De online community voor de Hindostaanse identiteit
Op zondag 24 april organiseert het Sarnámihuis een social media training voor vrijwilligersorganisaties! Tijdens de training krijg je tips & tricks voor social media, zal je nadenken over de branding en imago building van jouw organisatie en formuleer je een plan van aanpak voor jullie social media strategie. Deelname kost 5 euro. De training zal plaats vinden in Den Haag. De exacte locatie wordt nader bekend gemaakt. Wil je meer informatie? Mail ons via info@sarnamihuis.nl.
Lees verder
Seroodjnie is een vrouw van bijna vijftig, actief op de arbeidsmarkt en al het grootste deel van haar leven getrouwd met Bisoen, de man die ze ten huwelijk vroeg toen ze amper 16 was. Zij is de jongste uit een gezin van zes, dat is moeder, vader en vier kinderen. De ouders van moeders kant, Nanie en Nana woonden in een heel ander distrikt. Seroodjnie kwam daar amper omdat ze bij hen niet op haar gemak was; daarom kan ze ook niets over hen vertellen. Ze bleef liever achter bij haar oudere broers en bhaudjies (=schoonzussen), die kinderen van haar leeftijd hadden met wie ze het gezellig had. Haar ouders gingen meestal zonder haar op bezoek en om te logeren. “Mijn broers en bhaudjie’s hebben altijd goed voor mij gezorgd. Bij hen heb ik mijn vader of moeder nooit gemist, het voelde alsof ik hun kind was”.
Lees verder
“Koopt Nederlandsche waar, dan helpen wij elkaar”. Met deze slogan probeerde de Vereniging Nederlands Fabrikaat de Nederlander in de jaren ’30 van de vorige eeuw te motiveren om producten van Hollandse bodem te kopen. Het nationalistische appèl druipt ervan af. In mijn vriendenkring is het MKB heel sterk vertegenwoordigd. Zo kan ik heel makkelijk beroep doen op een elektricien, een registeraccountant, een timmerman, een notaris, een loodgieter, een hartspecialist, een advocaat tot een Apotheker. Velen van hen klagen dat ze geen of weinig hindoestanen als klant krijgen. Het schijnt alsof hindoestanen meer vertrouwen hebben in een Nederlandse professional dan in een hindoestaanse. Vreemd eigenlijk. De hindoestanen zijn ook aan dezelfde universiteit afgestudeerd of vallen onder hetzelfde tuchtcollege.
Lees verder
Nelson Mandela zei ooit: “Moed is niet de afwezigheid van angst, maar de overwinning ervan.” Dat is voor mij de samenvatting van de campagne van Holi is geen Houseparty, die nu bijna een jaar lang wordt gevoerd. In dat jaar heeft er een ontwikkeling plaats gevonden in de Hindostaanse gemeenschap die ik nog niet eerder heb gezien. Het is een ontwikkeling van emancipatie, strijd en solidariteit. In april 2015 publiceerde ik een column over Holi housefeesten in de zomer. Ik was nog aan het nagenieten van Phagwa toen ik de aankondiging van het Holi Festival of Colors in de zomer voorbij zag komen. Ik zette mijn gedachten en bezwaren tegen dit fenomeen op virtueel papier en was benieuwd of er meerderen waren die mijn perspectief deelden.
Lees verder
In de maand maart is mijn klus op het ministerie van Buitenlandse Zaken afgerond. Twee maanden werken in het kader van het Nederlands voorzitterschap van de Europese Unie waren hectisch, intensief en leerzaam. Verder heb ik mijn eerste boek (JHG EU-Handvest Selecties) op 22 maart j.l. mogen uitreiken aan de voorzitter van de vaste kamercommissie Europa van de Tweede Kamer (dhr Azmani). Ik heb in 5 minuten mogen toelichten wat het belang is van dit boek voor de Tweede Kamer. Een eervol moment waarbij ook verschillende andere kamerleden aanwezig waren. De klus bij het ministerie van Buitenlandse Zaken zit erop. Ik ben intensief betrokken geweest bij het dossier asiel en migratie. Een dossier dat continu in beweging is geweest in die twee maanden.
Lees verder
Nog niet zo lang geleden hoorde ik op de Hindustaanse radiozender Ujala een vraag langskomen, namelijk wat Bollywood en Bollywoodfilms voor de luisteraars betekent. Luisteraars konden inbellen en hierop een antwoord geven. Een antwoord die mij bijbleef, omdat het in verschillende bewoordingen door meerdere bellers werd uitgesproken, was dat de Bollywoodfilms toch iets van ons (Hindostanen) is. Iets van onze eigen cultuur. Soortgelijke opmerking kreeg ik ook te horen van een familielid dat op reis was geweest naar Marokko. Op de markten in de grote steden zag zij hoe de bollywoodfilms werden verkocht. Ze vond het bijzonder om een stukje van de eigen cultuur in Afrika tegen te komen. Een gevoel van nostalgie overviel haar. Nostalgie naar haar jeugd.
Lees verder
Op zondag 10 april vindt er bij ASJ Den Haag, één van de leden van ons Generatie Nu netwerk, een lezing en discussie plaats met het onderwerp “De Toekomst van de Hindostaanse talen en cultuur.” De lezing wordt gegeven door drs. R.M. (Moti) Marhe, taalwetenschapper tevens neerlandicus en Hindi- en Sarnami deskundige. Na de lezing zal een discussie gehouden worden met een aantal prikkelende stellingen met betrekking tot het onderwerp van de lezing van de heer Marhe. Het programma zal exact om 14:00 uur starten. Graag willen wij jullie verzoeken om vóór dit tijdstip aanwezig te zijn. Doelgroep: jongeren tot en met 35 jaar. Het is ook mogelijk om dit event bij te wonen als toeschouwer, ongeacht uw leeftijd. Er wordt beeldmateriaal gemaakt voor een documentaire van NTR.
Lees verder
Sarnámihuis columnist Aniel Pahladsingh heeft een nieuwe publicatie uitgebracht. Het belang van juridische instrumenten die onze nationale veiligheid versterken werd na de recente aanslagen in Brussel maar weer eens pijnlijk duidelijk. In 2011 introduceerde Nederland het inreisverbod, een Europese maatregel. Hier kruisen het vreemdelingenrecht en het strafrecht elkaar, maar de verschillen tussen de twee rechtsgebieden leiden vaak tot ongelijke rechtspraak. Juristen Pahladsingh en Waasdorp trekken aan de bel: “We kunnen nu niet altijd adequaat optreden tegen criminele vreemdelingen, wat het gevoel van veiligheid bij de Nederlandse burger aantast“. Hun boek “Het inreisverbod” biedt uitkomst.
