De online community voor de Hindostaanse identiteit
Indian History Month zit erop! Wij danken jullie allemaal voor jullie enthousiaste reacties en vragen. Zoals aangegeven is dit het begin van een grootschalig project, waarbij we jullie uiteraard op de hoogte houden. Ook zullen er, zodra de maatregelen dat toelaten, weer fysieke bijeenkomsten worden georganiseerd om de Calcutta brieven te presenteren. Wil je nog nagenieten van Indian History Month?
Lees verder
Wil jij bijdragen aan de Calcuttabrieven? Doe mee met de crowdfunding actie en doneer! De afgelopen maand hebben jullie in het kader van Indian History Month kennis gemaakt met de #calcuttabrieven. Het heeft een indruk gegeven van een omvangrijk project, waarbij meer dan 77 meter archief met 1.634 archiefmappen doorgenomen moeten worden om brieven te zoeken. Het Sarnámihuis start een crowdfunding campagne voor de financiering van dit project.
Lees verder
Juni is traditiegetrouw de Indian History Month en het Sarnámihuis heeft tal van brieven gepubliceerd uit het project Calcuttabrieven. In de archieven in Suriname is de correspondentie bewaard tussen de families in India en Suriname. De brieven, geschreven in het Engels, Hindi en Urdu, zijn opgeborgen in 1634 dozen en beslaan in totaal 77 meter. Het was monniken werk, maar alle brieven zijn gefotografeerd en worden nu vertaald. Het is ook de bedoeling om de namen uit de brieven en de gevonden informatie te koppelen aan het reeds bestaande Hindostaanse database. Een fantastisch project waar ik reikhalzend naar uit kijk.
Lees verder
Amar Soekhlal schreef op sarnámihuis.nl in zijn column van juli 2020 met als titel Calcuttabrieven Spijtoptanten: Sarnám men phans gaili: ‘Geschiedenis kenmerkt zich niet alleen door de grote verhalen, maar juist de individuele gebeurtenissen maken de geschiedenis zo voelbaar, zo dramatisch en daardoor ook herkenbaar.’ Ook voor mij zijn mijn verhalen over mijn grootouders, de Hindoestaanse immigranten, de strijdbare árya samáji’ pandits, de ahirwá ke nác (boerendans) en vele andere zaken van en in Magenta zo voelbaar en herkenbaar. Het zijn delen van het eigene. Eigenlijk schrijf ik over mezelf; ik beschrijf mijn bescheiden geschiedenis.
Lees verder
India 1906, in een klein dorpje Mosha genaamd, in district Basti woont een leerlooiers familie. Rukmin (29), haar man Ghinnu (29) en hun drie kinderen Algoo (12), Gilhiri (8) en Teuri (6), ze behoren tot de chamar (chamar is bhojpuri voor huid). Ze zijn ingeschreven bij politiepost Captaingunj, wat een vreemde naam eigenlijk. Captaingunj een voormalige bevelhebber vanuit Groot-Brittannië neergedaald in het hete India, die zich omwille van de verkoeling zich kaal heeft geschoren, tenminste dat is wat ik erbij bedenk. India was belangrijk voor het Britse imperium van wegen de grondstoffen waarbij thee, koffie, jute, katoen, indigo en opium belangrijke export producten waren. En tegelijkertijd kwam er een periode waarin er hongersnood aan de orde van de dag was en de Britse overheersers een behoorlijke tol op de rijkdommen en de bevolking eiste.
Lees verder
Een zeer goede vriendin stuurde mij een bericht uit Nu.nl waarin staat de gemeente Rotterdam straatnamen vernoemt naar strijders tegen slavernij. De nieuwe straatnamen luiden Tulastraat, Thicopad, Janey Tetarypad, Virginia Gaaipad en Bonipad. De indiener was erg blij dat de gemeente Rotterdam geluisterd heeft naar zijn suggestie. ”Het is goed dat het koloniale verleden zichtbaar is in Rotterdam. Niet alleen de kant van de overwinnaar, maar ook de kant van de mensen die streden tegen die overheerser. Dat zijn echte helden die verzet leverden. Een inspiratiebron voor iedereen in de stad. Ook in Amsterdam is een straatnaam naar Janey Tetary genoemd. De vriendin voegde in haar app bericht toe “en Den Haag?????”
Lees verder
Het beloofde een mooie avond te worden. Na mijn deel, helpen met allerhande voorbereidingen in de keuken, voltooid te hebben, zat ik met de huisgenoten in afwachting van de gasten om het bijzondere gebeurde te vieren. Een markant feit, buitengewoon, bovenal bewonderingswaardig, werd herdacht: de zestigste huwelijksverjaardag van de ájá en áji van mijn goede vriendin. Ik ben daar huismuis, dus hoorde er vanaf het draaiboek maken tot en met het dweilen na afloop van het feestje bij.
Lees verder