Elk jaar krijgen we 365 bladzijden. Ok, soms krijgen we er 366, zoals in 2016. En dat is, als het je gegund is om alle bladzijden om te mogen slaan. Prince en George Michael kregen namelijk een aanzienlijk aantal minder bladzijden dit jaar en met hen een paar minder bekende, maar daarom niet minder belangrijke mensen. Ik besefte ineens dat je Fidie (Surinaamse uitdrukking voor de dood) niet kunt omkopen. Dus wat doen wij met de bladzijden die aan ons gegeven zijn?
Als ik met een column begin, dan heb ik een mooie schone bladzijde. Tegen de tijd dat ik bijna klaar ben met mijn verhaal, zitten er overal stukken geknipt en geplakt, gekleurd en doorgestreept. Zo ziet ons jaar er ook vaak uit. Met ups-and-downs. Sommige bladzijden zien er wilder uit dan anderen en dat soms voor langere periode.
Het mooie eraan is, dat tegen de tijd dat ik alle knip- en plakwerk heb verwijderd, de kleuren goed heb gezet en het doorgestreepte heb vervangen, dat ik dan een prachtige, netjes uitziende en verzorgde column heb. Ik bewaar wel altijd alle geknipte en geplakte stukken, omdat er waardevolle wijsheden tussen zitten, die niet perse passen in deze column, maar wel een andere keer gebruikt kunnen worden. In ons leven maken we zoveel mee en niet altijd is duidelijk waarom we gaan waardoorheen we gaan. Uiteindelijk zien we vaak pas achteraf waar situaties en omstandigheden goed voor waren, zoals je uiteindelijk een mooie column hebt. Wat ik weet is dat als we uiteindelijk het mooie en goede uitlichten en wijs genoeg zijn om ook uit de niet mooie, maar misschien juist zeer wijze stukken van ons leven te leren, we een prachtverhaal hebben, strekkend over 365/366 dagen.
Jouw verhaal schrijf je zelf. Niet je buurman, je man of vrouw, je kinderen, je werkgever, je familie, je vrienden, collega’s, geloofsgenoten, landgenoten of kokosnoten. Jij, en alleen jij schrijft je verhaal. En bij het schrijven van dat verhaal kan je laptop ineens een glas water drinken, kan Word je column niet opslaan; er kunnen zich omstandigheden voordoen die je niet had kunnen voorzien. En hoewel je daar geen controle over hebt, heb je wel controle over hoe je ermee omgaat. Je kunt je laptop tegen de muur aangooien of een nieuwe laptop gaan kopen, je start Word weer op of je kan weer met pen en papier gaan schrijven. Dat je de omstandigheden niet in de hand hebt, betekent nog steeds wel dat jij zelf bepaalt hoe je met die omstandigheden omgaat en daarmee schrijf je dus zelf je verhaal.
Wanneer je het boek 2016 sluit, zijn alle bladzijden beschreven. Voorbij. Herinneringen. Je krijgt 365 onbeschreven bladzijden, met als boektitel 2017. Wat wordt jouw verhaal? Meestal hebben we een waslijst aan dingen die we anders gaan doen en toch zie je na verloop van tijd dat Fidie die voornemens is komen halen. Maar het is wel jouw verhaal. Word je verhaal een herhaling van voorgaande jaren of ga je iets echt anders doen? Een quote zegt dat als je een ander resultaat wilt, je iets anders gaat moeten doen. Overal zie je slogans als ‘new year, new me’. Wel, na 1 dag is het nieuwe jaar alweer oud. Ga je dan ook terug naar wat je eerder deed?
Ik heb een suggestie. Wat als we het komend jaar, elke dag dat ons gegund is, behandelen alsof het een nieuw begin is? Ik denk dat we onszelf zouden verbazen, want als elk dag een nieuw begin is, dan heb je moed voor elke dag, omdat gisteren je niet tegenhoudt om vandaag het beste te maken dat je uit vandaag kan halen. Ik denk dan ook dat de waslijst ineens wel lukt, omdat elke dag een nieuwe dag is om te werken aan datgene dat je je hebt voorgenomen en je een eventuele mislukking van de dag ervoor, laat in de dag ervoor. En ik veto een sloganverandering. Geen ‘new year, new me’, maar ‘new day, new me’. Met elke dag een nieuw kort verhaal. En aan het einde van 2017, als we alle korte verhalen opnemen in het boekwerk, getiteld 2017, dan weet ik zeker dat ik het spannendste verhaal ooit krijg als ik je vraag: what’s your story?