Lees verder
Rihana Jamaludin, schrijfster van de historische roman De Zwarte Lord, schreef een roman voor jongeren, Luchtdanser, die zich afspeelt in de Amsterdamse subculturen van freerunning, urban climbing en urban exploring. Een boek dat spannend is en waarbij je kunt wegdromen, multiculti zonder dat het meteen over loverboys moet gaan.
Luchtdanser moet voor alle jongeren herkenbaar zijn. Amsterdam met zijn gemêleerde bevolking, is de ideale locatie voor het verhaal. Voor lezers vanaf 14 jaar. Voor het schrijven van Luchtdanser raakte Jamaludin geïnspireerd door de woorden van René Romer (directeur TransCity) die in de Volkskrant (22-1-´15) stelde: ´…de hoogste tijd dat we in de meest brede zin gaan bouwen aan een samenleving waarin mensen zich wél herkennen, waarin ze wél erkenning vinden voor wie ze zijn en waar ze vandaan komen, en waarmee ze zich wél kunnen identificeren.`
In een bomvolle zaal van de Vrije Universiteit van Amsterdam heeft prof. Dr. Ruben Gowricharn op 26 februari 2016 zijn oratie uitgesproken en daarmee zijn ambt als bijzonder hoogleraar van de Lalla Rookh leerstoel aanvaard. De titel van oratie is: “Glocalisering in de Indiase diaspora. Over de bindende kracht van culturele markten”. Volgens Gowricharn vindt groepsvorming altijd plaats na immigratie en dwingt altijd tot aanpassing van wat migranten meenemen uit het land van herkomst en overname van wat zij lokaal aantreffen. Een dergelijke groepsvorming dwingt tot uitwisseling van allerlei vormen van cultuur, waarbij zwakkere of politiek en sociaal lager gesitueerde groepen meer overnemen van machtigere groepen dan omgekeerd. Dit samenkomen van globaliserende etnische groepen en de opname van lokale cultuur staat belend als “glocalisering”.
Lees verder
Inmiddels ben ik begonnen aan mijn nieuwe klus op het ministerie van Buitenlandse Zaken. Twee maanden werken in het kader van het Nederlands voorzitterschap van de Europese Unie. De uitdagingen waarvoor we staan, zijn actueel en boeiend. Verder is het eerste boek uit met als titel JHG EU-Handvest Selecties De afkorting JHG staat voor Jurisprudentie Handvest Grondrechten. Inmiddels is de zin in het schrijven ook weer terug en dat komt goed uit. Het zijn hectische dagen met veel zaken die op mijn pad komen en waarbij ik veel nieuwe mensen en netwerken ontmoet. Het voelt ook aan alsof ik een woeste rit maak op een achtbaan. Toch is het motto om te genieten van al deze activiteiten. Ik zal daarom mijn ervaringen on the rollercoaster (achtbaan) met u delen.
Lees verder
We hebben veel vrijheid gehad waardoor we al vroeg – langer dan ik dacht – verantwoording voor onszelf hebben leren dragen. Momenteel staan we allebei op eigen benen. Ik begrijp niet hoe anderen opgevoed zijn om een puinhoop van hun leven te maken; het is alsof het zelfstandig denken bij hen ontbreekt. Ik heb mijn huidige man moeten leren dat wij, de kinderen en ik bij hem horen en samen een gezin zijn. Vanaf mijn geboorte tot mijn huwelijk heb ik in een grote warme familie gewoond, dat waren mijn Nanie en Nana, Mamoe’s en Khala’s en ons gezin. Mijn moeder en vader hebben twee kinderen gehad, het begon als volgt tussen die twee: Toen een oudere zus van mijn moeder, tante Kemroen uit elkaar was met haar man, kwam ze weer bij Nanie en Nana inwonen.
Lees verder
Het waren de mooie jaren ‘60 en ‘70 van de vorige eeuw toen ik mijn jeugd doorbracht op mijn geliefde Kwatta in Suriname. Ik kan de setting van de keuken zo uit mijn herinneringen oplepelen. De keuken, naar Europese normen ingericht. Een mooi aanrecht van steen, een gasfornuis, kasten, een koelkast en het servies achter glas evenals de hand- en thee doeken. Helaas of gelukkig werd deze keuken nagenoeg nooit gebruikt, wel de kukru. Het eetgedeelte van de keuken daarentegen werd intensief gebruikt. Midden in de ruimte was er een grote eettafel. Tussen het kook -en eet gedeelte was er een luik met een uitklapblad. Daar op dat blad stond een radio. Een zwarte Philips met een gouden rand en grote draaiknoppen. De radio stond maar op één radiostation afgestemd: Radio Radhika. Een zender dat nagenoeg uitsluitend was gericht op de hindoestanen.
Lees verder
Radjesh en ik troffen elkaar op een bijeenkomst waar ik een kleine voordracht mocht houden. Tijdens de borrel sprak hij me aan. Een homo die me vroeg of ik mij wilde inzetten voor de homo-emancipatie onder Hindostanen. Ik had twee redenen om dat vooral niet te doen. De eerste en belangrijkste reden was dat daar mijn expertise destijds niet lag. Ik had me er nog niet beroepshalve mee bezig gehouden. En dat kwam vooral door mijn tweede reden. Namelijk dat ik vind dat iedereen zelf moet bepalen met wie hij of zij in bed wil liggen. Zo lang ik er niet tussen hoef te liggen en het niet om minderjarigen gaat, hoef ik er niets van te vinden. Het leven zou een stuk makkelijker zijn als iedereen zo dacht. Want Radjesh had genoeg meegemaakt dat wel aandacht behoeft. Hij had het allemaal van zich afgeschreven in een autobiografie en vond dat ik dat moest lezen. Gelukkig heeft hij doorgezet!
Lees verder
Op dinsdag 8 maart is het Sarnámihuis te vinden op de viering van Internationale Vrouwendag in Theater De Vaillant in Den Haag. Tijdens de viering kunt u genieten van bijdragen van Mama´s Liedjes met Milouda el Hoceimia, Famile Arslan, Surinaams Vrouwenkoor Afimo, Kleurrijke Mama´s en Deborah Cameron. Ook kunt u deelnemen aan workshops dans, zang, muziek en cabaret. Toegang is gratis. Het Sarnámihuis is aanwezig met een stand en beschikbaar voor vragen en informatie over projecten en activiteiten gericht op Hindostaanse vrouwen.
