De online community voor de Hindostaanse identiteit
Kort geleden maakte de Indiase premier Narendra Modi een wereldtour en was bij die gelegenheid ook een aantal dagen in Nederland. Door de Hindoestaanse gemeenschap is hij uitbundig ontvangen en bejubeld. Geen kritisch woord heb ik in de Hindoestaanse berichtgeving gehoord. De Nederlandse media plaatsten wel een kritische noot bij zijn beleid.
Lees verder
Niet het Hindi, maar het Sarnámi is de moedertaal van de meeste Surinaamse Hindoestanen en Hindoestaanse Nederlanders. Vooral árya samáji geleerden uit India, maar ook pandits en parcáraks van eigen bodem hielden de kalkattihá’s of kantráki’s, hun kinderen en kleinkinderen voor, dat het Hindi hun moedertaal was en dat ze moreel verplicht waren om deze taal te behouden en te cultiveren. Medewerkers van het Indian Cultural Centre (ICC) maken van elke gelegenheid, die hen geboden wordt, gebruik om nog altijd dit te doen. Deze taalpolitieke opvatting van het ICC is vooral voor sarnámisten niet acceptabel. Op deze manier wordt er onder de Hindoestaanse Surinamers bewust verwarring veroorzaakt. Blijkbaar heeft ICC van zijn eigen geschiedenis niet veel geleerd. In de jaren tachtig deed dr. Kamta Kamlesh in ‘de Ware Tijd’ ontactische en ongegronde taaluitspraken die vooral Surinaamse sarnámisten, o.a. Mustafa Nabibaks, in het verkeerde keelgat schoten. Hij klom in de pen en haalde flink uit naar deze Indiër. Het gevolg was, dat deze medewerker het Surinaamse veld moest ruimen: enkele maanden later werd Kamlesh door de centrale Indiase regering in New Delhi teruggeroepen.
Lees verderIndian History Month 2017
Lees verder
Moslims zijn een graag besproken onderwerp in het nieuws, in praatprogramma’s, in de bar en zelfs op straat. Maar het is vaak een zeer met vooroordelen doorspekte discussie. Het gaat dan vooral over het “gevaar” dat moslims vormen , waarbij de man wordt geportretteerd als een terrorist en de vrouw als de onderdrukte. In de mainstream westerse film is het ook niet beter gesteld. Hollywood portretteert de moslim graag als een terrorist die de boel opblaast. De Nederlandse film voegt daar nog een type aan toe, namelijk de stereotype “domme (moslim) Marokkaan” van de straat, symbool voor de jongerenstraatcultuur. Met als centrale boodschap: de niet-moslims zijn beschaafd en de Moslims missen die beschaving.
Lees verder
Ik ben geen bewonderaar van poëzie, maar er zijn bepaalde gedichten, dichtbundels en romans uit de Surinaamse literatuur waar je, ook al ben je een leek op het literaire vlak, onmogelijk omheen kan. Zonder het werk van alle andere dichters en schrijvers tekort te willen doen. Het bovenstaande gedicht, waarvan ik het middendeel heb weggelaten, koester ik langer dan vier decennia. De historische inhoud, de religieuze vraagstelling en de opgeroepen sfeer maakten al bij de eerste lezing diepe indruk op me. Toen had ik nog geen Nederlandse vertaling bij de hand. Die kreeg ik later onder ogen. Het was alsof ik meegezogen werd en mij gewillig liet meevoeren naar een oude kerk van de Evangelische Broedergemeente in Paramaribo, om op een van de oude bruine houten banken plaats te nemen om de woorden die Trefossa vanuit de zaal uitsprak, zijn vraagstelling moreel te onderstrepen.
Lees verder
Ik ken Alma, een zestigplusser, van de koffiecorner bij het NS station. Als ze mij ziet aankomen zet ze haar apparaat al aan. Soms ren ik weg met de koffie een andere keer heb ik genoeg tijd voor een praatje. Als ik haar weer ontmoet vraag ik of ze begrepen had wat ik aan de telefoon had gevraagd. Ze legt het mij glashelder uit te weten: “ Wij mogen onze ervaringen doorgeven met het doel dat zaken die niet deugen, gedeeld en verpletterd worden. Wat mij weerhoudt om over mijn situatie te praten zijn de emoties die ieder keer weer naar boven komen”. Daarom heb ik niet teruggebeld voor een afspraak. Als ze bereid is om ter plekke te praten heeft er niemand papier. Ze scheurt een bruine kartonnen doos in een paar smalle stukken en overhandigt mij dat met een pen.
