Is er iemand die niet geconfronteerd is met een variant van de vraag: “Wat wil je worden?” Waarschijnlijk niet. Als die vraag niet heel vroeg, wanneer je nog een peuter bent en amper kan praten, op je wordt afgevuurd dan wordt die wel zeker op latere leeftijd op je bord geschoven. Vrijwel iedereen is benieuwd naar je toekomstplannen, hoe je de wereld van dienst wil zijn. Sowieso de ouders en de familie, om gerust te zijn dat je een goede keus maakt. Een keus die zowel voor hen als voor jou voordelen biedt: je maakt daardoor hun dromen waar en je zal daarmee wel gelukkig zijn.
Lees verderSantoecha Rangai: 26 jaar en borstkanker – iets wat je niet verwacht (deel 3)
Ik weet niet of dat bij iedereen zo is, maar als ik gestrest ben dan ga ik letten op kleine details. Zo viel het me op dat de arts die ons naar binnen riep puntschoenen droeg terwijl het rest van het personeel in van die lelijke witte ziekenhuisklompen liep. Voor de rest was hij ook best trendy gekleed: een groene pantalon en een soort houthakkersblouse. Ik schatte hem niet veel ouder dan ik, terwijl hij al flink wat grijs haar had. Toen we ons allen hadden geïnstalleerd op de ongemakkelijke houten stoelen, stak hij van wal. Ook hij besloot er geen doekjes om te winden en zei vrijwel direct: “Mevrouw Rangai, ik heb slecht nieuws voor u, u heeft borstkanker.”
Lees verder