Vind jij Gandhi een inspirerende leider? Wil je van zijn leven leren en jouw leiderschapskwaliteiten ontdekken? Meld je nu aan voor de Leiderschapstraining in de geest van Gandhi op zondag 2 oktober 2016! In de training komt aan bod: 1) Public speaking: Wat maakte Gandhi zo’n inspirerende spreker? Maak kennis met tips en technieken voor public speaking. 2) Debatteren: Wat kunnen we leren van Gandhi’s betogen Welke technieken kan je toepassen in het uitdragen van jouw mening? Ga in debat over stellingen die jou aan het hart gaan en oefen in debatteertechnieken. 3) Netwerken: Hoe heeft Gandhi zijn netwerken ingezet om zijn doel te bereiken? Leer meer over de kracht van netwerken en hoe je kunt die kunt inzetten om jouw doelen te bereiken. 4) Leiderschapsstijlen: Wat was de leiderschapsstijl van Gandhi?
Lees verderColumn Jaswina – Aflevering 7: Ze zingen en ze dansen, en dat is niet raar
Tijdens een internationale conferentie in Oxford vertelde ik tijdens het ontbijt aan een Ierse collega over mijn liefde voor Bollywood films. In de avond tijdens het diner trok hij een fluit uit zijn zak en speelde het liedje Tujhe Dekha to ye jaana Sanam uit de film Dilwale Dulhania Lejayenge (1995) waarmee hij de hele zaal stil kreeg. Een op zich zelf staand incident? Natuurlijk was dit zeer verrassend en indrukwekkend, maar niet anders dan mijn Turkse buurvrouw die bij mij op de thee kwam en een Bollywood liedje uit de film Kabhi Kabhi (1976) begon te zingen of een paar Marokkaanse studenten die een liedje uit de film Kuch Kuch Hota Hai (1998) ten gehore brachten en zelfs enkele bijbehorende dansbewegingen demonstreerden.
Lees verderColumn Bris Mahabier – Aflevering 3: Denkend aan maiyá, mijn moeder Doekhni
Deze Mijmeringen en overpeinzingen heb ik in mei 2015 in Magenta (in Wanica, Suriname) geschreven. De oorspronkelijke tekst heb ik in augustus 2016 op bepaalde plaatsen substantieel aangevuld, hier en daar heb ik te persoonlijke informatie weggelaten. Ik hoop dat deze twee ingrepen de leesbaarheid hebben vergroot. De tekst over mijn moeder is een samenvatting van een biografisch verhaal. Bijna 74 jaar oud. Een leeftijd van driekwart eeuw, op 13 maanden na. Op 29 mei 2015 zal ik 74 worden. Zonder viering van mijn geboortedag. Eigen verjaardagen sla ik het liefst over. In mijn kinderjaren werden er in Magenta door geen van de families verjaardagen gevierd. Verjaardagspartijtjes behoorden niet tot het cultuureigene van onze buurtgenoten.
Lees verderColumn Sebieren Hassenmahomed – Aflevering 20: Rehana: Bij de hemelpoort moet U ook op de juiste toetsen drukken voor toegang naar het hiernamaals
Rehana is zesenzeventig, woont in een groot huis in een grote stad. Ik spreek telefonisch met haar af voor een kop thee. Als ik haar wil uitleggen wat ik aan het doen ben voor het Sarnamihuis, zoekt ze het op voor mij. Ze laat mij zien dat ze regelmatig post van hen ontvangt en er mijn naam ziet staan. Ook is ze regelmatig aanwezig geweest bij activiteiten aan de Brouwersgracht te den Haag. Zij is bereid om over zichzelf te vertellen. Over haar kinderjaren: “Moederliefde heb ik moeten ontberen omdat mama aan tbc en suikerziekte leed. Zij is overleden toen ik amper tien was. Ik herinner mij dat zij zich impulsief kon gedragen zoals dingen wegsmijten en dat ze in het ziekenhuis apart werd verpleegd. De dag van haar overlijden had ze om mij gevraagd. Mijn broer had mij in de ochtenduren opgehaald, het was in de vastenmaand, we waren allemaal wakker toen hij kwam.”
Lees verderColumn Amar K. Soekhlal – Aflevering 21: Kofferbaksysteemwá
Heel toevallig kwam ik een aantal verassende en interessante liedjes tegen van Wietwa & Mabouw. In de sportschool in Suriname gutste het zweet van mijn lichaam. Ik zat een overheerlijke pical ( pitjal) met dágublad en extra hete pindasambal te eten in verband met de opening van sportschool Chanel op Kwatta. Terwijl ik het zweet van mijn voorhoofd veegde luisterde ik naar het prachtige nummer “Kofferbaksysteem”. De inhoud van het lied was zeer verassend anders. “Kofferbak systeemwá traditie hoi gail ré. Maroh me bihá howe hai parkeer pe piyái howe ré. Bihá me paiye roti kohrá kofferbak me tu paiye doksá”.
Lees verderColumn Jan S. Soebhag – Aflevering 4: De patrilineaire – en matrilineaire lijnen (een brokje cultuur en traditie)
Het Indiase subcontinent, waar de voorouders van de Hindustanen in Suriname van afkomstig waren, kent vele culturen en tradities. De cultuur is divers, zo ook de tradities. Eén van de verschillen kunnen wij plaatsen in de benadering van de verwantschapsrelaties (patrilineaire – en matrilineaire lijnen). De Surinaamse Hindu gemeenschappen kennen voornamelijk en beleven hun tradities vanuit de patrilineaire lijnen. Hierbij geldt de ‘vaderslijn’ als het belangrijkste uitgangspunt bij het beleven van, onder andere hun cultuur en de traditie. De oorzaak hiervan moet vooral gezocht worden in de nalatenschap van het cultureel erfgoed dat door het gros van de immigranten destijds meegebracht werd uit hun moederland, het Indiase subcontinent, naar Suriname.
Lees verder143 jaar Hindostaanse immigratie: de 70/30 uitdaging
Toen het eerste schip Lalla Rookh vanuit India op 5 juni 1873 aankwam in Suriname, was de verhouding mannen ten opzichte van vrouwen 70-30. Er was dus een groot tekort aan vrouwen. Wat betekende dit voor de omgang tussen mannen en vrouwen toen? En welke invloed hebben de omstandigheden van toen gehad op relaties van nu? Deze vragen stonden centraal tijdens de Immigratieviering en -herdenking van 143 jaar Hindostaanse Immigratie. Met bijdragen van Amar Soekhlal, Sebieren Hassenmahomed, Sandew Hira, Anita Nanhoe, Meera Nankoe, Tasiana Ramdin, Shanta Bhikharie, Pravini Baboeram en Rakesh Mahes.
Lees verderHindostaanse vrouwendag: Levens van Vreugde & Verdriet
Op 22 mei presenteerde Sebieren Hassenmahomed haar boek Verhalen van Vreugde & Verdriet en werden vrouwen uitgenodigd hun eigen levensverhalen te delen in herkenbare columns, grappige improvisatie presentaties, inspirerende liederen en mooie schilderijen. Sebieren Hassenmahomed heeft veel Hindostaanse vrouwen geïnterviewd over hun leven. Ze heeft verhalen verzameld die een indringende kijk geven in levens die getekend worden door intense vreugde en verdriet. De vrouwen vertellen openhartig over hun jeugd, ouders, liefde, geloof, seksualiteit, kinderen, onderwijs, huwelijk, schoonfamilie, werk, gezinsleven, migratie en wonen in Nederland. Sommige verhalen zijn verdrietig, andere humoristisch en weer andere ironisch en sarcastisch.
Lees verderSocial Media Training
Op zondag 24 april organiseerde het Sarnámihuis een social media training voor vrijwilligersorganisaties. Centraal stond het ontwikkelen van een duurzame social media strategie. Dit houdt niet alleen in dat de deelnemers concrete tips kregen, maar ook begeleid werden bij het nadenken over het social media profiel dat hun organisatie wilt uitstralen, wat voor soort content zij hieraan kunnen koppelen en hoe ze via social media een band kunt opbouwen met hun volgers. Aan het einde van de sessie hebben de deelnemers een concreet plan van aanpak voor hoe ze de komende tijd social media willen oppakken.