Lees verder
De annotatiebundel JHG EU-Handvest Selecties bevat 16 annotaties van verschillende auteurs ( zoals hoogleraren, advocaten, rechters) waarin rechterlijke uitspraken over het EU-Handvest aan de orde komen. De hoofdredacteuren van deze bundel zijn Aniel Pahladsingh (jurist bij de Raad van State, rechter-plaatsvervanger bij de rechtbank Rotterdam en columnist bij Sarnamihuis) en Sybe de Vries (hoogleraar EU interne-marktrecht en grondrechten aan de Universiteit Utrecht en rechter-plaatsvervanger bij de rechtbank in Rotterdam). Het EU-Handvest geeft in vijftig artikelen de grondrechten die gelden in de Europese Unie ten aanzien van waardigheid, vrijheid, gelijkheid, solidariteit, burgerschap en rechtspleging. Sinds de inwerkingtreding van het Verdrag van Lissabon op 1 december 2009 is het EU-Handvest juridisch bindend voor de instellingen van de EU en voor de lidstaten, mits zij het Unierecht ten uitvoer brengen.
Lees verder
Je hoort het vaker: Hindostanen zijn niet zichtbaar in de Nederlandse samenleving. Ze vallen niet negatief op en krijgen niet de waardering die ze verdienen. Dat is wrang voor een kleine gemeenschap die relatief veel hoog opgeleiden telt. Die onzichtbaarheid moet veranderen, zo is de redenering, want wij verdienen beter. Ik heb me vaak afgevraagd of voorstanders van dit standpunt beseffen wat ze over zich afroepen. Ten eerste is het de vraag of Hindostanen inderdaad onzichtbaar zijn en waar precies in Nederland dat het geval is. Misschien in Appelscha, maar zeker niet in Den Haag of een andere grote stad. In het straatbeeld, de ziekenhuizen, de universiteitscampussen, de ambtenarij, de lokale politiek en tal van andere plaatsen zie je Hindostanen.
Lees verder
“Coldplay And Beyonce’s New Music Video Is Under Fire For Appropriating Indian Culture”. Het is één van de vele headlines die ik afgelopen weekend voorbij zag komen naar aanleiding van de nieuwe videoclip van Coldplay en Beyoncé die in India is geschoten. De clip leidde tot een storm van kritiek in het kader van “cultural appropriation”, oftewel culturele kaping. De Bollywoodfantasie waar Beyoncé zich in waant en het optreden van Coldplay tussen de jongeren die Holi vieren zorgen bij sommigen voor een ongemakkelijk gevoel, dat wordt geassocieerd met het uitbuiten van een cultuur en gemeenschap waartoe zij zelf niet behoren. Maar is hier daadwerkelijk sprake van culturele kaping of zijn er andere mechanismen in het spel die voor dat ongemakkelijke gevoel zorgen?
Lees verder
India is een prachtig land. Ik ben nu al verscheidene keren naar het land van mijn voorouders op vakantie geweest. Door de bekendheid met de taal voelde ik mij direct heel comfortabel. In een land als Frankrijk bijvoorbeeld voel ik totaal ontheemd omdat ik geen woord Frans spreek. Ook de hotelervaring in India was geweldig. In het Taj Mahal Palace Hotel of het Oberoi hotel in Mumbai kon ik me een beetje inleven hoe een rájá zich voelt. Maar ik ben geen Indiër. Het is ook waar dat wij, de Surinaamse hindoestanen voor onze cultuur, heel erg zijn aangewezen op India. Denk maar aan de taal, religie, muziek, ook voedsel, Bollywood, klederdracht en de diverse publieke festivals en openbare bijeenkomsten. Maar ik ben geen Indiër. In alles wat ik ben, voel ik mij een Surinaamse hindoestaan. En zeker, ik ben een PIO’er, People of Indian origin. Maar ik ben geen Indiër.
Lees verder
Kathleen is geboren en getogen in Guyana, in een gezin van dertien: moeder, vader en elf kinderen. Zij is het vierde kind na twee zussen en een broer. Over thuis herinnert ze zich dat haar moeder vrij streng was. Bijvoorbeeld: Na school vroeg ze aan mensen of ze Kathleen soms gezien hadden. Moeder kreeg dan te horen dat ze met jongens aan het praten was. En dan stond moeder klaar met de stok! Over het waarom van andere keren dat ze pak slaag kreeg zegt Kathleen het volgende: “Sowieso mocht ik nooit wat terug zeggen , ik kreeg klappen om niets.” In de periode dat haar zussen het huis uit waren, kwam zij aan de beurt voor het huishouden: “Op mijn elfde kookte en waste ik voor het hele huis.”
Lees verder
De laatste maanden in 2015 zijn hectisch. Veel extra werkzaamheden en ook nieuwe mensen en netwerken waarmee ik aanraking kom. Zakelijk gezien ontstaan er nieuwe samenwerkingsverbanden voor het jaar 2016. In deze periode komt ook de vraag op wat de doelstellingen voor mij zijn in 2016 en hoe ik dat wil bereiken. Daarbij kom ik ook te staan voor principiële keuzes. Het formuleren van doelstellingen en de route daarbij uitstippelen staan centraal. Dat maakt het makkelijker om de juiste keuzes te maken. Soms zijn het lastige keuzes om te maken, maar met de juiste targets voor ogen lukt dat wel. Verder is het motto dat alles wat extra energie kost eruit gaat en inspiratie voor de doelstellingen voorop staat in 2016. Dat geeft veel energie en motivatie voor het drukke jaar 2016.
Lees verder
Geweldloos communiceren is van belang om je gezien en gehoord te voelen, maar ook de ander te kunnen zien en te kunnen horen. Leer je eigen oordeel los te laten, leer feiten van interpretaties te scheiden en leer met empathie naar de ander te luisteren. Geweldloze communicatie zet je aan tot het nemen van je eigen verantwoordelijkheid en brengt mensen tot elkaar. En het effect daarvan is overal merkbaar, privé, op het werk en in de wereld. Het is toch makkelijker om naar een ander te wijzen en deze de “schuld” te geven, dan aan te geven wat jouw eigen behoefte is. De ander voelt zich gekwetst en dat leidt tot misverstanden of een conflict, bijvoorbeeld op je werk of in je privé situatie.Het overkomt ons immers allemaal: je wil iets duidelijk maken, maar drukt je verkeerd uit.
Lees verder
Ik heb van zowel ervaren academici als mensen met weinig kennis verklaringen gelezen, dat de Girmitiyas (kantrakis, contractarbeiders) vertrokken zijn uit India om naar de “groenere weiden” in de koloniën te emigreren. Er zijn vele soortgelijke verkeerd geïnformeerde uitspraken gedaan over de Girmit en Girmitiyas. Op grond van dit contractarbeiderssysteem zijn ongeveer 1,3 miljoen Indiërs uit alle lagen van de Indiaanse gemeenschappen getransporteerd naar zo’n 10 Europese kolonies. De Girmityas verstrekten goedkope arbeidskrachten op suikerplantages en in de industrieën daar.
