Daar zit ik dan. In alle rust met mijn laptop thuis op de bank in Rotterdam Spangen op de vijfde verdieping in mijn ‘torentje’. Ik kijk uit naar de Skyline van Rotterdam, het puntje van de Erasmusbrug is nog net te zien. Zie nu pas dat het gebouw van de Nationale Nederlanden net iets groter is dan The Manhattan Hotel. Aelbrechtkade aan de overkant met de Mevlana Moskee erop en de Mathenesserbrug op rechts. Ja ja, ik ben een Rotterdammer. Geboren en getogen. Hindoestaanse. Opgegroeid op de Kruiskade en leren genieten in Spangen. Al 10 jaar woon ik hier gelukkig aan de Schieoevers.
Heb ik wat te vertellen? Jazeker. Ik ben niet het meest slimste meisje van de klas, maar ik wil wel bijdragen aan de ‘zichtbaarheid’ van de hindoestanen in Rotterdam.
Wist je dat Rotterdam 616.260 inwoners heeft en er ongeveer 52.000 Surinamers wonen? Volgens het CBS zijn 48,9 % van de totale Rotterdammers allochtoon ( vreselijk woord ) daarvan is 8,5 % van Surinaamse afkomst! Er wonen maar liefst 173 verschillende nationaliteiten in Rotterdam. Nogal logisch dat Rotterdam een multiculturele stad is en lijken de hindoestanen hier ‘onzichtbaar ‘.
In Rotterdam zijn veel hindoestanen actief. Als het gaat om vrijwilligersinitiatieven, zoals buren voor buren, bewonersinitiatieven, buddy of maatje zijn voor iemand met een beperking, dan staan Hindoestanen vooraan. Dat is niet zo gek aangezien er binnen het Hindoeïsme één van de belangrijkste waarden Sewa is oftewel dienstbaarheid. Het belangeloos dienen van de maatschappij. Ik heb mij ooit laten vertellen dat door het verrichten van Sewa de mens goede karma opbouwt en zelfs helpt een stukje bij te dragen aan de samenleving.
Los van het feit dat stimuleren van vrijwilligerswerk een speerpunt is in het huidige politieke beleid, is vrijwilligerswerk in Rotterdam erg hip en trendy. Zelf doe ik ook aan vrijwilligerswerk, al heel lang. Toen, op een dag kwam Hindoestaans Cultureel Vereniging Jyoti op mijn pad. Momenteel ben ik voorzitter van H.C. Vereniging Jyoti en probeer ik samen met mijn team van vrijwilligers de boel in goede banen te leiden. Waarom ik ermee begonnen ben? Geen voldoening in mijn huidige baan. Van baan switchen is nog geen reële optie, dan maar wat erbij doen, waar mijn passie echt ligt. Mensen. Ontmoetingen, hun verhalen. Wat beweegt men, wat inspireert men? Ik vind het leuk om mensen en hun belevenissen te volgen. Twitter, Facebook, Whatsapp, TV en Radio, fantastisch. Een beetje gluren bij de buren…nee hoor dat gaat te ver. Nieuwsgierigheid is mijn grootste drijfveer. Ik wil alles zien, doen en beleven. Mijn leven bestaat letterlijk uit het komen en gaan van mensen. Ik omring mij graag met leuke, energieke en positieve mensen. Wat krijg ik ervoor terug? Inspiratie, goeie verhalen, mooie gelaatsuitdrukkingen, een lach, een traan, dankbaarheid, zegens. Dat maakt het werk zo zinvol.
H.C. Vereniging Jyoti is een vrijwilligersorganisatie voor jong en oud. Onlangs hebben we een Ouderen- Jongerendag georganiseerd in het zorgcentrum Laurens Schans met als doel, aandacht voor onze ouderen. Jong en oud zijn toen in gesprek geweest met elkaar. Er hebben verschillende activiteiten plaatsgevonden. Het was een geslaagde middag vol emoties, cultuur en gezelligheid. Eén van de dingen die mij bij is gebleven, is dat er na afloop van de middag er een oma, ik noem haar néni, naar mij toe kwam en in het hindoestaans zei: Beti, ab kab ajie? Als je volgende keer komt, neem dan je laptop mee, want ik wil ook leren hoe facebook werkt. Ik zou graag met mijn kleindochter willen kletsen, want Pathoja aur Betawá larkwan ke ná petháwe hai. Ik moest bijna lachen en huilen tegelijk. Dit is maar een klein voorbeeld van hoe de ouderen zich voelen. Het is belangrijk dat de jongeren hier bewust van worden gemaakt. Een beetje aandacht en tijd, meer willen onze ouderen niet.
In Rotterdam zijn meerdere Hindoestanen op vrijwilligersbasis actief. Wij zijn heus niet de enige. Een kleine greep uit de Rotterdamse activiteiten-organisaties;
Stichting Apna, Dagopvang Dasta, Nari Samaaj onder leiding van mevrouw Kisoor, Maasstad Pukar, Kamal Bhawan, Mevrouw S. Malhoe van Stichting Saathie. Zij organiseert inloopmiddagen in Post West en Laurens Schans voor de Hindoestaanse senioren. Hetzelfde geldt voor Stichting Bhiswaas, inloopmiddag dagbesteding Maasveld. En wat dacht u van de vrijwilligers rondom de mandirs? Een hoop werk wordt verzet door mensen die tijd vrij maken en het belang van vrijwilligerswerk inzien.
Veel Hindoestanen houden vast aan hun normen en waarden en ‘verwesteren’ niet zo snel. Lopen zij achter? Niet direct, hoeft niet. Veel Hindoestanen, waaronder ik, houden vast aan onze normen en waarden en passen ons moeiteloos aan, aan de tijd, plaats en milieu. In deze multiculturele samenleving is het heel belangrijk om een eigen etnische identiteit te ontwikkelen en te behouden. De Hindoestaanse vrijwilligers hier in Rotterdam zijn zeker een goed voorbeeld van meedoen in de maatschappij naast behouden en empoweren van eigen cultuur. Dat is een kostbaar goed en streven.
Al mijn collega – vrijwilligers doen mij denken aan de bekende quote van Dalai Lama, dit is tevens één van mijn favoriete quotes:
“Our planet does not need more ‘successful people’. The planet desperately needs more peacemakers, healers, restorers, storytellers and lovers of all kinds”.
Mooi hè. We houden van onze identiteit en leefstijl en gaan mee met de stroming van de Nederlandse samenleving. Op zijn Rotterdams zeg ik dan ook; Doe maar gewoon, dat is al gek genoeg. Niettan? Ik voel mij Hindoestaanse, omdat ik hier in Rotterdam hindoestaans kan zijn. Aan de Schieoevers, in mijn eigen ‘ torentje ‘ op de vijfde etage.