Lees verderColumn Amar K. Soekhlal – Aflevering 20: Mehdi ké rát
Voor het huwelijk van mijn jongste nichtje Reshmi kreeg ik een nautá ( uitnodiging) van mijn chotá bhai ( jongere broer). Ik moest wel helemaal naar Suriname. Nou ben ik geen fervente nautá bezoeker in Nederland en dat komt voornamelijk door de keiharde muziek. Van begin tot eind om gek van te worden. Maar een nautá in de familie sla ik niet over, al moet ik er negenduizend kilometer voor reizen. De nautá was ook voor de mehdi ké rát. Geen idee wat het was. Ik dacht ik laat me verassen. Wow, het werd een geweldige verassing. Ik kwam aangelopen en de dulhin zat onder een feeërieke tent. Prachtige decoratie met grote draperieën in alle mogelijke kleuren, zonder dat het bling bling werd. Je waande je op de filmset van de film Devdas, met die prachtige en kleurrijke gordijnen.
Lees verderColumn Bris Mahabier – Aflevering 2: Mijmeringen en overpeinzingen in Magenta
Dierbare vrienden en geliefde familieleden, ik weet het: wat ik in Suriname, vooral in mijn geboorteplaats Magenta (= Kofrolá) zoek, bestaat voor een groot deel er niet meer. De economische en sociaal-culturele ontwikkelingsgang is niet tegen te houden, vooral de globaliseringsinvloeden niet! De meeste ‘dingen’ van vroeger, voor mij is dit de periode na 1945, bestaan alleen in mijn herinneringen, in mijn gedachten, diep verborgen in de cellen van een bepaald deel van mijn hersenen. Sommigen opvallend scherp, anderen vervaagd en verbrokkeld. Vele van mijn vroegere kennissen, ook enkele tientallen leeftijdgenoten van mij, en dierbare familieleden en vrienden zijn niet meer in leven. De meesten zijn door Yamráj (= Magere Hein) – jammer genoeg – relatief jong uit hun leven weggerukt.
Lees verderHindostaanse vrouwen: toen & nu
In mei jl. verscheen bij uitgeverij Amrit Publishers in Den Haag het boek ´Levens van vreugde en verdriet´ van Sebieren Hassenmahomed. Via interviews laat zij Hindostaanse vrouwen aan het woord die een indringende kijk geven in hun leven. De vrouwen vertellen openhartig over o.a. hun jeugd, ouders, opvoeding, opleiding, liefde, geloof, seksualiteit, huwelijk, gezinsleven, schoonfamilie, rolopvattingen over man en vrouw, migratie en het wonen in Nederland. Sommige verhalen zijn verdrietig, andere humoristisch: levensverhalen en ervaringen die wellicht voor velen herkenbaar zijn. Aan het eind van het boek geeft historica Tanya Sitaram haar oordeel over de functie van het boek. Zij is werkzaam bij het Nationaal Archief in Suriname en doet onderzoek naar de rol en betekenis van de Hindostaanse vrouw in de Surinaamse geschiedschrijving. Deze rol en betekenis zijn volgens haar tot nu toe onderbelicht geweest.
Lees verderColumn Sebieren Hassenmahomed – Aflevering 19: Aasra: De knapste jonge Dame van de buurt
Mijn Aja kwam uit India, hij woonde bij ons in, is tachtig geworden. De man leek meer op een javaan. Hij had kleine ogen, was klein, met een lichte huidskleur,liep altijd op blote voeten en in de “dhootie” .Als hij een keer naar de stad ging, deed hij dat ook op blote voeten en in de dhootie. De winkel die jij ook kent was door hem gebouwd, later had mijn vader het overgenomen,daarna mijn broer. Nu koopt en verkoopt een Chinees er. Aja had ook een grote bus gekocht voor mijn vader, waarmee hij personen vervoerde, de deuren, de vloer en de wanden van de bus waren van hout. Mijn vader was zijn enig kind. Ajie heb ik niet gekend, zij was overleden voor ik geboren werd. Volgens de verhalen hield zij van een borrel. Haar zoon, mijn vader, was het niet eens met haar drank gewoonte.
Lees verderColumn Jan S. Soebhag – Aflevering 3: Zoektocht naar families die met de Lállá Rookh op 5 juni 1873 naar Suriname kwamen
De zoektocht naar de familierelaties die met de Lállá Rookh (men leze: Lálá Rukh) op 5 juni 1873 naar Suriname kwamen, leverde positieve resultaten op. Ganga Ramkalie, overleed op 02 augustus 2015. Jugraneea kwam op 5 juni 1873 met haar moeder Kulleea Khoseeal naar Suriname. Een ander overkleinkind woont in Nederland.Het achterkleinkind Ramkalie is nu 86 jaar oud geworden woonde afwisselend bij haar 2 kinderen. Jugraneea (contractnummer B/329) was op 9 jarig leeftijd uit India naar Suriname meegereist als kind van de immigrant Kulleea Khooseeal (moeder/Contractnummer B/328) en van Pulton Seedoyal (Contractnummer B/327). Zij behoorden tot de eerste groep van de Hindustaanse immigranten die naar Suriname werden gebracht om op contractbasis te werken voor de koloniale heersers uit die tijd.
Lees verderColumn Amar K. Soekhlal – Aflevering 19: Ik heb Zlatan zien voetballen!
Samen met mijn zoon Amriet bezoek ik regelmatig voetbalwedstrijden van Ajax, maar ook in het buitenland. Samen reizen en leuke dingen doen is heerlijk. Ik raad het een ieder aan. Amriet is een fervente aanhanger van Real Madrid en van Ronaldo terwijl ik voor Barcelona ben en Messi bhakt (devoot). Dat geeft allemaal heel fijne discussies. Het was bijna echter anders verlopen. Als jonge vader wilde ik mijn zoon op een aparte sport zetten. In elk geval geen voetbal. De kinderen van mijn collega’s zaten op piano les, deden aan hockey, squashen, schaatsen en korfbal. Hoewel ik wist dat ik dit laatste mijn zoon zeker niet zou aandoen. Op een dag kreeg ik het lumineuze idee om hem op schaken te zetten. Ooit was ik een fan van Boby Fischer, zonder dat ik verstand had van schaken.
Lees verderColumn Aniel Pahladsingh – Aflevering 12: Verbinden
De afgelopen weken is in de Nederlandse media de terechte discussie (weer) op gang gekomen over discriminatie bij de politie, op de arbeidsmarkt en in het onderwijs naar aanleiding van verschillende incidenten (onder andere aanhoudingen rond Typhoon, Vermeer en de discussies rond Silvana Simons). Een vraag die mij bezighoudt, is hoe de verschillende bevolkingsgroepen in onze samenleving meer verbinding met elkaar kunnen krijgen, zodat er meer begrip voor elkaar ontstaat en uiteindelijk de discriminatie zal verminderen. Op zondag 19 juni 2016 heb ik een tweetal voorstellingen van Singin’ in the rain bijgewoond op het Festival Classique in het Kurhaus in Scheveningen. Ik was hier aanwezig, omdat mijn dochtertje Ishita met haar Bollywood dansschool Shi-Rag twee klassieke westerse dansen mocht uitvoeren.
Lees verderColumn Sebieren Hassenmahomed – Aflevering 18: Manglie: “Na mijn vijftigste kwam ik als “Au Pair” naar Nederland”
Mijn Naanie was in het district Coronie geboren, Naana kwam uit Bihar, dat hebben de kinderen uitgezocht hij was “Ahier”, hield koeien. De mensen werden bij aankomst uit India in Suriname op een plantage afgeleverd waar er arbeiders nodig waren. Eigenlijk heb ik niet veel herinnering aan mijn voorouders. Wat ik weet heb ik van horen vertellen zoals de ellende die de immigranten hebben mee gemaakt. Ik heb gehoord dat pasgeboren baby‘s uit de boot in zee zijn geslingerd, dat mensen die hun werk op de plantages niet af hadden voor straf niets te eten kregen en dat ook hoogzwangere vrouwen pak slaag op de billen kregen van de opzichters. Verder heb ik vernomen dat een vrouw in die tijd meerdere partners had vanwege een overschot aan mannen.
