Ik wil mijn eerste solovoorstelling dansen! Dacht ik. Ik wil echt superstrak dansen! Dacht ik. Ik wil leniger, slanker en sterker worden! Dacht ik. Dan kan ik mijn maatschappijkritische boodschap beter overbrengen! Dacht ik. Grappig om terug te lezen wat ik 1,5 jaar geleden voor ogen had als danseres en maker. Dat is vandaag de dag een heel ander idee geworden. Een idee dat een stuk minder uitgaat van bovenstaande modernistische verlangens waarin ik mijn lichaam slechts als een instrument zie en alleen wil shinen on stage. Als een soort prima ballerina, maar dan zonder dansgezelschap. En het is gezelschap wat ik in mijn danspraktijk vaak gemist heb.
Lees verder