Lees verder
Inmiddels is bekend geworden dat de ministerraad mij heeft voorgedragen als plaatsvervangend lid van het College voor de rechten van de Mens. Naast mij zijn er nog andere leden en plv leden benoemd. Zoals in het persbericht staat vermeld zijn deze voordrachten een bijzonder moment voor het College. De nieuwe samenstelling van de leden zal de komende jaren het gezicht en werk van het College in belangrijke mate bepalen. De selectiecommissie bestond uit vertegenwoordigers van de Raad van Advies en het College. Diversiteit was en is een belangrijk aandachtspunt voor het College.
Lees verder
Het was 2008: mijn eerste reis naar India. Je moet dus ook naar Agra, naar de Taj Mahal. Ik zat in een busje samen met andere familieleden. Het werd een avontuurlijke busreis. De aircondition in de bus raasde hoog en ik zat gedachteloos naar buiten te staren. Ik aanschouwde het landschap. Veel groen en stapels opgehoogde, een zwart, bruinachtig materie. Op de borden zag ik plaatsnamen als Mathura, Vrindavan, Govardhan. Het was of er langzaam maar zeker iets in mij ontwaakte. Je zou kunnen zeggen dat noer in mij ontbrandde.
Lees verder
Op 21 maart 2018 zijn er verkiezingen voor de gemeenteraden. De voorbereidingen van de politieke partijen hiervoor zijn in volle gang. Er moet een verkiezingsprogramma worden opgesteld, een kandidatenlijst in elkaar worden gezet, een campagneplan worden gemaakt enz. Sommige partijen organiseren ook nog een lijsttrekkersverkiezing om de partijleden de mogelijkheid te geven te bepalen wie hun lokale politieke leider zal zijn. De PvdA-Den Haag bijvoorbeeld, heeft net de lijsttrekkersverkiezing achter de rug. De strijd ging tussen zittende wethouder Rabin Baldewsingh en zittende fractievoorzitter Martijn Balster. Balster won de strijd.
Lees verder
Op 5 juni vond de kickoff van Indian History Month plaats met 144 jaar Muziek in Migratie in het Laaktheater in Den Haag. Met gastheer Amar Soekhlal en gastvrouw Pravini Baboeram kwamen de herinneringen van de generatie uit Suriname samen met de uitdagingen en identiteitsontwikkeling van de generatie in Nederland. Baithak gana icoon Mohamed Sharief Ishaak werd gehuldigd met een oorkonde voor zijn bijdrage aan Hindostaanse muziek. Muziekformatie Rhydhun bracht prachtige uitvoeringen van baithak gáná klassiekers. En ook de bijdragen van panelleden Sudhier Nannan, Louise Autar en Jennifer Bhagwandin waren ontzettend waardevol. Allemaal lieten ze een andere dimensie zien van Hindostaanse identiteit, van de zorg over het behoud van cultureel erfgoed tot het documenteren van verhalen die mondeling overgeleverd worden tot hoe om te gaan met racisme in een westerse maatschappij.
Lees verder
Op 1 juni gaat de derde editie van Indian History Month van start! Gedurende de hele maand juni worden op de facebook pagina van het Sarnámihuis dagelijks bijzondere verhalen gedeeld van nazaten van Hindostaanse contractarbeiders die een belangrijke bijdrage hebben geleverd aan geschiedenis en cultuur. Het zullen verhalen zijn die veelal onbekend zijn en niet terug te vinden zijn in de Nederlandse geschiedenisboeken of musea, maar een belangrijk onderdeel zijn van het Hindostaans cultureel erfgoed.
Lees verder
Maandag 5 juni is het zover! Dan viert en herdenkt het Sarnámihuis in samenwerking met HumLog 144 jaar Hindostaanse Immigratie. Dit jaar staat in het teken van Muziek in Migratie, waarbij we Hindostaanse geschiedenis en identiteit door de lens van muziek bekijken. Bent u er ook bij?
Lees verder
Ik kreeg recent een prachtig compliment. Ik werd uitgemaakt voor slang. Nu vind ik dat niet bijster problematisch. Als er iets is dat ik heb geleerd in het leven, is dat ik geen controle heb over wat uit de mond van een ander komt. En ik besef dat ik al helemaal geen invloed heb op hun denkproces dat leidt tot de conclusie slang. Sterker nog, ik vind dat je het recht hebt op een eigen mening. En of je me nu slang noemt of schaap, kip, konijn of koekind.
Lees verder
Ik spreek Radha aan op de viering van 8 maart, Internationale Dag van de Vrouw. Zij was daar de enige Hindostaanse vrouw met een spierwitte smalle oorhnie van heel fijn katoen, net niet doorzichtig, zoals die honderd jaar geleden gedragen werd door bijna alle Hindostaanse vrouwen. Zij wordt over een jaar tachtig. Voor mijn compliment gaf ze mij een stralende lach terug, zodanig dat ik ter plekke wenste dat ook ik met mijn ogen kon teruglachen.