Lees verderColumn Bris Mahabier – Aflevering 1: Mijmeringen en overpeinzingen in Magenta
Enkele dagen geleden, op woensdagmiddag 22 april 2015, ben ik na een goede vlucht van ongeveer negen uur met het SLM-toestel weer in mijn verstedelijkte geboorteplaats Magenta, in het district Wanica, aangekomen. Mijn neef Kapoer en zijn vrouw Manorma, beiden nog geen zestig en reeds gepensioneerd, hebben mij van de nationale luchthaven van Suriname met hun ‘nieuwe’ grote Japanse auto opgehaald. Tegen vijf uur was ik thuis. Lila, een ex-schoondochter van mijn overleden zus, heeft voor een eerste ruwe schoonmaak van de veranda van mijn vakantiehuis en een klein deel van de tuin gezorgd. Een eerste gedeeltelijke verfijning ervan kwam van mij; een dag later. De eerste twee dagen heb ik grotendeels geveegd, gepoetst, afgestoft, geharkt, gesnoeid en opgeruimd.
Lees verderColumn Jan S. Soebhag – Aflevering 2: De ‘len-den’ traditie onder de Hindustanen
Het is algemeen bekend dat de Hindustaanse immigranten of contractarbeiders, die destijds gebracht werden, uit een zeer hoge culturele beschaving vanuit India naar Suriname kwamen (ze kenden authentieke geschriften met regels voor waarden en normen, enz.) Deze immigranten of contractarbeiders woonden in ‘dorpssystemen’ in India, dit in een horizontale en een verticale lijn afhankelijk van hun plaatselijke situatie. Volgens het Hinduïsme gold voor elk dorpsysteem plaatselijke regels, naast de algemene richtlijnen voor een goed en georganiseerde samenleving (leefsysteem). De regels waren gebaseerd op een ordeningsmodel; hetgeen inhield dat men alle zaken regarderende de plaatselijke bevolking of gemeenschap en ‘relaties’ vanuit een bepaald optiek benaderde; ook de verschillende beroepen en onderlinge ‘handelswijze’ was een onderdeel hiervan (bekeken vanuit het jajmáni systeem).
Lees verder143 jaar Hindostaanse Immigratie: de 70/30 uitdaging in Theater de Vaillant
Zoals ieder jaar organiseert het Sarnámihuis een evenement om de Hindostaanse immigratie te herdenken en te vieren. Dit jaar staat de Immigratiedag in het teken van de 70/30 verhouding. Toen het eerste schip Lalla Rookh vanuit India op 5 juni 1873 aankwam in Suriname, was de verhouding mannen ten opzichte van vrouwen 70-30. Er was dus een groot tekort aan vrouwen. Wat betekende dit voor de omgang tussen mannen en vrouwen toen? En welke invloed hebben de omstandigheden van toen gehad op relaties van nu? Deze vragen staan centraal tijdens de Immigratieherdenking en -viering van 143 jaar Hindostaanse Immigratie. De 70/30 uitdaging vindt plaats op zondag 5 juni van 13.00-17.00 in Theater De Vaillant, Hobbemastraat 120, 2526 JS Den Haag. Toegang is 2,50 euro. Inloop 12.30 uur.
Lees verderColumn Anita Nanhoe – Aflevering 12: De wijze vrouwen in Lila’s leven
Lila nam met een bedenkelijke blik een slok van haar koffie, nadat ik haar had gevraagd hoe haar eerste sekservaring was. Dit gaf haar tijd om na te denken over mijn vraag. Haar ogen rolden alsof allerlei herinneringen haar gedachten passeerden. Gezien de verschillende verhalen die ik heb gehoord, was ik na deze stiltepauze voorbereid op alles. Althans, dat dacht ik. Lila, een vrouw van boven de 60 jaar. Met roze lippenstift en secuur opgemaakte ogen. Vier verschillende kleuren oogschaduw perfect symmetrisch aangebracht. En nagels in dezelfde kleur roze als haar lippenstift. Ik kon er nog wat van leren met dat haastige ochtendrommeltje op mijn gezicht. Zelfs haar gouden sieraden waren in perfecte harmonie. Ik keek naar een op en top stijlvolle Hindustaanse vrouw.
Lees verderIndian History Month over Hindostaanse contractarbeid
Vorig jaar lanceerden we voor het eerst Indian History Month, een initiatief gericht op het zichtbaar maken en delen van Hindostaanse geschiedenis. Dit jaar stond de tweede editie in het teken van #knowyourhistory met feiten en verhalen over Hindostaanse contractarbeid door de ogen van onze voorouders. Gedurende de hele maand juni hebben we elke dag historische feiten en verhalen gepost op onze facebookpagina. Ook vonden er verschillende lezingen plaats over de periode van contractarbeid.
Lees verderColumn Aniel Pahladsingh – Aflevering 11: The sky is the limit
Op 14 april j.l. is de boekpresentatie geweest van mijn tweede boek met als titel Het inreisverbod, op het snijvlak van het vreemdelingenrecht en het strafrecht. Een mooie conferentie door de actualiteit van de vluchtelingenstroom en de terreurdreiging ook aandacht vanuit de politiek en media. Het zijn hierdoor drukke tijden, maar de missie is mooi om oplossingen hiervoor aan te dragen zowel in Nederland als in het buitenland. De passie en inzet wordt steeds weer groter en dat leidt steeds meer enthousiasme. Er lijkt geen plafond te zijn: The sky is the limit. De boekpresentatie op 14 april j.l. van mijn tweede boek met als titel Het inreisverbod, op het snijvlak van het vreemdelingenrecht en het strafrecht was natuurlijk een hoogtepunt voor mij.
Lees verderNieuwe publicatie Prof. dr. Chan Choenni: Hindostaanse contractarbeiders 1873-1920 – Van India naar de plantages in Suriname
Na de afschaffing van de slavernij in Suriname op 1 juli 1863 nam de behoefte aan nieuwe arbeidskrachten op de plantages toe. Met toestemming van de Britse overheid werden contractarbeiders in India gerekruteerd. In de periode van 1873 tot 1916 werden ruim 34.000 contractarbeiders uit India overgebracht naar Suriname. Ongeveer een derde van hen is teruggegaan naar India na het uitdienen van hun vijfjarig arbeidscontract. Een klein deel is in Suriname bezweken aan ziekten en het zware werk. De meesten hebben zich permanent in Suriname gevestigd en zijn door hun ijver en spaarzin succesvolle landbouwers geworden. Hun nakomelingen worden Hindostanen genoemd.
Lees verderColumn Sebieren Hassenmahomed – Aflevering 17: Eline: “Op de oceaan geborene werd geen Semoendrie”
Eline is het vijfde kind uit een gezin van twaalf, dat zijn beide ouders, twee broers en zeven zussen. Over haar moeder vertelt ze het volgende: “Zij is op de boot, tijdens de reis van India naar Suriname geboren. Bij deze bevalling is haar moeder, mijn Oma, komen te overlijden. Haar vader, mijn Opa, betrad Suriname met een baby op de arm, die direct bij aankomst door de nonnen werd opgehaald. Zodoende is mijn Moeder Rooms Katholiek geworden en kreeg ze Christelijke voornamen. Tot overmaat van ramp overleed ook haar vader, mijn Opa, een jaar later. De nonnen hebben belangrijke gegevens van mijn Oma en Opa voor mijn moeder bewaard, die ze in bezit had. De immigratie gegevens zijn bekend zoals; het contractnummer, de naam van de boot, het dorp vanwaar allebei afkomstig waren en de voor en achternaam van Oma. Opa had ook een foto van Oma bij zich.
Lees verderColumn Amar K. Soekhlal – Aflevering 18: Waar moet ik met vakantie?
Om mij heen is iedereen in een vakantie stemming. Ik weet inmiddels alles over “vroeg boek kortingen”. Een nichtje van mij had ook gretig gebruik gemaakt van een “vroeg boek korting” reis naar Curaçao. Zo een voordeel laat je niet ontglippen dacht ze. Ze vloog met de Dreamliner. Maar wat bleek, voor het reserveren van een plaats moest je betalen evenals voor het entertainment aan boord. Het dramatische was dat je ook maar één keer eten aan boord kreeg. Op een vlucht van meer dan tien uren ( tussen landing op St. Maarten). Alleen thee en koffie was gratis. En u weet Surinamers en eten! Na betaling van de additionele kosten, was ze meer kwijt dan de vroeg boek korting. Ook de besparing van de schoonmaak kosten van twee weken was daarbij ingeschoten. Daar ga je dan met je vroeg boek korting. Dan maar de SLM. Je bent niet zeker van de vlucht, maar het eten is tenminste lekker.
