Zoals ieder jaar organiseert het Sarnámihuis een evenement om de Hindostaanse immigratie te herdenken en te vieren. Dit jaar staat de Immigratiedag in het teken van de 70/30 verhouding. Toen het eerste schip Lalla Rookh vanuit India op 5 juni 1873 aankwam in Suriname, was de verhouding mannen ten opzichte van vrouwen 70-30. Er was dus een groot tekort aan vrouwen. Wat betekende dit voor de omgang tussen mannen en vrouwen toen? En welke invloed hebben de omstandigheden van toen gehad op relaties van nu? Deze vragen staan centraal tijdens de Immigratieherdenking en -viering van 143 jaar Hindostaanse Immigratie. De 70/30 uitdaging vindt plaats op zondag 5 juni van 13.00-17.00 in Theater De Vaillant, Hobbemastraat 120, 2526 JS Den Haag. Toegang is 2,50 euro. Inloop 12.30 uur.
Lees verderColumn Anita Nanhoe – Aflevering 12: De wijze vrouwen in Lila’s leven
Lila nam met een bedenkelijke blik een slok van haar koffie, nadat ik haar had gevraagd hoe haar eerste sekservaring was. Dit gaf haar tijd om na te denken over mijn vraag. Haar ogen rolden alsof allerlei herinneringen haar gedachten passeerden. Gezien de verschillende verhalen die ik heb gehoord, was ik na deze stiltepauze voorbereid op alles. Althans, dat dacht ik. Lila, een vrouw van boven de 60 jaar. Met roze lippenstift en secuur opgemaakte ogen. Vier verschillende kleuren oogschaduw perfect symmetrisch aangebracht. En nagels in dezelfde kleur roze als haar lippenstift. Ik kon er nog wat van leren met dat haastige ochtendrommeltje op mijn gezicht. Zelfs haar gouden sieraden waren in perfecte harmonie. Ik keek naar een op en top stijlvolle Hindustaanse vrouw.
Lees verderIndian History Month over Hindostaanse contractarbeid
Vorig jaar lanceerden we voor het eerst Indian History Month, een initiatief gericht op het zichtbaar maken en delen van Hindostaanse geschiedenis. Dit jaar stond de tweede editie in het teken van #knowyourhistory met feiten en verhalen over Hindostaanse contractarbeid door de ogen van onze voorouders. Gedurende de hele maand juni hebben we elke dag historische feiten en verhalen gepost op onze facebookpagina. Ook vonden er verschillende lezingen plaats over de periode van contractarbeid.
Lees verderColumn Aniel Pahladsingh – Aflevering 11: The sky is the limit
Op 14 april j.l. is de boekpresentatie geweest van mijn tweede boek met als titel Het inreisverbod, op het snijvlak van het vreemdelingenrecht en het strafrecht. Een mooie conferentie door de actualiteit van de vluchtelingenstroom en de terreurdreiging ook aandacht vanuit de politiek en media. Het zijn hierdoor drukke tijden, maar de missie is mooi om oplossingen hiervoor aan te dragen zowel in Nederland als in het buitenland. De passie en inzet wordt steeds weer groter en dat leidt steeds meer enthousiasme. Er lijkt geen plafond te zijn: The sky is the limit. De boekpresentatie op 14 april j.l. van mijn tweede boek met als titel Het inreisverbod, op het snijvlak van het vreemdelingenrecht en het strafrecht was natuurlijk een hoogtepunt voor mij.
Lees verderNieuwe publicatie Prof. dr. Chan Choenni: Hindostaanse contractarbeiders 1873-1920 – Van India naar de plantages in Suriname
Na de afschaffing van de slavernij in Suriname op 1 juli 1863 nam de behoefte aan nieuwe arbeidskrachten op de plantages toe. Met toestemming van de Britse overheid werden contractarbeiders in India gerekruteerd. In de periode van 1873 tot 1916 werden ruim 34.000 contractarbeiders uit India overgebracht naar Suriname. Ongeveer een derde van hen is teruggegaan naar India na het uitdienen van hun vijfjarig arbeidscontract. Een klein deel is in Suriname bezweken aan ziekten en het zware werk. De meesten hebben zich permanent in Suriname gevestigd en zijn door hun ijver en spaarzin succesvolle landbouwers geworden. Hun nakomelingen worden Hindostanen genoemd.
Lees verderColumn Sebieren Hassenmahomed – Aflevering 17: Eline: “Op de oceaan geborene werd geen Semoendrie”
Eline is het vijfde kind uit een gezin van twaalf, dat zijn beide ouders, twee broers en zeven zussen. Over haar moeder vertelt ze het volgende: “Zij is op de boot, tijdens de reis van India naar Suriname geboren. Bij deze bevalling is haar moeder, mijn Oma, komen te overlijden. Haar vader, mijn Opa, betrad Suriname met een baby op de arm, die direct bij aankomst door de nonnen werd opgehaald. Zodoende is mijn Moeder Rooms Katholiek geworden en kreeg ze Christelijke voornamen. Tot overmaat van ramp overleed ook haar vader, mijn Opa, een jaar later. De nonnen hebben belangrijke gegevens van mijn Oma en Opa voor mijn moeder bewaard, die ze in bezit had. De immigratie gegevens zijn bekend zoals; het contractnummer, de naam van de boot, het dorp vanwaar allebei afkomstig waren en de voor en achternaam van Oma. Opa had ook een foto van Oma bij zich.
Lees verderColumn Amar K. Soekhlal – Aflevering 18: Waar moet ik met vakantie?
Om mij heen is iedereen in een vakantie stemming. Ik weet inmiddels alles over “vroeg boek kortingen”. Een nichtje van mij had ook gretig gebruik gemaakt van een “vroeg boek korting” reis naar Curaçao. Zo een voordeel laat je niet ontglippen dacht ze. Ze vloog met de Dreamliner. Maar wat bleek, voor het reserveren van een plaats moest je betalen evenals voor het entertainment aan boord. Het dramatische was dat je ook maar één keer eten aan boord kreeg. Op een vlucht van meer dan tien uren ( tussen landing op St. Maarten). Alleen thee en koffie was gratis. En u weet Surinamers en eten! Na betaling van de additionele kosten, was ze meer kwijt dan de vroeg boek korting. Ook de besparing van de schoonmaak kosten van twee weken was daarbij ingeschoten. Daar ga je dan met je vroeg boek korting. Dan maar de SLM. Je bent niet zeker van de vlucht, maar het eten is tenminste lekker.
Lees verderPravini Baboeram: Wij zijn nooit braaf geweest – waarom het stereotype over Hindostanen niet klopt
“Nu is het vrij zeker dat het eergevoel over het algemeen zoo weinig ontwikkeld is bij den neger en koelie dat gevangenisstraf door hen beschouwd wordt als één der zaken die een mensch in den loop van zijn leven af en toe overkomen. Schande kennen zij niet. Daarom moeten de koelies op de plantages gebruikt worden als trekdieren.” Rechtercommissaris van Paramaribo J. Kalff schreef dit in de periode van contractarbeid over Hindostaanse contractarbeiders. Het weerspiegelt de dehumanisering van onze voorouders door de Nederlandse kolonisator. Die vond dat Hindostanen goed te beheersen waren, ze maakten geen problemen.
Lees verder