Anima Jhagroe-Ruissen: CTRL + ALT + IDENTITY

Toen ik het voorproefje over Ashanti in de Indian History Month zag, werd ik meteen enthousiast … en teleurgesteld. Helaas zijn hun artikelen nog steeds relevant. Maar ik ben dankbaar dat ik ze nu ken. De strijd voor emancipatie, gelijkwaardigheid en rechtvaardigheid die vrouwen van kleur in Nederland voeren lijkt soms eindeloos. Maar wat de Ashanti-artikelen ook laten zien is veerkracht, moed en saamhorigheid in deze strijd. Als een eerbetoon aan de vrouwen die ons voor waren, wordt Ashanti opgenomen in mijn danstheatervoorstelling CTRL + ALT + IDENTITY.

Lees verder

Shehnaaz: Alles, behalve een Hindostaan

Mijn oudste dochter was negen maanden oud toen ik voor het eerst tegenover een Hindostaanse arts op het consultatiebureau zat. Ik had eigenlijk een gevoel van solidariteit en saamhorigheid moeten krijgen, maar ik voelde me eerder gespannen en geïntimideerd. Want hoe vaak zeggen we wel niet: “Ik wil niet bij een Hindostaan”? Mijn gevoel werd helaas bevestigd. Ik werd die ochtend een beetje afgebrand, want als ik de arts moest geloven deed ik letterlijk alles verkeerd. Ik had het niet in mijn hoofd moeten halen om mijn dochter vegetarische “curries”, bitterblad en gemberthee in de ochtend te geven.

Lees verder

Svastika Ramcharan: Biyáh hojái tab jaiye jáhá mangye

Ik geloofde haar niet en nog minder mijn oren. Dat kon niet waar zijn, nee. Ze zat in het laatste jaar van de Hbo-opleiding. De schriftelijke tentamens waren achter de rug, die vakken had ze met dikke voldoendes afgerond. Een ijverige studente, vanaf het prille begin van haar schoolperiode schitterde ze altijd met haar prestaties boven anderen. Overigens viel ze niet op, of ze deed haar best niet om op te vallen. Een zeer bescheiden meiske, het onberispelijke resultaat van een keurige opvoeding.

Lees verder

Amar K. Soekhlal: Quick Response-code

Door tal van virologen is in koor uitgedragen dat vaccineren de enige uitweg is uit deze coronapandemie. Uit mijn eigen waarneming kan ik concluderen, dat ze gelijk hebben gekregen. Inmiddels zijn de voetbalstadions weer ouderwets vol, de kantoren gaan weer deels open, de vakanties lonken, we mogen weer naar een nautá, weliswaar tot maar 24.00 uur, maar we mogen meer. Je wordt in de instellingen (cafés, restaurants, musea, theaters enz.) alleen toegelaten als je beschikt over een coronabewijs dat je in je CoronaCheck-app kunt maken. Dit is een QR-code op basis van een test, herstel of vaccinatie. Ik heb gelijk een QR-code aangemaakt zodra het mogelijk was. Het is zo simpel, dat een kind de was kan doen.

Lees verder

Pravini Baboeram: Werkende moeders

“Wat? Nee! Dat kan toch niet?!” Dit was de reactie toen we mijn zwager in Suriname vertelden dat onze dochter naar de kinderopvang zou gaan. Ze was drie maanden oud toen mijn verlof erop zat en ik weer aan het werk zou gaan. “Maar dat kan toch niet, ze is nog zo jong! Nee man, laat die opvang. Ik ga familie regelen uit Suriname die voor haar komen zorgen.” Mijn zwager wilde niets van de kinderopvang weten. Ik begreep hem wel. Het idee van kinderopvang is natuurlijk mooi, maar wat wij in Nederland “kinderopvang” noemen, wordt in Suriname vaak gewoon “familie” genoemd. “It takes a village to raise child” is ook in onze gemeenschap van toepassing.

Lees verder