld met twee stokjes tijdens het tajiyá-feest. Om de spanning te verhogen, wordt dit instrument boven een open vuur gehouden (Encyclopedie van Suriname, 1977). Blijkbaar was dit instrument in gebruik tot in de jaren waarin tajiyá gevierd werd (dit exemplaar stamt van vóór 1954 en deze Moslim-evenement zou rond 1960 opgehouden zijn). Tajiyá is een vrij ‘mobiele’ activiteit, en de speler zal hiermee waarschijnlijk niet veel bewogen hebben, tenzij er twee dragers waren. Als je het om je nek draagt, zou dit waarschijnlijk voor demping zorgen en zou eens te heet kunnen zijn geweest.

Lees verder

Rehana Lalmahomed Baithak Gáná

Baithak is een muziekgenre dat is ontstaan in Suriname onder de Hindostaanse gemeenschap. Dit genre heeft zijn wortels in de 19e eeuw, toen contractarbeiders uit India naar Suriname werden gebracht om op de plantages te werken.
Tussen 1873 en 1916 werden duizenden Indiase arbeiders, Hindoes en Moslims , voornamelijk uit de regio’s Bihar en Uttar Pradesh, naar Suriname gebracht als contractarbeiders om te werken op de suikerrietplantages. Deze arbeiders namen hun eigen culturele en muzikale tradities mee.

Lees verder

Oproep Kyrill Mahabier

Mijn naam is Kyrill Mahabier en ik studeer Politicologie aan de Vrije Universiteit Amsterdam. Momenteel ben ik bezig met mijn bachelor scriptie, die zich richt op de politieke participatie van mensen met een Hindostaans-Surinaamse komaf. Mijn onderzoek richt zich specifiek op de betrokkenheid bij Black Lives Matter protesten, maar ik ben ook geïnteresseerd in de participatie van Hindostaans-Surinaamse mensen in het algemeen – daar is namelijk nog niet heel veel over geschreven.

Lees verder

Essay Sandew Hira over Aziatische dwangcontractarbeid

Op woensdag 29 mei organiseren het Collectief Contractarbeid en minister Dijkgraaf van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap, en coördinerend minister van het Herdenkingsjaar Slavernijverleden een conferentie met als titel “Contractarbeid uit de Schaduw” in Den Haag. Vooruitlopend op deze conferentie heeft Sandew Hira een essay geschreven met als titel “Kolonialisme en Aziatische dwangcontractarbeid”. Daarin behandelt hij […]

Lees verder

Amar K. Soekhlal: Kusbánti ke biyá

Het is prettig om herinneringen aan smaken op te halen uit je jeugd. De rol van smaak in onze jeugd was groot. Smaak kan sterke associaties oproepen met specifieke herinneringen en emoties uit die tijd. Het kan verbonden zijn met familiebijeenkomsten, vakanties of gewoon alledaagse momenten die speciaal aanvoelden. Daarom kunnen smaken uit onze jeugd een krachtige manier zijn om terug te gaan in de tijd en nostalgische gevoelens oproepen.

Lees verder

Prem Dihal: Verhalen van Kwatta: Derde tot Vijfde Rijweg – De náu

De náu was een assistent van een pandit in de Hindoestaanse traditie. Het woord ‘náu’ komt van het Hindi-woord ‘naukar’, wat ‘dienaar’ betekent. De náu bracht de uitnodigingen rond, ondersteunde de pandit bij het uitvoeren van rituelen en ceremonies. Over het algemeen kon de náu worden belast met het klaarzetten van de benodigde materialen, zoals bloemen, fruit en wierook en het zorgen voor alles wat nodig was voor de ceremonie. De náu werd ook gewaardeerd voor zijn toewijding aan de pandit en de gemeenschap.

Lees verder

Prem Dihal: Gebedsgenezers

Bij Hindostanen komt het, net als bij andere bevolkingsgroepen, regelmatig voor dat ze gebruikmaken van huismiddeltjes, veelal gebaseerd op plantaardig materiaal tegen allerlei kwaaltjes van zowel mens en dier. Er zijn ook traditionele genezers die hun ‘bovennatuurlijke krachten’ ten dienste stellen van hun gemeenschap en vrijwel altijd gebruikmaken van natuurlijk materiaal. Bij het lezen van het onderstaande verzoek ik u kritisch te zijn en om zelf een mening te vormen.

