Rakish Naipal: Out of Office

Het is al even geleden dat u van mij gehoord heeft. Zoals hoogstwaarschijnlijk ook bij u, is er bij mij een hoop gebeurd de afgelopen tijd. Sommige goede dingen, ook een paar slechte. Het is een tijd geweest waarin ik heb nagedacht en een hoop dingen voor mezelf ter discussie heb gesteld. Eigenlijk passeerde alles de revue. Dingen die ik deed, of niet deed. Ik vroeg me af waarom ik het eigenlijk deed, of niet. Soms tot in de treure heb ik nagedacht over waarom ik dingen deed en probeerde zo er voor mezelf achter te komen of ik deze dingen wel wilde doen. Dit varieerde van het me afvragen of ik mijn werk nog wel leuk vond, tot het niet sporten. Gelukkig vind ik mijn werk nog steeds heel leuk en ben ik iets meer gaan sporten. Het mag nog geen naam hebben, maar iedere stap, hoe marginaal ook is er een. Ook het schrijven van de maandelijkse column kwam voorbij. Vind ik het nog wel leuk, waarom doe ik het eigenlijk, bereik ik hiermee wat ik wil bereiken? Het antwoord hierop is dus ja, anders was u deze column nu niet aan het lezen. Misschien is het wel goed om af en toe te reflecteren en je af te vragen of je het eigenlijk wel naar je zin hebt… Let wel, af en toe is hierin heel belangrijk. Zou je dit te vaak doen heb je kans dat je blijft hangen in de waarom vraag met als gevolg dat je geen besluiten meer durft te nemen. Het werkt voor mij heel goed om dit af en toe doen. Het zorgt er bij mij voor dat ik de routine doorbreek en weer weet waarin ik dingen doe. Het maakt ook dat ik met hernieuwde motivatie de zaken weer oppak.

Een van de mooiste dingen die ik met u kan en mag delen is dat ik een prachtige nieuwe functie heb gekregen in het bedrijf waar ik voor werk. Het is een zeer uitdagende baan en brengt een hoop verantwoording met zich mee. Het mooiste aan deze nieuwe baan is misschien wel het sollicitatie proces. De directeur belde me om te vragen of ik interesse had in de baan. Toen ik ja zei, was zijn antwoord even kort als duidelijk. Als jij die baan wil, dan heb je hem! Ik ga je niet eens vragen om te solliciteren. Ik weet wat je kan, ik zou een slechte baas zijn als ik dat nu niet zou weten. Dus binnen 2 minuten was de procedure afgerond en had ik ineens de functie die ik al een tijdje ambieerde. Zo kan het gelukkig dus ook gaan, zonder dat er een motivatie brief, 4 gesprekken en een onderzoek aan te pas hoeft te komen.

We zijn gelukkig ook op zomervakantie geweest, weliswaar hebben we onze grote plannen om te vliegen, in de ijskast moeten zetten en zijn we uiteindelijk in Nederland gebleven.. Bij het inpakken van de auto, inclusief fietsendrager voor drie fietsen en dakkoffer, kreeg ik flashbacks naar vroeger. Iedere keer als ik dacht klaar te zijn met inpakken en de kofferbak met heel veel moeite net dicht ging, kwamen er weer een paar tassen tevoorschijn uit het niets. Als ik dan vroeg of iedereen zeker wist of dit toch echt het laatste was werd er hard ja geknikt, om vervolgens weer een paar tassen aan te treffen bij terugkomst. Ik kan me de frustratie die mijn vader moet hebben gehad echt heel goed voorstellen. Want eigenlijk ging het vroeger net zo. Iedere keer als hij dacht klaar te zijn met de auto inladen, kwamen er weer spullen tevoorschijn die toch echt mee moesten, volgens ons dan. Het waren toen misschien geen spelcomputers, tablets en bluetooth speakers, maar er moest ook toen al een hoop (onzinnig) spul mee. Je weet maar nooit toch…? Het zal maar een keer koud worden, dan is het toch handig dat je je warmste fleece trui en je je 300 pagina’s tellende Denksport boekje met Zweedse puzzels en Sudoku’s bij je je hebt? Ik moet eigenlijk ook eerlijk toegeven, dat ik van ons allen misschien wel de meeste spullen meeneem.

Ik ben ook dankbaar dat we op vakantie konden gaan, het is ook in deze tijd niet voor iedereen weggelegd. Wij gingen, toen ik opgroeide ook altijd op vakantie. Wetende dat mijn ouders het niet heel breed hadden, kregen ze het toch altijd voor elkaar en gingen we toch altijd weg. De grootste reden hiervoor was door hard te werken

Als ik een ding geleerd van mijn ouders is dat hard werken loont en dat lijkt zich nu ook bij mij uit te betalen. Ik heb zoals velen van mijn generatie gezien dat mijn ouders vanuit Suriname hiernaar toe kwamen, veelal zonder startkapitaal, of een goede vooropleiding. Dit maakte dat zij hard, heel hard moesten werken om hun jonge gezin te kunnen onderhouden. Mijn ouders waren tegelijkertijd ook nog eens bezig om de rest van de familie naar Nederland te halen, wat voor een hoop extra kosten zorgde. Daar moet ik wel bij vermelden dat de familie die overkwam en bij ons kwamen te wonen ook voor een hoop gezelligheid en plezier zorgde, zeker voor een jong kind als ik.

Nu 2020 tegen het einde loopt en ik terugkijk, kan ik niet anders dan tevreden terugkijken. Natuurlijk is het een moeilijk jaar geweest, we zijn dierbaren verloren. Maar hebben we ook gelachen, gehuild, gestrest, gehoopt en gepland. Niet alles is gelukt, maar ik ben blij met wat er wel is gelukt.

Ik hoop dat u tussen alle ellende in, toch ook de mooie dingen in het leven weet te waarderen. Het zal niet makkelijk zijn, maar toch denk ik als u ernaar zoekt er voor u vast ook een hoop mooie dingen zijn gebeurd. Het is aan u om ze te vinden, waarderen en van te durven genieten. Ik wens u voor het nieuwe jaar een hoop wijsheid en geluk toe. Dream big, work hard…