Verslag: Per ke tare bát cit

De aanmeldingen voor de fundraising die was georganiseerd door de familie Gobardhan op 28 augustus ten behoeve van het Sarnámihuis was zo overweldigend dat we weken voor de aanvang een stop moesten zetten. Het doel van de avond was geld in te zamelen voor het project de Calcutta brieven. Bovendien was het een mooie gelegenheid voor het Sarnámihuis om de gasten kennis te laten maken met de doelstelling en de projecten waarmee het Sarnámihuis op dit moment mee bezig is.  Het Sarnámi is niet alleen de taal van de Hindoestanen, maar ook de Hindoestaanse cultuur: de tradities,  eetgewoonten, klederdracht, zang, dans en muziek. Het Sarnámihuis houdt zich dan ook bezig met al deze aspecten van de Hindoestaanse identiteit. Met de dharohar (erfenis) van onze voorouders die als kalkattihan naar Suriname kwamen.

Lees verder

INDERNET tentoonstelling: ASHANTI

Heb je de INDERNET tentoonstelling in samenwerking met Masala Movement voor Indian History Month 2021 gemist? Dan kan je hier de video checken over ASHANTI die tijdens de expositie werd getoond. De redactie van het eerste ASHANTI editie bestond uit Sitla Bonoo, Gharietje Choenni, Monique Douglas, Chitra Gayadin en Sita Kalpoe. Regie & Productie video door Pravini Baboeram.

Lees verder

Bris Mahabier: Fragment 14 van mijn opa’s biografie

Niet lang, hoogstens enkele maanden, na onze tumultueuze verhuizing in het midden van 1948 van Magenta naar onze enige mámá (moeders broer) aan de naburige Vierkinderenweg, hemelsbreed nog geen halve km, herkende S., één van mijn jongere phuwá’s (tantes: vaders zusters) op een huwelijksfeest in hun woonplaats Welgedacht C de zoekgeraakte zilveren halsband van haar kortgeleden overleden moeder. Dat sieraad hing glimmend om de nek van een haar oudere zuster H., eveneens een tante van mij. Slechts aan de voorkant van haar hals was de hansuli gedeeltelijk zichtbaar, aan de zijkanten bedekt door haar witte orhni (hoofddoek). Tante S. wist zeker, dat haar zuster geen eigen hansuli (een brede, massieve zilveren halssieraad) had. Het kon niet anders: dit was het mysterieus verdwenen halssieraad van hun lieve moeder die in het voorjaar van 1948 na een ziekbed van enkele weken overleden was.

Lees verder

Kavish Sewnandan: ‘Ik woon niet in Den Haag, ik woon in Leidschenveen’

Soms luister ik wel eens naar hindostaanse radiozenders als Amor FM en Ujala Radio. In sommige programma’s mogen luisteraars inbellen om bijvoorbeeld een liedje aan te vragen of om een mening te geven over een bepaald gerecht en hoe hij of zij dit gerecht klaarmaakt. Ik kan hier zo nu en dan erg van genieten. Soms hoor ik echter ook dingen waar ik mij toch over blijf verbazen. Zoals de uitspraak die ik regelmatig hoor voorbijkomen: ‘ik woon in Leidschenveen’ of ‘ik woon in Ypenburg’.

Lees verder

Pravini Baboeram: Normaal is relatief

“Jouw dochter is wel heel klein, kleiner dan normaal in deze fase,” deelde de echoscopist mee toen ik de 20-weken echo liet doen. “Maar daar moet ik bij zeggen, deze marge is wel gebaseerd op Hollandse baby’s. Dat kan best anders zijn voor baby’s met een andere achtergrond, zeker ook gezien jullie postuur,” vervolgde ze toen. Ik was blij dat ze die toevoeging deed, want daarmee gaf ze meteen antwoord op de vraag die ik zou stellen. Wat is normaal en op wie is dat normaal afgestemd?

Lees verder