Nadira R. Ramautarsing: De Uitdaging van de Hedendaagse Hindostaanse Vrouw

Reacties zijn gesloten

Ik ben Nadira R. Ramautarsing, geboren en getogen in Suriname en inmiddels 13 jaar in Nederland. Ik ben ondernemer met een eigen personalisatie concept store in Hilversum. In mijn rol als social media influencer, heb ik besloten om mijn ‘’invloed” te gebruiken om zoveel mogelijk waardevolle wijsheden over te brengen. Als jong lid in de diaspora met een brede kijk op de wereld, kijk ik met een kritische blik op de Hindostaanse cultuur en ik schrijf graag over onderwerpen die lezers aan het denken zetten.  

Ik hoor mijn moeder’s stem nog steeds in m’n oren nagalmen ‘’Nadira, je diploma is je eerste man’’. Van generatie op generatie is deze culturele wijsheid overgedragen op onder andere Hindostaanse dochters. Ambitieus en hoopvol gaan zij voor een studie om vervolgens met de paplepel binnen gegoten te krijgen ‘’De man zorgt voor de financiën en de vrouw zorgt voor huis, tuin, keuken en de kinderen’’.

Wanneer de Hindostaanse vrouw een leuke man aan de haak heeft geslagen, komt de bekende: “Is hij dokter of advocaat?’’ Hiermee wordt gesuggereerd dat de kostwinner een kwalitatief goede man is en een huwelijk met hem gegarandeerd goed zal zijn.

Zij zou ook niet moeten durven om met een man van een andere afkomst, en zeker niet van donkere huidskleur, thuis te komen, want ‘’wat zullen anderen wel niet denken?’’.

En dan hebben we ook nog te kampen met de ouderwetse seksuele moraal: Hindostaanse vrouwen krijgen ingeprent dat het belangrijk is om maagd te zijn voor het huwelijk. En de Hindostaanse mannen? Die mogen veel, zo niet alles. Maar met welke vrouwen mag het dan? En dit binnen de cultuur die de Kamasutra heeft voortgebracht.

Anno 2021, in de iets vrijere wereld waar wij nu in leven met enorm veel kansen voor vrouwen èn een Amerikaanse vrouwelijke vice-president van gemengd Indiase afkomst, ontstaat er al gauw een dilemma: het willen en kunnen najagen van een bijzondere carrière, en tegelijkertijd dezelfde ruimte te ‘’moeten’’ geven aan onze partner, die eveneens heeft meegekregen dat hij de rol van kostwinner heeft in het gezin. Voeg twee kinderen toe aan de situatie en daar zit de moderne Hindostaanse vrouw dan. Zij leeft volgens de meegegeven formule voor een gelukkig leven, maar het geluk ligt niet altijd voor de hand.

Het is dan ook geen verassing dat het een uitdaging is voor veel Hindostaanse vrouwen om met de knellende meegegeven tradities een weg te vinden in het leven.

Zelf een jonge vrouw van Hindostaanse komaf zijnde, wens ik alle vrouwen het inzicht en de durf toe, om zich te kunnen losmaken van de beperkende wijsheden die in de praktijk toch niet zo wijs noch functioneel blijken te zijn. Ik ben me ervan bewust dat niet alle vrouwen erop uit zijn om carrière te maken of andere prioriteiten stellen. Vrouwen vormen, zoals mannen overigens, geen homogene groep, Iedereen maakt haar of zijn eigen keus. Maar de mogelijkheid om te kiezen moet er zijn, zo niet bevochten worden. Dat zal bij onze generatie moeten leiden tot een meer open-minded, eigentijdse en tolerante visie van een gelukkig leven. Als wij het niet voor onszelf doen, dan tenminste voor onze dochters en zonen.