Column Tasiana Ramdin – Aflevering 3: What’s your story?

Elk jaar krijgen we 365 bladzijden. Ok, soms krijgen we er 366, zoals in 2016. En dat is, als het je gegund is om alle bladzijden om te mogen slaan. Prince en George Michael kregen namelijk een aanzienlijk aantal minder bladzijden dit jaar en met hen een paar minder bekende, maar daarom niet minder belangrijke mensen. Ik besefte ineens dat je Fidie (Surinaamse uitdrukking voor de dood) niet kunt omkopen. Dus wat doen wij met de bladzijden die aan ons gegeven zijn? Als ik met een column begin, dan heb ik een mooie schone bladzijde. Tegen de tijd dat ik bijna klaar ben met mijn verhaal, zitten er overal stukken geknipt en geplakt, gekleurd en doorgestreept. Zo ziet ons jaar er ook vaak uit. Met ups-and-downs. Sommige bladzijden zien er wilder uit dan anderen en dat soms voor langere periode.

Lees verder

Column Bris Mahabier en Naushad Boedhoe – Aflevering 3: Betekenis van Nauyuga voor het verdere leven en carrière

In dit hoofdstuk zal in kort bestek worden geschetst wat de betekenis van de vereniging Nauyuga is geweest in het verdere leven en de carrièreontwikkeling van haar oud-leden. Wat hebben oud-leden in Nauyuga geleerd, hoe hebben de in verenigingsverband opgedane kennis en vaardigheden een rol gespeeld in hun leven en carrière en welke vriendschappen en andere relaties heeft Nauyuga opgeleverd? Er is een schriftelijke enquête uitgestuurd en 14 (oud-)leden hebben deze ingevuld. Dit artikel is grotendeels gebaseerd op de reacties van deze 14 respondenten, waarvan vier personen bij de oprichting van Nauyuga betrokken waren. De meeste van deze respondenten vertrokken met een studiebeurs naar Nederland om met succes een universitaire studie te volgen. Een paar van hen deden zelfs twee studies.

Lees verder

Column Sebieren Hassenmahomed – Aflevering 23: Bidjawatie: “Geld maakt gelukkig”

Bidja en ik ontmoetten elkaar op een buurtfeest waar zij vrijwillig aan de weg aan het timmeren was. We spreken af en ik geef haar het woord: Na mijn recente pensionering ben ik blijven zorgen voor mensen die dat nodig hebben, ik heb het veel te druk. Mijn ouders hebben dertien kinderen gekregen, op nummer tien sta ik. Grootouders heb ik nooit gekend ze waren al overleden toen ik opgroeide. Ik ben geboren in de omgeving van Duisburg op een perceel van vier ketting dat mijn vader te klein vond. Omdat hij behoefte had aan meer ruimte, verhuisden we naar een plantage van dertien hectare. Hier werd een groot bos door het hele gezin open gekapt. Van het hout maakten we houtskool volgens het ” Bhatha”- systeem. In dat geval werd het hout op elkaar gestapeld en onder de grond met aarde bedolven. Het werd dan zodanig in brand gestoken dat het langzaam smeulde waardoor er houtskool overbleef.

Lees verder

Column Jan S. Soebhag – Aflevering 7: Een ‘brokje’ volksgeloof binnen het Hinduïsme

Historisch, buigt de Hindustaanse gemeenschappen in India en elders in de wereld, waar ze zich gevestigd hebben, over een heel oude civilisatie met geschiedenis, taal, cultuur en traditie, waarvan de meeste verhandelingen zijn vastgelegd in de verschillende geschriften met zeer ruime benaderingen over de verschillende culturele en traditionele aangelegen-heden (zie o.a. de verschillende Puráns). De bovennatuurlijke wezens en bovennatuurlijke geesten, zoals het door de westerlingen genoemd worden, vormen binnen het volksgeloof bij de Hindustanen een wezenlijk onderdeel van de Hindu cultuur en traditie. Echter, de begrippen: bovennatuurlijke wezens en bovennatuurlijke geesten komen niet als zodanig voor binnen het Hindu geloof en de traditie. Respectievelijk worden ze ‘goddelijke wezens’ en ‘geesten’ genoemd.

Lees verder

Column Aniel Pahladsingh – Aflevering 13: Immigratie en de zoektocht naar betere oplossingen

Op 7 oktober 2016 heb ik mijn tweede Engelstalige boek mogen presenteren op het mondiale CINETS conferentie over crimmigration in Washington aan de University of Maryland (Verenigde Staten). Het boek heeft de titel Crimmigration law in the European Union (part 2): The Return Directive: return decision and detention. Het boek gaat over de actuele problemen rond de terugkeer van illegale vreemdelingen in de Europese Unie. Een onderwerp dat ook heel actueel is in de VS. Ook daar zijn vergelijkbare problemen rond immigratie en uitzettingen van illegale vreemdelingen. Dit was ook een belangrijke thema tijdens de Amerikaanse verkiezingen. In de Verenigde Staten is het al langer een begrip, maar nu begint het ook in Europa een trend te worden: crimmigration.

Lees verder

Column Amar K. Soekhlal – Aflevering 23: Bucket List

Ik wist niet dat ik er één had. Maar nadat ik mijn vriend Ranjit vertelde over mijn muzikaal avontuur in Mumbai, zei hij droogjes “Zo, dat kan van je Bucket List af”. U weet wel zo’n lijst met honderd dingen die je gedaan moet hebben voordat je richting “parlok”, de andere wereld, gaat. Maar wat wil het geval. Ranjit is een Mohamed Rafi bhakt. Hij stuurt elke dag een lied van Rafi met als onderschrift “Mohamed Rafi is GOD”. En God is onvervangbaar zegt hij altijd. Zo stuurde hij mij drie links van YouTube van het liedje “na ja kahi ab na ja” . Als eerste het origineel van Mohamed Rafi. Vervolgens het zelfde nummer gezongen door Javed Ali, die toch een geweldige zanger is en de derde gezongen Sonu Nigham. Ja, wat moet ik over hem zeggen?

Lees verder

Column Tasiana Ramdin – Aflevering 2: Houdbaarheidsdatum overschreden?

Mijn ene vriendin gaat trouwen. Mijn andere vriendin is al getrouwd en krijgt een baby. En ik? Ik ben noch getrouwd, noch heb ik een baby onderweg. Wel ben ik met mijn eigen bedrijf begonnen. En aangezien ik weet dat een business de eerste drie jaar 1×24 uur aandacht nodig heeft, is mijn bedrijf de eerstkomende tijd mijn baby. Niks mis mee, zou je denken. Maar nu komt het. Ik heb, technisch gezien, mijn houdbaarheidsdatum overschreden. Binnen onze Hindostaanse gemeenschap is het namelijk zo dat je vóór een bepaalde leeftijd getrouwd en gesetteld moet zijn, want anders ben je een vervallen potje augurken. Er is blijkbaar een bepaalde volgorde die de ideale volgorde met een ideale timeline is waarin je je leven moet leven; goed leren op school, studeren, afstuderen, carrière maken, rijk worden, trouwen, een huis kopen, kinderen krijgen en lang en gelukkig leven.

Lees verder

Reactie op Prof. dr. Chan Choenni: over feiten en fictie

Op 7 november heb ik een column geschreven, waarin ik pleit voor vervanging van het beeld van Barnet Lyon door een beeld van Janey Tetary om de nagedachtenis van onze voorouders te eren. In reactie hierop heeft Prof. Dr. Chan Choenni op 15 november een artikel geschreven waarin hij pleit voor het behoud van het beeld van Barnet Lyon. In zijn betoog presenteert hij een aantal stellingen waar ik in dit stuk graag op reageer. De professor begint zijn betoog met een constatering: “Pravini is de dochter van Dew Baboeram, alias Sandew Hira. Dew Baboeram heeft al in het verleden (zie Starnieuws 29 juli 2012) met opruiende taal opgeroepen om het borstbeeld (het is geen standbeeld) van Barnet Lyon te vernietigen.” Dus ik deel de mening van mijn vader, en dan? Nergens in mijn artikel verwijs ik naar mijn vader of zijn activiteiten, dus waarom begint de professor zijn betoog hiermee? Wat is de relevantie van dit feit? Maatschappelijke discussies zijn gebaseerd op argumenten, niet op familiaire relaties.