Lees verder

Amar Soekhlal: Kwatta: een landschap vol verhalen en herinneringen

Kwatta is meer dan een plaats of een voormalige plantage in Suriname. Het is een streek waar veel mensen een band mee hebben, ook al wonen ze er al lang niet meer. De ondergetekenden zijn geboren en getogen op Kwatta besloten om hun liefde voor deze streek te delen met jullie. Ze maakten een filmpje met foto’s en muziek die een beeld geven van Kwatta, van vroeger tot nu.

Lees verder

Prem Dihal: Káhe gaile bidesh

Na de boottocht op het Triveni Sangam, de samenvloeiing van drie rivieren waar de Kumbh Mela wordt gehouden, stond de zon hoog aan de hemel toen wij een bezoek brachten aan het “lokale diaspora”-erfgoedmuseum. Dit museum, genaamd Káhe gaile bidesh, is volledig gewijd aan de emigratie/immigratie van Indiërs uit deze streek naar Suriname en is gevestigd in het GB Pant Social Science Institute in Prayagraj (voorheen Allahabad).

Lees verder

Bris Mahabier: De zoektocht van een Hindoestaan naar het cultuureigene (deel 11)

Wie of wat was ik? Hoe wilde ik mezelf graag aanduiden? En wie was ik in de ogen van anderen in mijn culturele omgeving, zoals van mijn familie, buurtgenoten of collega’s? Enkele van de vele nieuwe en moeilijke vragen die mij in de jaren zestig somtijds bezighielden. Ik vroeg me af, of ik mezelf een Hindoestaan, Hindostaan, Hindoestáni of Bhárti zou willen noemen?

Lees verder

Prem Dihal: Varanasi: Lolark Kund en Diváli

Het kernidee achter Diváli is de overwinning van het goede over het kwade. Hindoes, Sikhs, Boeddhisten en Jains over de hele wereld vierden Diváli dit jaar op 12 november. De festiviteiten die vijf dagen duren, worden gekenmerkt door versierde gebouwen, heldere lichtjes, brandende wierook en weelderige maaltijden, vooral zoetigheden. Families die anders gescheiden zijn door afstand komen samen. Wij vierden Diváli in Varanasi maar bezochten, als onderdeel van een wandeltocht, eerst Lolark Kund.

Lees verder

Launch Database

In 2023 is dat 150 jaar geleden. Op deze dag herdenken en vieren de nazaten van deze kalkattihan deze historische dag met velerlei activiteiten. De in Den Haag gevestigde stichting Hum Log koos ervoor om deze dag te markeren met de uitgave een database van Hindostanen die de afgelopen jaren een belangrijke bijdrage hebben geleverd aan de vorming van de Hindostaanse gemeenschap, zowel in Suriname als in Nederland.

Lees verder

Bris Mahabier: De zoektocht van een Hindoestaan naar het cultuureigene (Deel 10)

Bris een jonge sanátani hindoe – invloeden van de Vedische religie en het christendom – angst voor boze geesten – bezetenheid – smeekbeden om goddelijke bescherming – beginnende twijfel over de almacht van goden – achterhaalde intenties van árya samáji’s? – weinig discussie en debat – vernieuwende taak voor jongere intellectuelen – adieu samáji organisaties.

Lees verder

Het Ayurveda Magazine

Maak kennis met Het Ayurveda Magazine. Dit magazine bestaat al twee jaar in digitale vorm. Maar we hebben goed nieuws: Het Ayurveda Magazine verschijnt voortaan in gedrukte vorm. De allereerste gedrukte editie komt medio december uit en bestaat uit maar liefst 100 pagina’s.

Lees verder

Herdenkingsmars 150 jaar Hindostaanse Immigratie

Op maandag 5 juni vond naar aanleiding van 150 jaar Hindostaanse Immigratie een Herdenkingsmars plaats in het centrum van Den Haag. Meer dan 150 Hindostanen liepen in een stille tocht van de Algemene Hindoe Basisschool naar het Spuiplein als eerbetoon aan hun voorouders en de opofferingen die ze hebben gebracht ten tijde van Hindostaanse dwangcontractarbeid. De mars werd geleid door […]

Lees verder

Bris Mahabier: De zoektocht van een Hindoestaan naar het cultuureigene (deel 8)

Van jongs af, eigenlijk al in mijn puberteit, voelde ik mij aangetrokken door bepaalde opvattingen van árya samáji hindoes, zoals die aan mij verteld werden door enkele familieleden en bevriende buurtgenoten. Van hun havan (Vedische vuuroffer) en hun mantra-gezang begreep ik niet veel. Ik raakte geleidelijk aan wel geïnteresseerd in hun streven en strijd naar gelijkwaardigheid in de hindoegemeenschap.

