India heeft haar filmindustrie bewust ingezet als middel om eenheidsvorming te bevorderen, na de onafhankelijkheid toen het land in haar verscheurde en verarmde toestand vanuit het niets ineens een natie moest vormen. Niet voor niets wordt Bollywood door verschillende mediawetenschappers en Bollywoodkenners aangeduid als India’s “soft power”. Een concept gelanceerd door Joseph Nye (1990), een amerikaanse policoloog. Hij gaat ervan uit dat elk land zijn eigen “soft power” heeft. Soft power is door Nye gedefenieerd als “the ability to shape the preferences of others through appeal and attraction”. De Indiase overheid was toen (en is nog steeds) de belangrijkste investeerder voor de filmproductie. Films waarin de onafhankelijkheidstrijd en de verzetsstrijders centraal stonden, zoals Shaheed (1965), Kranti (1981), en The legend of Bhagat Singh (2002) zijn voorbeelden waarin het nationalisme van afdruipt. Opvallend in deze films is dat zowel hindoes als moslims de strijd tegen het Engelse kolonialisme samen voeren. Zelfs in films waarin de strijd met Pakistan op de achtergrond meespeelt zoals Veer Zara (2004) en Gadar: Ek prem katha (2001) hebben naast de Pakistaanse moslims, van wie vaak een karikatuur wordt gemaakt, ook nationalistische Indiase moslims een rol die loyaal zijn aan India. Die loyale Indiase moslim zien we ook terug in de films waarin het terrorisme centraal staan zoals Dhokha (2007) en New York (2009).
Lees verderBDS – Bollywood Deserves Sanctions
Mennel Ibtissem is uit The Voice gestapt. De kans is groot dat je de Franse zangeres voorbij zag komen op jouw Facebook tijdslijn met haar uitvoering van Leonard Cohens Hallelujah, waarbij ze een eigen twist gaf aan het nummer met een Arabische invulling. Haar populariteit was echter van korte duur toen bleek dat ze zich op social media kritisch opstelde tegenover de bezetting van Palestina door “Israël”. De enorme weerstand die dit opriep deed haar besluiten om zich terug te trekken uit de show. Eenzelfde backlash overkwam twee Nieuw-Zeelandse activisten, Justine Sachs en Nadia Abu-Shanab, die een open brief schreven aan de popster Lorde en haar opriepen om haar geplande optreden in Tel Aviv te annuleren in solidariteit met de Palestijnen. Lorde gaf gehoor aan de oproep en heeft het optreden afgezegd. In reactie daarop worden Sachs en Abu-Shanab nu aangeklaagd door drie tieners in “Israël” die $ 13.000,- aan schadevergoeding eisen.
Lees verderGeen respect meer voor Amitabh Bachchan
Op 18 januari tweette de Israëlische premier Benjamin Netanyahu een selfie met Amitabh Bhachchan en andere Bollywood sterren. De foto was genomen tijdens een bezoek aan India waar hij warm werd verwelkomd door de Bollywood industrie. De foto leidde tot veel shock en ongeloof binnen en buiten India. Ook in Nederland werd met teleurstelling gereageerd op de Bollywood-Israël selfie. Drie Hindostaanse vrouwen leggen in een serie van drie artikelen uit waarom.
Lees verderGeen respect meer voor Amitabh Bachchan
Toen ik deze foto zag, verloor ik alle respect voor Amitabh Bachchan. Nou hoor ik velen al zeggen “WAAROM?” of “WAT IS JE PROBLEEM?”. Nou laat ik je uitleggen. De man die ik al mijn hele leven als idool beschouw, de man die mij zoveel aan mijn eigen vader doet denken, door zijn stem, door zijn loop, door zijn charisma en door zijn weldoenerij. De man met een heldenimago, de man die zoveel films op zijn naam heeft staan, waarin hij strijdt tegen onrecht en ongelijkheid. De man die ik 31 december 2017 in levende lijve heb gezien voor zijn huis waar vele fans hem opwachtten om een glimp van hem te kunnen opvangen. Deze man samen met nog andere prominente figuren van Bollywood hebben het lef gehad om zonder pardon deze foto te maken. Ik citeer Vijay Prashad, een Indiase historicus en journalist: “Ze waren allemaal aan het grijnzen naar de camera, zonder pardon over het feit dat ze gefotografeerd werden met een man die onderzocht wordt voor corruptie in “Israël”1 en die door het Internationaal Strafhof op de lijst met oorlogsmisdaden is geplaatst.” Stel je nou eens voor dat niet Nethanyahu maar Osama Bin Laden daar stond. Hoe had de wereld gereageerd? Nou ik weet het wel hoor. Dan was de wereld heel klein. En logisch ook. Het is onvergeeflijk te socializen met terroristen en oorlogsmisdadigers. Nethanyahu, ook wel bekend als Satanyahu, is geen haar beter dan een Osama Bin Laden. Hij mag dan premier zijn, maar daarmee was je al het onschuldig bloed aan zijn handen niet weg.