Lees verder

Nieuwe columnist: Tasiana Ramdin

Met veel trots mogen we aankondigen dat Tasiana Ramdin zich als vaste columnist bij het Sarnámihuis heeft gevoegd! Bezoekers van Sarnámihuis activiteiten hebben al persoonlijk kennis met haar kunnen maken op de 70/30 uitdagingen in Theater de Vaillant tijdens 143 jaar Hindostaanse Immigratie. Tasiana Ramdin is Meester in de Rechten, zelfstandig ondernemer, schrijfster, radiopresentatrice, spreker en zangeres. Voor het Sarnamihuis gaat zij columns schrijven die haar overdenkingen bevatten. Deze overdenkingen gaan over de culturele identiteit van de Hindostaanse jonge vrouw en wat dat nu precies is.

Lees verder

Pravini Baboeram: Barnet Lyon moet vallen, Tetary moet opstaan

Het is een warme zomeravond en ik zit in een buurthuis ergens buiten de Randstad. Ik mag zo meteen spreken voor een groep van betrokken Hindostanen. De warmte heeft hen er niet van weerhouden hun vrije avond te besteden aan maatschappelijke discussie. Ik mag een verhaal houden over verborgen helden uit de Hindostaanse gemeenschap en vertel over Tetary. Als ik hen vraag wie bekend is met Tetary blijft het stil. De leidster van de opstand op plantage Zorg en Hoop in 1884 is hen nog onbekend. Ik leg uit dat ze een belangrijke rol heeft gespeeld in onze geschiedenis en vertel dat ze in haar strijd voor menswaardigheid tijdens de opstand is vermoord met een kogel door haar hoofd. Ik hoor verwondering in de zaal over de moed van deze bijzondere vrouw, woede over wat haar is aangedaan, maar vooral dankbaarheid voor de opofferingen die ze heeft gebracht.

Lees verder

Column Amar K. Soekhlal – Aflevering 22: Hartstikke gezellig!!!

Ik bezoek al mijn hele leven lang Hindoestaanse evenementen. Van voetbalverenigingen tot theaterbezoek. Jarenlang stond ik elk weekend langs de voetbalvelden van mijn favoriete voetbalclub TAC’90. Meestal in gezelschap van een paar dierbare vrienden wedstrijden te bekijken. We stonden meestal rustig langs de zijlijn om elke beslissing van de scheidsrechter mompelend en hartstochtelijk te becommentariëren. We waren het bijna nooit eens met zijn beslissing, behalve als het in ons voordeel was. In onze directe omgeving ging dat meestal heel anders aan toe. Zeer luidruchtig en dikwijls geëscorteerd door foei lelijke scheldwoorden, meestal in het Sarnámi of Sranantongo. Meestal werd het afgesloten met een hilarisch gelach door het overige publiek. Wilt u uw woordenschat verrijken, aarzel niet om een paar kaar langs de voetbalvelden te gaan staan? Mijn woordenschat is in elk geval enorm verrijkt.

Lees verder

Column Tasiana Ramdin – Aflevering 1: Loop niet in de zon

Een poos geleden was ik ergens op bezoek en toen kwam er een dame binnen die aan haar dochter vroeg; ‘Hoe is je dochter (haar kleinkind) zo donker geworden?’, waarop de dochter antwoordde: ‘Ze is hetzelfde gebleven hoor, ma. De hele dag is ze binnen.’ De moeder vervolgde: ‘Let wel een beetje op, hoor, dat ze niet in de zon loopt en donker wordt’. Zat ik daar. Zelf donker van kleur en een groot zonneliefhebber. En ik kon mijn mond niet houden, of dat nu als respectvol werd gezien of niet. Dus ik tegen haar: ‘Kunt u mij vertellen wat er mis is met donker zijn?’ Er volgde wat gestamel, maar een echt antwoord kreeg ik niet. Nu had ik eigenlijk niet zo verbaasd moeten zijn. Ik weet nog dat sinds ik klein was, ik opmerkingen om mij heen hoorde over kleur.

Lees verder

Column Bris Mahabier: Gewelddadigheid en pacificatie in Kofrolá, deel 1

Ik leerde Chandarbhan N. Marhe op de Hendrikschool in oktober 1954 kennen. Ik zat toen in de eerste en hij in de vierde klas. Hij is in de afgelopen zomer 80 geworden en ‘woont’ al vijf jaar in Magenta (Kofrolá), die hij van zijn jeugdjaren kent. Tijdens mijn jaarlijkse twee vakanties in Magenta ontmoeten wij elkaar regelmatig. Zelden nemen we afscheid van elkaar zonder diepgaande discussies over culturele onderwerpen gevoerd te hebben. Als generatiegenoten hebben we vele overeenkomsten, maar met betrekking tot bepaalde aspecten van de Hindoestaanse cultuur hebben we niet dezelfde opvattingen. Sommige oordelen en benaderingen van ons zijn tegengesteld. Niet zelden is er sprake van botsende opvattingen en toch blijven we – gelukkig – vrienden. Marhe attendeerde mij op het programma Ámne-sámne van het televisiestation Radhika.

Lees verder

Column Jaswina – Aflevering 8: Blank in Bollywood

Afgelopen september was bollywoodster Shah Rukh Khan (SRK) in Nederland voor de opname van zijn nieuwe film ‘The Ring’, welke naar verwachting rond kerst 2017 zal uitkomen. Op social media circuleerden onder de hindostaanse SRK fans allerlei – hysterische – berichten over waar hij zou zijn en foto’s van waar hij werd gespot. Op deze manier hielden de fans elkaar op de hoogte om daarmee de kans te vergroten om de filmster tegen het lijf te lopen. En terwijl de fans naar hem op zoek gingen leek het even alsof hun innige wens zou uitkomen toen er plotseling een bericht verscheen op social media waarin een oproep werd gedaan voor figuranten voor zijn film. Echter… het ging om blanke figuranten! Zo ontzettend jammer voor al die Hindostaanse SRK-fans die al dagenlang op zoek naar hem waren.

Lees verder

Column Sebieren Hassenmahomed – Aflevering 22: Kamla: “Alleen wonen is goed, samenwonen is beter”

Nadat Kamla bij mij informeert of ze in moeilijkheden kan komen door haar verhaal start ze over zichzelf: Ik ben het oudste kind van twaalf, zelf kreeg ik hetzelfde aantal kinderen. Ben geboren en getogen op “Parnassie”(=plantage). Mijn beide grootouders van vaderskant zijn afkomstig uit India. Ik heb mijn grootmoeder nog zelf verzorgd, deze droeg “Khoe khroe birwa’s” (= holle, opgeblazen armband met slangenkoppen aan het begin en einde) en tjoeria’s, deze zijn dunnere armbanden idem met een puntig begin en einde . Adja was het meest traditioneel, hij ging in de dhotie en koerta gekleed, soms een overhemd met pantalon en een trui met ronde hals. Hij voerde dagelijks de rituelen uit en heeft nog tot zijn dood op het land gewerkt.

Lees verder

Column Jan S. Soebhag – Aflevering 6: De omschrijving en ontwikkeling van de Surinaamse cultuur

Bij de omschrijving van cultuur wordt in het algemeen het volgende verondersteld: de totaliteit van leefwijzen die door een groep van mensen is opgebouwd en van de ene generatie op de andere wordt doorgegeven of overgedragen (het geheel van gewoontes van een bepaalde groep mensen, zoals muziek, eten, kunst, taal, enzovoort behoort tot de ‘cultuurprovincie’). Cultuur bestaat uit allerlei ideeën, voorstellingen, denken, manieren van doen en zijn, die je deelt met andere mensen op basis waarvan je handelt in relatie tot anderen. Cultuur kan je zien als een soort ‘lijm’: als we niet iets hebben op basis waarvan we met elkaar kunnen communiceren, zou onze werkelijkheid er heel anders uitzien.

Lees verder

Tasiana Ramdin

Tasiana Ramdin is Meester in de Rechten, zelfstandig ondernemer, schrijfster, radiopresentatrice, spreker en zangeres. Voor het Sarnamihuis gaat zij columns schrijven die haar overdenkingen bevatten. Deze overdenkingen gaan over de culturele identiteit van de Hindostaanse jonge vrouw en wat dat nu precies is. Tasiana zal vanaf november maandelijks columns schrijven voor de Sarnámihuis website.  