Lees verder
Janey Tetary heet ze. Haar contractnummer is I-491. Ze kwam op 26 november 1880 als jong meisje van 24 jaar vanuit India naar Suriname met het Engelse schip Aisla II. Ze kwam uit het dorp Moniar in het district Patna. Ze was erg kort: 1,46 meter. Ze had een bruine huidskleur en een gezwel boven haar rechteroog. Ze was moslim en op jonge leeftijd verstoten door haar man. In haar dorp Moniar ontmoette ze een werver die haar wist over te halen om te migreren. Ze had geen idee van waar ze in terecht zou komen. In Suriname kwam ze in dienst van de planters G. Duyckinck & R.D. Currie op hun plantage Zorg en Hoop aan de Beneden Cottica. Een jaar voordat haar contract zou worden beëindigd werd ze geëxecuteerd. Tijdens een opstand op Zorg en Hoop werd ze op één meter afstand door een militair in haar hoofd geschoten.
Lees verder
Triwish Hanoeman, beter bekend als 3wish, is een hiphop artiest met Hindostaanse roots die bekend staat om zijn scherpe lyrics en catchy refreins. Recentelijk bracht hij zijn eerste plaat uit, een EP met de titel ‘Stille Waters Diepe Gronden’. De EP bevat 7 nummers met beats van verschillende producers. Eén van die nummers bracht hij uit als single met videoclip, getiteld “Eigen Wet”. Hij treedt regelmatig op, zowel solo als met zijn eigen achtkoppige live band. Reden genoeg voor het Sarnámihuis om 3wish 5 vragen te stellen.
Lees verder
In zijn nieuwe studie over contractarbeid getiteld “Tetary – de koppige. Het verzet van Hindoestanen tegen het Indentured Labour System in Suriname, 1873-1916” laat Dr. Radjinder Bhagwanbali het publiek kennis maken met Tetary. Het boek is de tweede publicatie van een trilogie van Radjinder Bhagwanbali over de geschiedenis van Hindostanen onder het Indentured Labour System in Suriname in de periode 1873-1916. Op basis van brieven, verslagen, militaire beschrijvingen en ander archiefmateriaal beschrijft hij in detail hoe het verzet gestalte heeft gekregen, hoe de strijd zich heeft ontwikkeld en hoe het koloniale bestuur daarop heeft gereageerd. Hindostanen die tot nu toe onbekend zijn gebleven worden met naam en toenaam genoemd. Hun acties worden in dit boek aan de vergetelheid ontrukt.
Lees verderNamens het Sarnámihuis wensen wij u een gelukkig nieuw jaar en de beste wensen voor 2016! Wij kijken terug op een mooi jaar in 2015 met verschillende hoogtepunten, waaronder de Hindostaanse Jongerendag, de eerste editie van Indian History Month en de Gandhi Leiderschapstraining. Voor 2016 hopen we op een mooie voortzetting van onze activiteiten, waarbij wij u persoonlijk mogen ontmoeten en kennis en ervaringen kunnen uitwisselen over Hindostaanse cultuur, geschiedenis en identiteit. Happy new year!
Lees verder
Op 23 maart 2016 organiseert actiegroep Holi is geen Houseparty een bijzonder evenement: de Holi Flashmob 2016! Wij doen mee, jullie ook? Flashmob: “ludieke samenkomst waarbij een grote groep mensen, meestal via internet, afspreekt om ergens ogenschijnlijk spontaan massaal iets ongebruikelijks te gaan doen, zoals een dansoptreden.” Waarom een flashmob? In 2015 startte de actiegroep Holi is geen Houseparty een protestactie tegen organisaties die Holi in de zomer vieren. De actiegroep verzoekt de zomerorganisaties de verbinding met Holi te verbreken, omdat de housefeesten in de zomer geen recht doen aan het rijke spirituele gedachtegoed waaraan Holi verbonden is in het kader van de lente. Voor 2016 wil de actiegroep dan ook krachten uit de gemeenschap bundelen en aan Nederland laten zien wat Holi werkelijk inhoudt en wanneer het echt plaats vindt.
Lees verder
Weleens van de film Mohabbatein (2000) gehoord? Een goede vriend vond het een geweldige film. ‘Het thema is leiderschap. De manier waarop de twee stijlen van leiderschap zijn uiteengezet is goed, de dialogen zijn subliem.’ Dat zou heel goed kunnen, maar dat heb ik niet gezien en gehoord. Vanaf het moment dat de dochter van de hoofdpersonage een eind maakt aan haar leven door vanaf een balkon naar beneden te springen, omdat haar vader haar grote liefde had verboden, vond ik de film niks. Ze deed niet eens een poging om met haar vader te praten, ze kwam niet op voor zichzelf, maar onderdrukte haar eigen gevoelens. Ze was niet in staat om haar eigen hart te volgen. En: ze sprong met een glimlach naar beneden. Dat vond ik als verwesterde kijker vreemd.
Lees verder
Sharda wordt binnenkort vijf en zestig, woont in het zuiden van Nederland in een grote stad . De kinderen zijn al het huis uit. Ze werkt niet buitenshuis, heeft een uitkering. In haar vrije tijd zingt ze “baithak gana”( zittend zingen?) in het buurthuis. Ze vertelt mij dat ze Diwali heeft gevierd om de Godin van het licht te eren; wijst naar buiten om mij op het daglicht te attenderen; “zonder licht zou er niets en niemand groeien” zegt ze. Dan vermeldt ze dat er geen vlees of vis in huis is. Ik vraag haar om “kerhie” te maken. “Een prima idee” zegt ze, dat komt haar zelfs goed uit. ik mag plaats nemen in de keuken. Ze is gewend om het goed te doen; de gele erwten worden gemalen; de knoflook en peper worden ter plekke gestampt. Sharda is een kleinkind van immigranten, zowel Adjie als Adja komen uit India, ze kent hun gegevens uit het hoofd o, jee!.
Lees verder
De Lalla Rookh leerstoel, gevestigd aan de Vrije Universiteit Amsterdam (VU), is op zoek naar personen, die de ambitie hebben te promoveren in de sociale wetenschappen. Onder leiding van de huidige hoogleraar prof. dr. Ruben Gowricharn word je begeleid in je promotie op een onderwerp binnen het kader van leeropdracht van de leerstoel. De Hindostaanse gemeenschap kent een relatief hoog percentage hoger geschoolden, en een oververtegenwoordiging in de vrije beroepen (met name de medische specialismen) en het ondernemerschap. Maar het hoger kader in de sociale en aangrenzende disciplines is ondervertegenwoordigd. De leerstoel wil zich sterk maken om de komende jaren een tiental Hindostaanse buitenpromovendi op te leiden op terreinen, die de gemeenschap direct raken.