Lees verder

Kavish Sewnandan: ‘Gender reveals’

Laatst was er online een filmpje te zien dat weer eens viral ging: een jong koppel dat in verwachting was van hun kind had een spectaculaire gender reveal voorbereid waarin een laag overvliegend vliegtuigje middels gekleurde rook het geslacht van het kindje bekend zou maken. Helaas liep dit voor de piloot van het vliegtuigje verkeerd af; hij verloor de macht over het toestel en stortte neer. Hij overleefde dit ongeluk niet.

Lees verder

Svastika Ramcharan: Zal je naar me omkijken?

“Hoe gaat de Hanuman Chalisa ook alweer Ranveer?” Ik stond bij wat sommigen menen het enige recht van de vrouw te zijn, de vaat te doen. Hij dribbelde wat voetbalpasjes door het huis en schoot de bal zo nu en dan tegen mij. Svasti had de Hanuman Chalisa als huiswerk mee bij de godsdienstles op school. Ze zat aan de keukentafel te ploeteren met de uitspraak van de Sanskrit woorden als een dreumes die knoeit met haar eten.

Lees verder

Santoecha Rangai: 26 jaar en borstkanker – Iets wat je niet verwacht (deel 11)

Heb je dat ook weleens gehad dat je iets voorbij zag komen en dat het later opeens goed van pas kwam? Een half jaar voor mijn diagnose had ik toevallig een filmpje op Facebook bekeken waarin werd uitgelegd hoe je jezelf onder hypnose moet brengen. Dit truukje gebruikte ik op momenten dat ik veel pijn had. De pijn bleef namelijk de eerste weken aanhouden. Ik vreesde dat ik tijdens mijn gehele chemotherapie traject zoveel pijn zou hebben. Gelukkig bleek dat niet zo te zijn. Tijdens mijn eerste chemokuur kreeg mijn lijf zo’n harde opdonder, dat de twee volgende chemokuren die ik erna kreeg, meevielen qua pijn.

Lees verder

Bris Mahabier: Een avond, een nacht en een morgen in Magenta in 2023

De tijd (samay, kál in het Sarnámi) speelt een belangrijke rol in het bestaan van de mens. Dit geldt ook voor de ruimte, de geografische factor. Twee natuurlijke dimensies die vanaf de geboorte tot de dood van invloed zijn op het leven van de mens. Aan de ongunstige ruimtelijke omstandigheden heeft de mens veel kunnen sleutelen, afhankelijk van vooral zijn culturele uitrusting. In onze jonge jaren zijn we niet of nauwelijks bewust van de aard van de factor tijd. Avond en ochtend, dag en nacht, ook de seizoenen van het jaar gaan in elkaar over. Deze overgangen in de tijd, meestal soepel en successievelijk, maar elders gepaard gaande met hevigheid en zelfs met dramatische, vernietigende gevolgen, zijn voor ons routinematig geworden.

Lees verder

Anita Nanhoe: De arbeidsmigratie van Brits-Indische vrouwen na de afschaffing van de slavernij – de strijd tegen drie patriarchaten om hun zelfbeschikking

Op 5 juni is het precies 150 jaar geleden dat de eerste Brits-Indiërs arriveerden in de Nederlandse kolonie Suriname. Tien jaar nadat de slavernij formeel was afgeschaft en ruim drie weken voor het einde van de tien jaren verplichte arbeid voor de voormalig totslaafgemaakten. De Brits-Indiërs zouden het werk van de voormalig totslaafgemaakten voortzetten. In totaal migreerden er 34.304 Brits-Indiërs tussen 1873 en 1921 met een 5-jarig arbeidscontract naar Suriname. 28,5% van hen was vrouw. Over dit deel van de koloniale geschiedenis is in Nederland maar heel weinig bekend. Over de strijd die de eerste Brits-Indische vrouwen leverden in Suriname is nagenoeg niets bekend.

Lees verder

Keti Koti Dialoogtafels

De afgelopen jaren hebben verschillende gebeurtenissen plaats gevonden die de etnische spanningen tussen Afro-Surinamers en Hindostanen hebben blootgelegd en in sommige gevallen zelfs hebben versterkt. Het zijn spanningen die terug te voeren zijn naar de koloniale geschiedenis als resultaat verdeel-en-heers tactieken door de Nederlandse kolonisator. Deze spanningen staan de mogelijkheid om krachten te bundelen in een gezamenlijke strijd voor emancipatie en bevrijding in de weg. In samenwerking met Keti Koti Dialoogtafel worden 4 dialoogtafels georganiseerd voor Afro-Surinamers en Hindostanen. Deze dialoogtafels zijn naar aanleiding van de etnische spanningen die leven tussen deze gemeenschappen specifiek toegespitst op een proces van heling en verbinding tussen deze twee gemeenschappen, die door het koloniale systeem zijn onderdrukt en verdeeld.