Lees verder

Leiderschapstraining in de geest van Gandhi

Op zondag 2 oktober vond de Leiderschapstraining in de geest van Gandhi plaats in Theater de Vaillant. Met een groep enthousiaste deelnemers werden discussies gevoerd over het verschil tussen leiderschap en management en uitdagingen en kansen bij het betrekken van de Hindostaanse gemeenschap in het maatschappelijk debat. Aan de hand van bekende quotes van Gandhi bespraken de deelnemers hun eigen visie en ervaringen. Geïnspireerd door speeches van Gandhi oefenden ze bovendien met public speaking en debatteren.

Lees verder

Sarnámihuis biedt taalcursus Sarnámi

Naar aanleiding van regelmatige vragen over Sarnámi cursussen, hebben we besloten een 12-weekse online cursus op te zetten. Het niveau is een beginnerscursus, dus iemand die geen Sarnámi kent of heel gebrekkig. Na de cursus moet je in staat zijn om een basis conversatie te kunnen voeren en een eenvoudige Sarnámi tekst te kunnen lezen en schrijven. Wil je meer informatie? Neem gerust contact met ons op!

Lees verder

Column Jan S. Soebhag – Aflevering 5: Baithak-gáná

Aan de woord combinatie, de baithak-gáná wordt door verscheidene deskundigen verschillende betekenissen toegekend en op een gegeven moment kan dit veel verwarring met zich meebrengen. Echter, zullen de betekenissen van culturele woorden vanuit een bepaalde context vertaald moeten worden, namelijk naar het systeem dat bekend staat als het sociaal, cultureel en religieussysteem binnen de Hindustanen, hierna te verstaan het Hinduïsme. Dit uiteraard als men dicht bij de juiste benadering wenst te blijven en de betekenis van ‘culturele’ begrippen aannemelijk tracht te maken. Een andere benadering is, dat combinaties van woorden een toegevoegde waarde kennen van hetgeen ‘gezegd’ wordt. Wat belangrijk is om te weten is dat verschillende zaken uit het verleden vanuit een traditie zijn voortgekomen, een traditie die ‘verhandelingen’ kent.

Lees verder

Column Sebieren Hassenmahomed – Aflevering 21: Saira: Bij de “Moe dikhaai” kreeg ik ook sieraden van vlees en bloed

Saira is 64, zij woont in het Noorden van het land in een volksbuurt langs een kleine straat waar het net geen hofje is. Een ieder in de straat maar ook twee straten verder kent elkaar, zelfs meerdere generaties. Volwassen mensen noemen haar liefdevol Nanie. Zij is de enige Hindostaanse, een groot deel van de inwoners is Nederlands, de rest is van overal. Als ik plotseling weg moet, regelt ze dat met de buurman, zoals we dat in Suriname gewoon zijn te doen. Ze vertelt over een andere buurman: “ Ik besefte ineens dat ik hem een dag of wat niet opgemerkt had, toen ik hem belde bleek hij in het buitenland te zitten”. Saira spreekt met mij af dat ze het niet over het geloof wil hebben, ze zegt: “Ik behoor tot een oude groep die er vanaf het begin van de Islam was, heb zelf gekozen om mij te verdiepen en volgens bepaalde regels te leven zoals vijf keer per dag een gebed doen, een hoofddoek dragen en veertig dagen uit de koran lezen bij overlijden.”

Lees verder

Column Amar K. Soekhlal – Aflevering 21: Orgaandonatie

Een zeer krappe meerderheid van de Tweede Kamer heeft dinsdagmiddag 13 september 2016 ingestemd met een wetsvoorstel van D66 om het tekort aan orgaandonoren in Nederland te bestrijden. Het wetsvoorstel behelst dat Nederlanders die geen keuze omtrent donorregistratie hebben gemaakt, worden geregistreerd als ‘geen bezwaar’. De nabestaanden hebben dan het laatste woord. Wie “nee” zegt, weet zich echter wel van een ‘nee tegen orgaandonatie’ verzekerd en ook Nederlanders die ‘ja’ tegen orgaandonatie zeggen, worden als ‘ja’ geregistreerd. Het is een onderwerp dat al langer speelt. Maar in onze gemeenschap is er niet echt een diepgaande discussie geweest over of orgaandonatie wel of niet is toegestaan.

Lees verder

Column Bris Mahabier – Aflevering 4: Waar ‘liggen’ ze, mijn grootouders en andere verwanten?

Bij een normale samenstelling van een familie heeft elk individu vier grootouders, in bijzondere situaties is dit aantal variabel. Ik heb er geen vier, maar zelfs vijf grootouders gehad, waarvan vier immigranten uit Uttar Pradesh (UP) in Brits-Indië waren. Onder de Hindoestaanse contractarbeiders en immigranten was er lange tijd een groot tekort aan vrouwen. Dit leidde soms tot een afwijkende, flexibele toepassing van bepaalde voorgeschreven oude hindoenormen. Een Creoolse partner was voor het leeuwendeel van de Hindoestaanse contractarbeiders zelden preferabel. Dit had waarschijnlijk ook te maken met de beeldvorming ontstaan door de bewerkte en in het Avadhi, een volkstaal, geschreven Ramayana van de hand van de oerconservatieve brahmaanse schrijver Goswami Tulsidas.

Lees verder

Lezing over Leiderschap en Etnisch Habitus

Prof. Dr. Ruben Gowricharn hield op 25 september 2016 een lezing in Amsterdam. De kern van de lezing was de vraag wat het politieke nalatenschap van Lachmon is voor Hindostanen, voor Suriname en voor de politiek in het algemeen. De heer Gowricharn beantwoordde de vragen door eerst het theoretisch concept ‘plurale samenleving’ te behandelen. Hij betoogde dat Hindostanen in de politiek van de meeste plurale samenlevingen een zelfverkozen tweederangspositie innamen. Deze positie verklaarde hij met het begrip etnische habitus, een serie kenmerken waarmee Hindostanen zou onderscheiden van andere etnische groepen. De habitus van de Hindostanen omschrijft de heer Gowricharn als volgt: het vermijden van conflict, buigzaamheid, inschikkelijkheid, het incasseren van tegenslag (ook als die onverdiend is), en een geneigdheid tot het sluiten van compromissen.

Lees verder

Beyond Bharata Natyam

Op zondag 23 oktober vindt Beyond Bharata Natyam plaats. In deze voorstelling gaan Haagse Bharata Natyam dansers een relatie aan met westerse body movements en integreren dit in hun klassiek Zuid-Indiase dansrepertoire. De choreografie van de westerse dans is van Percy Muntslag en van de Bharata Natyam dans van Sitra Bonoo, lid van Sarnámi Artist Network. De choreografen zijn vanuit hun bewondering en met respect voor deze dansstijl op zoek gegaan naar nieuwe dimensies in de dans. Dit resulteert in een spannende en interessante mix van nieuwe dansen. Beyond Bharata Natyam wordt begeleid met een live orkest door Nederlandse en Indiase musici. Beyond Bharata Natyam is een productie van stichting Mudramani.

Lees verder

Gandhi Memorial Day: Leiderschapstraining in de geest van Gandhi

Vind jij Gandhi een inspirerende leider? Wil je van zijn leven leren en jouw leiderschapskwaliteiten ontdekken? Meld je nu aan voor de Leiderschapstraining in de geest van Gandhi op zondag 2 oktober 2016! In de training komt aan bod: 1) Public speaking: Wat maakte Gandhi zo’n inspirerende spreker? Maak kennis met tips en technieken voor public speaking. 2) Debatteren: Wat kunnen we leren van Gandhi’s betogen Welke technieken kan je toepassen in het uitdragen van jouw mening? Ga in debat over stellingen die jou aan het hart gaan en oefen in debatteertechnieken. 3) Netwerken: Hoe heeft Gandhi zijn netwerken ingezet om zijn doel te bereiken? Leer meer over de kracht van netwerken en hoe je kunt die kunt inzetten om jouw doelen te bereiken. 4) Leiderschapsstijlen: Wat was de leiderschapsstijl van Gandhi?