Lees verder
Religie wordt steeds meer een taboe omdat het verdeeldheid, terrorisme en oorlogen als oorzaak zou hebben. Maar leidt religie werkelijk tot polarisatie en nationalisme? Liggen culturele verschillen hier niet sterker ten grondslag en staan we stil bij de betrekkingen met de Geopolitiek? Volgens mij kunnen we allen het met elkaar eens zijn dat elk gelovige en gebedshuis als kernwaarde “vrede” heeft. Vrede voor jezelf en je medemens. Anders behoor je niet tot de categorie mensen “Godvrezend”. In elk geval ervaar ik dit bij alle gelovigen in mijn omgeving, hetzij een Christen, Jood, Moslim of Hindu. Mijn interpretatie van alle heilige boeken, hetzij de Bijbel, de Koran of de Vedische geschriften is, dat het de weg wijst naar een vreedzaam leven, het bereiken van verlossing van een zwaarmoedig leven door je ten dienste te stellen aan betreffende God.
Lees verder
Het Sarnámihuis feliciteert Prof. dr. Ruben Gowricharn met zijn nieuwe aanstelling. Sinds 1 november 2015 is hij de nieuwe bijzonder hoogleraar Hindostaanse Diasporastudies aan de Vrije Universiteit (VU) in Amsterdam. De benoeming is voor een periode van vijf jaar. De bijzondere leerstoel is door de Stichting Diaspora Leerstoel Lalla Rookh gevestigd aan de faculteit Geesteswetenschappen van de VU. Gowricharn is nu hoogleraar Sociale Cohesie en Transnationale Vraagstukken aan de Universiteit van Tilburg. Aan de VU volgt hij prof. dr. Chan Choenni op, die de bijzondere leerstoel de afgelopen vijf jaar succesvol op de kaart heeft gezet. De Hindostaanse migratie werd de afgelopen vijf jaar bestudeerd in de context van de Indiase diaspora. Vanuit het voormalige Hindostan (Brits-Indië) zijn naar schatting 30 miljoen mensen in verschillende delen van de wereld terecht gekomen, onder meer in Suriname.
Lees verder
Om de verschillende jongerenorganisaties die actief zijn zichtbaar te maken, heeft het Sarnámihuis een portrettenreeks opgezet om de organisaties in beeld te brengen. In deze portretten zijn de doelen, activiteiten en contactinfo opgenomen. Het Sarnámihuis hoopt op deze wijze de organisaties te ondersteunen in hun activiteiten en het bereiken van de Hindostaanse gemeenschap.
Lees verder
Generatie Nu is een netwerkplatform van Hindostaanse jongerenorganisaties die zich richten op persoonlijke en professionele ontwikkeling. Het platform is ontstaan naar aanleiding van de Hindostaanse jongerendag die het Sarnámihuis organiseerde in maart 2015. Tijdens de bijeenkomst bleek dat er veel jongeren actief zijn in verschillende organisaties met dezelfde vraagstukken vanuit verschillende invalshoeken. Generatie Nu wil deze organisaties met elkaar verbinden en faciliteren in het uitwisselen van ervaringen en versterken van netwerken en samenwerkingsverbanden.
Lees verder
Het Sarnámi Artist Network heeft de social media campagne Barhanti = Trots op Eigen Werk opgezet, een initiatief gericht op het zichtbaar maken van het talent in de Hindostaanse gemeenschap, meer support en waardering te genereren voor creërende Hindostaanse kunstenaars en de trots op Hindostaanse kunst in Nederland te versterken. Het initiatief komt voort uit de groeiende behoefte van Hindostaanse kunstenaars in Nederland die zelf kunst creëren buiten de traditionele genres en weinig ruimte kunnen vinden om hun talent en werk te delen. Leden van het Sarnámi Artist Network trekken daarom gezamenlijk op om hier aandacht voor te vragen middels de social media campagne “Barhanti = Trots op Eigen Werk”. Barhanti is het Sarnámi woord voor vooruitgang en is door het Sarnámihuis als thema gekozen voor het jaar van 140 jaar Hindostaanse Immigratie. Voor SAN-leden betekent Barhanti dan ook meer trots op eigen werk van Hindostaanse artiesten in Nederland.
Lees verder
Het Sarnámi Artist Network (SAN) is een samenwerking tussen het Sarnámihuis en Pravini Productions en biedt een platform aan Hindostaanse artiesten gericht op uitwisseling van kennis en ervaring, netwerken en het meer zichtbaar maken van Hindostaanse artiesten. SAN-artiesten treden niet alleen toe tot een netwerk van gelijkgestemden, maar ook van projectleiders en programmeurs. Hiermee biedt SAN de kans aan artiesten om deel te nemen aan interessante projecten en optredens. Optredens en projecten komen meestal tot stand door ideeën van SAN-artiesten zelf. SAN is geen bemiddelingsbureau om boekingen te genereren, maar een netwerk waarin ruimte wordt geboden aan interessante initiatieven en ideeën die artiesten kunnen ondersteunen in hun artistieke ontwikkeling.
Lees verder
Inmiddels ben ik weer terug in Nederland en is het weer aanpassen en terugkomen in het Nederlandse ritme. Dat gaat weer snel en waarbij je met een ervaring rijker al snel weer meedraait als van ouds. Inmiddels ben ik terug in Nederland en zit het avontuur in Luxemburg erop. Na een korte vakantie in de maand augustus ben ik sinds 1 september weer vol aan het werk in Nederland. Je merkt de verschillen tussen Nederland en Luxemburg direct, maar het aanpassen in Nederland gaat snel. Op het werk bij de Raad van State en de rechtbank Rotterdam is het hectisch en druk. De lunchtijden zijn stukken korter dan in Luxemburg. Verder is het leven en het verkeer in Nederland drukker dan in Luxemburg. Het relaxte en veilige Luxemburg mis ik daarom soms wel.