Lees verder

Herdenking 150 jaar Hindostaanse immigratie

In 2023 is het 150 jaar geleden dat het eerste schip met Hindostaanse contractarbeiders vanuit India naar Suriname is gekomen. Zij vervingen de totslaafgemaakte Afrikanen. Slavernij werden vervangen door dwangcontractarbeid van Aziaten. Het Sarnámihuis en de VAHON Algemene Hindoe Basisschool herdenken deze episode uit de koloniale geschiedenis met een bijzondere bijeenkomst op 4 juni 2023.

Lees verder

Santoecha Rangai: 26 jaar en borstkanker – Iets wat je niet verwacht (deel 10)

De eerste week van mijn chemo was me goed afgegaan. Later zou blijken dat het door de medicatie kwam, die me al die tijd op de been had gehouden. Na die week begon de ellende pas echt. Nadat ik geen slikbewegingen meer kon maken en dus niet meer kon eten en drinken, belde ik in paniek het ziekenhuis. Volgens het ziekenhuispersoneel moest ik zoveel mogelijk suikerrijke dranken nuttigen. Mocht dit mij niet lukken dan zouden ze me in het ziekenhuis opnemen en zou ik voeding via het infuus krijgen. Dit zag ik echt niet zitten omdat ik al vaak genoeg in het ziekenhuis kwam en de chemokuur die ik daar had gekregen, mij ietwat had getraumatiseerd.

Lees verder

Herdenkingsmars: 150 jaar Hindostaanse Immigratie

Naar aanleiding van 150 jaar Hindostaanse Immigratie organiseert het Sarnámihuis een herdenkingsmars op maandag 5 juni 2023 naar het centrum van Den Haag. De mars is een eerbetoon aan onze voorouders en de strijd en opofferingen die ze hebben gebracht ten tijde van contractarbeid. Wij hopen dat we gezamenlijk als Hindostanen dit belangrijke moment in de geschiedenis zichtbaar kunnen maken voor de bredere Nederlandse samenleving.

Lees verder

Bris Mahabier: De zoektocht van een Hindoestaan naar het cultuureigene (dl. 6): Culturele oriëntatie en cultuurschok in Bakkie (1961-’62)

Ik maakte in Bakkie in mijn eerste dienstjaar langzamerhand, oppervlakkig kennis met de lokale culturele diversiteit. Deze was een geheel nieuwe situatie en ervaring voor mij. Magentaweg, mijn geboorte- en woonplaats, was in cultureel opzicht volledig homogeen: een typisch Hindoestaans agrarisch wegdorp. Bakkie en Jacopu vormden voor mij een vreemde, d.w.z. een nieuwe culturele ‘wereld’. De Hindoestaanse culturele gebruiken, tradities en feesten kende ik wel. Echter, mijn bescheiden boeken- en ervaringskennis stelden mij nauwelijks in staat om alle nieuwe cultuuruitingen, die ik in Bakkie en de nabije plaatsen zag, juist te begrijpen en te interpreteren.

Lees verder

Ranjan Akloe: Een tijdloze triaspora logo mbt de Hindostaanse Immigratie

Grafisch ontwerper Ranjan Akloe heeft een logo ontworpen voor Hindostaanse Immigratie. In deze bijdrage biedt hij toelichting. De bedoeling is dat dit logo elk jaar gebruikt zou kunnen worden bij de herdenkingen *zonder aanpassingen* aan het logo. Een *tijdloze* logo dus. Ter vergelijking: Bij de herdenkingen 140 t/m 149 was het onderstaande (14 in zeilbootvorm)gebruikt waarbij elk jaar het creatief is aangepast. Het was steeds een uitdaging dit elk jaar te doen. Nu, bij de 150ste herdenking is er een bijzonder mooi verhalende logo ontworpen door een andere artiest. Dit juich ik van harte toe. Dit zal bij 151 en daarop ook steeds aangepast worden, wat zeker steeds een uitdaging gaat zijn en zo ook meer bekendheid en diepgang teweeg gaat brengen over de Hindostaanse Immigratie.