Lees verder

Column Jaswina – Aflevering 7: Ze zingen en ze dansen, en dat is niet raar

Tijdens een internationale conferentie in Oxford vertelde ik tijdens het ontbijt aan een Ierse collega over mijn liefde voor Bollywood films. In de avond tijdens het diner trok hij een fluit uit zijn zak en speelde het liedje Tujhe Dekha to ye jaana Sanam uit de film Dilwale Dulhania Lejayenge (1995) waarmee hij de hele zaal stil kreeg. Een op zich zelf staand incident? Natuurlijk was dit zeer verrassend en indrukwekkend, maar niet anders dan mijn Turkse buurvrouw die bij mij op de thee kwam en een Bollywood liedje uit de film Kabhi Kabhi (1976) begon te zingen of een paar Marokkaanse studenten die een liedje uit de film Kuch Kuch Hota Hai (1998) ten gehore brachten en zelfs enkele bijbehorende dansbewegingen demonstreerden.

Lees verder

Column Bris Mahabier – Aflevering 3: Denkend aan maiyá, mijn moeder Doekhni

Deze Mijmeringen en overpeinzingen heb ik in mei 2015 in Magenta (in Wanica, Suriname) geschreven. De oorspronkelijke tekst heb ik in augustus 2016 op bepaalde plaatsen substantieel aangevuld, hier en daar heb ik te persoonlijke informatie weggelaten. Ik hoop dat deze twee ingrepen de leesbaarheid hebben vergroot. De tekst over mijn moeder is een samenvatting van een biografisch verhaal. Bijna 74 jaar oud. Een leeftijd van driekwart eeuw, op 13 maanden na. Op 29 mei 2015 zal ik 74 worden. Zonder viering van mijn geboortedag. Eigen verjaardagen sla ik het liefst over. In mijn kinderjaren werden er in Magenta door geen van de families verjaardagen gevierd. Verjaardagspartijtjes behoorden niet tot het cultuureigene van onze buurtgenoten.

Lees verder

Column Sebieren Hassenmahomed – Aflevering 20: Rehana: Bij de hemelpoort moet U ook op de juiste toetsen drukken voor toegang naar het hiernamaals

Rehana is zesenzeventig, woont in een groot huis in een grote stad. Ik spreek telefonisch met haar af voor een kop thee. Als ik haar wil uitleggen wat ik aan het doen ben voor het Sarnamihuis, zoekt ze het op voor mij. Ze laat mij zien dat ze regelmatig post van hen ontvangt en er mijn naam ziet staan. Ook is ze regelmatig aanwezig geweest bij activiteiten aan de Brouwersgracht te den Haag. Zij is bereid om over zichzelf te vertellen. Over haar kinderjaren: “Moederliefde heb ik moeten ontberen omdat mama aan tbc en suikerziekte leed. Zij is overleden toen ik amper tien was. Ik herinner mij dat zij zich impulsief kon gedragen zoals dingen wegsmijten en dat ze in het ziekenhuis apart werd verpleegd. De dag van haar overlijden had ze om mij gevraagd. Mijn broer had mij in de ochtenduren opgehaald, het was in de vastenmaand, we waren allemaal wakker toen hij kwam.”

Lees verder

Column Amar K. Soekhlal – Aflevering 21: Kofferbaksysteemwá

Heel toevallig kwam ik een aantal verassende en interessante liedjes tegen van Wietwa & Mabouw. In de sportschool in Suriname gutste het zweet van mijn lichaam. Ik zat een overheerlijke pical ( pitjal) met dágublad en extra hete pindasambal te eten in verband met de opening van sportschool Chanel op Kwatta. Terwijl ik het zweet van mijn voorhoofd veegde luisterde ik naar het prachtige nummer “Kofferbaksysteem”. De inhoud van het lied was zeer verassend anders. “Kofferbak systeemwá traditie hoi gail ré. Maroh me bihá howe hai parkeer pe piyái howe ré. Bihá me paiye roti kohrá kofferbak me tu paiye doksá”.

Lees verder

Column Jan S. Soebhag – Aflevering 4: De patrilineaire – en matrilineaire lijnen (een brokje cultuur en traditie)

Het Indiase subcontinent, waar de voorouders van de Hindustanen in Suriname van afkomstig waren, kent vele culturen en tradities. De cultuur is divers, zo ook de tradities. Eén van de verschillen kunnen wij plaatsen in de benadering van de verwantschapsrelaties (patrilineaire – en matrilineaire lijnen). De Surinaamse Hindu gemeenschappen kennen voornamelijk en beleven hun tradities vanuit de patrilineaire lijnen. Hierbij geldt de ‘vaderslijn’ als het belangrijkste uitgangspunt bij het beleven van, onder andere hun cultuur en de traditie. De oorzaak hiervan moet vooral gezocht worden in de nalatenschap van het cultureel erfgoed dat door het gros van de immigranten destijds meegebracht werd uit hun moederland, het Indiase subcontinent, naar Suriname.

Lees verder

143 jaar Hindostaanse immigratie: de 70/30 uitdaging

Toen het eerste schip Lalla Rookh vanuit India op 5 juni 1873 aankwam in Suriname, was de verhouding mannen ten opzichte van vrouwen 70-30. Er was dus een groot tekort aan vrouwen. Wat betekende dit voor de omgang tussen mannen en vrouwen toen? En welke invloed hebben de omstandigheden van toen gehad op relaties van nu? Deze vragen stonden centraal tijdens de Immigratieviering en -herdenking van 143 jaar Hindostaanse Immigratie. Met bijdragen van Amar Soekhlal, Sebieren Hassenmahomed, Sandew Hira, Anita Nanhoe, Meera Nankoe, Tasiana Ramdin, Shanta Bhikharie, Pravini Baboeram en Rakesh Mahes.

Lees verder

Hindostaanse vrouwendag: Levens van Vreugde & Verdriet

Op 22 mei presenteerde Sebieren Hassenmahomed haar boek Verhalen van Vreugde & Verdriet en werden vrouwen uitgenodigd hun eigen levensverhalen te delen in herkenbare columns, grappige improvisatie presentaties, inspirerende liederen en mooie schilderijen. Sebieren Hassenmahomed heeft veel Hindostaanse vrouwen geïnterviewd over hun leven. Ze heeft verhalen verzameld die een indringende kijk geven in levens die getekend worden door intense vreugde en verdriet. De vrouwen vertellen openhartig over hun jeugd, ouders, liefde, geloof, seksualiteit, kinderen, onderwijs, huwelijk, schoonfamilie, werk, gezinsleven, migratie en wonen in Nederland. Sommige verhalen zijn verdrietig, andere humoristisch en weer andere ironisch en sarcastisch.

Lees verder

Social Media Training

Op zondag 24 april organiseerde het Sarnámihuis een social media training voor vrijwilligersorganisaties. Centraal stond het ontwikkelen van een duurzame social media strategie. Dit houdt niet alleen in dat de deelnemers concrete tips kregen, maar ook begeleid werden bij het nadenken over het social media profiel dat hun organisatie wilt uitstralen, wat voor soort content zij hieraan kunnen koppelen en hoe ze via social media een band kunt opbouwen met hun volgers. Aan het einde van de sessie hebben de deelnemers een concreet plan van aanpak voor hoe ze de komende tijd social media willen oppakken.

Lees verder

Column Amar K. Soekhlal – Aflevering 20: Mehdi ké rát

Voor het huwelijk van mijn jongste nichtje Reshmi kreeg ik een nautá ( uitnodiging) van mijn chotá bhai ( jongere broer). Ik moest wel helemaal naar Suriname. Nou ben ik geen fervente nautá bezoeker in Nederland en dat komt voornamelijk door de keiharde muziek. Van begin tot eind om gek van te worden. Maar een nautá in de familie sla ik niet over, al moet ik er negenduizend kilometer voor reizen. De nautá was ook voor de mehdi ké rát. Geen idee wat het was. Ik dacht ik laat me verassen. Wow, het werd een geweldige verassing. Ik kwam aangelopen en de dulhin zat onder een feeërieke tent. Prachtige decoratie met grote draperieën in alle mogelijke kleuren, zonder dat het bling bling werd. Je waande je op de filmset van de film Devdas, met die prachtige en kleurrijke gordijnen.

Lees verder

Column Bris Mahabier – Aflevering 2: Mijmeringen en overpeinzingen in Magenta

Dierbare vrienden en geliefde familieleden, ik weet het: wat ik in Suriname, vooral in mijn geboorteplaats Magenta (= Kofrolá) zoek, bestaat voor een groot deel er niet meer. De economische en sociaal-culturele ontwikkelingsgang is niet tegen te houden, vooral de globaliseringsinvloeden niet! De meeste ‘dingen’ van vroeger, voor mij is dit de periode na 1945, bestaan alleen in mijn herinneringen, in mijn gedachten, diep verborgen in de cellen van een bepaald deel van mijn hersenen. Sommigen opvallend scherp, anderen vervaagd en verbrokkeld. Vele van mijn vroegere kennissen, ook enkele tientallen leeftijdgenoten van mij, en dierbare familieleden en vrienden zijn niet meer in leven. De meesten zijn door Yamráj (= Magere Hein) – jammer genoeg – relatief jong uit hun leven weggerukt.

