Laatst was er online een filmpje te zien dat weer eens viral ging: een jong koppel dat in verwachting was van hun kind had een spectaculaire gender reveal voorbereid waarin een laag overvliegend vliegtuigje middels gekleurde rook het geslacht van het kindje bekend zou maken. Helaas liep dit voor de piloot van het vliegtuigje verkeerd af; hij verloor de macht over het toestel en stortte neer. Hij overleefde dit ongeluk niet. Maar voor het jonge koppel (die nog niet door hadden wat er zojuist was gebeurd) was het een waar feest: ze hadden op spectaculaire wijze het geslacht van het kind bekend gemaakt en ze genoten van de aandacht van familie en vrienden. Ze hadden het ook intiem kunnen houden door met naasten een gebakje aan te snijden met een blauwe of roze vulling (of om in genderneutrale-termen te blijven in een witte, neutrale kleur) maar nee, het moest een spectaculaire aangelegenheid worden. Alles voor de aandacht dus en de hele wereld moest het weten.

Ik ben zelf deels opgegroeid in de jaren ’90 en wat mis ik deze jaren soms. Het waren voor mij onbezorgde jaren waarin mensen voor mijn gevoel mensen een stuk nuchterder waren en simpeler leefden als nu. Als ik denk aan verjaardagen en geboortes in de familie dan waren dat knusse, huiselijke feesten met naaste families en kennissen zonder al te veel ‘poespas’. Als kinderen waren wij al blij met gebakken patat en kipnuggets en bij geboortes konden wij enorm genieten van alleen al beschuit met muisjes. Anno 2023 is er toch het een en ander veranderd in het vieren van verjaardagen maar met name als iemand in de familie of kennissenkring zwanger is. Op social media wordt je tegenwoordig gebombardeerd met foto’s van luxe ‘baby showers’, gender reveals waarbij dus het geslacht van het kind bekend wordt gemaakt en luxe verjaardagen als een kind het 1^e verjaardag viert compleet met dure fotoshoot en versiering van het huis in matchende kleuren. Zangeres Ariana Grande kan elk moment binnen lopen bij wijze van spreken. En voor tijdens de zwangerschap is er nog een nieuwe special bijgekomen: de zwangerschapshoot. Foto’s waarbij man en vrouw in intieme houdingen poseren met de buik van de vrouw in vol ornaat en waarbij de man de buik moet vasthouden en bijna wordt gedwongen om te lachen in de camera.

Zo te zien zijn de eisen om belangrijke momenten van het kind te vieren en vast te leggen steeds hoger geworden want je moet tegenwoordig toch maar eens zien op te vallen in al dat social mediageweld. Maar in Suriname kan het zelf nog een stukje extremer. Op de Facebook-pagina van een bekende Surinaamse fotograaf en videomaker was een tijd te zien hoe rijke en welgestelde Surinaamse jongeren van mijn generatie uitpakken bij bijvoorbeeld een 1^e verjaardag van een kind. Vaak behoren dit soort jongeren tot rijke, politieke of ondernemersfamilies en blijkbaar hebben ze dermate veel geld dat ze niet weten hoe ze dit goed moeten besteden. Vaak is dit goed te zien aan de enorme, luxe huizen waarin ze wonen en het enorme perceel waarop ze hun feesten kunnen organiseren. We hebben het dan over complete ‘circusfeesten’ inclusief acteurs op stelten, A-artiesten, 5-sterren catering en de lijst is haast oneindig. Het jarige kind in kwestie lijkt het echter niet veel te interesseren maar voor de jonge ouders is het een zogenaamde bevestiging van hun status. Het lijkt dus meer alsof de ouders jarig zijn in plaats van het kind zelf.

Deze ontwikkeling is zorgwekkend maar ook triest. In een land als Suriname zijn de verschillen tussen arm en rijk vooral de laatste jaren steeds groter geworden en het is dan ook schrijnend om te bedenken dat amper een paar kilometers verder van deze rijke families er gezinnen zijn waar ouders er 3 of 4 baantjes op moeten nahouden om rond te kunnen komen. Kinderen hebben vaak niet eens fatsoenlijke kleding en zijn al blij met iets simpels als een voetbal of een zakje chips. Maar in plaats van dat dit soort welgestelde families hun geld nuttig besteden en een steuntje in de rug bieden aan Surinaamse gezinnen die het een stuk minder hebben, gaat het geld dus naar luxe circusfeesten. Een trend die helaas ook in Nederland is te zien, zij het in minder extreme vorm. Daarnaast vraag ik mij oprecht af hoe je als ouder je kind leert om tevreden te zijn met de kleine dingen in het leven, vooral als je je kind al op jonge leeftijd blootstelt aan dit soort overdadige luxe. Je kunt momenteel succesvol zijn in je baan en carrière waarbij alles je voor de wind gaat. Maar wat doe je als je door pech je baan verliest of door een ongeluk niet meer in staat bent om te werken en een groot deel van je inkomen plotseling wegvalt? Is je kind dan nog wel tevreden met een gebakje van de lokale supermarkt en een buurman die als DJ voor een appel en een ei op je feestje draait? En die Ariana Grande komt al helemaal niet meer langs.

En ik snap ook wel waar deze behoefte van een groot deel van mijn generatiegenoten vandaan komt. Op social media lijkt haast iedereen het perfecte leventje te leiden en probeert iedereen een soort gekunsteld imago van zichzelf neer te zetten. Heel veel dingen zie je echter niet zo gemakkelijk online, zoals de momenten dat bijvoorbeeld een dierbaar familielid ziek is, dat iemand ook wel eens depressief is en met een burn out kampt of dat iemand door pech pas zijn of haar baan heeft verloren. Kortom, de momenten van het ‘echte leven’ waarbij je even weer met beide benen op de grond staat. Misschien moeten we eens leren om dit soort momenten ook op social media te plaatsen en om onszelf meer kwetsbaar op te stellen. Ik denk dat we heel veel jongeren die onzeker zijn over hun eigen leven hier enorm mee kunnen helpen. En dan die gezellige jaren ’90.. ik hoop dat de sfeer van die gezellige en eenvoudige huisfeestjes steeds vaker zal terugkeren. Als ik heel eerlijk ben dan denk ik dat een 1-jarig kind meer geniet van zo’n gezellig feestje in de woonkamer dan van vreemde acteurs op stelten. En een kind dat oprecht geniet van zijn of haar eigen feestje is toch uiteindelijk alles waar het om draait?