Door de komst van internet en social media wordt er steeds meer besproken in onze samenleving. De digitalisering heeft er daarnaast voor gezorgd dat mensen zich minder schamen en meer van zichzelf durven te delen. Voordat we het door hadden waren bepaalde onderwerpen als same sex- of interracial dating, bevallen voor de camera en verslaving geen taboes meer. Je betrapt jezelf er misschien nog wel eens op, als je zegt dat je het niet vind kunnen dat een bepaald onderwerp wordt uitgezonden of dat het internet onze kinderen verpest.
En ik begrijp je. Het is een nieuwe tijd. Naast het feit dat we beland zijn in een wereldwijde pandemie, lijken er steeds meer dingen te veranderen. Die veranderingen brengen angst met zich mee. Deze angst kan er soms voor zorgen dat bepaalde onderwerpen weer taboe worden. En sommige onderwerpen zijn misschien wel altijd taboe gebleven.
Om dit stuk beter te begrijpen is het van belang om te weten wat een taboe is. Een taboe is niets meer en niets minder dan een onderwerp waar mensen liever niet over praten en in veel gevallen zelfs vermijden. Het betreffende onderwerp wordt dan vaak als ongepast, ongebruikelijk, vreemd en zelfs als immoreel gezien.
In feite verschilt de Hindostaanse cultuur niet veel van andere culturen als het gaat om onderwerpen die liever niet besproken worden. Het zal je daarom ook niet verbazen als ik je vertel dat de meeste taboes in onze samenleving nog steeds te maken hebben met de volgende onderwerpen: incest, misbruik, verslaving, sociale status, overspel, homoseksualiteit, bestialiteit, prostitueebezoek en/of het hebben van seksueel overdraagbare aandoeningen.
Maar wat is nou de functie van een taboe? Een taboe kan verschillende functies hebben:
- Het onderwerp is te “gruwelijk” om over te praten;
- Het onderwerp brengt schuld of schaamte met zich mee;
- Men heeft geen kennis van het onderwerp;
- Er is angst voor het onderwerp;
- Het is een nieuw fenomeen;
- Men voelt zich ongemakkelijk door het nieuwe fenomeen;
- Het onderwerp is te pijnlijk om over te praten;
- Het onderwerp wordt als onhandig bestempeld of;
- Men weet niet hoe ze met het onderwerp om moeten gaan.
En wat heeft dit dan te maken met de Hindostaanse cultuur zoals ze nu is?
Kijk: ik ben super trots om een Hindostaanse te zijn. Hoewel dit niet altijd zo is geweest, ik ben mijn cultuur door de jaren heen gaan waarderen. Mensen die mij kennen weten dat ik het altijd heb over het verbreken van generatievloeken. Deze “generatievloeken” zijn problemen die van generatie op generatie worden doorgegeven. Het lukt men niet om deze zelfstandig of in groepsverband te verbreken.
In onze gemeenschap is er een grote groep waarbij het men het niet lukt om patronen te herkennen, patronen als ongezond te bestempelen, laat staan patronen te doorbreken. Dit komt vaak door de verschillende taboes waar wij Hindostanen mee zijn opgegroeid. Omdat het ons niet is aangeleerd om te praten over bepaalde onderwerpen, blijven deze onderwerpen dus taboe en is er geen ruimte voor verandering.
Terwijl de wereld groeit en de jeugd zich steeds meer ontwikkelt blijven sommige bevolkingsgroepen achter, waaronder onze eigen gemeenschap. Jij vind het misschien niet leuk om dit te lezen, maar laat mij nou net die vervelende blogger zijn die jouw neus op de feiten drukt.
Ik ben ontzettend trots op mijn gemeenschap… We hebben zoveel moeten doorstaan. We kunnen zoveel en zijn één van de bevolkingsgroepen die zoveel te bieden heeft qua spiritualiteit. We zijn intelligent, krachtig en ontzettend getalenteerd. We verbinden en bouwen bruggen naar andere dimensies. Maar hoe zonde is het als we op bepaalde vlakken stil blijven staan? Is het niet doodzonde om van jouw nichtje, tante of buurvrouw te horen dat het zoveelste meisje zichzelf van het leven heeft beroofd vanwege een ongewenste zwangerschap? Is het niet in- en intriest om te zien hoe een vrouw die doodongelukkig is, niet bij haar man durft weg te gaan uit angst voor wat de familie zal zeggen?
We hebben zoveel meer in ons mars dan we denken. Het wordt tijd om weer echt te gaan verbinden. Onze ogen te openen. Het gesprek met elkaar aan te gaan. Ongezonde patronen te gaan doorbreken en gezonde patronen op te gaan bouwen. Zodat onze kinderen en kleinkinderen het veel beter zullen hebben, maar jij misschien ook! Het begint slechts met een gesprek. Zorg dat jij degene bent die deze start.
In mijn volgende blog zal ik dieper ingaan op dit onderwerp en meer vertellen over de taboes waar de Hindostaanse gemeenschap mee worstelt.
Veel liefs – en blijf dicht bij jezelf om dichter te komen bij jezelf.
Naaz