Sarnamihuis

Je hoort het vaker: Hindostanen zijn niet zichtbaar in de Nederlandse samenleving. Ze vallen niet negatief op en krijgen niet de waardering die ze verdienen. Dat is wrang voor een kleine gemeenschap die relatief veel hoog opgeleiden telt. Die onzichtbaarheid moet veranderen, zo is de redenering, want wij verdienen beter. Ik heb me vaak afgevraagd of voorstanders van dit standpunt beseffen wat ze over zich afroepen. Ten eerste is het de vraag of Hindostanen inderdaad onzichtbaar zijn en waar precies in Nederland dat het geval is. Misschien in Appelscha, maar zeker niet in Den Haag of een andere grote stad. In het straatbeeld, de ziekenhuizen, de universiteitscampussen, de ambtenarij, de lokale politiek en tal van andere plaatsen zie je Hindostanen.

Geweldloos communiceren is van belang om je gezien en gehoord te voelen, maar ook de ander te kunnen zien en te kunnen horen. Leer je eigen oordeel los te laten, leer feiten van interpretaties te scheiden en leer met empathie naar de ander te luisteren. Geweldloze communicatie zet je aan tot het nemen van je eigen verantwoordelijkheid en brengt mensen tot elkaar. En het effect daarvan is overal merkbaar, privé, op het werk en in de wereld. Het is toch makkelijker om naar een ander te wijzen en deze de “schuld” te geven, dan aan te geven wat jouw eigen behoefte is. De ander voelt zich gekwetst en dat leidt tot misverstanden of een conflict, bijvoorbeeld op je werk of in je privé situatie.Het overkomt ons immers allemaal: je wil iets duidelijk maken, maar drukt je verkeerd uit.