Op 12 november 2017 bereikte ons het verschrikkelijke bericht dat Alma Mahawat Khan is overleden ten gevolge van een hersenbloeding van een dag eerder. De verbijstering en het ongeloof dreunt nog na. Plots weggerukt uit het prachtige en succesvolle leven dat ze leidde, samen met Naushad Boedhoe, haar echtgenoot. Zij leerden elkaar in 1978 kennen op een conferentie over de positie van de Hindoestaanse vrouw. Alma was in alle opzichten een zeer bijzondere en markante vrouw. Geboren en getogen in het district Nickerie in Suriname ontwikkelde ze een sterk rechtvaardig en emancipatorisch gevoel. Beide principes droeg ze met verve uit. In de Surinaamse gemeenschap was zij een van de eersten die krachtig opstond voor de emancipatie van de vrouw. Eind jaren zeventig was dat geen vanzelfsprekendheid. Als lid van het Kollektief Jumpa Rajguru heeft ze haar ideeën vol energie, passie en gedrevenheid uitgedragen. Van haar hand verschenen diverse publicaties over Hindoestaanse vrouwen.
Lees verderColumn Chan Choenni: Ernstige beknotting van vrije meningsuiting tegen zwarte Piet
Afgelopen zaterdag 18 november was het de bedoeling dat tijdens de intocht van Sinterklaas en zijn zwarte Pieten in Dokkum de tegenstanders van Zwarte Piet de gelegenheid zouden krijgen om te demonstreren. Er waren de nodige voorzieningen getroffen. Aan de organisatie van de beoogde demonstranten was een vergunning gegeven en een omheinde plek in Dokkum toegewezen. Omdat er de afgelopen jaren wordt gedemonstreerd tegen zwarte Piet is er meestal uitgebreid overleg met de betrokkenen onder wie ook de (regionale) gezagsdragers in verband met een ordelijk verloop van de demonstraties. Dat was ook het geval in Dokkum. De tegenstanders van zwarte Piet die zich gekwetst voelen vanwege de associatie met de slavernij van Zwarten en het benadrukken van een onderdanige rol van Zwarten tegenover Blanken vertrokken met bussen richting Dokkum. Tot hun verbazing bleek echter dat in Friesland de Rijksweg was geblokkeerd door voorstanders van zwarte Piet. Deze bussen moesten terugkeren. Hoewel de demonstranten een vergunning hadden om te demonsteren werd naderhand dezelfde dag de vergunning door de burgemeester ingetrokken vanwege ‘gewijzigde omstandigheden’.
Lees verderColumn Aniel Pahladsingh – Aflevering 17: Wereldburger
De afgelopen maanden heb ik veel moeten reizen in binnen-en buitenland. Het zijn momenten waarin je in aanraking komt verschillende landen en culturen. Ook presentaties geven aan buitenlandse delegaties en onderhandelen in het buitenland leiden tot interessante inzichten. Het maakt mij wel duidelijk dat we bevoorrecht zijn in Nederland als het gaat om normen en waarden zoals de Rule of law en de democratische rechtsstaat. Grondrechten die wij in Nederland hebben, zijn niet overal vanzelfsprekend in de wereld. Natuurlijk zijn er ook in Nederland verbeteringen mogelijk en daar moeten we ook naar streven. Toch zijn dit soort uitwisselingen bij uitstek inspirerend. Je probeert ook in het buitenland iets te halen wat nuttig en bruikbaar is voor terugkomst naar Nederland. Verder is een verbreding van inzichten ook goed voor je eigen ontwikkeling en leer je nog eens goed kijken naar Nederland. Maar met al het reizen komt ook de vraag op waar voel ik mij het meeste thuis. En dat is een moeilijk te beantwoorden vraag voor een wereldburger.
Lees verderColumn Amar K. Soekhlal – Aflevering 35: Machar marrá (Visser)
Ik zie altijd op tegen het aantal vlieguren naar Paramaribo. Het is ook altijd een verassing wie je buurman – of vrouw is. Ik heb een keer op een rij van drie stoelen tussen twee transit passagiers gezeten die op doorreis waren naar Suriname van uit China. Op de terugweg heb ik mijn passagiersstoel geüpgrade, maar toen heb ik naast een krijsende baby gezeten. Ook mijn inlevingsgevoel kent zijn grenzen. Maar nu viel het hartstikke mee. Ik kwam aangelopen en ik zag mijn buurvrouw, een lieftallige vrouw van ik schat eind vijftig jaar gestoken in een prachtige roze jurk en heel mooi opgemaakt “Bhái hamár taswá hamme thamái diye” ( Broer kan je mijn tas voor mij aanreiken). Zo gezegd zo gedaan. Ik had mij geïnstalleerd en daar kwam haar zus al kauwend aangelopen. Het werd een heel gezellige reis. Eerst kreeg ik een laddu van ze. Uit naam van Hanuman Swami voor een veilige reis. Het was verschrikkelijk zoet, maar ik heb het opgegeten. De rest van de reis heb ik alleen maar water gedronken. Opeens boog de zus naar mij toe en zei “ Bhai, ik hou niet van vliegtuig eten. Ik heb mijn eigen eten. Ik heb doksá bhát meegenomen. “Tu bhi khaiye” vroeg ze? Natuurlijk wil ik een hapje mee-eten.
Lees verderColumn Sebieren Hassenmahomed – Aflevering 31: Geeta: ’s Lands potentiele hoeren
Ik weet niet waar ik ben geboren. We waren thuis met negen kinderen en onze moeder. Mijn moeder handelde op de markt. Omdat ze door haar afwezigheid niet altijd op haar grote dochters kon letten, plaatste ze de twee in een gezin. Beide meiden werkten in die huizen, hun pleegouders betaalden de boodschappen voor ons . Mijn oudste broers heb ik niet mee gemaakt net als mijn vader, ik heb geen herinnering aan hen. Thuis zorgde ik voor de kleintjes, ik verdiende ook wat net als mijn zussen met de vaat en kleding wassen bij de buren. Toen mijn moeder de huur niet kon betalen werden wij in een weeshuis geplaatst, het weeshuis op hun beurt schopte ons op straat omdat mama niet bijdroeg in de kosten. Ik hoorde laatst dat ze om donatie vroegen. Van mij krijgen ze geen cent.
Lees verderColumn Jaswina – Aflevering 10: De invloed van het populisme op Bollywood
In de meeste landen houden politici zich niet bezig met de mainstream filmindustrie, maar in India lijkt dat niet het geval te zijn. Films maken van acteurs niet slechts helden op het witte doek , maar ook “geschikt” voor de politiek. Een goed voorbeeld hiervan is Amitabh Bachchan die politieke carrière wist op te bouwen. In de VS probeert president Trump invloed uit te oefenen op Hollywood, maar hij krijgt niet veel bijval. In India echter heeft het groeiende hindoe nationalisme merkbaar meer effect.
Lees verder