Lees verderPravini Baboeram: Wij zijn nooit braaf geweest – waarom het stereotype over Hindostanen niet klopt
“Nu is het vrij zeker dat het eergevoel over het algemeen zoo weinig ontwikkeld is bij den neger en koelie dat gevangenisstraf door hen beschouwd wordt als één der zaken die een mensch in den loop van zijn leven af en toe overkomen. Schande kennen zij niet. Daarom moeten de koelies op de plantages gebruikt worden als trekdieren.” Rechtercommissaris van Paramaribo J. Kalff schreef dit in de periode van contractarbeid over Hindostaanse contractarbeiders. Het weerspiegelt de dehumanisering van onze voorouders door de Nederlandse kolonisator. Die vond dat Hindostanen goed te beheersen waren, ze maakten geen problemen.
Lees verderLevens van Vreugde en Verdriet op Hindostaanse Vrouwendag: 22 mei 2016
Op 22 mei presenteert Sebieren Hassenmahomed haar boek Verhalen van Vreugde & Verdriet en worden vrouwen uitgenodigd hun eigen levensverhalen te delen in herkenbare columns, grappige improvisatie presentaties, inspirerende liederen en mooie schilderijen. Sebieren Hassenmahomed heeft veel Hindostaanse vrouwen geïnterviewd over hun leven. De vrouwen vertellen openhartig over hun jeugd, ouders, liefde, geloof, seksualiteit, kinderen, onderwijs, huwelijk, schoonfamilie, werk, gezinsleven, migratie en wonen in Nederland. Sommige verhalen zijn verdrietig, andere humoristisch en weer andere ironisch en sarcastisch. Op 22 mei presenteert ze dit boek en gaat ze in gesprek met het publiek. Na de boekpresentatie worden de vrouwen uitgenodigd zelf hun levensverhalen op creatieve wijze te delen in workshops. De workshops staan in het teken van Comedy/Theater, Schrijven, Muziek en Schilderen.
Lees verderColumn Amar K. Soekhlal – Aflevering 17: Atheïst (Nástik)
Tot 1974, het jaar dat ik in Nederland aankwam, had ik nog nooit het woord atheïst gehoord, laat staan de betekenis ervan. Bij het vak Nederlandse literatuur werd het Ezelproces van Gerard Reve besproken en de docent gaf onverholen kritiek op God. Maar het ultieme was zijn uitspraak “God bestaat niet”. “Báp ré” dacht ik. Voor mij was dit ondenkbaar. Hoewel wij thuis in Suriname niet echt religieus zijn opgevoed, kwam de gedachte van een leven zonder God niet in ons op. We hebben een jhandi en elk jaar was er een kathá en dan hield God bij ons op. Ik ging wel elke zondag naar de Krishna mandir, maar dat was puur voor de gezelligheid. Met een stuk of tien buurtgenootjes gingen we lopend en ravottend naar de mandir twee kilometer verder. Daar vertelde de pandit de mooie verhalen over Krishna Bhagwán.
Lees verderColumn Sebieren Hassenmahomed – Aflevering 16: Tamara: “Zijn roots plaatsgebonden?”
Aanleiding voor het verhaal van deze jonge dame was haar recente reis naar India in het kader van haar werk. Tamara is juf op een ‘zwarte school’ in het centrum van Den Haag. Ik vraag haar om over haar ervaring te vertellen. Ze zegt: “Het was een reis die tot doel had om inspiratie op te doen door andere schoolsystemen te bekijken zoals de visie om een leerwijze vanuit de desbetreffende persoon te bekijken. Ik liet mijn gezin achter, dat is mijn vrouw en drie kinderen”. Over haar roots zegt ze: “Ik ben voor de helft Hindostaanse, de andere helft is Nederlands. Het Sarnami beheers ik goed, mijn roots liggen volgens mij in mijn genen die ik van mijn vader en moeder heb, hun opvoeding en in hetgeen waartegen mijn moeder zich verzette. Eigenlijk ben ik slechts gehecht in het nu.
Lees verderColumn Jan S. Soebhag – Aflevering 1: Hindustaanse rituelen voor, tijdens en na de bevalling van een kind
Binnen de verschillende Hindu gemeenschappen worden er vaak (rituele) handelingen gepleegd en offerandes opgedragen bij verschillende culturele en traditionele aangelegenheden, zo ook bij de Sanátan Dharmis. Er zijn ook ‘taboes’ waar er rekening mee wordt gehouden. In dit artikel komen enkele zaken van vóór en na de bevalling van een Hindustaanse vrouw (Sanatan Dharm) aan de orde. Traditioneel wordt een ongeboren kind zoveel mogelijk beschermd. Reeds tijdens de zwangerschap vindt dit plaats via de zwangere vrouw. Bij de zevende maand van de zwangerschap wordt de vrouw een beschermingsmiddel toegediend (in het Sránán Tongo wordt dit beschermingsmiddel ‘koti’ genoemd).
Lees verderHum Log Congres: Hindostanen in de medische sector
Hum Log heeft als missie de positie van Hindostanen in Nederland te versterken en waar nodig te verbeteren. Met dit congres wilt Hum Log de ontwikkeling van de Hindostaan in de medische sector volgen en “in the spotlight” brengen. De ontwikkeling en kansen van Hindostanen in de medische sector wordt aan de hand van de volgende inleidingen en thema’s benaderd: Sociale mobiliteit van Surinaamse medici; Kansen en Bedreigingen door dynamiek in de medische sector; De maatschappelijke zichtbaarheid en invloed en De kracht van bundeling en verbinding. Het congres heeft als doel om deze thema’s met elkaar te bespreken, een podium te bieden aan pitchers en ruimte te geven voor een interactief debat met panelleden.
Lees verderSarnámihuis organiseert Social Media Training op 24 april 2016
Op zondag 24 april organiseert het Sarnámihuis een social media training voor vrijwilligersorganisaties! Tijdens de training krijg je tips & tricks voor social media, zal je nadenken over de branding en imago building van jouw organisatie en formuleer je een plan van aanpak voor jullie social media strategie. Deelname kost 5 euro. De training zal plaats vinden in Den Haag. De exacte locatie wordt nader bekend gemaakt. Wil je meer informatie? Mail ons via info@sarnamihuis.nl.
Lees verderColumn Sebieren Hassenmahomed – Aflevering 15: Seroodjnie: “Mag ik het zusje van mijn echtgenote claimen?”
Seroodjnie is een vrouw van bijna vijftig, actief op de arbeidsmarkt en al het grootste deel van haar leven getrouwd met Bisoen, de man die ze ten huwelijk vroeg toen ze amper 16 was. Zij is de jongste uit een gezin van zes, dat is moeder, vader en vier kinderen. De ouders van moeders kant, Nanie en Nana woonden in een heel ander distrikt. Seroodjnie kwam daar amper omdat ze bij hen niet op haar gemak was; daarom kan ze ook niets over hen vertellen. Ze bleef liever achter bij haar oudere broers en bhaudjies (=schoonzussen), die kinderen van haar leeftijd hadden met wie ze het gezellig had. Haar ouders gingen meestal zonder haar op bezoek en om te logeren. “Mijn broers en bhaudjie’s hebben altijd goed voor mij gezorgd. Bij hen heb ik mijn vader of moeder nooit gemist, het voelde alsof ik hun kind was”.
Lees verderColumn Amar K. Soekhlal – Aflevering 16: “Koopt Nederlandsche waar, dan helpen wij elkaar”
“Koopt Nederlandsche waar, dan helpen wij elkaar”. Met deze slogan probeerde de Vereniging Nederlands Fabrikaat de Nederlander in de jaren ’30 van de vorige eeuw te motiveren om producten van Hollandse bodem te kopen. Het nationalistische appèl druipt ervan af. In mijn vriendenkring is het MKB heel sterk vertegenwoordigd. Zo kan ik heel makkelijk beroep doen op een elektricien, een registeraccountant, een timmerman, een notaris, een loodgieter, een hartspecialist, een advocaat tot een Apotheker. Velen van hen klagen dat ze geen of weinig hindoestanen als klant krijgen. Het schijnt alsof hindoestanen meer vertrouwen hebben in een Nederlandse professional dan in een hindoestaanse. Vreemd eigenlijk. De hindoestanen zijn ook aan dezelfde universiteit afgestudeerd of vallen onder hetzelfde tuchtcollege.
