Door tal van virologen is in koor uitgedragen dat vaccineren de enige uitweg is uit deze coronapandemie. Uit mijn eigen waarneming kan ik concluderen, dat ze gelijk hebben gekregen. Inmiddels zijn de voetbalstadions weer ouderwets vol, de kantoren gaan weer deels open, de vakanties lonken, we mogen weer naar een nautá, weliswaar tot maar 24.00 uur, maar we mogen meer. Je wordt in de instellingen (cafés, restaurants, musea, theaters enz.) alleen toegelaten als je beschikt over een coronabewijs dat je in je CoronaCheck-app kunt maken. Dit is een QR-code op basis van een test, herstel of vaccinatie. Ik heb gelijk een QR-code aangemaakt zodra het mogelijk was. Het is zo simpel, dat een kind de was kan doen. Ik heb ook nooit enige wantrouwen gehad jegens de wetenschap. Integendeel. Ik stap zonder enige vrees in een reusachtig vliegtuig van het type A-380 – een knap staaltje van wetenschappelijk vernuft- om naar Mauritius te vliegen en dan zou ik moeilijk doen om een goed geteste vaccin? Echt niet!
In mijn omgeving heeft iedereen zich laten vaccineren en dat geeft weer enige bewegingsvrijheid. De corona periode was voor mij niet optimaal. Ik miste toch vooral de spontaniteit om naar de bioscoop te gaan, naar een restaurant, de vakantie en familiebezoek naar Suriname. Toen de eerste golf uitbrak, was ik met vakantie in Suriname en moest ik hals over kop vertrekken. Ik heb er een vervelende nasmaak aan overgehouden. Niet alleen dat ik eerder hals over kop naar Nederland moest terugkeren, maar zeker ook van het hufterig gedrag van Surinaamse Nederlanders voor een reisbureau in Paramaribo. En toch heeft corona een paar voordelen voor mij gehad. Zo ervaar ik het thuiswerken als een van de grootste voordelen. Heerlijk! Ik hoef niet meer om 06.15 naast mijn bed te staan om 07.00 op kantoor te verschijnen. Zeker niet: nu eerst de herfst en vervolgens de winter in aantocht zijn. Het digitale werken bevalt mij uitstekend! Het begroeten met een boks vind ik zeker een winst. Ik hoef nu geen handen te schudden met mensen die na een toiletbezoek hun handen niet wassen. In mijn vriendenkring zal ik nog steeds een hand blijven geven. Ze zullen hun adem ophalen. Naast het fietsen heb ik ook het lopen ontdekt. Samen met mijn vriend Eric heb ik vele kilometers in mijn woonomgeving afgelegd en vele mooie plekken ontdekt.
In oktober aanstaande trouwt mijn neefje Ashwien Ramdaras met Sandhya Ganpat. Het is voor mij een speciale plechtigheid omdat ik de rol van vader mag vervullen. Ook op dit huwelijk zullen er ongeveer, bijna ouderwets, 400 genodigden aanwezig zijn. Op de uitnodigingskaart is keurig aangegeven, dat voor het bijwonen van het huwelijk een QR-code is vereist, anders kom je helaas niet binnen. En zeer tot mijn plezier heeft iedereen hier begrip voor. Al die heisa over de QR-code komt bij mij toch heel overspannen over. I sab ke peth bharal hai!
En toch was die heisa ook wel interessant vanuit juridisch oogpunt. Op 30 september heeft de rechtbank in Utrecht uitspraak gedaan in de zaak, die was aangespannen door houders van een restaurant dat, ten principale weigerde om te controleren op de QR-code. De rechtbank heeft geoordeeld dat inderdaad sprake is van onderscheid – discriminatie – tussen gevaccineerden en niet-gevaccineerden en tussen restaurants die de coronapas wel controleren en restaurants die dat niet doen, maar dat dát onderscheid niet onrechtmatig is.
Op 22 september heeft de rechtbank in Den Haag in een vergelijkbaar geval uitspraak gedaan in een zaak tegen de Staat. In deze zaak ging het ook om het verbod van discriminatie. De Marechaussee gebruikt etniciteit als een indicator bij het nemen van selectiebeslissingen: wie wordt eruit gepikt en wie niet? De rechtbank heeft geoordeeld, dat de manier waarop dit gebeurt geen discriminatie is. Beide uitspraken vind ik bizar. Gelukkig gaat men in beide zaken in hoger beroep!