India heb ik verlaten vanwege huwelijksproblemen. Mijn vrouw was 12 jaar oud. Elke keer als ik haar benaderde, verzette zich. Vandaar dat ik dacht dat het huwelijk geen waarde had voor mij. Ik liep weg zonder het iemand te vertellen.
Mijn taak in India was om het vee te laten grazen. Ik was de enige zoon. Mijn vader had 25 Bigha (10 hectare) aan land en arbeiders om op zijn akkers te laten werken.

Toen ik mijn vrouw opnieuw benaderde vertelde ze me om het niet opnieuw te proberen. Ik antwoordde: “Ik wil het, dus waar anders kan ik gaan?” Haar antwoord was: “Je kunt gaan en staan waar je wilt”. Dus heb ik besloten om te vertrekken en ging naar het station. Daar ontmoette ik een werver die vroeg of ik een baan wilde. Ik antwoordde: “Ja”.

Mijn vader ontdekte mijn afwezigheid. Hij was in staat om mijn verblijfplaats traceren en nam mij mee na het betalen van zeven roepies aan de beheerder van het depot, waar ik wachtte op de overtocht. Gedurende drie jaar bleef ik in mijn dorp na mijn eerste mislukte poging om te migreren.

Het buitenland had mij nu eenmaal aangetrokken, dus ik vertrok weer…
De tweede keer was de “arkati” (werver) een moslim. Na zeven dagen vertrok ik naar Calcutta. In het depot aangekomen aten, zongen en genoten we. Aan boord van het schip was het eten ook goed. Er was wel gekibbel tussen de mensen tijdens de reis. De zee was zo ruw, dat ik besloot om nooit meer op zeereis te gaan zodra ik voet aan wal zou zetten op Fiji.
Mijn girmit (contractsperiode) was in Tavua en het was mijn taak om koerier tussen Tavua en Lautoka te zijn. Zo bracht ik mijn vijf jaar door, zonder een enkel ongeluk. Tijdens de girmit waren er situaties waarin drie of vier mannen hielden van één vrouw. De Europeanen op het landgoed, hadden de keuze tussen de vrouwen. Als een vrouw een kind droeg van een blanke man, dan werd het kind geaccepteerd als haar man’s kind. Er waren verschillende gevallen van Indiase vrouwen die kinderen hadden, die verwekt waren door Europeanen.

Ik stuurde geld naar huis, 5 pond. Het werd teruggestuurd met de opmerking dat, tenzij ik samen met het geld terug zou keren, het niet aanvaardbaar was. Ik was niet van plan terug te keren en had geen gedachten over thuis; mijn girmit was aangenaam. Elke man voor zichzelf. Ieder hield zijn verdriet voor zichzelf. Er waren veel mensen die zelfmoord pleegden, hun girmit was namelijk vol van angst voor hen.

Van 5/6 per weekloon was het mogelijk om te sparen in die dagen. Men kocht slijpsel voor één cent per pond. Een alleenstaande man kon goed eten en genieten van dat bedrag. Men kon een fles ghee kopen voor 1/6, een dozijn eieren voor hetzelfde bedrag en met 2 / – kon je een goede grote haan krijgen. Alles was toen goedkoop. Wat is 2/-?
We hadden regelmatig contact met de Hindostanen die uit hun girmit waren. Ze waren erg aangenaam en gastvrij. We hielpen hen, bijvoorbeeld met het oogsten van hun rijst. Zij hielpen ons ook. De Fijiërs waren ook erg aardig; als je hun dorp bezocht waren ze zeer gastvrij.

Link naar het verhaal: http://www.fijigirmit.org/st_jagan.htm.