Dr Satish Rai, documentaire en filmmaker uit Australië, heeft onlangs een artikel geschreven in “The Indian Diaspora”. Dr. Satish Rai uit hier o.a. zijn ongenoegen over de hedendaagse geschiedschrijving en opvattingen over het contractarbeiderssysteem. Een samenvatting hiervan door Roy Badrisingh kunt u hieronder lezen. Het hele artikel is te vinden op http://theindiandiaspora.com/news-details/my-voice/primary-news/the-struggles-aspirations-achievements-and-legacy-of-the-girmityas.htm
Ik heb van zowel ervaren academici als mensen met weinig kennis verklaringen gelezen, dat de Girmitiyas (kantrakis, contractarbeiders) vertrokken zijn uit India om naar de “groenere weiden” in de koloniën te emigreren. Er zijn vele soortgelijke verkeerd geïnformeerde uitspraken gedaan over de Girmit en Girmitiyas. Op grond van dit contractarbeiderssysteem zijn ongeveer 1,3 miljoen Indiërs uit alle lagen van de Indiaanse gemeenschappen getransporteerd naar zo’n 10 Europese kolonies. De Girmityas verstrekten goedkope arbeidskrachten op suikerplantages en in de industrieën daar.
Het Indiase contractarbeiderssysteem gevolgd op de hielen door de Afrikaanse slavenhandel, een mensenhandel gestart door de Europeanen en ongeveer 300 jaar onderhouden, gedurende welke periode miljoenen Afrikaanse mannen en vrouwen gevangen werden genomen en getransporteerd naar de Amerika’s. Ik heb nog nooit gelezen dat de Afrikanen wegliepen van Afrika om de groenere weiden in de Amerika’s te gaan bewonen.
Een andere populaire maar misplaatste bewering van vele nakomelingen van Girmitiyas is … “Ik ben blij dat mijn voorouders vluchtten uit India en zo hard hebben gewerkt”…. “we zijn zo veel beter af vandaag, omdat van hen etc. etc …” of woorden van gelijke strekking! Voor mij zijn dit soort verklaringen van de generaties van vandaag egocentrisch en volkomen egoïstisch. Het negeert de ervaringen van de Girmitiyas in gevangenschap in Calcutta en Madras, hun mensonterende ervaringen tijdens de lange ritten en de meervoudige wreedheden en ondoorgrondelijke pijn dat ze doorstonden tijdens de Girmit tot ze stierven in ballingschap in de koloniën.
Een belangrijk aspect van Girmit die vaak ook wordt verdoezeld vandaag de dag is de enorme geestelijke angst en marteling van de jonge Girmitiyas; velen van hen waren nog maar tieners. Gedurende de dag werden de mannen en vrouwen blootgesteld aan extreem hard werken onder de dagelijkse dreiging van slaag door de Indiase sirdars (toezichthouders) of de Europese toezichthouders (coolumbers).
Honderd jaar na de afschaffing van de Girmit in 1916-1917, zijn de Girmit en Girmitiyas vrijwel vergeten door de mensen in India, alsmede door de bijna 15 miljoen afstammelingen wonende in de diaspora. Hun opofferingen, pijn en het harde werk betekent niets voor de meeste van hen. Hun bijna 90 jaar strijd is verzonden naar de vuilnisbak van de geschiedenis, als iets dat niet eens plaats mag hebben in de hedendaagse geschiedenis van India en de koloniën.
Recentelijk was er een hernieuwde belangstelling voor onderzoek over Girmit en Girmitiyas, vooral door enkele van de nakomelingen die vele jaren hebben gewoond, gestudeerd en gewerkt in het westen. Ze zijn meer vertrouwd met de Eurocentrische mensenhandel en Europese koloniale en imperialistische uitbreidingen sinds de “vermeende ontdekking” van de nieuwe wereld door Columbus in 1492. Deze academici en onderzoekers heronderzoeken de Eurocentrische interpretatie van de Girmit geschiedenis en het vinden van stemmen van de Girmitiyas, die zijn verborgen in stukjes en beetjes binnen deze geschiedenis.
Dit zijn kleine, maar belangrijke verschuivingen ten opzichte van Girmit en Girmityas. Echter moet er veel meer gedaan worden om deze geschiedenis uit de historische vuilnisbak te halen en plaats te geven in de hedendaagse Indiase en wereldwijde geschiedenisboeken.
(Dr Satish Rai heeft een doctoraal in de Creative Arts van de University of Western Sydney voor zijn onderzoek “In Exile at Home: A Fiji Indian Story”, vergezeld met een documentaire drama met dezelfde naam. Hij heeft onderzoek gedaan, geschreven en films gemaakt over Girmit sinds 1994. Hij kan gecontacteerd worden op raivisionfilm@gmail.com)