Lees verder

Hindostaanse vrouwen: toen & nu

In mei jl. verscheen bij uitgeverij Amrit Publishers in Den Haag het boek ´Levens van vreugde en verdriet´ van Sebieren Hassenmahomed. Via interviews laat zij Hindostaanse vrouwen aan het woord die een indringende kijk geven in hun leven. De vrouwen vertellen openhartig over o.a. hun jeugd, ouders, opvoeding, opleiding, liefde, geloof, seksualiteit, huwelijk, gezinsleven, schoonfamilie, rolopvattingen over man en vrouw, migratie en het wonen in Nederland. Sommige verhalen zijn verdrietig, andere humoristisch: levensverhalen en ervaringen die wellicht voor velen herkenbaar zijn. Aan het eind van het boek geeft historica Tanya Sitaram haar oordeel over de functie van het boek. Zij is werkzaam bij het Nationaal Archief in Suriname en doet onderzoek naar de rol en betekenis van de Hindostaanse vrouw in de Surinaamse geschiedschrijving. Deze rol en betekenis zijn volgens haar tot nu toe onderbelicht geweest.

Lees verder

Column Sebieren Hassenmahomed – Aflevering 19: Aasra: De knapste jonge Dame van de buurt

Mijn Aja kwam uit India, hij woonde bij ons in, is tachtig geworden. De man leek meer op een javaan. Hij had kleine ogen, was klein, met een lichte huidskleur,liep altijd op blote voeten en in de “dhootie” .Als hij een keer naar de stad ging, deed hij dat ook op blote voeten en in de dhootie. De winkel die jij ook kent was door hem gebouwd, later had mijn vader het overgenomen,daarna mijn broer. Nu koopt en verkoopt een Chinees er. Aja had ook een grote bus gekocht voor mijn vader, waarmee hij personen vervoerde, de deuren, de vloer en de wanden van de bus waren van hout. Mijn vader was zijn enig kind. Ajie heb ik niet gekend, zij was overleden voor ik geboren werd. Volgens de verhalen hield zij van een borrel. Haar zoon, mijn vader, was het niet eens met haar drank gewoonte.

Lees verder

Column Jan S. Soebhag – Aflevering 3: Zoektocht naar families die met de Lállá Rookh op 5 juni 1873 naar Suriname kwamen

De zoektocht naar de familierelaties die met de Lállá Rookh (men leze: Lálá Rukh) op 5 juni 1873 naar Suriname kwamen, leverde positieve resultaten op. Ganga Ramkalie, overleed op 02 augustus 2015. Jugraneea kwam op 5 juni 1873 met haar moeder Kulleea Khoseeal naar Suriname. Een ander overkleinkind woont in Nederland.Het achterkleinkind Ramkalie is nu 86 jaar oud geworden woonde afwisselend bij haar 2 kinderen. Jugraneea (contractnummer B/329) was op 9 jarig leeftijd uit India naar Suriname meegereist als kind van de immigrant Kulleea Khooseeal (moeder/Contractnummer B/328) en van Pulton Seedoyal (Contractnummer B/327). Zij behoorden tot de eerste groep van de Hindustaanse immigranten die naar Suriname werden gebracht om op contractbasis te werken voor de koloniale heersers uit die tijd.

Lees verder

Column Amar K. Soekhlal – Aflevering 19: Ik heb Zlatan zien voetballen!

Samen met mijn zoon Amriet bezoek ik regelmatig voetbalwedstrijden van Ajax, maar ook in het buitenland. Samen reizen en leuke dingen doen is heerlijk. Ik raad het een ieder aan. Amriet is een fervente aanhanger van Real Madrid en van Ronaldo terwijl ik voor Barcelona ben en Messi bhakt (devoot). Dat geeft allemaal heel fijne discussies. Het was bijna echter anders verlopen. Als jonge vader wilde ik mijn zoon op een aparte sport zetten. In elk geval geen voetbal. De kinderen van mijn collega’s zaten op piano les, deden aan hockey, squashen, schaatsen en korfbal. Hoewel ik wist dat ik dit laatste mijn zoon zeker niet zou aandoen. Op een dag kreeg ik het lumineuze idee om hem op schaken te zetten. Ooit was ik een fan van Boby Fischer, zonder dat ik verstand had van schaken.

Lees verder

Column Aniel Pahladsingh – Aflevering 12: Verbinden

De afgelopen weken is in de Nederlandse media de terechte discussie (weer) op gang gekomen over discriminatie bij de politie, op de arbeidsmarkt en in het onderwijs naar aanleiding van verschillende incidenten (onder andere aanhoudingen rond Typhoon, Vermeer en de discussies rond Silvana Simons). Een vraag die mij bezighoudt, is hoe de verschillende bevolkingsgroepen in onze samenleving meer verbinding met elkaar kunnen krijgen, zodat er meer begrip voor elkaar ontstaat en uiteindelijk de discriminatie zal verminderen. Op zondag 19 juni 2016 heb ik een tweetal voorstellingen van Singin’ in the rain bijgewoond op het Festival Classique in het Kurhaus in Scheveningen. Ik was hier aanwezig, omdat mijn dochtertje Ishita met haar Bollywood dansschool Shi-Rag twee klassieke westerse dansen mocht uitvoeren.

Lees verder

Column Sebieren Hassenmahomed – Aflevering 18: Manglie: “Na mijn vijftigste kwam ik als “Au Pair” naar Nederland”

Mijn Naanie was in het district Coronie geboren, Naana kwam uit Bihar, dat hebben de kinderen uitgezocht hij was “Ahier”, hield koeien. De mensen werden bij aankomst uit India in Suriname op een plantage afgeleverd waar er arbeiders nodig waren. Eigenlijk heb ik niet veel herinnering aan mijn voorouders. Wat ik weet heb ik van horen vertellen zoals de ellende die de immigranten hebben mee gemaakt. Ik heb gehoord dat pasgeboren baby‘s uit de boot in zee zijn geslingerd, dat mensen die hun werk op de plantages niet af hadden voor straf niets te eten kregen en dat ook hoogzwangere vrouwen pak slaag op de billen kregen van de opzichters. Verder heb ik vernomen dat een vrouw in die tijd meerdere partners had vanwege een overschot aan mannen.

Lees verder

Column Bris Mahabier – Aflevering 1: Mijmeringen en overpeinzingen in Magenta

Enkele dagen geleden, op woensdagmiddag 22 april 2015, ben ik na een goede vlucht van ongeveer negen uur met het SLM-toestel weer in mijn verstedelijkte geboorteplaats Magenta, in het district Wanica, aangekomen. Mijn neef Kapoer en zijn vrouw Manorma, beiden nog geen zestig en reeds gepensioneerd, hebben mij van de nationale luchthaven van Suriname met hun ‘nieuwe’ grote Japanse auto opgehaald. Tegen vijf uur was ik thuis. Lila, een ex-schoondochter van mijn overleden zus, heeft voor een eerste ruwe schoonmaak van de veranda van mijn vakantiehuis en een klein deel van de tuin gezorgd. Een eerste gedeeltelijke verfijning ervan kwam van mij; een dag later. De eerste twee dagen heb ik grotendeels geveegd, gepoetst, afgestoft, geharkt, gesnoeid en opgeruimd.

Lees verder

Column Jan S. Soebhag – Aflevering 2: De ‘len-den’ traditie onder de Hindustanen

Het is algemeen bekend dat de Hindustaanse immigranten of contractarbeiders, die destijds gebracht werden, uit een zeer hoge culturele beschaving vanuit India naar Suriname kwamen (ze kenden authentieke geschriften met regels voor waarden en normen, enz.) Deze immigranten of contractarbeiders woonden in ‘dorpssystemen’ in India, dit in een horizontale en een verticale lijn afhankelijk van hun plaatselijke situatie. Volgens het Hinduïsme gold voor elk dorpsysteem plaatselijke regels, naast de algemene richtlijnen voor een goed en georganiseerde samenleving (leefsysteem). De regels waren gebaseerd op een ordeningsmodel; hetgeen inhield dat men alle zaken regarderende de plaatselijke bevolking of gemeenschap en ‘relaties’ vanuit een bepaald optiek benaderde; ook de verschillende beroepen en onderlinge ‘handelswijze’ was een onderdeel hiervan (bekeken vanuit het jajmáni systeem).

