De online community voor de Hindostaanse identiteit
Op 26 september was het dan zover. Na agendatechnisch twee jaar te hebben gezocht na een datum, hadden Oom Frank en ik een momentje gevonden voor de wandelgroep.Op zich al een zeer exceptioneel moment. Vol bewondering volgde ik de activiteiten van Oom Frank op de voet. Zijn passie voor jongeren en ouderen verdient alle lof. Hoog tijd om iets terug te doen. Al snel wist ik dat mijn bijdrage muzikaal zal zijn. Dit is immers mijn grootste passie.
Lees verder
Rohini, amper 5, stond zich draaiend in haar gebloemde klokkende jurkje te bewonderen voor de spiegel. Oorbelletjes, gekleurd halssnoertje, bling armbandjes. En de never ontbrekende haaraccessoires. “Je lijkt wel een kerstboom, wat minder bijou vind ik stijlvoller” zei ik zoals altijd weer tegen haar. Ja, ik gooide roet in haar joviale modebeleving. Dat was duidelijk aan haar gezichtje te zien. “Maar voor wie zoveel mode dan”, probeerde ik goed te maken. Net te laat besefte ik dat ik een stigmatiserende clichéuitspraak deed. De woorden waren er al uit. Mode maken voor iemand. Nee, dat doe je niet, je doet het voor jezelf, om er gewoon voor jezelf goed uit te zien. Ik wenste te corrigeren, maar zag haar verlegen naar haar spiegelbeeld kijken. Had ik in de roos geschoten? Zag ik sporen van verliefdheid bij zo’n ukkie? Hier zou ik het fijne van moeten weten. Maar wel tactisch aanpakken. Geen nood, daar zijn mama’s subliem in.
Lees verder
Het was in 1974, mijn eerste herfst in Nederland. Een herfst, zoals een herfst behoort te zijn. Het was nat, vies, winderig en permanent regenachtig. Overal lagen waterplassen. Mijn Surinaamse schoenen (soort pattá’s, tegenwoordig gympies geheten) waren niet bestand tegen zoveel waterplassen en binnen de kortste keren had ik soppende sokken. Afschuwelijk! De wind woei genadeloos door mijn lange broek heen, waarmee ik naar Nederland was gereisd en ik had het erg koud. Op school ging ik in elk klaslokaal naast de verwarming zitten om mij enigszins behaaglijk te voelen. Mijn afkeer tegen de herfst is toen ontstaan. Maar de afgelopen jaren heeft zich een kentering voorgedaan. Ik ben dol op herfst.
Lees verder
“Met wie ga je?” vraag ik hem voor de zoveelste keer op een rij. Hij is een mooi, sociaal wezen met prachtige krullende lokken, een mahonie kleurige huid gekust door de zon, een aanstekelijke lach en sprankelende ogen, waar hij al jaren een bril over draagt. Tegenwoordig draagt hij overigens steeds vaker lenzen. En dat is alleen nog maar zijn uiterlijk. Hij is zachtaardig net als zijn vader en keurig ook. Hij spreekt volwassenen met u aan en met twee woorden, geeft een hand bij binnenkomst en vertrek en stelt zich netjes voor aan voor hem onbekenden. Hij gaat er lekker op uit, spreekt af met zijn vrienden om gezellig naar de stad te gaan, gaat graag naar de kermis als het weer die tijd van het jaar is of gaat lekker naar de film. Heerlijk! Dat moet ook als je veertien bent en daarbij je eigen grenzen en die van je ouders aan het uitzoeken ofwel opzoeken bent.
Lees verder
Hoewel ik een aantal dichtbundels van Surinaamse dichters in mijn boekenkast heb staan, is het lezen van poëzie niet mijn alledaagse bezigheid. Een van die dichtbundels in mijn boekenkast is de prachtige door Michiel van Kempen samengestelde bloemlezing Spiegel van de Surinaamse poëzie uit 1995 waarin meer dan vierhonderd verzen uit de orale cultuur en gedichten van Surinaamse dichters zijn bijeengebracht. Veel van de gedichten die in deze bundel zijn opgenomen vinden hun inspiratie in de Surinaamse cultuur. Dit vergemakkelijkt het ‘begrijpen’ van de gedichten: je hoeft niet lang te zoeken vóór de contouren in het gedicht zichtbaar worden. Het gedicht biedt namelijk gelijk herkenning.
Lees verder
Er moet me iets van het hart… Het is lang geleden dat ik zo geraakt werd door wat ik op tv zag als van de week. Sterker nog, nog dezelfde avond zag ik iets wat het eerste beeld nog meer versterkte en vergrootte. Mijn vrouw en ik hebben niet veel televisieprogramma’s die we samen kijken, dat is niet erg, dat is nou eenmaal hoe het is. Waar zij houdt van real-life drama, Nederlandse series en fantastisch kan bingewatchen op Netflix en Videoland, ben ik meer de casual zapper die graag naar Sport, Engelse en Amerikaanse TV kijkt.
Lees verder