Column Anita Nanhoe – Aflevering 7: Sex voor het huwelijk: aan aanrader!

Reacties zijn gesloten

Wat is dat toch, die zogenaamde kuisheidsnorm waar bijna niemand zich aan houdt? Niets meer of minder dan een nutteloze restrictie waarmee genderongelijkheid wordt gecreëerd en vrouwen onwetend gehouden worden. Was het voor een maatschappelijk nut, dan had het wel voor mannen gegolden! De kuisheidsnorm heeft bovendien weinig te maken met de werkelijkheid, het wordt overgebracht als een ideaalimago voor vrouwen, een normstelling die stevig bijdraagt aan een cultuurbrede façade. 

Ik had eens een Hindostaanse hbo-studente aan de telefoon, die informatie over huiselijk geweld nodig had voor haar afstudeeronderzoek. Tijdens het plezierige gesprek vertelde zij me (ongevraagd) dat zij de volgende zomervakantie zou trouwen. Zij kende haar vriend al een jaar, maar wilde pas na het huwelijk met hem naar bed, ‘Want ze was niet zo’n meisje, weet je wel.’ Ze had het kijk-ik-ben-een-goed-meisje-boekje goed uit haar hoofd geleerd.
Natuurlijk vond ik de informatie niet aannemelijk. Deze dame had vast en zeker al wat vriendjes achter de rug en hoogst waarschijnlijk ook allang al seks met haar huidige vriend gehad. Haar presentatie is echter sociaal wenselijk, conform de kuisheidsnorm en de veronderstelling dat het een goede indruk op mij zou maken. Welke functie heeft zo’n mededeling anders?

Doch stel dat het waar is dat zij nog geen seks heeft gehad met haar aanstaande. Na een relatie van een jaar zonder seks, mag ze vraagtekens plaatsen bij haar verliefdheid, haar hormonale huishouding of haar psychologische ontwikkeling. Allemaal redenen om even stil te staan bij het besluit om met deze persoon te trouwen. Misschien ook een reden om de huisarts te bezoeken. Tenzij ze natuurlijk het ouderlijk huis uit wil en een huwelijk de enige legitieme wijze is in haar herkomstmilieu. In dat geval kunnen rationele afwegingen leiden tot keuze van een huwelijkskandidaat. Daar is natuurlijk ook niets mis mee. Maar ook in dergelijke situaties mag toch duidelijk zijn aan wie je je voor het leven verbindt. Immers als je seksleven goed gaat vormt het slechts 10% van je geluk. Als het niet goed gaat vormt het 90% van je frustraties.
Voor we het gesprek afsloten, gaf ik dit meisje onverbloemd mijn visie mee: ‘Als ik jou was, zou ik dit huwelijk een jaartje uitstellen en de tijd gebruiken om je vriend eerst in bed te leren kennen. Weet waar je aan begint. Je man zit gemiddeld drie uur per dag naast je op de bank, maar ligt gemiddeld acht uur per dag in je bed.’

Mijn interesse lag allicht niet bij het feit of deze jongedame haar maagdenvlies nog bezit. Maar bij het bredere emancipatievraagstuk tegen het licht van de normstelling onder Hindostanen. Daar bleek zij met deze mededeling over haar kuisheid het levend voorbeeld van te zijn. Voor velen vormen zogenaamd vanzelfsprekende normen een blinde vlek. We stellen ons niet vaak genoeg de vraag wat de functie is van een norm. We stellen bovendien niet de functie centraal, maar de norm. Maar tijden veranderen en daar dienen ook de normen aan te worden getoetst.

Na het gesprek heb ik met plezier gedacht aan die paar Hindostaanse giegelbekjes, die de dag plukken en zonder boodschap aan de zogenaamde normstelling genieten van hun gevoelens en hun jonge jaren. Zij verkennen hun mogelijkheden en hun wensen evenals de jongens en zullen later hopelijk geen keuze maken ‘omdat het zo hoort’, maar ‘omdat het goed voelt’. Ofwel meisjes: blijf dicht bij je gevoel!