Lees verder

143 jaar Hindostaanse Immigratie: de 70/30 uitdaging in Theater de Vaillant

Zoals ieder jaar organiseert het Sarnámihuis een evenement om de Hindostaanse immigratie te herdenken en te vieren. Dit jaar staat de Immigratiedag in het teken van de 70/30 verhouding. Toen het eerste schip Lalla Rookh vanuit India op 5 juni 1873 aankwam in Suriname, was de verhouding mannen ten opzichte van vrouwen 70-30. Er was dus een groot tekort aan vrouwen. Wat betekende dit voor de omgang tussen mannen en vrouwen toen? En welke invloed hebben de omstandigheden van toen gehad op relaties van nu? Deze vragen staan centraal tijdens de Immigratieherdenking en -viering van 143 jaar Hindostaanse Immigratie. De 70/30 uitdaging vindt plaats op zondag 5 juni van 13.00-17.00 in Theater De Vaillant, Hobbemastraat 120, 2526 JS Den Haag. Toegang is 2,50 euro. Inloop 12.30 uur.

Lees verder

Column Anita Nanhoe – Aflevering 12: De wijze vrouwen in Lila’s leven

Lila nam met een bedenkelijke blik een slok van haar koffie, nadat ik haar had gevraagd hoe haar eerste sekservaring was. Dit gaf haar tijd om na te denken over mijn vraag. Haar ogen rolden alsof allerlei herinneringen haar gedachten passeerden. Gezien de verschillende verhalen die ik heb gehoord, was ik na deze stiltepauze voorbereid op alles. Althans, dat dacht ik. Lila, een vrouw van boven de 60 jaar. Met roze lippenstift en secuur opgemaakte ogen. Vier verschillende kleuren oogschaduw perfect symmetrisch aangebracht. En nagels in dezelfde kleur roze als haar lippenstift. Ik kon er nog wat van leren met dat haastige ochtendrommeltje op mijn gezicht. Zelfs haar gouden sieraden waren in perfecte harmonie. Ik keek naar een op en top stijlvolle Hindustaanse vrouw.

Lees verder

Indian History Month over Hindostaanse contractarbeid

Vorig jaar lanceerden we voor het eerst Indian History Month, een initiatief gericht op het zichtbaar maken en delen van Hindostaanse geschiedenis. Dit jaar stond de tweede editie in het teken van ‪#‎knowyourhistory‬ met feiten en verhalen over Hindostaanse contractarbeid door de ogen van onze voorouders. Gedurende de hele maand juni hebben we elke dag historische feiten en verhalen gepost op onze facebookpagina. Ook vonden er verschillende lezingen plaats over de periode van contractarbeid.

Lees verder

Column Aniel Pahladsingh – Aflevering 11: The sky is the limit

Op 14 april j.l. is de boekpresentatie geweest van mijn tweede boek met als titel Het inreisverbod, op het snijvlak van het vreemdelingenrecht en het strafrecht. Een mooie conferentie door de actualiteit van de vluchtelingenstroom en de terreurdreiging ook aandacht vanuit de politiek en media. Het zijn hierdoor drukke tijden, maar de missie is mooi om oplossingen hiervoor aan te dragen zowel in Nederland als in het buitenland. De passie en inzet wordt steeds weer groter en dat leidt steeds meer enthousiasme. Er lijkt geen plafond te zijn: The sky is the limit. De boekpresentatie op 14 april j.l. van mijn tweede boek met als titel Het inreisverbod, op het snijvlak van het vreemdelingenrecht en het strafrecht was natuurlijk een hoogtepunt voor mij.

Lees verder

Nieuwe publicatie Prof. dr. Chan Choenni: Hindostaanse contractarbeiders 1873-1920 – Van India naar de plantages in Suriname

Na de afschaffing van de slavernij in Suriname op 1 juli 1863 nam de behoefte aan nieuwe arbeidskrachten op de plantages toe. Met toestemming van de Britse overheid werden contractarbeiders in India gerekruteerd. In de periode van 1873 tot 1916 werden ruim 34.000 contractarbeiders uit India overgebracht naar Suriname. Ongeveer een derde van hen is teruggegaan naar India na het uitdienen van hun vijfjarig arbeidscontract. Een klein deel is in Suriname bezweken aan ziekten en het zware werk. De meesten hebben zich permanent in Suriname gevestigd en zijn door hun ijver en spaarzin succesvolle landbouwers geworden. Hun nakomelingen worden Hindostanen genoemd.

Lees verder

Column Sebieren Hassenmahomed – Aflevering 17: Eline: “Op de oceaan geborene werd geen Semoendrie”

Eline is het vijfde kind uit een gezin van twaalf, dat zijn beide ouders, twee broers en zeven zussen. Over haar moeder vertelt ze het volgende: “Zij is op de boot, tijdens de reis van India naar Suriname geboren. Bij deze bevalling is haar moeder, mijn Oma, komen te overlijden. Haar vader, mijn Opa, betrad Suriname met een baby op de arm, die direct bij aankomst door de nonnen werd opgehaald. Zodoende is mijn Moeder Rooms Katholiek geworden en kreeg ze Christelijke voornamen. Tot overmaat van ramp overleed ook haar vader, mijn Opa, een jaar later. De nonnen hebben belangrijke gegevens van mijn Oma en Opa voor mijn moeder bewaard, die ze in bezit had. De immigratie gegevens zijn bekend zoals; het contractnummer, de naam van de boot, het dorp vanwaar allebei afkomstig waren en de voor en achternaam van Oma. Opa had ook een foto van Oma bij zich.

Lees verder

Column Amar K. Soekhlal – Aflevering 18: Waar moet ik met vakantie?

Om mij heen is iedereen in een vakantie stemming. Ik weet inmiddels alles over “vroeg boek kortingen”. Een nichtje van mij had ook gretig gebruik gemaakt van een “vroeg boek korting” reis naar Curaçao. Zo een voordeel laat je niet ontglippen dacht ze. Ze vloog met de Dreamliner. Maar wat bleek, voor het reserveren van een plaats moest je betalen evenals voor het entertainment aan boord. Het dramatische was dat je ook maar één keer eten aan boord kreeg. Op een vlucht van meer dan tien uren ( tussen landing op St. Maarten). Alleen thee en koffie was gratis. En u weet Surinamers en eten! Na betaling van de additionele kosten, was ze meer kwijt dan de vroeg boek korting. Ook de besparing van de schoonmaak kosten van twee weken was daarbij ingeschoten. Daar ga je dan met je vroeg boek korting. Dan maar de SLM. Je bent niet zeker van de vlucht, maar het eten is tenminste lekker.

Lees verder

Pravini Baboeram: Wij zijn nooit braaf geweest – waarom het stereotype over Hindostanen niet klopt

“Nu is het vrij zeker dat het eergevoel over het algemeen zoo weinig ontwikkeld is bij den neger en koelie dat gevangenisstraf door hen beschouwd wordt als één der zaken die een mensch in den loop van zijn leven af en toe overkomen. Schande kennen zij niet. Daarom moeten de koelies op de plantages gebruikt worden als trekdieren.” Rechtercommissaris van Paramaribo J. Kalff schreef dit in de periode van contractarbeid over Hindostaanse contractarbeiders. Het weerspiegelt de dehumanisering van onze voorouders door de Nederlandse kolonisator. Die vond dat Hindostanen goed te beheersen waren, ze maakten geen problemen.

Lees verder

Levens van Vreugde en Verdriet op Hindostaanse Vrouwendag: 22 mei 2016

Op 22 mei presenteert Sebieren Hassenmahomed haar boek Verhalen van Vreugde & Verdriet en worden vrouwen uitgenodigd hun eigen levensverhalen te delen in herkenbare columns, grappige improvisatie presentaties, inspirerende liederen en mooie schilderijen. Sebieren Hassenmahomed heeft veel Hindostaanse vrouwen geïnterviewd over hun leven. De vrouwen vertellen openhartig over hun jeugd, ouders, liefde, geloof, seksualiteit, kinderen, onderwijs, huwelijk, schoonfamilie, werk, gezinsleven, migratie en wonen in Nederland. Sommige verhalen zijn verdrietig, andere humoristisch en weer andere ironisch en sarcastisch. Op 22 mei presenteert ze dit boek en gaat ze in gesprek met het publiek. Na de boekpresentatie worden de vrouwen uitgenodigd zelf hun levensverhalen op creatieve wijze te delen in workshops. De workshops staan in het teken van Comedy/Theater, Schrijven, Muziek en Schilderen.

