Column Aniel Pahladsingh – Aflevering 16: Buon giorno Italia

Net voor de zomervakantie is het eindelijk gelukt. Mijn beide Engelstalige boeken over Crimmigration in the European Union zijn op de Italiaanse markt gebracht in het Italiaans met commentaar van Professor Balboni van de universiteit Bologna. Deze autoriteit deelt het concept en de ideeën die in mijn boek staan beschreven. En juist Italië is één van de landen in Europa die wordt geconfronteerd met een toestroom van migranten in de nog voortdurende asielcrisis en veel illegalen kent op het grondgebied. Hopelijk kan mijn boek een bijdrage leveren voor de Italianen. Maar bovenal is dit iets wat ik vorig jaar nog niet had kunnen vermoeden dat dit boek in het buitenland beschikbaar zou zijn in nota bene het Italiaans.    

Het proces om het boek op de markt te brengen in Italië was een bijzonder en onverwacht proces. Mijn Nederlandse uitgever had contact met een Italiaanse uitgever en zij wilden een samenwerking aangaan met het uitwisselen van boeken. Dat betekent een Italiaanse boek komt de Nederlandse markt op en omgekeerd gaat een Nederlandse boek de Italiaanse markt op. Dat klinkt in essentie heel simpel, maar de uitgevers moeten wel het gevoel hebben dat het een toegevoegde waarde heeft voor het andere land. Daarnaast is er een financieel plaatje wat in orde moet zijn en heel belangrijk de taal van het boek. Een Engelstalig boek op de markt brengen in Italië is mogelijk, maar de meeste Italianen lezen toch liever in het Italiaans. En dan heb je te maken met vertalingen en expertise wat nodig is Italië zelf. Aangezien in Italië de asielcrisis een hot topic is en de problemen met illegale vreemdelingen alleen maar groter wordt, kwam mijn boek in aanmerking om mee te doen in deze pilot. De Italiaanse uitgever heeft een goed netwerk van deskundigen. De Italiaanse professor die werd benaderd voor het commentaar was heel enthousiast en is zeer deskundig. Hij is verbonden aan de universiteit van Bologna, één van de prestigieuze universiteiten in Italië. Toch was het proces niet altijd gemakkelijk voor mijn Nederlandse uitgever en mij. Dat komt zeker ook door de cultuurverschillen als je zaken met elkaar gaat doen. De Italiaanse aanpak is een andere dan de Nederlandse aanpak. De directheid en snelheid van Nederland is er niet in Italië. En daar moest ik toch wel aan wennen. Afspraken en deadlines zijn ook minder hard dan in Nederland. En dan ineens als je het zelf niet verwacht, komt er een mail uit Italië dat alles klaar is. Ik ben zelf niet het Italiaans machtig en heb dus moeten vertrouwen op de kennis en expertise van de mensen daar. Toch heb ik in mijn netwerk een aantal mensen die het Italiaans goed kunnen lezen en daar heb ik toch van meegekregen dat de belangrijkste boodschappen uit het Engelse boek goed zijn vertaald. Het eindresultaat mag er dus wezen en ik kan echt met trots zeggen: I am proud !!    

Toch stopt het verhaal hier niet. Uiteraard is er marketing in Italië en wordt het al bij de juiste doelgroepen aan de man gebracht. Op dit moment  ben ik met de universiteit van Bologna aan het kijken hoe een goed vervolg kan worden gemaakt. Het is een weer mooi moment in een langdurig proces. De blik op Europa wordt steeds groter en het internationaal opereren is echt inspirerend omdat je ook van een ander altijd iets leert. Toch ben ik wel blij met de Nederlandse eigenschappen die ik mee heb gekregen zoals de directheid, snelheid en het belang dat je kennis goed is waarbij je ook out of the box moet kunnen denken.

Na een heerlijke vakantie op Madeira weer in augustus aan de slag in Nederland. En nu het eind augustus is, moet ik zeggen dat alles weer op volle toeren draait. Ik heb inmiddels mijn eerste zitting bij het College voor de rechten van de Mens gedaan. Boeiend en leerzaam. En een mooie deal gemaakt met de politieacademie om permanent als gastdocent hulpofficieren van justitie op te gaan leiden in het kader van de terugkeer van illegale vreemdelingen. Nu kan ik mijn kennis en ervaring niet alleen met de advocatuur en rechterlijk macht delen, maar ook met de politie. Zij zijn vaak de eerste belangrijke instantie in de keten.

In de tussentijd heb ik ook nog als jurylid mogen deelnemen aan de internationale doksa (eend) kookwedstrijd op het Milan festival in Den Haag. Landen als India, Suriname, Nederland, Trinidad en Guyana nemen het tegen elkaar op. Deze kookwedstrijd blijft een fascinerend en leuk spektakel. Het is bijzonder, omdat je live kunt zien hoe er gekookt wordt. De 5 doksa’s die worden geserveerd, smaken allemaal weer anders door de verschillende kruiden die worden gebruikt. In elk land wordt het gerecht ook weer anders bereid. Daarbij is de één heter dan de ander. Als de doksa’s worden voorgeschoteld dan is bij de jury niet bekend welk team het heeft gemaakt. Je moet het doen met een nummer. Dat maakt het lastig om te kiezen in een juryverband waarin je met vijf personen een unanieme keuze moet maken. Hoewel er een aantal objectieve criteria zijn, blijft er toch iets subjectiefs inzitten. Wat de één niet lekker vindt, vindt de ander  juist wel weer lekker. Uiteindelijk kwam er een duidelijke winnaar uit en dat was net als vorig jaar Nederland (Rotterdam). Het Milan festival zelf vind ik heel eerlijk gezegd niet echt boeiend. De naamswijziging naar Milan Summer Festival klinkt spectaculair, maar er zit weinig vernieuwing in. Ik heb deze zomer toch echt wel leukere festivals bezocht in binnen-en buitenland.

De link naar het boek bij de Italiaanse uitgever is:

http://www.filodirittoeditore.com/index.php?route=product/product&product_id=139