Lees verder
Ik heb een geweldige afkeer gekregen van de politiek. Ik vind politici namelijk non-valeurs. Maar ik zal niet ontkennen dat ik soms geweldig wordt verrast door, inderdaad politici, in dit geval Diederik Samsom. In een hartverwarmend betoog doceerde hij in de Tweede Kamer over de Europese waarden en normen, over compassie, over humaniteit en over internationale solidariteit. U raadt het al, het ging over de duizenden vluchtelingen die hun huis en haard hebben verlaten vanwege een gruwelijke oorlog en een veilig onderkomen zoeken in het Avondland. In de media lees je de verschillende meningen over de vraag of Nederland de vluchtelingen moet opvangen. Uit diverse peilingen blijkt dat er in Nederland een breed draagvlak is voor de opvang van oorlogsvluchtelingen. Er is weinig draagvlak voor economische vluchtelingen. Anderzijds zie je dat de PVV in de peilingen enorm scoort.
Lees verder
De maand juli staat in het teken van het afscheid. De laatste maand van het verblijf als expat in Luxemburg. Daarbij kijk ik terug op een mooie waardevolle periode, een rijke ervaring die waardevol is naar de toekomst.De maand juli stond in het teken van het afronden van het verblijf in Luxemburg. Daar hoort natuurlijk bij het afscheid nemen van de vele mensen die we hebben leren kennen tijdens ons verblijf in Luxemburg. Eerst was er het afscheid van mijn dochter Ishita met haar klasgenoten uit de Nederlandse klas van de Europese school. De meisjes uit de klas hadden met hun ouders een leuke middag georganiseerd in de Bambesch. De Bambesch is een van de vele grote mooie parken die Luxemburg stad heeft. Veel groen met leuke speeltoestellen voor de kinderen.
Lees verder
Inmiddels is de zomer aangebroken. Begin juni heb ik voor het eerst temperaturen boven de 30 graden ervaren in Luxemburg-stad. Voor de meeste collega’s om mij heen was het de eerste keer dit jaar dat ze gebruik gemaakt hebben van hun buitenzwembad in de achtertuin. En nu eind juni zitten we weer in een tropische week waarbij de kwik oploopt tot 38 graden. Ik zal in deze column ingaan op de verschillende vormen van cultuur en de sferen daarbij. Inmiddels is de zomer aangebroken. Begin juni heb ik voor het eerst temperaturen boven de 30 graden ervaren in Luxemburg-stad. Voor de meeste collega’s om mij heen was het de eerste keer dit jaar dat ze gebruik gemaakt hebben van hun buitenzwembad in de achtertuin. En nu eind juni zitten we weer in een tropische week waarbij de kwik oploopt tot 38 graden. Ik zal in deze column ingaan op de verschillende vormen van cultuur en de sferen daarbij.
Lees verder
“Waarom heeft Allah mij gestraft?” riep moeder Jokhoe huilend uit toen haar zoon haar vertelde dat hij op mannen viel. Ze wist niet eens wat homoseksualiteit was. Veel later, als ze schrijver Sandew Hira vertelt over haar eerste reactie, zegt ze er steeds bij: “Mijn zoon is homo en hij is zó”, waarbij ze met haar duim ferm naar boven wijst. Mevrouw E.S. Jokhoe-Bodha is één van de tienduizenden moeders in de Surinaamse gemeenschap die op enig moment in hun leven voor de vraag zijn gesteld: houd ik meer van mijn cultuur of van mijn kind? En cultuur staat voor een brede mix van geloof, waarden en normen, overgeleverde opvattingen van generatie op generatie. En in die cultuur is liefde van mannen voor mannen en vrouwen voor vrouwen een verboden liefde.
Lees verder
Interessant om bij het Hof van Justitie mee te maken, is une semaine blanche. Het betekent vrije dagen. Rond pasen waren er twee weken geen zittingen bij het Hof en waren we ook een aantal dagen verplicht vrij. Met name de medewerkers in de kabinetten zijn deze twee weken weg: op vakantie. Die twee weken zijn heel rustig bij het Hof. Het zijn met name de medewerkers van de vertaaldiensten die dan werken, omdat hun werk doorloopt en niet afhankelijk is van de zittingen. Het Nederlandse kabinet kende wel een minimale bezetting in deze weken, omdat we de komende periode spoedkamer zijn. Als er zaken komen vanuit de lidstaten en iemand zit of in de gevangenis of het gaat om het gezag van ouders in voogdijzaken, dan moet er heel snel een arrest komen van het Hof.
Lees verder
ArunA is een bekende naam in de Hindostaanse gemeenschap en weet als geen ander het publiek met haar stem en de liederen van Bollywood te raken. Ze deed de soundtrack voor ZOOP in India en mocht optreden op de Kumbh Mela in India. In Suriname werkte ze samen met onder andere Damaru, Joggaman en Kenny B. En ook in Nederland wordt ze gevraagd voor grote evenementen, zoals de support act voor Kumar Sanu. Binnenkort komt haar derde album uit, getiteld “Rock ur Rootz” met muziek van Shay Dee en gastbijdragen van Raj Mohan en Narsingh Balwantsingh. De launch van Rock ur Rootz zal plaatsvinden op zaterdag 23 februari in Club Eclipse Rotterdam. Reden genoeg voor het Sarnámihuis om ArunA 5 vragen te stellen.
Lees verder
“Als het je hier niet bevalt, rot je toch lekker op!”. Je zou denken dat dit een reactie is op het protest tegen Zwarte Piet. Het is echter een bericht dat ik ontving op de facebook pagina van Holi is geen Houseparty. Het laat zien dat racisme in Nederland niet alleen de Afro-gemeenschap treft, maar ook de Hindostaanse gemeenschap. Dat is een pijnlijke gewaarwording, als je altijd hebt gedacht dat Hindostanen als gelijkwaardige burgers en geaccepteerd werden gezien. Misschien nog pijnlijker voor veel Hindostanen, is het verband dat hiermee wordt blootgelegd tussen Zwarte Piet en Hindostanen. Hoe dan, vraag je je misschien af?
Lees verder
Het Surinaamse bedrijf Staatsolie staat model voor een moderne industriële onderneming die in 25 jaar is uitgegroeid tot één van de grootste bedrijven van Suriname met een aanzienlijke bijdrage aan de economie en de overheid. Met een omzet van US$ 270 miljoen (2006), een winst voor belasting van $ 165 miljoen en ruim 650 man personeel is Staatsolie een belangrijke pilaar van de Surinaamse economie en samenleving. Staatsolie doorstaat daarom met glans de vergelijking met inefficiënte, gesubsidieerde staatsbedrijven in veel ontwikkelingslanden. Opmerkelijk aan deze prestatie is het feit dat de onderneming geleid wordt door Surinaamse managers en rust op lokale kennis en know-how.