Lees verder

Column Amar K. Soekhlal – Aflevering 17: Atheïst (Nástik)

Tot 1974, het jaar dat ik in Nederland aankwam, had ik nog nooit het woord atheïst gehoord, laat staan de betekenis ervan. Bij het vak Nederlandse literatuur werd het Ezelproces van Gerard Reve besproken en de docent gaf onverholen kritiek op God. Maar het ultieme was zijn uitspraak “God bestaat niet”. “Báp ré” dacht ik. Voor mij was dit ondenkbaar. Hoewel wij thuis in Suriname niet echt religieus zijn opgevoed, kwam de gedachte van een leven zonder God niet in ons op. We hebben een jhandi en elk jaar was er een kathá en dan hield God bij ons op. Ik ging wel elke zondag naar de Krishna mandir, maar dat was puur voor de gezelligheid. Met een stuk of tien buurtgenootjes gingen we lopend en ravottend naar de mandir twee kilometer verder. Daar vertelde de pandit de mooie verhalen over Krishna Bhagwán.

Lees verder

Column Sebieren Hassenmahomed – Aflevering 16: Tamara: “Zijn roots plaatsgebonden?”

Aanleiding voor het verhaal van deze jonge dame was haar recente reis naar India in het kader van haar werk. Tamara is juf op een ‘zwarte school’ in het centrum van Den Haag. Ik vraag haar om over haar ervaring te vertellen. Ze zegt: “Het was een reis die tot doel had om inspiratie op te doen door andere schoolsystemen te bekijken zoals de visie om een leerwijze vanuit de desbetreffende persoon te bekijken. Ik liet mijn gezin achter, dat is mijn vrouw en drie kinderen”. Over haar roots zegt ze: “Ik ben voor de helft Hindostaanse, de andere helft is Nederlands. Het Sarnami beheers ik goed, mijn roots liggen volgens mij in mijn genen die ik van mijn vader en moeder heb, hun opvoeding en in hetgeen waartegen mijn moeder zich verzette. Eigenlijk ben ik slechts gehecht in het nu.

Lees verder

Column Jan S. Soebhag – Aflevering 1: Hindustaanse rituelen voor, tijdens en na de bevalling van een kind

Binnen de verschillende Hindu gemeenschappen worden er vaak (rituele) handelingen gepleegd en offerandes opgedragen bij verschillende culturele en traditionele aangelegenheden, zo ook bij de Sanátan Dharmis. Er zijn ook ‘taboes’ waar er rekening mee wordt gehouden. In dit artikel komen enkele zaken van vóór en na de bevalling van een Hindustaanse vrouw (Sanatan Dharm) aan de orde. Traditioneel wordt een ongeboren kind zoveel mogelijk beschermd. Reeds tijdens de zwangerschap vindt dit plaats via de zwangere vrouw. Bij de zevende maand van de zwangerschap wordt de vrouw een beschermingsmiddel toegediend (in het Sránán Tongo wordt dit beschermingsmiddel ‘koti’ genoemd).

Lees verder

Hum Log Congres: Hindostanen in de medische sector

Hum Log heeft als missie de positie van Hindostanen in Nederland te versterken en waar nodig te verbeteren. Met dit congres wilt Hum Log de ontwikkeling van de Hindostaan in de medische sector volgen en “in the spotlight” brengen. De ontwikkeling en kansen van Hindostanen in de medische sector wordt aan de hand van de volgende inleidingen en thema’s benaderd: Sociale mobiliteit van Surinaamse medici; Kansen en Bedreigingen door dynamiek in de medische sector; De maatschappelijke zichtbaarheid en invloed en De kracht van bundeling en verbinding. Het congres heeft als doel om deze thema’s met elkaar te bespreken, een podium te bieden aan pitchers en ruimte te geven voor een interactief debat met panelleden.

Lees verder

Sarnámihuis organiseert Social Media Training op 24 april 2016

Op zondag 24 april organiseert het Sarnámihuis een social media training voor vrijwilligersorganisaties! Tijdens de training krijg je tips & tricks voor social media, zal je nadenken over de branding en imago building van jouw organisatie en formuleer je een plan van aanpak voor jullie social media strategie. Deelname kost 5 euro. De training zal plaats vinden in Den Haag. De exacte locatie wordt nader bekend gemaakt. Wil je meer informatie? Mail ons via info@sarnamihuis.nl.

Lees verder

Column Sebieren Hassenmahomed – Aflevering 15: Seroodjnie: “Mag ik het zusje van mijn echtgenote claimen?”

Seroodjnie is een vrouw van bijna vijftig, actief op de arbeidsmarkt en al het grootste deel van haar leven getrouwd met Bisoen, de man die ze ten huwelijk vroeg toen ze amper 16 was. Zij is de jongste uit een gezin van zes, dat is moeder, vader en vier kinderen. De ouders van moeders kant, Nanie en Nana woonden in een heel ander distrikt. Seroodjnie kwam daar amper omdat ze bij hen niet op haar gemak was; daarom kan ze ook niets over hen vertellen. Ze bleef liever achter bij haar oudere broers en bhaudjies (=schoonzussen), die kinderen van haar leeftijd hadden met wie ze het gezellig had. Haar ouders gingen meestal zonder haar op bezoek en om te logeren. “Mijn broers en bhaudjie’s hebben altijd goed voor mij gezorgd. Bij hen heb ik mijn vader of moeder nooit gemist, het voelde alsof ik hun kind was”.

Lees verder

Column Amar K. Soekhlal – Aflevering 16: “Koopt Nederlandsche waar, dan helpen wij elkaar”

“Koopt Nederlandsche waar, dan helpen wij elkaar”. Met deze slogan probeerde de Vereniging Nederlands Fabrikaat de Nederlander in de jaren ’30 van de vorige eeuw te motiveren om producten van Hollandse bodem te kopen. Het nationalistische appèl druipt ervan af. In mijn vriendenkring is het MKB heel sterk vertegenwoordigd. Zo kan ik heel makkelijk beroep doen op een elektricien, een registeraccountant, een timmerman, een notaris, een loodgieter, een hartspecialist, een advocaat tot een Apotheker. Velen van hen klagen dat ze geen of weinig hindoestanen als klant krijgen. Het schijnt alsof hindoestanen meer vertrouwen hebben in een Nederlandse professional dan in een hindoestaanse. Vreemd eigenlijk. De hindoestanen zijn ook aan dezelfde universiteit afgestudeerd of vallen onder hetzelfde tuchtcollege.

Lees verder

Pravini Baboeram: Holi is geen Houseparty een jaar later – de angst regeert niet meer

Nelson Mandela zei ooit: “Moed is niet de afwezigheid van angst, maar de overwinning ervan.” Dat is voor mij de samenvatting van de campagne van Holi is geen Houseparty, die nu bijna een jaar lang wordt gevoerd. In dat jaar heeft er een ontwikkeling plaats gevonden in de Hindostaanse gemeenschap die ik nog niet eerder heb gezien. Het is een ontwikkeling van emancipatie, strijd en solidariteit. In april 2015 publiceerde ik een column over Holi housefeesten in de zomer. Ik was nog aan het nagenieten van Phagwa toen ik de aankondiging van het Holi Festival of Colors in de zomer voorbij zag komen. Ik zette mijn gedachten en bezwaren tegen dit fenomeen op virtueel papier en was benieuwd of er meerderen waren die mijn perspectief deelden.

Lees verder

Column Aniel Pahladsingh – Aflevering 10: Lezingen, lezingen, lezingen

In de maand maart is mijn klus op het ministerie van Buitenlandse Zaken afgerond. Twee maanden werken in het kader van het Nederlands voorzitterschap van de Europese Unie waren hectisch, intensief en leerzaam. Verder heb ik mijn eerste boek (JHG EU-Handvest Selecties) op 22 maart j.l. mogen uitreiken aan de voorzitter van de vaste kamercommissie Europa van de Tweede Kamer (dhr Azmani). Ik heb in 5 minuten mogen toelichten wat het belang is van dit boek voor de Tweede Kamer. Een eervol moment waarbij ook verschillende andere kamerleden aanwezig waren. De klus bij het ministerie van Buitenlandse Zaken zit erop. Ik ben intensief betrokken geweest bij het dossier asiel en migratie. Een dossier dat continu in beweging is geweest in die twee maanden.

