Vind jij Gandhi een inspirerende leider? Wil je van zijn leven leren en jouw leiderschapskwaliteiten ontdekken? Meld je nu aan voor de Leiderschapstraining in de geest van Gandhi op zondag 2 oktober 2016! In de training komt aan bod: 1) Public speaking: Wat maakte Gandhi zo’n inspirerende spreker? Maak kennis met tips en technieken voor public speaking. 2) Debatteren: Wat kunnen we leren van Gandhi’s betogen Welke technieken kan je toepassen in het uitdragen van jouw mening? Ga in debat over stellingen die jou aan het hart gaan en oefen in debatteertechnieken. 3) Netwerken: Hoe heeft Gandhi zijn netwerken ingezet om zijn doel te bereiken? Leer meer over de kracht van netwerken en hoe je kunt die kunt inzetten om jouw doelen te bereiken. 4) Leiderschapsstijlen: Wat was de leiderschapsstijl van Gandhi?
Lees verderColumn Jaswina – Aflevering 7: Ze zingen en ze dansen, en dat is niet raar
Tijdens een internationale conferentie in Oxford vertelde ik tijdens het ontbijt aan een Ierse collega over mijn liefde voor Bollywood films. In de avond tijdens het diner trok hij een fluit uit zijn zak en speelde het liedje Tujhe Dekha to ye jaana Sanam uit de film Dilwale Dulhania Lejayenge (1995) waarmee hij de hele zaal stil kreeg. Een op zich zelf staand incident? Natuurlijk was dit zeer verrassend en indrukwekkend, maar niet anders dan mijn Turkse buurvrouw die bij mij op de thee kwam en een Bollywood liedje uit de film Kabhi Kabhi (1976) begon te zingen of een paar Marokkaanse studenten die een liedje uit de film Kuch Kuch Hota Hai (1998) ten gehore brachten en zelfs enkele bijbehorende dansbewegingen demonstreerden.
Lees verderColumn Bris Mahabier – Aflevering 3: Denkend aan maiyá, mijn moeder Doekhni
Deze Mijmeringen en overpeinzingen heb ik in mei 2015 in Magenta (in Wanica, Suriname) geschreven. De oorspronkelijke tekst heb ik in augustus 2016 op bepaalde plaatsen substantieel aangevuld, hier en daar heb ik te persoonlijke informatie weggelaten. Ik hoop dat deze twee ingrepen de leesbaarheid hebben vergroot. De tekst over mijn moeder is een samenvatting van een biografisch verhaal. Bijna 74 jaar oud. Een leeftijd van driekwart eeuw, op 13 maanden na. Op 29 mei 2015 zal ik 74 worden. Zonder viering van mijn geboortedag. Eigen verjaardagen sla ik het liefst over. In mijn kinderjaren werden er in Magenta door geen van de families verjaardagen gevierd. Verjaardagspartijtjes behoorden niet tot het cultuureigene van onze buurtgenoten.
Lees verderColumn Sebieren Hassenmahomed – Aflevering 20: Rehana: Bij de hemelpoort moet U ook op de juiste toetsen drukken voor toegang naar het hiernamaals
Rehana is zesenzeventig, woont in een groot huis in een grote stad. Ik spreek telefonisch met haar af voor een kop thee. Als ik haar wil uitleggen wat ik aan het doen ben voor het Sarnamihuis, zoekt ze het op voor mij. Ze laat mij zien dat ze regelmatig post van hen ontvangt en er mijn naam ziet staan. Ook is ze regelmatig aanwezig geweest bij activiteiten aan de Brouwersgracht te den Haag. Zij is bereid om over zichzelf te vertellen. Over haar kinderjaren: “Moederliefde heb ik moeten ontberen omdat mama aan tbc en suikerziekte leed. Zij is overleden toen ik amper tien was. Ik herinner mij dat zij zich impulsief kon gedragen zoals dingen wegsmijten en dat ze in het ziekenhuis apart werd verpleegd. De dag van haar overlijden had ze om mij gevraagd. Mijn broer had mij in de ochtenduren opgehaald, het was in de vastenmaand, we waren allemaal wakker toen hij kwam.”
Lees verderColumn Amar K. Soekhlal – Aflevering 21: Kofferbaksysteemwá
Heel toevallig kwam ik een aantal verassende en interessante liedjes tegen van Wietwa & Mabouw. In de sportschool in Suriname gutste het zweet van mijn lichaam. Ik zat een overheerlijke pical ( pitjal) met dágublad en extra hete pindasambal te eten in verband met de opening van sportschool Chanel op Kwatta. Terwijl ik het zweet van mijn voorhoofd veegde luisterde ik naar het prachtige nummer “Kofferbaksysteem”. De inhoud van het lied was zeer verassend anders. “Kofferbak systeemwá traditie hoi gail ré. Maroh me bihá howe hai parkeer pe piyái howe ré. Bihá me paiye roti kohrá kofferbak me tu paiye doksá”.