Lees verderPravini Baboeram: Holi is geen Houseparty een jaar later – de angst regeert niet meer
Nelson Mandela zei ooit: “Moed is niet de afwezigheid van angst, maar de overwinning ervan.” Dat is voor mij de samenvatting van de campagne van Holi is geen Houseparty, die nu bijna een jaar lang wordt gevoerd. In dat jaar heeft er een ontwikkeling plaats gevonden in de Hindostaanse gemeenschap die ik nog niet eerder heb gezien. Het is een ontwikkeling van emancipatie, strijd en solidariteit. In april 2015 publiceerde ik een column over Holi housefeesten in de zomer. Ik was nog aan het nagenieten van Phagwa toen ik de aankondiging van het Holi Festival of Colors in de zomer voorbij zag komen. Ik zette mijn gedachten en bezwaren tegen dit fenomeen op virtueel papier en was benieuwd of er meerderen waren die mijn perspectief deelden.
Lees verderColumn Aniel Pahladsingh – Aflevering 10: Lezingen, lezingen, lezingen
In de maand maart is mijn klus op het ministerie van Buitenlandse Zaken afgerond. Twee maanden werken in het kader van het Nederlands voorzitterschap van de Europese Unie waren hectisch, intensief en leerzaam. Verder heb ik mijn eerste boek (JHG EU-Handvest Selecties) op 22 maart j.l. mogen uitreiken aan de voorzitter van de vaste kamercommissie Europa van de Tweede Kamer (dhr Azmani). Ik heb in 5 minuten mogen toelichten wat het belang is van dit boek voor de Tweede Kamer. Een eervol moment waarbij ook verschillende andere kamerleden aanwezig waren. De klus bij het ministerie van Buitenlandse Zaken zit erop. Ik ben intensief betrokken geweest bij het dossier asiel en migratie. Een dossier dat continu in beweging is geweest in die twee maanden.
Lees verderColumn Jaswina – Aflevering 6: De Bollywooder
Nog niet zo lang geleden hoorde ik op de Hindustaanse radiozender Ujala een vraag langskomen, namelijk wat Bollywood en Bollywoodfilms voor de luisteraars betekent. Luisteraars konden inbellen en hierop een antwoord geven. Een antwoord die mij bijbleef, omdat het in verschillende bewoordingen door meerdere bellers werd uitgesproken, was dat de Bollywoodfilms toch iets van ons (Hindostanen) is. Iets van onze eigen cultuur. Soortgelijke opmerking kreeg ik ook te horen van een familielid dat op reis was geweest naar Marokko. Op de markten in de grote steden zag zij hoe de bollywoodfilms werden verkocht. Ze vond het bijzonder om een stukje van de eigen cultuur in Afrika tegen te komen. Een gevoel van nostalgie overviel haar. Nostalgie naar haar jeugd.
Lees verderLezing “De Toekomst van de Hindostaanse talen en cultuur”
Op zondag 10 april vindt er bij ASJ Den Haag, één van de leden van ons Generatie Nu netwerk, een lezing en discussie plaats met het onderwerp “De Toekomst van de Hindostaanse talen en cultuur.” De lezing wordt gegeven door drs. R.M. (Moti) Marhe, taalwetenschapper tevens neerlandicus en Hindi- en Sarnami deskundige. Na de lezing zal een discussie gehouden worden met een aantal prikkelende stellingen met betrekking tot het onderwerp van de lezing van de heer Marhe. Het programma zal exact om 14:00 uur starten. Graag willen wij jullie verzoeken om vóór dit tijdstip aanwezig te zijn. Doelgroep: jongeren tot en met 35 jaar. Het is ook mogelijk om dit event bij te wonen als toeschouwer, ongeacht uw leeftijd. Er wordt beeldmateriaal gemaakt voor een documentaire van NTR.
Lees verder“Word je uitgezet of vastgezet?” Boek en symposium over het inreisverbod
Sarnámihuis columnist Aniel Pahladsingh heeft een nieuwe publicatie uitgebracht. Het belang van juridische instrumenten die onze nationale veiligheid versterken werd na de recente aanslagen in Brussel maar weer eens pijnlijk duidelijk. In 2011 introduceerde Nederland het inreisverbod, een Europese maatregel. Hier kruisen het vreemdelingenrecht en het strafrecht elkaar, maar de verschillen tussen de twee rechtsgebieden leiden vaak tot ongelijke rechtspraak. Juristen Pahladsingh en Waasdorp trekken aan de bel: “We kunnen nu niet altijd adequaat optreden tegen criminele vreemdelingen, wat het gevoel van veiligheid bij de Nederlandse burger aantast“. Hun boek “Het inreisverbod” biedt uitkomst.
Lees verderNieuw boek Rihana Jamaludin gratis downloadbaar
Rihana Jamaludin, schrijfster van de historische roman De Zwarte Lord, schreef een roman voor jongeren, Luchtdanser, die zich afspeelt in de Amsterdamse subculturen van freerunning, urban climbing en urban exploring. Een boek dat spannend is en waarbij je kunt wegdromen, multiculti zonder dat het meteen over loverboys moet gaan.
Luchtdanser moet voor alle jongeren herkenbaar zijn. Amsterdam met zijn gemêleerde bevolking, is de ideale locatie voor het verhaal. Voor lezers vanaf 14 jaar. Voor het schrijven van Luchtdanser raakte Jamaludin geïnspireerd door de woorden van René Romer (directeur TransCity) die in de Volkskrant (22-1-´15) stelde: ´…de hoogste tijd dat we in de meest brede zin gaan bouwen aan een samenleving waarin mensen zich wél herkennen, waarin ze wél erkenning vinden voor wie ze zijn en waar ze vandaan komen, en waarmee ze zich wél kunnen identificeren.`
Prof. Dr. Ruben Gowricharn benoemd tot bijzonder hoogleraar aan de VU
In een bomvolle zaal van de Vrije Universiteit van Amsterdam heeft prof. Dr. Ruben Gowricharn op 26 februari 2016 zijn oratie uitgesproken en daarmee zijn ambt als bijzonder hoogleraar van de Lalla Rookh leerstoel aanvaard. De titel van oratie is: “Glocalisering in de Indiase diaspora. Over de bindende kracht van culturele markten”. Volgens Gowricharn vindt groepsvorming altijd plaats na immigratie en dwingt altijd tot aanpassing van wat migranten meenemen uit het land van herkomst en overname van wat zij lokaal aantreffen. Een dergelijke groepsvorming dwingt tot uitwisseling van allerlei vormen van cultuur, waarbij zwakkere of politiek en sociaal lager gesitueerde groepen meer overnemen van machtigere groepen dan omgekeerd. Dit samenkomen van globaliserende etnische groepen en de opname van lokale cultuur staat belend als “glocalisering”.
Lees verderColumn Aniel Pahladsingh – Aflevering 9: Join me on the rollercoaster
Inmiddels ben ik begonnen aan mijn nieuwe klus op het ministerie van Buitenlandse Zaken. Twee maanden werken in het kader van het Nederlands voorzitterschap van de Europese Unie. De uitdagingen waarvoor we staan, zijn actueel en boeiend. Verder is het eerste boek uit met als titel JHG EU-Handvest Selecties De afkorting JHG staat voor Jurisprudentie Handvest Grondrechten. Inmiddels is de zin in het schrijven ook weer terug en dat komt goed uit. Het zijn hectische dagen met veel zaken die op mijn pad komen en waarbij ik veel nieuwe mensen en netwerken ontmoet. Het voelt ook aan alsof ik een woeste rit maak op een achtbaan. Toch is het motto om te genieten van al deze activiteiten. Ik zal daarom mijn ervaringen on the rollercoaster (achtbaan) met u delen.
Lees verderColumn Sebieren Hassenmahomed – Aflevering 14: Farieda: “Heeft een visueel gehandicapte recht op een gezin?”