Lees verder

Kavish Sewnandan: ‘Vegan parsad’

Op de sociale media zie ik tegenwoordig hier en daar heftige discussies woeden over de vraag of kaas nu wel of niet vegetarisch is en of hindostanen met een hindoeïstische achtergrond nu überhaupt wel koeienmelk mogen gebruiken tijdens religieuze diensten. Want in koeienmelk zitten toch restjes bloed? Is koeienmelk dan nog vegetarisch te noemen en mag dit product dan nog wel tijdens religieuze diensten worden gebruikt? Ik moest stiekem een beetje lachen van dit soort discussies en ik gedachte zag ik al helemaal voor me hoe er steeds meer busjes rondrijden die ‘vegan prasad’ leveren aan mandirs in de buurt; prasad gemaakt van haver- of sojamelk in plaats van koeienmelk.

Lees verder

Reactie Sarnámihuis op initiatiefvoorstel DENK

Het Sarnámihuis heeft kennis genomen van het initiatiefvoorstel van lid Khan “Neem contractarbeid mee in de herdenking van 150 jaar afschaffing van de slavernij”. Ook hebben we kennisgenomen van reacties uit de Afro-Surinaamse gemeeschap op dit voorstel. We waarderen de discussie over dit voorstel en willen hierbij onze bijdrage aan deze discussie delen. We betogen in deze bijdrage dat het een goede zaak is om de nasleep van de afschaffing van slavernij mee te nemen in het herdenkingsjaar en dat uitbreiding in plaats van inperking van educatie juist van cruciaal belang is om de koloniale geschiedenis en haar doorwerking in het heden te begrijpen.

Lees verder

Santoecha Rangai: 26 jaar en borstkanker – Iets wat je niet verwacht (deel 9)

Van mezelf ben ik een echte koukleum. Ik heb het zelfs een paar keer koud gehad toen ik in Suriname op vakantie was. Kun je het je voorstellen hoe koud ik het had toen ze tijdens een chemokuur 3.5 uur lang koude vloeistof in mijn aderen pompten? De zusters hadden het gelukkig door dat ik aan het klappertanden was en toen kreeg ik van die verwarmde handdoeken die ze normaal gebruiken voor baby’s die in een couveuse liggen. Voortaan kreeg ik ze bij iedere chemokuur. Volgens mij moest ik na de chemokuur ook nog een extra halfuur blijven zitten voor het geval ik een allergische reactie zou krijgen, maar dit weet ik niet meer zeker.

Lees verder

Bris Mahabier DEEL 5 De zoektocht van een Hindoestaan naar het cultuureigene (dl. 5): Een beginnende onderwijzer in Bakkie: zijn school, onzekerheden en cultuurschok

Nederlandse volwassenen kunnen tegenwoordig dagelijks desgewenst meerdere malen van koffie in vele variaties genieten. Dit was vroeger niet weggelegd voor Jan en alleman. Ten gevolge van het verschijnsel ’gesunkenes Kukturgut’ is o.a. koffie als genotmiddel bereikbaar geworden voor het gewone volk; een van de populaire verworvenheden van onze massacultuur. In Nederland had ik op school ongeveer een jaar nodig om het koffiedrinken mij eigen te maken.

Lees verder

Santoecha Rangai: 26 jaar en borstkanker – Iets wat je niet verwacht (deel 8)

Direct nadat de eerste chemokuur mijn aderen inliep, wist ik dat de medicijnen die ik een half uur eerder had ingenomen hun werk deden. Blijkbaar was een van de bijwerkingen dat je honger krijgt. Ik kreeg me toch een honger, zulke trek had ik nooit eerder meegemaakt. Gelukkig stond er een kar vol eten op de afdeling en kon je pakken wat je wilde.

Lees verder

Bris Mahabier DEEL 4 De zoektocht van een Hindoestaan naar het cultuureigene (dl. 4): Vooral árya samáji hindoes kozen voor openbare scholen

De Arya Samaj, in 1875 gesticht door Swami Dayanand Sarasvati, was een reformistische hindoebeweging uit Noord-India, toen nog Brits-Indië genoemd. Zij had veel aanhangers in onze regio, bv. in Magenta, Welgedacht C en Helena Christina. De Arya Samaj is anno 2023 nauwelijks reformistisch en activistisch te noemen. Deze stroming stelt zich al decennia tevreden met het volgens de voorschriften uitvoeren van Vedische  rituelen. Hierin staat het vuuroffer centraal.

Lees verder