Kavish Sewnadan: ‘De jongeren van tegenwoordig’

Tijdens discussieprogramma’s op Hindostaanse radiozenders in Nederland komen regelmatig Hindostaanse ouderen aan het woord die, zo schat ik in, geboren zijn in de jaren ’50 en ’60. Sommige van deze ouderen beweren dat zij zich in hun jongere jaren (en nadat ze een gezin hadden gesticht) keurig gedroegen, de normen en waarden van hun cultuur en religie tot op de letter naleefden en dat de Hindostaanse samenleving destijds keurig functioneerde. Kortom, ze waren allemaal zogenoemde ‘modelburgers’. De huidige generatie Hindostaanse jongeren, zo vinden zij, beschikt niet meer over de correcte normen en waarden, is brutaal, heeft geen respect voor de ouderen en is te verwesterd. Maar waren deze ouderen in hun jongere jaren wel zo braaf en ‘correct’? En was er werkelijk geen vuiltje aan de lucht? Ik betwijfel het…

Als je je als Hindostaan eens verdiept in je eigen familiegeschiedenis dan is de kans groot dat je nieuwe inzichten over je familie opdoet die je achteraf gezien liever niet had willen weten. Hindostanen die geboren zijn in de jaren ’50 en ’60 (en daarvoor) waren namelijk niet zo braaf als wij denken. Onderwerpen als vreemdgaan (het hebben van een ‘buitenvrouw’ of een ‘buitenman’), het mishandelen van je partner en/of kind en dronkenschap waren in die tijd wijdverbreid. Ook het onder druk zetten van je kinderen om zo hard mogelijk te studeren en het kind te mishandelen bij het behalen van een onvoldoende was voor een groot deel van deze ouderen de normaalste zaak van de wereld. Volgens diverse overleveringen werden kinderen zelfs voor familieleden, zoals neefjes en nichtjes, vernederd om te laten zien hoe ‘dom’ het kind wel niet was. En dat alleen maar voor het behalen van een onvoldoende of als een kind onverhoopt bleef zitten en een jaartje over moest doen. Daar kwamen dan nog de tikken met een pollepel of een kleerhanger bij..

Zoals ik eerder al opmerkte, verbaast het mij hoeveel Hindostaanse mannen over een buitenvrouw beschikten. Onder de oudere generatie wemelt het van dit soort verhalen. Daarnaast had een groot deel van de mannen ook kinderen verwerkt bij deze vrouwen, met als onbedoeld gevolg dat veel Hindostanen familie van elkaar kunnen zijn terwijl ze dat niet eens weten. Een bijkomend nadeel is dat een deel van deze mannen hun buitenvrouw verborgen hield en hun echte vrouw niets over de affaire en eventuele buitenkinderen vertelde. Bij huwelijken binnen onze gemeenschap is het dan ook raadzaam om eerst een goede background check te doen voordat het huwelijk wordt doorgezet. Het kan immers zomaar een bloedverwant zijn. Daarnaast is het inmiddels ook geen geheim dat een aantal Hindostaanse vrouwen uit die tijd er ook wel eens een buitenman op nahield.

Naast het spannende liefdesleven van onze huidige, Hindostaanse ouderen schrik ik er nog steeds van hoeveel mannen zich destijds schuldig hebben gemaakt aan het mishandelen van hun partner en kinderen. In een aantal gevallen speelde alcoholmisbruik een rol en daarnaast waren vrouwen toen een stuk afhankelijker van hun mannelijke partner. Dit gold met namen in financieel opzicht. Sociaal-maatschappelijke hulpverlening was in die tijd ver te zoeken en dus bleven veel gezinsproblemen achter de voordeur bestaan. Ook speelde mee dat naaste familieleden zich niet met andermans gezinszaken bemoeiden waardoor er nauwelijks sprake was van sociale controle en zaken als alcoholmisbruik en kindermishandeling niet werden aangepakt. Ook vrouwen konden er wat van en dan met name jegens kinderen. Aan de ene kant doordat zij het toelieten dat de mannen hun eigen kinderen mishandelden en aan de andere kant doordat zij de mishandeling niet meldden aan naaste familieleden of aan de lokale politie. De reden was dan met name om de familie-eer te beschermen, geen schande te verkrijgen en om zomaar op straat te worden gezet. Of simpelweg omdat de vrouw bang was voor haar eigen man.

Uiteraard is deze beschrijving nogal een overdreven weergave van hoe de situatie werkelijk was maar het geeft wel een genuanceerder beeld van onze Hindostaanse ouderen als ‘modelburgers’. Iedere generatie kent haar eigen uitdagingen en worstelingen en onze ouderen waren dus, net als de huidige Hindostaanse jongeren, niet perfect. Mijn mening is dat er sprake moet zijn van wederzijds begrip. Aan de ene kant moeten jongeren onze ouderen respecteren en erkennen dat zij hard hebben gewerkt aan hun eigen maar uiteindelijk ook aan onze toekomst. Aan de andere kant vind ik dat ouderen moeten erkennen dat zij ook hun gebreken hadden. Bovendien zijn de tijden veranderd en ik vind dat ze er begrip voor moeten hebben dat jongeren in een steeds complexere maatschappij leven die veel van hen vraagt. Jongeren van nu hebben immers te maken met toenemende globalisering, digitalisering, steeds hogere eisen van school en werk en moeten hun plek zien te vinden tussen jongeren met steeds meer andere, culturele achtergronden. Hindostaanse jongeren mogen in de ogen van veel ouderen wellicht niet perfect zijn, onze Hindostaanse ouderen waren dat zeker ook niet in hun jongere jaren.