We hebben veel vrijheid gehad waardoor we al vroeg – langer dan ik dacht – verantwoording voor onszelf hebben leren dragen. Momenteel staan we allebei op eigen benen. Ik begrijp niet hoe anderen opgevoed zijn om een puinhoop van hun leven te maken; het is alsof het zelfstandig denken bij hen ontbreekt. Ik heb mijn huidige man moeten leren dat wij, de kinderen en ik bij hem horen en samen een gezin zijn. Vanaf mijn geboorte tot mijn huwelijk heb ik in een grote warme familie gewoond, dat waren mijn Nanie en Nana, Mamoe’s en Khala’s en ons gezin. Mijn moeder en vader hebben twee kinderen gehad, het begon als volgt tussen die twee: Toen een oudere zus van mijn moeder, tante Kemroen uit elkaar was met haar man, kwam ze weer bij Nanie en Nana inwonen.
Lees verderColumn Amar K. Soekhlal – Aflevering 15: Soul kikker
Het waren de mooie jaren ‘60 en ‘70 van de vorige eeuw toen ik mijn jeugd doorbracht op mijn geliefde Kwatta in Suriname. Ik kan de setting van de keuken zo uit mijn herinneringen oplepelen. De keuken, naar Europese normen ingericht. Een mooi aanrecht van steen, een gasfornuis, kasten, een koelkast en het servies achter glas evenals de hand- en thee doeken. Helaas of gelukkig werd deze keuken nagenoeg nooit gebruikt, wel de kukru. Het eetgedeelte van de keuken daarentegen werd intensief gebruikt. Midden in de ruimte was er een grote eettafel. Tussen het kook -en eet gedeelte was er een luik met een uitklapblad. Daar op dat blad stond een radio. Een zwarte Philips met een gouden rand en grote draaiknoppen. De radio stond maar op één radiostation afgestemd: Radio Radhika. Een zender dat nagenoeg uitsluitend was gericht op de hindoestanen.
Lees verderColumn Anita Nanhoe – Aflevering 11: Radjesh – seks in een voorwaardelijke samenleving
Radjesh en ik troffen elkaar op een bijeenkomst waar ik een kleine voordracht mocht houden. Tijdens de borrel sprak hij me aan. Een homo die me vroeg of ik mij wilde inzetten voor de homo-emancipatie onder Hindostanen. Ik had twee redenen om dat vooral niet te doen. De eerste en belangrijkste reden was dat daar mijn expertise destijds niet lag. Ik had me er nog niet beroepshalve mee bezig gehouden. En dat kwam vooral door mijn tweede reden. Namelijk dat ik vind dat iedereen zelf moet bepalen met wie hij of zij in bed wil liggen. Zo lang ik er niet tussen hoef te liggen en het niet om minderjarigen gaat, hoef ik er niets van te vinden. Het leven zou een stuk makkelijker zijn als iedereen zo dacht. Want Radjesh had genoeg meegemaakt dat wel aandacht behoeft. Hij had het allemaal van zich afgeschreven in een autobiografie en vond dat ik dat moest lezen. Gelukkig heeft hij doorgezet!
Lees verderSarnámihuis op Internationale Vrouwendag in Theater De Vaillant
Op dinsdag 8 maart is het Sarnámihuis te vinden op de viering van Internationale Vrouwendag in Theater De Vaillant in Den Haag. Tijdens de viering kunt u genieten van bijdragen van Mama´s Liedjes met Milouda el Hoceimia, Famile Arslan, Surinaams Vrouwenkoor Afimo, Kleurrijke Mama´s en Deborah Cameron. Ook kunt u deelnemen aan workshops dans, zang, muziek en cabaret. Toegang is gratis. Het Sarnámihuis is aanwezig met een stand en beschikbaar voor vragen en informatie over projecten en activiteiten gericht op Hindostaanse vrouwen.
Lees verderRecensie: Annotatiebundel JHG EU-Handvest Selecties
De annotatiebundel JHG EU-Handvest Selecties bevat 16 annotaties van verschillende auteurs ( zoals hoogleraren, advocaten, rechters) waarin rechterlijke uitspraken over het EU-Handvest aan de orde komen. De hoofdredacteuren van deze bundel zijn Aniel Pahladsingh (jurist bij de Raad van State, rechter-plaatsvervanger bij de rechtbank Rotterdam en columnist bij Sarnamihuis) en Sybe de Vries (hoogleraar EU interne-marktrecht en grondrechten aan de Universiteit Utrecht en rechter-plaatsvervanger bij de rechtbank in Rotterdam). Het EU-Handvest geeft in vijftig artikelen de grondrechten die gelden in de Europese Unie ten aanzien van waardigheid, vrijheid, gelijkheid, solidariteit, burgerschap en rechtspleging. Sinds de inwerkingtreding van het Verdrag van Lissabon op 1 december 2009 is het EU-Handvest juridisch bindend voor de instellingen van de EU en voor de lidstaten, mits zij het Unierecht ten uitvoer brengen.
Lees verderRuben Gowricharn: Hindostaanse zichtbaarheid
Je hoort het vaker: Hindostanen zijn niet zichtbaar in de Nederlandse samenleving. Ze vallen niet negatief op en krijgen niet de waardering die ze verdienen. Dat is wrang voor een kleine gemeenschap die relatief veel hoog opgeleiden telt. Die onzichtbaarheid moet veranderen, zo is de redenering, want wij verdienen beter. Ik heb me vaak afgevraagd of voorstanders van dit standpunt beseffen wat ze over zich afroepen. Ten eerste is het de vraag of Hindostanen inderdaad onzichtbaar zijn en waar precies in Nederland dat het geval is. Misschien in Appelscha, maar zeker niet in Den Haag of een andere grote stad. In het straatbeeld, de ziekenhuizen, de universiteitscampussen, de ambtenarij, de lokale politiek en tal van andere plaatsen zie je Hindostanen.
Lees verderPravini Baboeram: Over Beyoncé, Coldplay en culturele kaping
“Coldplay And Beyonce’s New Music Video Is Under Fire For Appropriating Indian Culture”. Het is één van de vele headlines die ik afgelopen weekend voorbij zag komen naar aanleiding van de nieuwe videoclip van Coldplay en Beyoncé die in India is geschoten. De clip leidde tot een storm van kritiek in het kader van “cultural appropriation”, oftewel culturele kaping. De Bollywoodfantasie waar Beyoncé zich in waant en het optreden van Coldplay tussen de jongeren die Holi vieren zorgen bij sommigen voor een ongemakkelijk gevoel, dat wordt geassocieerd met het uitbuiten van een cultuur en gemeenschap waartoe zij zelf niet behoren. Maar is hier daadwerkelijk sprake van culturele kaping of zijn er andere mechanismen in het spel die voor dat ongemakkelijke gevoel zorgen?
Lees verderColumn Amar K. Soekhlal – Aflevering 14: Culturele Capitulatie
India is een prachtig land. Ik ben nu al verscheidene keren naar het land van mijn voorouders op vakantie geweest. Door de bekendheid met de taal voelde ik mij direct heel comfortabel. In een land als Frankrijk bijvoorbeeld voel ik totaal ontheemd omdat ik geen woord Frans spreek. Ook de hotelervaring in India was geweldig. In het Taj Mahal Palace Hotel of het Oberoi hotel in Mumbai kon ik me een beetje inleven hoe een rájá zich voelt. Maar ik ben geen Indiër. Het is ook waar dat wij, de Surinaamse hindoestanen voor onze cultuur, heel erg zijn aangewezen op India. Denk maar aan de taal, religie, muziek, ook voedsel, Bollywood, klederdracht en de diverse publieke festivals en openbare bijeenkomsten. Maar ik ben geen Indiër. In alles wat ik ben, voel ik mij een Surinaamse hindoestaan. En zeker, ik ben een PIO’er, People of Indian origin. Maar ik ben geen Indiër.
Lees verderColumn Sebieren Hassenmahomed – Aflevering 13: Kathleen: “Uit welke ‘baarvader’ ontspruiten ‘nood-en dood gedachten?’”
Kathleen is geboren en getogen in Guyana, in een gezin van dertien: moeder, vader en elf kinderen. Zij is het vierde kind na twee zussen en een broer. Over thuis herinnert ze zich dat haar moeder vrij streng was. Bijvoorbeeld: Na school vroeg ze aan mensen of ze Kathleen soms gezien hadden. Moeder kreeg dan te horen dat ze met jongens aan het praten was. En dan stond moeder klaar met de stok! Over het waarom van andere keren dat ze pak slaag kreeg zegt Kathleen het volgende: “Sowieso mocht ik nooit wat terug zeggen , ik kreeg klappen om niets.” In de periode dat haar zussen het huis uit waren, kwam zij aan de beurt voor het huishouden: “Op mijn elfde kookte en waste ik voor het hele huis.”
