Slotreflecties Indian History Month 2022

Reacties zijn gesloten

Indian History Month 2022 zit erop! Het was weer een bijzondere maand vol activiteiten, nieuwe inzichten en verrijkende ervaringen. Met grote dank aan Hindostaans & Queer die dit jaar de uitvoering op zich nam in het kader van het thema #PRIDE. Ter afsluiting van Indian History Month delen de bestuursleden van Hindostaans & Queer hun ervaring van queer en Hindostaans zijn en op welke manier geschiedenis hierin een rol heeft gespeeld.

Ben je benieuwd naar de andere bijdragen in het kader van Indian History Month? Bekijk de blog van Hindostaans & Queer: https://hindostaansenqueer.nl/blog/

Wedica Premchand (voorzitter)

“Als ik denk aan Hindostaanse queer geschiedenis, dan denk ik aan twee woorden: viering en uitwissing. Er was een tijd in de Hindostaanse geschiedenis (Vedische tijd) dat queer identiteiten onderdeel waren van de samenleving. Hier kwam na 1858 een omwenteling door de Britse koloniale overheersing. Voor het eerst werd homoseksualiteit in India gecriminaliseerd en bij de wet verboden en crossdressing werd strafbaar.

De Indiase filmindustrie Bollywood is ontstaan in de periode van Britse overheersing. Koloniale denkbeelden over hoe mannen en vrouwen zich horen te gedragen (gendernormen) zijn alom vertegenwoordigd in Bollywood. Tijdens mijn kindertijd heb ik op AMOR FM het nummer ‘Guriya Rani, bitiya rani’ van Lata Mangeshkar vaak gehoord. Een prachtig nummer, dat vooral wordt gedraaid wanneer er een dochter is geboren. Vrije vertaling van het refrein: prinsessen-dochter, op een dag komt er een prins en die zal jou meenemen naar een hemels oord.

Maar wat als de prinsessen-dochter niet meegenomen wil worden door een prins, maar door een andere prinses? Of wat als ze op haar eigen benen wil staan, zonder dat iemand haar komt redden?”

Devika Chotoe (secretaris)

“Ik breek en breek mijn hoofd over deze schijnbaar simpele vraag, maar ik vind het moeilijk om iets concreets te formuleren en ik denk dat het te maken heeft met de dissociatie van de Hindostaanse gemeenschap, cultuur en geschiedenis, wat ik het grootste gedeelte van mijn leven heb ervaren. Wanneer ik denk aan het speelvlak waar de termen ‘’Hindostaans’, ‘’Queer’’ en ‘’Geschiedenis’’ samenkomen, voelt het als ver van mijn bed en een wazige nacht waar je maar flarden van je dromen herinnert. Wellicht is het in de actie van herinneren, wat ik min of meer gelijkstel aan speculeren en fantaseren, waar potentie huist voor het (her)schrijven van geschiedenis en het breken met een lineaire perceptie van tijd. Los van de feitelijkheden is geschiedenis voor mij dan ook vooral een belichaamd proces in het heden: het voelen van emoties en het rondspinnen van gedachten bij elke nieuwe ontdekking van een historische bron die mijn perceptie over de wisselwerking tussen ‘’Hindostaans’’ en ‘’queer’’ verrijkt en bestuift. Ik moest eerst even slikken toen Hindostaans & Queer gevraagd werd om bronnen aan te leveren voor Indian History Month, maar deze onzichtbaar gemaakte geschiedenis onthulde zichzelf gaandeweg omdat het gezien en geliefd wil worden en er mag zijn. Net zoals wij.”

Varisha Badloe (penningmeester)

“Mijn middelbareschooltijd heb ik beleefd op een zelfstandig gymnasium in Almere, welke voornamelijk wit was. Daarnaast vonden mijn ouders het belangrijk dat ik de talen leerde die op school belangrijk waren en hierom heb ik nooit Sarnámi of Hindi geleerd. Nadat ik mijn queerness ontdekte in het begin van de pubertijd en sceptisch werd naar mijn geloof, voelde ik mij nog maar amper verbonden met mijn culturele achtergrond. Ik had niet het idee dat mijn queer zijn gekoppeld kon zijn aan de Hindostaanse en hindoe identiteit door een gebrek aan rolmodellen en kennis over de Hindostaanse queer geschiedenis. Nog vrij recent heb ik ontdekt dat het tegendeel waar is en hierom is een #Pride editie van Indian History Month zo belangrijk. Niet al onze voorouders waren heteronormatief. Ze waren aan het overleven in een koloniaal systeem wat hen de vrijheid niet gaf om te zijn wie ze waren. Dat blijkt uit de geschiedenis die we ophalen en aan de geschiedenis die we nu aan het schrijven zijn.”

Kai Bhawanibhiek (algemeen bestuurslid)

“Als eerst bedenk ik vooral het negatieve. Het gebrek aan queer rolmodellen en queer verhalen uit de gemeenschap geeft mij nog steeds het gevoel dat er geen ruimte is voor mij binnen de gemeenschap. Het is geen geheim dat de geschiedenis (grof weg afgelopen 150 jaren) het niet voor had met Hindostaanse queers en ik ben blij dat het heden en de toekomst ruimte bieden om de queer en Hindostaanse identiteiten een plek te geven op een eigen manier.

Er zijn wat momenten van hoop en herkenning geweest voor mij vanuit de geschiedenis: zoals het (vaak stereotype) queer personage in oude Bollywood films als herkenning en feit dat er een ander leven kan zijn dan zoals de heteronorm voorschrijft. De kennis en informatie die ik nu mee krijg met het mee organiseren van IHM x Pride 2022 helpt ook om het een plek te geven. Dit is soms verdrietig en soms trots.”

Louise Autar (algemeen bestuurslid)

“De realisatie dat ik queer was kwam voor mij niet als grote schok, maar meer de realisatie dat liefde ongeacht gender niet universeel was. De wereld kwam als het ware uit de kast, en aan de hand van het hier niet in passen ben ik op zoek naar hoe ik mijn leven wil vormgeven als ik niet meega met “hoe het hoort”. Geschiedenis is hierin belangrijk, want als wetenschapper wil ik verklaren waarom de maatschappij is zoals ze is en waarom wij zijn wie en hoe we zijn: welke vormen van onderdrukking kennen wij en hoe zorgen wij dat wij die trauma’s, wonden en structuren niet doorgeven aan volgende generaties? Geschiedenis vertelt waar we vandaan komen, welk doorzettingsvermogen ons hier heeft gebracht, maar ook hoe diepgeworteld de onderdrukkende structuren die ons beïnvloeden zitten. Hier hoort contractarbeid bij, maar ook het kastesysteem, ook de verschillende patriarchale systemen: Hindostaans en queer betekent voor mij respect voor ons verleden, maar met dat respect de kracht om te blijven investeren in onze gemeenschap door onderdrukkende structuren te bestrijden en ruimte te creëren voor alle Hindostanen.”