Lees verder

Column Jaswina – Aflevering 6: De Bollywooder

Nog niet zo lang geleden hoorde ik op de Hindustaanse radiozender Ujala een vraag langskomen, namelijk wat Bollywood en Bollywoodfilms voor de luisteraars betekent. Luisteraars konden inbellen en hierop een antwoord geven. Een antwoord die mij bijbleef, omdat het in verschillende bewoordingen door meerdere bellers werd uitgesproken, was dat de Bollywoodfilms toch iets van ons (Hindostanen) is. Iets van onze eigen cultuur. Soortgelijke opmerking kreeg ik ook te horen van een familielid dat op reis was geweest naar Marokko. Op de markten in de grote steden zag zij hoe de bollywoodfilms werden verkocht. Ze vond het bijzonder om een stukje van de eigen cultuur in Afrika tegen te komen. Een gevoel van nostalgie overviel haar. Nostalgie naar haar jeugd.

Lees verder

Lezing “De Toekomst van de Hindostaanse talen en cultuur”

Op zondag 10 april vindt er bij ASJ Den Haag, één van de leden van ons Generatie Nu netwerk, een lezing en discussie plaats met het onderwerp “De Toekomst van de Hindostaanse talen en cultuur.” De lezing wordt gegeven door drs. R.M. (Moti) Marhe, taalwetenschapper tevens neerlandicus en Hindi- en Sarnami deskundige. Na de lezing zal een discussie gehouden worden met een aantal prikkelende stellingen met betrekking tot het onderwerp van de lezing van de heer Marhe. Het programma zal exact om 14:00 uur starten. Graag willen wij jullie verzoeken om vóór dit tijdstip aanwezig te zijn. Doelgroep: jongeren tot en met 35 jaar. Het is ook mogelijk om dit event bij te wonen als toeschouwer, ongeacht uw leeftijd. Er wordt beeldmateriaal gemaakt voor een documentaire van NTR.

Lees verder

“Word je uitgezet of vastgezet?” Boek en symposium over het inreisverbod

Sarnámihuis columnist Aniel Pahladsingh heeft een nieuwe publicatie uitgebracht. Het belang van juridische instrumenten die onze nationale veiligheid versterken werd na de recente aanslagen in Brussel maar weer eens pijnlijk duidelijk. In 2011 introduceerde Nederland het inreisverbod, een Europese maatregel. Hier kruisen het vreemdelingenrecht en het strafrecht elkaar, maar de verschillen tussen de twee rechtsgebieden leiden vaak tot ongelijke rechtspraak. Juristen Pahladsingh en Waasdorp trekken aan de bel: “We kunnen nu niet altijd adequaat optreden tegen criminele vreemdelingen, wat het gevoel van veiligheid bij de Nederlandse burger aantast“. Hun boek “Het inreisverbod” biedt uitkomst.

Lees verder

Nieuw boek Rihana Jamaludin gratis downloadbaar

Rihana Jamaludin, schrijfster van de historische roman De Zwarte Lord, schreef een roman voor jongeren, Luchtdanser, die zich afspeelt in de Amsterdamse subculturen van freerunning, urban climbing en urban exploring. Een boek dat spannend is en waarbij je kunt wegdromen, multiculti zonder dat het meteen over loverboys moet gaan.
Luchtdanser moet voor alle jongeren herkenbaar zijn. Amsterdam met zijn gemêleerde bevolking, is de ideale locatie voor het verhaal. Voor lezers vanaf 14 jaar. Voor het schrijven van Luchtdanser raakte Jamaludin geïnspireerd door de woorden van René Romer (directeur TransCity) die in de Volkskrant (22-1-´15) stelde: ´…de hoogste tijd dat we in de meest brede zin gaan bouwen aan een samenleving waarin mensen zich wél herkennen, waarin ze wél erkenning vinden voor wie ze zijn en waar ze vandaan komen, en waarmee ze zich wél kunnen identificeren.`

Lees verder

Prof. Dr. Ruben Gowricharn benoemd tot bijzonder hoogleraar aan de VU

In een bomvolle zaal van de Vrije Universiteit van Amsterdam heeft prof. Dr. Ruben Gowricharn op 26 februari 2016 zijn oratie uitgesproken en daarmee zijn ambt als bijzonder hoogleraar van de Lalla Rookh leerstoel aanvaard. De titel van oratie is: “Glocalisering in de Indiase diaspora. Over de bindende kracht van culturele markten”. Volgens Gowricharn vindt groepsvorming altijd plaats na immigratie en dwingt altijd tot aanpassing van wat migranten meenemen uit het land van herkomst en overname van wat zij lokaal aantreffen. Een dergelijke groepsvorming dwingt tot uitwisseling van allerlei vormen van cultuur, waarbij zwakkere of politiek en sociaal lager gesitueerde groepen meer overnemen van machtigere groepen dan omgekeerd. Dit samenkomen van globaliserende etnische groepen en de opname van lokale cultuur staat belend als “glocalisering”.

Lees verder

Column Aniel Pahladsingh – Aflevering 9: Join me on the rollercoaster

Inmiddels ben ik begonnen aan mijn nieuwe klus op het ministerie van Buitenlandse Zaken. Twee maanden werken in het kader van het Nederlands voorzitterschap van de Europese Unie. De uitdagingen waarvoor we staan, zijn actueel en boeiend. Verder is het eerste boek uit met als titel JHG EU-Handvest Selecties De afkorting JHG staat voor Jurisprudentie Handvest Grondrechten. Inmiddels is de zin in het schrijven ook weer terug en dat komt goed uit. Het zijn hectische dagen met veel zaken die op mijn pad komen en waarbij ik veel nieuwe mensen en netwerken ontmoet. Het voelt ook aan alsof ik een woeste rit maak op een achtbaan. Toch is het motto om te genieten van al deze activiteiten. Ik zal daarom mijn ervaringen on the rollercoaster (achtbaan) met u delen.

Lees verder

Column Sebieren Hassenmahomed – Aflevering 14: Farieda: “Heeft een visueel gehandicapte recht op een gezin?”

We hebben veel vrijheid gehad waardoor we al vroeg – langer dan ik dacht – verantwoording voor onszelf hebben leren dragen. Momenteel staan we allebei op eigen benen. Ik begrijp niet hoe anderen opgevoed zijn om een puinhoop van hun leven te maken; het is alsof het zelfstandig denken bij hen ontbreekt. Ik heb mijn huidige man moeten leren dat wij, de kinderen en ik bij hem horen en samen een gezin zijn. Vanaf mijn geboorte tot mijn huwelijk heb ik in een grote warme familie gewoond, dat waren mijn Nanie en Nana, Mamoe’s en Khala’s en ons gezin. Mijn moeder en vader hebben twee kinderen gehad, het begon als volgt tussen die twee: Toen een oudere zus van mijn moeder, tante Kemroen uit elkaar was met haar man, kwam ze weer bij Nanie en Nana inwonen.

Lees verder

Column Amar K. Soekhlal – Aflevering 15: Soul kikker

Het waren de mooie jaren ‘60 en ‘70 van de vorige eeuw toen ik mijn jeugd doorbracht op mijn geliefde Kwatta in Suriname. Ik kan de setting van de keuken zo uit mijn herinneringen oplepelen. De keuken, naar Europese normen ingericht. Een mooi aanrecht van steen, een gasfornuis, kasten, een koelkast en het servies achter glas evenals de hand- en thee doeken. Helaas of gelukkig werd deze keuken nagenoeg nooit gebruikt, wel de kukru. Het eetgedeelte van de keuken daarentegen werd intensief gebruikt. Midden in de ruimte was er een grote eettafel. Tussen het kook -en eet gedeelte was er een luik met een uitklapblad. Daar op dat blad stond een radio. Een zwarte Philips met een gouden rand en grote draaiknoppen. De radio stond maar op één radiostation afgestemd: Radio Radhika. Een zender dat nagenoeg uitsluitend was gericht op de hindoestanen.

Lees verder