Lees verderColumn Aniel Pahladsingh – Aflevering 8: 2016 een jaar vol nieuwe uitdagingen en nieuwe kansen
De laatste maanden in 2015 zijn hectisch. Veel extra werkzaamheden en ook nieuwe mensen en netwerken waarmee ik aanraking kom. Zakelijk gezien ontstaan er nieuwe samenwerkingsverbanden voor het jaar 2016. In deze periode komt ook de vraag op wat de doelstellingen voor mij zijn in 2016 en hoe ik dat wil bereiken. Daarbij kom ik ook te staan voor principiële keuzes. Het formuleren van doelstellingen en de route daarbij uitstippelen staan centraal. Dat maakt het makkelijker om de juiste keuzes te maken. Soms zijn het lastige keuzes om te maken, maar met de juiste targets voor ogen lukt dat wel. Verder is het motto dat alles wat extra energie kost eruit gaat en inspiratie voor de doelstellingen voorop staat in 2016. Dat geeft veel energie en motivatie voor het drukke jaar 2016.
Lees verderHum Log Academy: Workshop Geweldloze Communicatie
Geweldloos communiceren is van belang om je gezien en gehoord te voelen, maar ook de ander te kunnen zien en te kunnen horen. Leer je eigen oordeel los te laten, leer feiten van interpretaties te scheiden en leer met empathie naar de ander te luisteren. Geweldloze communicatie zet je aan tot het nemen van je eigen verantwoordelijkheid en brengt mensen tot elkaar. En het effect daarvan is overal merkbaar, privé, op het werk en in de wereld. Het is toch makkelijker om naar een ander te wijzen en deze de “schuld” te geven, dan aan te geven wat jouw eigen behoefte is. De ander voelt zich gekwetst en dat leidt tot misverstanden of een conflict, bijvoorbeeld op je werk of in je privé situatie.Het overkomt ons immers allemaal: je wil iets duidelijk maken, maar drukt je verkeerd uit.
Lees verderDe strijd, ambities, prestaties en de erfenis van de Girmitiyas
Ik heb van zowel ervaren academici als mensen met weinig kennis verklaringen gelezen, dat de Girmitiyas (kantrakis, contractarbeiders) vertrokken zijn uit India om naar de “groenere weiden” in de koloniën te emigreren. Er zijn vele soortgelijke verkeerd geïnformeerde uitspraken gedaan over de Girmit en Girmitiyas. Op grond van dit contractarbeiderssysteem zijn ongeveer 1,3 miljoen Indiërs uit alle lagen van de Indiaanse gemeenschappen getransporteerd naar zo’n 10 Europese kolonies. De Girmityas verstrekten goedkope arbeidskrachten op suikerplantages en in de industrieën daar.
Lees verderNiet alleen vieren ook herdenken
Janey Tetary heet ze. Haar contractnummer is I-491. Ze kwam op 26 november 1880 als jong meisje van 24 jaar vanuit India naar Suriname met het Engelse schip Aisla II. Ze kwam uit het dorp Moniar in het district Patna. Ze was erg kort: 1,46 meter. Ze had een bruine huidskleur en een gezwel boven haar rechteroog. Ze was moslim en op jonge leeftijd verstoten door haar man. In haar dorp Moniar ontmoette ze een werver die haar wist over te halen om te migreren. Ze had geen idee van waar ze in terecht zou komen. In Suriname kwam ze in dienst van de planters G. Duyckinck & R.D. Currie op hun plantage Zorg en Hoop aan de Beneden Cottica. Een jaar voordat haar contract zou worden beëindigd werd ze geëxecuteerd. Tijdens een opstand op Zorg en Hoop werd ze op één meter afstand door een militair in haar hoofd geschoten.
Lees verder3wish: “Mijn eerste herinnering van muziek is één grote remix van Mohamed Rafi ft. Mukesh ft. Lata Mangeshkar, Michael Jackson, Bob Marley, The Juniors, Aaliyah en de Wu Tang Clan.”
Triwish Hanoeman, beter bekend als 3wish, is een hiphop artiest met Hindostaanse roots die bekend staat om zijn scherpe lyrics en catchy refreins. Recentelijk bracht hij zijn eerste plaat uit, een EP met de titel ‘Stille Waters Diepe Gronden’. De EP bevat 7 nummers met beats van verschillende producers. Eén van die nummers bracht hij uit als single met videoclip, getiteld “Eigen Wet”. Hij treedt regelmatig op, zowel solo als met zijn eigen achtkoppige live band. Reden genoeg voor het Sarnámihuis om 3wish 5 vragen te stellen.
Lees verderRadjinder Bhagwanbali – Tetary (De Koppige)
In zijn nieuwe studie over contractarbeid getiteld “Tetary – de koppige. Het verzet van Hindoestanen tegen het Indentured Labour System in Suriname, 1873-1916” laat Dr. Radjinder Bhagwanbali het publiek kennis maken met Tetary. Het boek is de tweede publicatie van een trilogie van Radjinder Bhagwanbali over de geschiedenis van Hindostanen onder het Indentured Labour System in Suriname in de periode 1873-1916. Op basis van brieven, verslagen, militaire beschrijvingen en ander archiefmateriaal beschrijft hij in detail hoe het verzet gestalte heeft gekregen, hoe de strijd zich heeft ontwikkeld en hoe het koloniale bestuur daarop heeft gereageerd. Hindostanen die tot nu toe onbekend zijn gebleven worden met naam en toenaam genoemd. Hun acties worden in dit boek aan de vergetelheid ontrukt.
Lees verderDe beste wensen voor 2016!
Namens het Sarnámihuis wensen wij u een gelukkig nieuw jaar en de beste wensen voor 2016! Wij kijken terug op een mooi jaar in 2015 met verschillende hoogtepunten, waaronder de Hindostaanse Jongerendag, de eerste editie van Indian History Month en de Gandhi Leiderschapstraining. Voor 2016 hopen we op een mooie voortzetting van onze activiteiten, waarbij wij u persoonlijk mogen ontmoeten en kennis en ervaringen kunnen uitwisselen over Hindostaanse cultuur, geschiedenis en identiteit. Happy new year!
Lees verderHoli Flashmob
Op 23 maart 2016 organiseert actiegroep Holi is geen Houseparty een bijzonder evenement: de Holi Flashmob 2016! Wij doen mee, jullie ook? Flashmob: “ludieke samenkomst waarbij een grote groep mensen, meestal via internet, afspreekt om ergens ogenschijnlijk spontaan massaal iets ongebruikelijks te gaan doen, zoals een dansoptreden.” Waarom een flashmob? In 2015 startte de actiegroep Holi is geen Houseparty een protestactie tegen organisaties die Holi in de zomer vieren. De actiegroep verzoekt de zomerorganisaties de verbinding met Holi te verbreken, omdat de housefeesten in de zomer geen recht doen aan het rijke spirituele gedachtegoed waaraan Holi verbonden is in het kader van de lente. Voor 2016 wil de actiegroep dan ook krachten uit de gemeenschap bundelen en aan Nederland laten zien wat Holi werkelijk inhoudt en wanneer het echt plaats vindt.
Lees verderColumn Jaswina – Aflevering 5: Een westerse kijk op een zelfverkozen dood
Weleens van de film Mohabbatein (2000) gehoord? Een goede vriend vond het een geweldige film. ‘Het thema is leiderschap. De manier waarop de twee stijlen van leiderschap zijn uiteengezet is goed, de dialogen zijn subliem.’ Dat zou heel goed kunnen, maar dat heb ik niet gezien en gehoord. Vanaf het moment dat de dochter van de hoofdpersonage een eind maakt aan haar leven door vanaf een balkon naar beneden te springen, omdat haar vader haar grote liefde had verboden, vond ik de film niks. Ze deed niet eens een poging om met haar vader te praten, ze kwam niet op voor zichzelf, maar onderdrukte haar eigen gevoelens. Ze was niet in staat om haar eigen hart te volgen. En: ze sprong met een glimlach naar beneden. Dat vond ik als verwesterde kijker vreemd.
