Ik moet u eerlijk bekennen dat ik nog nooit naar dat programma heb gekeken. En mensen in mijn omgeving die wel ernaar kijken, verdenk ik van een groot gebrek aan romantiek. Bovendien worden ze getrakteerd op een blik vol onverholen minachting mijnerzijds. Ik heb een hekel aan het programma omdat het zo een afbreuk doet aan het liefdesverhaal van mijn jeugd vriend Lál. In Suriname waren we dik bevriend met elkaar, maar het was duidelijk dat Lál het buskruit niet heeft uitgevonden. Hij was zeker zeven jaar ouder dan ik, en we zaten samen op de lagere school. Maar Lál beschikte over iets waarover ik een schromelijk te kort had: bundels groene Surinaamse bankbiljetten van één gulden. Dat waren nog eens dagen. Lál was namelijk een zeer verdienstelijke khetihar ( landbouwer). Hij verbouwde supu-wiri, selderij. Maar ik nam nooit supu-wiri van hem aan. Hij zat een keer gehurkt tussen de supu-wiri zijn grote boodschap te doen. Toen ik hem vol verbazing vroeg “Lál tu ká kare hai” ( Lál, wat doe je?) draaide hij zich om en zei “kuc ná ( niets) . Ab supu-wiri, pupu-wiri hoi gail” (Nu is supu-wiri pupu-wiri geworden). Tot de dag van vandaag ontbreekt supu-wiri in mijn culinaire wereld. U begrijpt waarom. Laatst kwam ik Lál na jaren weer tegen. Hij is ambtenaar bij de plantsoenen dienst van de gemeente. Het was wederom een hartelijke ontmoeting. Ik vroeg aan Lál “ Kaise bhauwji”. Mijn belangstelling voor bhauwji was niet zonder een reden. Lál was twintig en ik dertien toen zijn ouders besloten dat Lál moest trouwen. Toen Lál aan mij het grote bizarre nieuws vertelde zag ik op zijn gezicht noch instemming noch ontkenning. Een emotieloos gezicht. Op een dag vroeg Lál aan mij of we de komende zaterdag naar de film kunnen gaan kijken in theater Taj Mahal. Nu ik het zo opschrijf lijkt het wel een geweldige speling van het lot, want de film die toen draaide was “Dreamgirl” met de favoriete actrice van Lál, Hema Malini. Zo gezegd en zo gedaan. Na de film liepen Lál en ik langzaam terug van theater Taj Mahal naar huis. Een tocht van 4 kilometer. Het is erg stik donker, maar we kennen de weg. Terwijl wij nog nagenieten van de film hoor ik Lál ineens het liedje Dream Girl neuriën.
Dream girl, dream girl, dream girl
Kisi shaayar ki ghazal, dream girl
Kisi jheel kaa kanval, dream girl
Kisi shaayar ki ghazal, dream girl
Kisi jheel kaa kanval, dream girl
Kahin to milegi, kabhi to milegi
Aaj nahin to kal, dream girl, dream girl.
Ik was stom verbaasd, want ik had hem nog nooit horen zingen. Plots zei hij tegen mij: “Amar ik weet wat Dream Girl betekent. Je hoeft mij niets te vertellen”. Op de één of andere manier voelde hij intuïtief aan dat ik de betekenis wel zou weten. “Mere sapno ki ráni” grijnsde hij. Ik had het flauwe vermoeden dat hij gelijk had. Hij vertelde mij onderweg dat hij zijn supu-wiri aanplant zou uitbreiden. Zijn vrouw zou dan op de markt zijn oogst verkopen. Op zo’n manier zou hij de koopman uitschakelen. De woeker commissies zou Lál in eigen zak steken.
Uit zijn woorden concludeerde ik dat hij had ingestemd met het voorgenomen huwelijk en nagedacht over zijn agrarische activiteiten. Maar waar zouden zijn ouders een meisje vinden voor mijn vriend Lál? Er waren geen dating sites, geen sullige programma’s op TV. De intermediair was in dit geval de pandit. Hij had een meisje gespot van zestienjaar op Meerzorg, Hansu. Zij zat in de vierde klas van de Mulo school. Daar schrok Lál een beetje van. Dat was zo een beetje mijn voorland. Na de lagere school naar de Mulo. De chekái was eenvoudig. Mijn bhauwji in spé maakte een ronde met een dienblad met soft (soft drinks). Lál nam een rode Fernandes. Na een sobere maaltijd vertrokken we weer richting Kwatta. Een maand na haar zeventiende verjaardag trad zij in het huwelijk met Lál. Hij was nog geen eenentwintig jaar.
Lál zag haar in de mároh voor het eerst na de chekái. Vlak voor de onafhankelijkheid van Suriname vertrok Lál met zijn gezin (Bhauwji en twee kinderen) naar Den Haag. In Nederland kregen ze nog een kind. Vol liefde en trots vertelde Lál over zijn kinderen en kleinkinderen. Zijn drie kinderen hebben een academische studie afgerond en zijn succesvol in Nederland. Waar zat dan de romantiek in? Wellicht in het neuriën van het liedje Dream Girl op een donkere avond in Kwatta, de toekomstplannen van Lál, het onbestemde, het avontuur, in de keuze van Lál voor een rode Fernandes, terwijl hij een Cola slurper was? Was het een bewust keuze van Lál om voor een rood kleurige drank te kiezen? Rood de kleur van leven, vitaliteit, liefde , passie, sensualiteit en opwinding. Van Romantiek dus.
Ook de godin Lakshmi draagt rode kleren als symbool van toewijding, geluk, leven, en zuiverheid. Maar ik zag de romantiek vooral in de ogen van Lál. De wijze waarop hij tegen mij zei: “Há Amar bhauwji mooi se hai”. En bhauwji? Zij heeft het fantastisch gedaan. Ze geniet van een riante pensioen, want zij kreeg een prachtige baan bij KPN, de vroegere PTT.