Siela Ardjosemito-Jethoe: Die bakt er niks van… – een column over #privilege #uitsluitingsmechanisme #inclusie

Daar staat hij dan, zijn kraak witte koksbuis matched bij zijn witte huid, zijn scherpe gezichtstrekken, kleurrijke bril, dat Brabantse accent en zijn zilverwitte haren. Hij babbelt er flink op los. Links van hem staat een prachtig kind, een jaar of 12 moet ze zijn, ze heeft blonde krullen, blauwe ogen en een getinte huid,  ze luistert voor ze spreekt. Samen staan ze achter het aanrecht en ze maken twee taarten, een Eksikuku en een Fiadoe. De laatste spreekt hij steevast uit als Fi-a-Doe met de nadruk op Doe.

Lees verder

Farma zussen: het verhaal van Shanti

In deze reeks interviews het verhaal van de Farma-zussen: Anu(radha), Arti, Filize en Shanti. Vier apothekers. Een vriendschap die ontstond in 1990 op de universiteit in Utrecht en nog steeds zeer hecht is. Vier dames die een migratie achtergrond delen en hun talent optimaal hebben benut. Zichtbaarheid is daarom in mijn ogen een non issue. In deze bijdrage het verhaal van Shanti die onder andere deelt zich verloren te hebben gevoeld in een collegezaal met 150 studenten.

Lees verder

Farma zussen: het verhaal van Arti

In deze reeks interviews het verhaal van de Farma-zussen: Anu(radha), Arti, Filize en Shanti. Vier apothekers. Een vriendschap die ontstond in 1990 op de universiteit in Utrecht en nog steeds zeer hecht is. Vier dames die een migratie achtergrond delen en hun talent optimaal hebben benut. Zichtbaarheid is daarom in mijn ogen een non issue. In deze bijdrage het verhaal van Arti die zichzelf onder andere omschrijft als 100% Hindoestaans.

Lees verder

Farma zussen: het verhaal van Anu

In deze reeks interviews het verhaal van de Farma-zussen: Anu(radha), Arti, Filize  en Shanti. Vier apothekers. Een vriendschap die ontstond in 1990 op de universiteit in Utrecht en nog steeds zeer hecht is. Vier dames die een migratie achtergrond delen en hun talent optimaal hebben benut. Zichtbaarheid is daarom in mijn ogen een non issue. In deze bijdrage het verhaal van Anu over onder andere het sluiten van vriendschappen met niet-autochtone studenten.

Lees verder

Bris Mahabier: Fragment 5 van mijn opa’s biografie

Zeer waarschijnlijk heeft zich – langzamerhand of spontaan – een liefdesrelatie tussen mijn áji (oma van vaderskant) en mijn adoptie-opa Pulloo Debi ontwikkeld. Hierover heeft niemand in onze familie mij iets verteld. Niet alleen de oudere zusters van mijn vader, maar ook de tien Hindoestaanse immigranten (kalkattiyá’s) in Magenta evenmin. Wisten zij niet wat er gebeurd was, of waren zij solidair met mijn opa? Mijn áji (oma) beviel op 35-jarige leeftijd in Magenta in 1925 van haar zevende dochter, die Parbhoedei (Godsgeschenk) werd genoemd en haar laatste, achtste kind was. Wie veronderstelde, dat de geboorte van deze baby een geschenk, een gift of gunst van God was? Misschien niet mijn áji. Dit durf ik oneerbiedig te vermoeden. Zij had al zes dochters, terwijl mijn ájá (opa) tot dan toe ongehuwd en kinderloos was. Kwam de naam Parbhoedei misschien van hem? Of toch van R. Doebe, onze familiepandit? Wilde mijn opa misschien met de keuze van deze voornaam uiting geven aan zijn gevoelens van dankbaarheid voor God die hem vaderschap geschonken had? Overledenen kunnen geen antwoorden geven.

Lees verder

Amar K. Soekhlal: De prijs van geluk (deel 2)

Vorig jaar september verscheen een roman getiteld De Prijs van Geluk (Uitgeverij Aspekt). De titel is opmerkelijk, maar nog bijzonder is dat de auteur, Ruben Gowricharn, hoogleraar Hindostaanse Diaspora Studies, is aan de Vrije Universiteit van Amsterdam. Nu, een jaar later, gaat Sarnámihuis in gesprek met de auteur over dit boek. In de vorige aflevering heb ik met de schrijver gesproken over het belang van het boek. In deze aflevering praat ik met de schrijver waarom een hoogleraar die aardig wat wetenschappelijke publicaties – overigens over uiteenlopende onderwerpen op z’n naam heeft staan op het idee om een roman te schrijven.

Lees verder

Svastika Ramcharan: De cirkel is niet rond!

In een land hier niet ver vandaan…werd enkele decennia geleden een meiske geboren. Met haar komst ging de rijkeluis kinderwens van haar middenklasse ouders in vervulling. Het gezinnetje was nu compleet met een jongetje en een meisje. Hun geluk kon niet meer op. Mateloos blij en volmaakt gezegend waren ze. Vol enthousiasme bereidden ze zich goed voor op de opvoederstaak die nu zou gelden voor twee. Ze planden de beste opvoedersmaatregelen, ja, want daarmee zouden ze hun spruitjes kranig op hun eigen benen leren staan in die veranderlijke maatschappij. Natuurlijk kozen ze, bewust, misschien ook onbewust, voor dezelfde regels die door hun ouders werden opgelegd. Sommige onverbasterd, andere wat aangepast.

Lees verder