Lees verderColumn Sebieren Hassenmahomed – Aflevering 12: Sharda: “Mag ik vragen stellen over de architecten van regels en wetten in onze cultuur?”
Sharda wordt binnenkort vijf en zestig, woont in het zuiden van Nederland in een grote stad . De kinderen zijn al het huis uit. Ze werkt niet buitenshuis, heeft een uitkering. In haar vrije tijd zingt ze “baithak gana”( zittend zingen?) in het buurthuis. Ze vertelt mij dat ze Diwali heeft gevierd om de Godin van het licht te eren; wijst naar buiten om mij op het daglicht te attenderen; “zonder licht zou er niets en niemand groeien” zegt ze. Dan vermeldt ze dat er geen vlees of vis in huis is. Ik vraag haar om “kerhie” te maken. “Een prima idee” zegt ze, dat komt haar zelfs goed uit. ik mag plaats nemen in de keuken. Ze is gewend om het goed te doen; de gele erwten worden gemalen; de knoflook en peper worden ter plekke gestampt. Sharda is een kleinkind van immigranten, zowel Adjie als Adja komen uit India, ze kent hun gegevens uit het hoofd o, jee!.
Lees verderOproep Promovendi Lalla Rookh leerstoel
De Lalla Rookh leerstoel, gevestigd aan de Vrije Universiteit Amsterdam (VU), is op zoek naar personen, die de ambitie hebben te promoveren in de sociale wetenschappen. Onder leiding van de huidige hoogleraar prof. dr. Ruben Gowricharn word je begeleid in je promotie op een onderwerp binnen het kader van leeropdracht van de leerstoel. De Hindostaanse gemeenschap kent een relatief hoog percentage hoger geschoolden, en een oververtegenwoordiging in de vrije beroepen (met name de medische specialismen) en het ondernemerschap. Maar het hoger kader in de sociale en aangrenzende disciplines is ondervertegenwoordigd. De leerstoel wil zich sterk maken om de komende jaren een tiental Hindostaanse buitenpromovendi op te leiden op terreinen, die de gemeenschap direct raken.
Lees verderColumn Urmila Sewcharan: Wordt religie steeds meer taboe?
Religie wordt steeds meer een taboe omdat het verdeeldheid, terrorisme en oorlogen als oorzaak zou hebben. Maar leidt religie werkelijk tot polarisatie en nationalisme? Liggen culturele verschillen hier niet sterker ten grondslag en staan we stil bij de betrekkingen met de Geopolitiek? Volgens mij kunnen we allen het met elkaar eens zijn dat elk gelovige en gebedshuis als kernwaarde “vrede” heeft. Vrede voor jezelf en je medemens. Anders behoor je niet tot de categorie mensen “Godvrezend”. In elk geval ervaar ik dit bij alle gelovigen in mijn omgeving, hetzij een Christen, Jood, Moslim of Hindu. Mijn interpretatie van alle heilige boeken, hetzij de Bijbel, de Koran of de Vedische geschriften is, dat het de weg wijst naar een vreedzaam leven, het bereiken van verlossing van een zwaarmoedig leven door je ten dienste te stellen aan betreffende God.
Lees verderRuben Gowricharn nieuwe bijzonder hoogleraar Hindostaanse Diasporastudies
Het Sarnámihuis feliciteert Prof. dr. Ruben Gowricharn met zijn nieuwe aanstelling. Sinds 1 november 2015 is hij de nieuwe bijzonder hoogleraar Hindostaanse Diasporastudies aan de Vrije Universiteit (VU) in Amsterdam. De benoeming is voor een periode van vijf jaar. De bijzondere leerstoel is door de Stichting Diaspora Leerstoel Lalla Rookh gevestigd aan de faculteit Geesteswetenschappen van de VU. Gowricharn is nu hoogleraar Sociale Cohesie en Transnationale Vraagstukken aan de Universiteit van Tilburg. Aan de VU volgt hij prof. dr. Chan Choenni op, die de bijzondere leerstoel de afgelopen vijf jaar succesvol op de kaart heeft gezet. De Hindostaanse migratie werd de afgelopen vijf jaar bestudeerd in de context van de Indiase diaspora. Vanuit het voormalige Hindostan (Brits-Indië) zijn naar schatting 30 miljoen mensen in verschillende delen van de wereld terecht gekomen, onder meer in Suriname.
Lees verderPortretten Generatie Nu
Om de verschillende jongerenorganisaties die actief zijn zichtbaar te maken, heeft het Sarnámihuis een portrettenreeks opgezet om de organisaties in beeld te brengen. In deze portretten zijn de doelen, activiteiten en contactinfo opgenomen. Het Sarnámihuis hoopt op deze wijze de organisaties te ondersteunen in hun activiteiten en het bereiken van de Hindostaanse gemeenschap.
Lees verderGeneratie Nu
Generatie Nu is een netwerkplatform van Hindostaanse jongerenorganisaties die zich richten op persoonlijke en professionele ontwikkeling. Het platform is ontstaan naar aanleiding van de Hindostaanse jongerendag die het Sarnámihuis organiseerde in maart 2015. Tijdens de bijeenkomst bleek dat er veel jongeren actief zijn in verschillende organisaties met dezelfde vraagstukken vanuit verschillende invalshoeken. Generatie Nu wil deze organisaties met elkaar verbinden en faciliteren in het uitwisselen van ervaringen en versterken van netwerken en samenwerkingsverbanden.
Lees verderBarhanti Fotocampagne
Het Sarnámi Artist Network heeft de social media campagne Barhanti = Trots op Eigen Werk opgezet, een initiatief gericht op het zichtbaar maken van het talent in de Hindostaanse gemeenschap, meer support en waardering te genereren voor creërende Hindostaanse kunstenaars en de trots op Hindostaanse kunst in Nederland te versterken. Het initiatief komt voort uit de groeiende behoefte van Hindostaanse kunstenaars in Nederland die zelf kunst creëren buiten de traditionele genres en weinig ruimte kunnen vinden om hun talent en werk te delen. Leden van het Sarnámi Artist Network trekken daarom gezamenlijk op om hier aandacht voor te vragen middels de social media campagne “Barhanti = Trots op Eigen Werk”. Barhanti is het Sarnámi woord voor vooruitgang en is door het Sarnámihuis als thema gekozen voor het jaar van 140 jaar Hindostaanse Immigratie. Voor SAN-leden betekent Barhanti dan ook meer trots op eigen werk van Hindostaanse artiesten in Nederland.
Lees verderSarnámi Artist Network
Het Sarnámi Artist Network (SAN) is een samenwerking tussen het Sarnámihuis en Pravini Productions en biedt een platform aan Hindostaanse artiesten gericht op uitwisseling van kennis en ervaring, netwerken en het meer zichtbaar maken van Hindostaanse artiesten. SAN-artiesten treden niet alleen toe tot een netwerk van gelijkgestemden, maar ook van projectleiders en programmeurs. Hiermee biedt SAN de kans aan artiesten om deel te nemen aan interessante projecten en optredens. Optredens en projecten komen meestal tot stand door ideeën van SAN-artiesten zelf. SAN is geen bemiddelingsbureau om boekingen te genereren, maar een netwerk waarin ruimte wordt geboden aan interessante initiatieven en ideeën die artiesten kunnen ondersteunen in hun artistieke ontwikkeling.
Lees verderColumn Aniel Pahladsingh – Aflevering 7: Remigratie
Inmiddels ben ik weer terug in Nederland en is het weer aanpassen en terugkomen in het Nederlandse ritme. Dat gaat weer snel en waarbij je met een ervaring rijker al snel weer meedraait als van ouds. Inmiddels ben ik terug in Nederland en zit het avontuur in Luxemburg erop. Na een korte vakantie in de maand augustus ben ik sinds 1 september weer vol aan het werk in Nederland. Je merkt de verschillen tussen Nederland en Luxemburg direct, maar het aanpassen in Nederland gaat snel. Op het werk bij de Raad van State en de rechtbank Rotterdam is het hectisch en druk. De lunchtijden zijn stukken korter dan in Luxemburg. Verder is het leven en het verkeer in Nederland drukker dan in Luxemburg. Het relaxte en veilige Luxemburg mis ik daarom soms wel.
Lees verder