Indian History Month 2020: #calcuttabrieven

Vandaag is Indian History Month 2020 gestart! In alweer de vierde editie staan de #calcuttabrieven centraal. De Calcutta brieven staan voor het geheel van correspondentie tussen Hindostaanse contractarbeiders in Suriname en hun familieleden in India tijdens de periode van contractarbeid. Het bijzondere aan deze informatie is dat het de emotionele kant laat zien van migratie door de ogen van de migranten zelf. Zorgen, liefde, angst en hoop zijn vastgelegd in deze correspondentie. Tijdens Indian History Month maakt het publiek voor het eerst kennis met deze Calcutta brieven.

Lees verder

Amar K. Soekhlal: Jamin ke bhukhá – reden voor vertrek van de kalkatihá’s

Heeft u ook weleens, dat u iets leest en gevoelsmatig denkt, dat dit een beetje tegenstrijdig is, maar omdat de autoriteit van de schrijver onaantastbaar, is je die gevoelens direct smoort? Bij mij is dit voorgevallen toen ik het boek las van dr. C.J.M. de Klerk C.ss.r, de schrijver van twee monumentale boeken over Hindoestanen. Het eerste boek heeft als titel Cultus en ritueel van het Orthodoxe Hindoeïsme in Suriname en het tweede boek is getiteld De Immigratie der Hindostanen in Suriname.

Lees verder

Svastika Ramcharan: Iedereen

“Everyone lies, dus ik mag ook!” Een argument met generalisatie werd mij aangeboden om zijn liegen te aanvaarden. Generalisatie. Dat leidt tot puntenaftrek in een betoog bij het taalonderdeel opstel. Kostbare punten verspil je, als je in je tekst iedereen over dezelfde kam scheert. Dat wordt de leerlingen bij het onderdeel opstel goed bijgebracht. In de hoop dat ze dit voorkomen, niet alleen om de begeerde punten te behouden, maar vooral ook om het mee te nemen in het leven van alledag. Want, hoe je het draait of keert, iedereen generaliseert. En zo worden ingenomen standpunten onjuist onderbouwd. “Iedereen is in paniek, iedereen is voorzichtig, iedereen hamstert, iedereen zal besmet raken, we zijn nonchalant, we beseffen de ernst van de situatie niet, …”. Ook deze dagen kom je ze alom tegen, de algemene conclusies. Voorzichtigheid bij het gebruik daarvan is dan ook nu essentieel.

Lees verder

Bris Mahabier: Fragmenten uit het levensverhaal van mijn ájá’s – de kleine geschiedenis van kalkattiyá’s van Magentaweg (deel 1)

Op 5 juni herdenkt een kleine groep Hindoestanen (1) in Suriname en Nederland de Hindoestaanse immigratie in ons geboorteland en enkelen van hen herdenken ook – op hun eigen manier – de afschaffing van de Afro-slavernij op de Dag der vrijheden op 1 juli. Het leeuwendeel van de Hindoestaanse Surinamers herdenkt op geen enkele manier de immigratie van de eigen groot- en overgrootouders. Helaas moet ik met intens verdriet constateren, dat ook in mijn geboorteplaats Magenta het historisch bewustzijn – eveneens van de geschoolden – nog armoedig is. Er is een lichtpunt: de herdenking van de Onafhankelijkheidsdag van India op 15 augustus wordt niet meer feestelijk gevierd, zoals in de jaren vijftig en zestig.

Lees verder

Siela Ardjosemito-Jethoe: Publiek gekleurd – een column over #mannenvankleur #depubliekeruimte #blacklivesmatter

Vandaag kijken we als gezin voor het eerst in tijden weer een keer een ‘gewoon’ programma op de TV. Geen persconferentie, geen inhoud over Corona en de gevolgen ervan maar gewoon met het bord op schoot TV, RTL-Boulevard lekker hersenloos een beetje staren naar de beeldbuis. Het is altijd een onsamenhangend programma met hier en daar wat verhalen waarvan mij niet duidelijk wordt waarom het één meer aandacht krijgt dan het ander. De presentators hebben het over een gezond kleurtje: “lekker wat kleur op die witte benen kan geen kwaad.” Het gesprek wordt afgewisseld met filmpjes die bekende en minder bekende witte Nederlanders onder de zonnebank en met zelfbruiner vertoont. “Je ziet er gewoonweg wat gezonder uit en dat is fijn,” aldus de glamourexpert, die zich ook graag bruiner kleurt. In deze context gaat het om witte mensen die er graag een tintje of soms behoorlijk wat tintjes donkerder uit willen zien. Mijn man en kinderen kijken elkaar aan, wat een bizar gesprek eigenlijk.

Lees verder

Rakish Naipal: Een zwaar hart

Beste lezers, ik schrijf u vandaag met een zwaar hart. Waar ik pasgeleden nog het heugelijke nieuws mocht delen van de geboorte van onze derde zoon, is niet lang daarna mijn adjie ons ontvallen. Ik vind het moeilijk om deze roller coaster aan gevoelens op papier te zetten. Beide gebeurtenissen zijn ook gebeurd terwijl Corona over onze schouders meekijkt wat het nog moeilijker maakt. Natuurlijk moeten we door, onze gezinnen hebben ons nodig, ons werk wacht ook op ons en we moeten onze hoofden koel houden. Toch, op sommige momenten zoals nu, denk je onherroepelijk terug naar de gebeurtenissen van de afgelopen tijd.

Lees verder