Lees verder
Zahiera was een peuter toen haar vader in de huwelijksboot stapte met zijn tweede vrouw Djamiela. Tot dan was ze verzorgd geworden door de zus van haar vader een Phoewa . De biologische moeder van Zahiera overleed toen ze maar twee weken jong was. Djamiela kreeg tien kinderen achter elkaar, tussen door zijn er nog drie kinderen in huis gehaald waarvan twee geadopteerd en eentje, een neef om naar de stad op school te gaan. Over haar rol in het gezin zegt ze: “Ik heb voor allemaal, met uitzondering van de jongste, gezorgd. Ik weet niet anders of ik werd in het huishouden ingezet door mijn moeder. Daarbij herinner ik mij niets aardigs van haar. Integendeel kneep ze mij vlakbij mijn mondhoek, trok aan mijn oor en haren.
Lees verder
Inmiddels alweer in de tweede maand dat ik woon en werk in Luxemburg. Hoewel ik in Luxemburg woon, ben ik inmiddels in Nederland terecht gekomen in een leuke juridische discussie over het Europees strafrecht. Een artikel met een collega in het Nederlands Juristen Blad (NJB) eind januari met als titel ’Rechtseenheid in het vreemdelingenstrafrecht’ heeft positieve reacties opgeleverd (twitter berichten). Inmiddels is er een tegenreactie op ons artikel gekomen van een jurist, die werkzaam is bij het gerechtshof in Amsterdam. Zij belicht een andere dimensie met als titel ‘Rechtseenheid in het vreemdelingenstrafrecht tussen de Hoge Raad en het Hof van Justitie van de Europese Unie?’ Daar hebben wij op mogen reageren en liefhebbers kunnen deze discussie lezen in het NJB van 20 maart 2015.
Lees verder
Fotograaf Ashvin Ghisyawan heeft al veel jonge Hindostaanse echtparen kunnen verblijden met zijn prachtige bruidsfoto’s. Zijn trouwreportages leggen emotionele momenten op artistieke wijze vast. Zijn werk verscheen onder andere in de Metro, de Telegraaf, Pleasure Magazine en Trouwen Magazine. Ashvins passie voor fotografie gaat echter verder dan bruidsreportages. In 2012 reisde hij naar India voor een special fotoreportage die resulteerde in een foto-expositie in het Museon. Momenteel neemt hij de fotografie voor zijn rekening van de campagne “Barhanti = Trots op Eigen Werk” van het Sarnámi Artist Network. Reden genoeg voor het Sarnámihuis om Ashvin 5 vragen te stellen.
Lees verder
In de maand april kwam ik in de lift bij het Hof een oudere man (in de 50) tegen die op een Indiër leek. We raakten in gesprek en hij vertelde mij dat hij van oorsprong uit India kwam, maar de Franse nationaliteit heeft. Hij werkt al sinds 1999 bij het Hof bij de afdeling statistieken. Het was leuk om te zien dat er nog een collega is met een Indiase achtergrond bij het Hof. Al lopend naar mijn kamer maakten we een lunchafspraak. Een week later hebben we een goede lunch gehad met een goed glas witte wijn erbij. We spraken afwisselend in drie talen: Engels, Frans en Hindi. Ik kreeg een boeiend verhaal te horen over zijn leven, zijn emigratie van India naar Frankrijk en hoe hij bij het Hof in Luxemburg is terecht gekomen.
Lees verderGenre: Muziek – Baithak Gana Biografie The Baithaksisters bestaan sinds 2004 maar door de vele boekingen en bekendheid besloten ze om uit te breiden tot BaithakSisters&Co. Baithak sisters en Co bestaat iets meer dan een jaar. Deze band bestaat uit drie zussen en drie vrienden en Manager DJPRAKO Perkaas Badal. De drie zussen Anupma, Roshny […]
Lees verderGenre: Muziek – Dancehall & Reggae Biografie Jaydee is Ashwin R. en is in Rotterdam geboren. Hij komt uit een muzikale familie. Zijn oom speelt Indiase slagwerken en Ashwin gaat de kant van zijn oom op. Ashwin wordt geïnspireerd door Bollywood en de vele zangers en muzikanten. Via de oude platencollectie van zijn vader maakt […]
Lees verderAsha Ghurahroo is een actieve kunstkenner en kunstliefhebber in Capelle aan den Ijssel. Zij organiseert op 7 juni een spetterende show in het Isala Theater in Capelle. Het Sarnámihuis steunt graag dit soort initiatieven. Asha vertelt meer over haarzelf en haar passie: dans. Sarnámihuis: Wie is Asha Ghurahoo? Asha Ghurahoo: Ik ben van Hindoestaanse afkomst […]
Lees verderGenre: Dans – Bharata Natyam Biografie I have been studying Bharata Natyam for over 15 years and did my primary training in Bharata Natyam under direct guidance of guru Smt. Madhoerie Jagmohan, who introduced this style of dance art in Suriname. Smt. Madhoerie Jagmohan’s learning was through the late guru Smt. Rajamani from Bangalore who […]
Lees verderGenre: Muziek – Bhangra Never fight in the name of religion , we all pray to the same god (Ek Onkar) – Ameeth D Biografie Bhangra MC werd geboren als Ameeth Durgaram op 18 Juni 1982 in Utrecht. De 28-jarige zanger groeide op temidden van musici, Zijn opa was een wel gewaardeerd Violist en accordeonist, […]
Lees verderGenre: Dans – Bharata Natyam Biografie Aartie Jagmohan is een inspirerende Indiase Dans Choreografe, Indiase dans Docent, Cultureel Theaterproducent en en vertolkster van de Indiase Dans en Cultuur in Nederland. Ze genoot toonaangevende Indiase Dans opleidingen op het gebied van Zuid Indiase Klassieke Dans (Bharata Natyam) in Nederland en India. Zowel in het binnen- als […]
Lees verderGenre: Muziek – Hindi Pop Biografie Setish Bindraban werd in 1970 geboren in Paramaribo, Suriname. Setish kwam al op zeer jonge leeftijd met zijn ouders naar Nederland. Hij is afkomstig uit een zeer muzikale familie. Setish stapte al op 10 jarige leeftijd de muziekwereld binnen. Dankzij de wijze raad en privé lessen van trompettist/arrangeur Baldoromero […]
Lees verderDansschool Ghoenghroe ki Pukar Genre: Dans – Bollywood Biografie Dansschool Ghoenghroe ki Pukar (betekenis: ‘Roep van de dansbelletjes’) werd opgericht in het jaar 1999 als officiële Bollywood school voor filmdans in combinatie met Bharata Natayam en streetdance. Door gebruik te maken van verschillende soorten dans beoogt dansschool Ghoenghroe ki Pukar (GKP) een eigen stijl te […]