Lees verderReactie Radj Bhondoe op Shahreen, Jaswina en Pravini: Drieluik columns van Sarnami Huis
Op internet verscheen enkele dagen een drieluik columns over Israël en Bollywood. Twee van de auteurs (Jaswina Elahi en Pravini Baboeram) ken ik persoonlijk goed, ik heb veel waardering voor het werk van beiden in de gemeenschap. De derde auteur Shahreen Khan ken ik niet, maar zij lijkt mij een ook een sympathieke persoon. Ik heb wel vraagtekens bij de intentie waarmee de columns geschreven zijn en ook bij de inhoud ervan. Hieronder geef ik een reactie op de columns.
Lees verderKinderen vloggen over 145 jaar Hindostaanse immigratie
Het Sarnámihuis en Hum Log hadden vorig jaar een oproep gedaan aan de Hindostaanse gemeenschap om met ideeën te komen over hoe we 145 jaar Hindostaanse immigratie zouden moeten herdenken en vieren met jongeren. Er zijn twee ideeën gekomen die nu uitgewerkt worden. Een toneelstuk door jongeren die nu gemaakt wordt. Het toneelstuk zal op […]
Lees verderAntwoord aan Radj Bhondoe: Wij bepalen zelf waar we ons druk over maken
Door Shahreen, Jaswina en Pravini: Naar aanleiding van de reactie van de Radj Bhondoe op ons drieluik “Geen respect meer voor Amitabh Bachchan” reageren wij in dit artikel op zijn commentaar. Bhondoe geeft in zijn betoog verschillende argumenten. Hieronder zetten we de belangrijkste argumenten uiteen met onze reactie erop.
Lees verderColumn Amar K. Soekhlal – Aflevering 39: Calcutta Papers Kalkattá se chitti áil
Deze maand het verhaal van de heer Mahabir. Een buitengewoon interessant verhaal. Ik heb de heer Mahabir kunnen traceren in de Hindostaanse database. Hieronder vindt u zijn gegevens.
Lees verderColumn Bris Mahabier – Aflevering 14: Persoonsnamen in de Hindoestaanse cultuur in Magenta
Mijn doel is om een beschrijving te geven van de voor-, roep- en bijnamen in Magenta van vroeger, vanaf de jaren vijftig tot 2017. Het gaat mij niet om een persoonlijke ontboezeming, maar hoofdzakelijk om een beschrijving van feiten. Waar het mogelijk is, vermeld ik de letterlijke betekenis van de genoemde roep- en bijnamen. Hier en daar komt de eigen mening om het hoekje kijken bij het geven van een toelichting en verklaring. Ik heb zoveel mogelijk rekening gehouden mat de privacy, bijvoorbeeld door het weglaten van achternamen. Het ligt voor de hand, dat oudere lezers met Magentiaanse afkomst sommige of vele personages zullen kunnen identificeren. Het gaat immers om historische en bestaande roep- en bijnamen.
Lees verderColumn Amar K. Soekhlal – Aflevering 40: Padmavat, eer of vuurdood?
Met extra belangstelling bezocht ik de film Padmavat, vanwege alle heisa in India. Ook mijn lijfkrant schreef over de rellen die deze film in India had veroorzaakt. Mijn BJP “vrienden” hadden veel geld uitgeloofd aan degene die een “Surupnekha” (neus afsnijden) zou uitvoeren op de actrice Depeeka Padukone, die de rol vertolkt van koningin Padmini.
Lees verderColumn Jan S. Soebhag – Aflevering 12: Verhaal nr. 2 Het verhaal van Safimohamed Basarat 00/949
Dit is een verhaal van een kind dat op 7 jarig leeftijd meekwam met zijn ouders uit India naar Suriname. Hij heette Safi Mohamed Basarat (00/949) en hij heeft zich op 20 october 1938 gekozen voor de voornaam Safimohamed en voor de familienaam Basarat (N.V. 17/10/1938 no. 8102).
Lees verderColumn Sebieren Hassenmahomed – Aflevering 34: Soraja: Ik zag dat vrouwen het met mij eens waren
Soraja en ik hebben elkaar op zestien januari leren kennen bij een actie. De bijeenkomst had de bedoeling om je mond nimmer te laten snoeren zeker niet door iemand met een sterke rug. Er was naderhand ook informatie ontvangen dat een advocaten kantoor met een bekende naam was ingeschakeld door de persoon met brede ondersteuning in de eigen gemeenschap. Het uiteindelijke doel was om piepjonge slachtoffers van seksueel misbruik te beschermen en te ondersteunen. Soraja stal mijn hart door haar heldere standpunten met betrekking tot veel zaken die de vrouw betroffen. Zij had het echt erg druk door een paar zaken die samen vielen zoals voorbereidingen voor haar vakantie en een verhuizing. Zij vond het echter belangrijk dat we de ervaring moesten vastleggen om te delen nadat ik haar een voorstel had gedaan. Ze had net geen ‘# Time is Up’ gezegd. Lees maar zelf.
Lees verder