Lees verderColumn Jan S. Soebhag – Aflevering 4: De patrilineaire – en matrilineaire lijnen (een brokje cultuur en traditie)
Het Indiase subcontinent, waar de voorouders van de Hindustanen in Suriname van afkomstig waren, kent vele culturen en tradities. De cultuur is divers, zo ook de tradities. Eén van de verschillen kunnen wij plaatsen in de benadering van de verwantschapsrelaties (patrilineaire – en matrilineaire lijnen). De Surinaamse Hindu gemeenschappen kennen voornamelijk en beleven hun tradities vanuit de patrilineaire lijnen. Hierbij geldt de ‘vaderslijn’ als het belangrijkste uitgangspunt bij het beleven van, onder andere hun cultuur en de traditie. De oorzaak hiervan moet vooral gezocht worden in de nalatenschap van het cultureel erfgoed dat door het gros van de immigranten destijds meegebracht werd uit hun moederland, het Indiase subcontinent, naar Suriname.
Lees verder143 jaar Hindostaanse immigratie: de 70/30 uitdaging
Toen het eerste schip Lalla Rookh vanuit India op 5 juni 1873 aankwam in Suriname, was de verhouding mannen ten opzichte van vrouwen 70-30. Er was dus een groot tekort aan vrouwen. Wat betekende dit voor de omgang tussen mannen en vrouwen toen? En welke invloed hebben de omstandigheden van toen gehad op relaties van nu? Deze vragen stonden centraal tijdens de Immigratieviering en -herdenking van 143 jaar Hindostaanse Immigratie. Met bijdragen van Amar Soekhlal, Sebieren Hassenmahomed, Sandew Hira, Anita Nanhoe, Meera Nankoe, Tasiana Ramdin, Shanta Bhikharie, Pravini Baboeram en Rakesh Mahes.
Lees verderHindostaanse vrouwendag: Levens van Vreugde & Verdriet
Op 22 mei presenteerde Sebieren Hassenmahomed haar boek Verhalen van Vreugde & Verdriet en werden vrouwen uitgenodigd hun eigen levensverhalen te delen in herkenbare columns, grappige improvisatie presentaties, inspirerende liederen en mooie schilderijen. Sebieren Hassenmahomed heeft veel Hindostaanse vrouwen geïnterviewd over hun leven. Ze heeft verhalen verzameld die een indringende kijk geven in levens die getekend worden door intense vreugde en verdriet. De vrouwen vertellen openhartig over hun jeugd, ouders, liefde, geloof, seksualiteit, kinderen, onderwijs, huwelijk, schoonfamilie, werk, gezinsleven, migratie en wonen in Nederland. Sommige verhalen zijn verdrietig, andere humoristisch en weer andere ironisch en sarcastisch.
Lees verderSocial Media Training
Op zondag 24 april organiseerde het Sarnámihuis een social media training voor vrijwilligersorganisaties. Centraal stond het ontwikkelen van een duurzame social media strategie. Dit houdt niet alleen in dat de deelnemers concrete tips kregen, maar ook begeleid werden bij het nadenken over het social media profiel dat hun organisatie wilt uitstralen, wat voor soort content zij hieraan kunnen koppelen en hoe ze via social media een band kunt opbouwen met hun volgers. Aan het einde van de sessie hebben de deelnemers een concreet plan van aanpak voor hoe ze de komende tijd social media willen oppakken.
Lees verderColumn Amar K. Soekhlal – Aflevering 20: Mehdi ké rát
Voor het huwelijk van mijn jongste nichtje Reshmi kreeg ik een nautá ( uitnodiging) van mijn chotá bhai ( jongere broer). Ik moest wel helemaal naar Suriname. Nou ben ik geen fervente nautá bezoeker in Nederland en dat komt voornamelijk door de keiharde muziek. Van begin tot eind om gek van te worden. Maar een nautá in de familie sla ik niet over, al moet ik er negenduizend kilometer voor reizen. De nautá was ook voor de mehdi ké rát. Geen idee wat het was. Ik dacht ik laat me verassen. Wow, het werd een geweldige verassing. Ik kwam aangelopen en de dulhin zat onder een feeërieke tent. Prachtige decoratie met grote draperieën in alle mogelijke kleuren, zonder dat het bling bling werd. Je waande je op de filmset van de film Devdas, met die prachtige en kleurrijke gordijnen.
Lees verderColumn Bris Mahabier – Aflevering 2: Mijmeringen en overpeinzingen in Magenta
Dierbare vrienden en geliefde familieleden, ik weet het: wat ik in Suriname, vooral in mijn geboorteplaats Magenta (= Kofrolá) zoek, bestaat voor een groot deel er niet meer. De economische en sociaal-culturele ontwikkelingsgang is niet tegen te houden, vooral de globaliseringsinvloeden niet! De meeste ‘dingen’ van vroeger, voor mij is dit de periode na 1945, bestaan alleen in mijn herinneringen, in mijn gedachten, diep verborgen in de cellen van een bepaald deel van mijn hersenen. Sommigen opvallend scherp, anderen vervaagd en verbrokkeld. Vele van mijn vroegere kennissen, ook enkele tientallen leeftijdgenoten van mij, en dierbare familieleden en vrienden zijn niet meer in leven. De meesten zijn door Yamráj (= Magere Hein) – jammer genoeg – relatief jong uit hun leven weggerukt.
Lees verder