Wegdromen in Bollywood films, roti’s van je oma eten, in de Palmentuin smelten in de armen van je geliefde, in een vliegtuig de man van je dromen ontmoeten. migreren van Suriname naar Nederland en omgekeerd, beslissen of je wel of geen buitenvrouw wilt zijn. En: hoe leer je over jezelf denken als je Manthorni – zij die mijn hart heeft gebroken – heet?

De zes vrouwen in Dulari – De weg van mijn naam staan aan de vooravond van een kentering in hun bestaan of kijken terug naar een belangrijke periode uit hun verleden. De relaties en levens van deze moeders, dochters, tantes en grootmoeders worden gedomineerd door onmogelijke liefdes. agressie, vernedering, de cultuur van het zwijgen en beklemmende normen en waarden die met hun meereisden van India via Suriname naar Nederland. Marhé kruipt in de geest van deze vrouwen: ze kent hun passie, twijfels en verlangens die zie nodig hebben om voorgoed afscheid te nemen van datgene dat hun liefde geeft maar ook benauwt. De auteur laat de lezer op spannende en meeslepende wijze voelen en beleven dat eigen stem te horen en te volgen.

Heimweemakend geurt dit boek op iedere bladzijde naar Suriname. De zes vrouwen zijn met heel hun yeye en shakti verweven in die samenleving. Marhés verhalen spelen zich af in de Hindostaanse gemeenschap, maar de problemen waar de vrouwen mee worstelen en de oplossingen die zij zoeken – vaak met de nodige zelfspot en humor – zijn universeel en van alle tijden. De zes verhalen in dit boek zijn een ode aan de veerkracht van vrouwen in het algemeen, ze kunnen zich ook afspelen in Marokko, Turkije, de Veluwe of aan de Amsterdamse goudkust.

Usha Marbé (1964) is docent, auteur en journalist. Eerder verscheen van haar hand bet laboedoorbreakende non-fictieboek Tapu sjén/Bedek je sebande – Surinamers en incest. Als journalist schreef ze onder meer artikelen en columns voor Opzij, De Groene Amsterdammer en Vrij Nederland. Dulari – De weg van mijn naam is haar debuut.