Lees verderGenre: Cabaret Biografie Zaandammer en rechtenstudent Rayen Panday (1983) is een aanstormend cabarettalent. Op het Groninger Studenten Cabaret Festival won hij in 2008 de persoonlijkheidsprijs. Sindsdien doet hij veel stand-up en speelt hij op verschillende festivals en uitmarkten door het land. Op dit moment toert hij langs de Nederlandse theaters met zijn eerste avondvullende cabaretvoorstelling […]
Lees verderGenre: Bhangra Biografie Door de muzikaliteit van haar ouders is “Dutch Dholi” – Monique van Helden-Dihalu al op vroege leeftijd met muziek en zang in aanraking gekomen. Haar vader, Henry S. Dihalu, bespeelde diverse muziekinstrumenten met als hoofdinstrumenten de Harmonium en de Bul Bul Taran. Zingen was de grote hobby van haar moeder, Wilma H. […]
Lees verderGenre: Muziek Biografie DJ prako was started in 1999 by PERKAASH as a favourite pass time. The passion and knowledge of music was continuously requested To DJ gatherings for friend’s and family. Yet as his gained experience and recognition he realized that there was one overwhelming demand to start a professional business. Soon enough he […]
Lees verderTrots op…Theatergroep Surye! Sarnámihuis is trots op…Theatergroep Surye! Theatergroep Surye staat onder leiding van Jane Kuldip Singh, die samen met Ashna Balak verhalen vertelt en door middel van theater en debat taboedoorbrekende onderwerpen aan de kaak probeert te stellen. Samen organiseren ze ook regelmatig debatten voor Hindostanen over cultuur, religie en tradities om meningen en […]
Lees verderTrots op…Sharda Dewie! Sarnámihuis is trots op…Sharda Dewie! Als halve finaliste van het Groninger Studenten Cabaretfestival stond deze Hindostaanse grappenmaakster in Utrecht, Zwolle, Breda, Den Haag, Enschede en Amsterdam met haar eerste try out voorstelling : “Liefde is economie”. Ze studeert geneeskunde en is voorzitter van het Haags Comedy Festival, een platform waar men comedy […]
Lees verderPoernima Gobardhan Dansschool Pretima ke Dewashrie Genre: Dans – Bollywood “ Ik ben een grote voorstander voor mensen die zich bezig houden met het behoud en het benutten van het Surinaams Hindostaans erfgoed. Sarnámihuis.nl is hier natuurlijk volop mee bezig. Maar iedereen kan zich hier voor inzetten, dit kan op verschillende manieren, maar de beste […]
Lees verderBespiegelingen van filosoof en kunstenares Farida Nabibaks Mijn naam is Farida Nabibaks en ooit heb ik in Faya, tot nu toe de enige musical met Suriname als onderwerp, de rol van Indra, het Hindostaanse meisje mogen spelen. In het echt is mijn identiteit wat complexer: ik heb een Hindostaanse vader en een Creoolse moeder. Aan […]
Lees verder
Hoogleraar, dichter, redactrice, fictieschrijfster, vertaalster, taalkundige, diplomaat, Hindi ambassadrice en organisator bij uitstek, Pushpita overstijgt de categorieën. In haar gedichten klinken de gewone, hedendaagse ervaringen door in de mystieke poëzie van Kabir en de liefdespoëzie van Sanskriet dichter Jaidev. Natuur en liefde, de thema’s van haar poëtische expressie, lijken vaak in elkaars verlengde te liggen. Ze heeft gewerkt in India, Zuid- Amerika en in Europa. Liefde en de natuur zijn twee belangrijke thema’s in Pushpita’s gedichten. Er is een onbestemd gevoel van tijdloosheid als het gaat om de innerlijke wereld van haar ervaring, waarmee ze de bekende regels van tijd en ruimte tart.
Lees verder
Op 2 oktober 1893 vertrok Chandrashekhar-Sharma vanuit India op 22-jarige leeftijd als contractarbeider naar het toenmalige Brits Guyana. In tegenstelling tot andere contractarbeiders gaat Chandrashekhar-Sharma niet de landbouw in, maar opent hij een drukkerij in Guyana. Hij gaat naar Suriname waar hij ook een drukkerij opent. In 1910 vertrekt hij naar India en keert na twee jaar terug naar Guyana. In 1920 gaat hij voor de tweede keer naar India waar hij zich verdiept in de Arya Samaj. Terug in Guyana en later in Suriname wordt hij een belangrijke propagandist voor de Arya Samaj. In 1936 gaat hij definitief terug naar India, maar onderhoudt een briefwisseling met zijn kinderen.
Lees verder
Het boek van Jan Schalkwijk is de eerste studie die zo uitgebreid aandacht schenkt aan een groep Hindostanen die nauwelijks aan bod komen in de geschiedschrijving: de Christenen, en vooral de stroming van de Evangelische Broeder Gemeente (EBG). Schalkwijk put uit bronnen van het EBG-archief. Hij beschrijft het dagelijkse leven van de zendelingen en het contact met Hindostanen. De verslagen van dat contact geven ons een beeld van hoe Hindostaanse voorlieden aankeken tegen de zendelingsdrift. Zijn boek zit vol van dit soort detailbeschrijvingen die een levendig beeld geven van het leven van Hindostanen in de verschillende fasen van de geschiedenis. Het is een geschiedenis van Hindostanen bekeken vanuit de bril van de zending, maar daardoor niet minder relevant. De feiten die vermeld worden over dit leven zijn vaak niet te vinden in andere archiefbronnen.
Lees verderHet Sarnámihuis werkt samen met Nationale Stichting Hindostaanse Immigratie (NSHI) aan het Lalla Rookh Museum. Dit museum is een initiatief om op de eerste plaats invulling te geven aan de behoefte binnen de Hindostaanse gemeenschap voor een eigen museum waar de geschiedenis van deze bevolkingsgroep een plaats krijgt. Zo’n museum is gebasseerd op twee belangrijke […]
Lees verder
In de loop der jaren heb ik vaak het voorrecht gehad om mensen uitgebreid te spreken over hun levensloop. Al deze mensen zijn in de gesprekken erg open geweest, velen ook over hun seksualiteitsbeleving. Een interessant vraagstuk vind ik de plaats van seksualiteit in de levens van verschillende generaties. Een rode draad daarin is wel dat de beleving van een relatie sterk samenhangt met de seksualiteitsbeleving. De komende maanden wil ik u meenemen naar de seksualiteitsbeleving van (geanonimiseerde) vrouwen en mannen van verschillende generaties. In de verhalen tracht ik de beleving van de persoon weer te geven. Dit eerste verhaal gaat over Dewki.
Lees verder