Lees verder
Sinds de kiezers hebben gesproken op 15 maart 2017, zijn we nu (30 mei 2017) al 10 weken verder. De onderhandelingen voor een regeringscoalitie zitten muurvast. De onderhandelingen van het zgn. motorblok (VVD, CDA en D66) met GroenLinks zijn gestrand. Naar het oordeel van VVD en CDA definitief gestrand. Breekpunt is het immigratiebeleid geweest. VVD en CDA waren niet bereid de minimumeisen van GroenLinks op dit terrein te accepteren. Er waren echter nog minimaal twee onderwerpen waarop de onderhandelingen met GroenLinks nog hadden kunnen stuklopen: klimaatbeleid en inkomenspolitiek. D66 werd onderdruk gezet om ChristenUnie tot de onderhandelingen toe te laten. ChristenUnie bleek niet bereid om tegemoet te komen aan de eisen van D66 en D66 was niet bereid om de onderhandelingen open in te gaan. Veel mogelijkheden zijn er niet meer over. SP wil naar kabinet zonder de VVD. CDA, maar ook andere partijen, voelen hier niets voor. Druk wordt uitgeoefend op de PvdA, maar deze partij wil na de verkiezingsnederlaag niet in de regering.
Lees verder
De herdenking van de immigratie is voor mij onlosmakelijk verbonden met mijn vader. Vroeger werd immigratie herdacht en gevierd op 4 juni, de geboortedag van mijn vader. Hij overleed op 27 december 2015 op 95 jarige leeftijd. Ik mis hem elke dag. Op enig moment is de viering verplaatst naar 5 juni. Ik weet niet exact in welk jaar. Uit een kleine enquête in mijn familie bleek dat er drie kalkatihan in onze omgeving op Kwatta woonden. Mijn eigen Ajá, Sankar Soekhlal, de heer Sieuwdajal (Callu) en de heer Sadhoe. De laatste heb ik niet gekend. Mijn vader noemde Callu zeer respectvol “Baba” wij noemden hem ájá. Mijn ájá en Callu noemden elkaar “Jaháji Bhai”. Ze hadden door hun gezamenlijke afkomst en historie een diep gevoelde warme band.
Lees verder
1. De kalkatihá’s emigreerden met de hoop op terugkeer
Kalkatiha’s, zo werden in Suriname de Brits-Indische contractarbeiders door hun kinderen, de Hindoestanen van de tweede en de derde generatie, genoemd. Immers, de emigranten waren uit de havenstad Calcutta vertrokken, vandaar deze benaming. 80% van de Hindoestaanse contactarbeiders kwam uit Uttar Pradesh. Rabin S. Baldewsingh, de Haagse motor van de huidige Sarnámibeweging, heeft dit in zijn dichtbundel Parwási (2013) treffend onder woorden gebracht:
Dhire-dhire bichural des-palwár
Kalkatta ke dipu se bhail báp-dadan ke des tyag
Aur ehin se suru bhail sabhan ke nawá itihás.
Indian History Month 2016
Lees verderIndian History Month 2015
Lees verder
Op maandag 5 juni viert en herdenkt het Sarnámihuis in samenwerking met Hum Log 144 jaar Hindostaanse Immigratie. Dit jaar staat in het teken van Muziek in Migratie, waarbij we Hindostaanse geschiedenis en identiteit door de lens van muziek bekijken.
Lees verder
1 Voorkeur voor crematie
In de hindoecultuur geeft men de voorkeur aan het cremeren van doden. De antyeshti sanskár is de 16e en de laatste van de sanskárs, waarmee het leven van een individu afgesloten wordt. Crematie is in de Dharmashastra van Manu Maháráj, een klassiek boek van préchristelijke oorsprong, met bindende regels voor het leven van een hindoe, beschreven. Begraven van het stoffelijk overschot is in bijzondere situaties wel toegestaan. In Suriname zijn vooral árya samáji hindoes voorstanders van crematie, alhoewel rishi Dayanand Saraswati het begraven van kinderlijkjes niet verboden heeft. Uit eigen ervaring weet ik, dat er onder hindoes in Suriname geen of weinig behoefte is aan verzorging en conservering van graven van familieleden.
Annie, bijna tachtig jaar, vertelt graag het volgende: Ik ben het jongste kind uit de tien van mijn ouders die allebei uit “Moeloek” afkomstig waren. Van de broers is er maar eentje over. Volgens mij zijn mijn ouders in India met mooie beloften gelokt om te emigreren. Allebei hebben ze gewerkt aan het openkappen van grote stukken oerwoud. Ook voor de eigen rijstplantage is er veel werk verricht eer het plantklaar was. Het planten gebeurde met de hand waarvoor ze javaanse arbeiders inhuurden, ik hoefde niet naar het rijstveld, ze beschermden mij. Het oogsten ging volgens het “anani”-systeem hetgeen inhield dat slechts de rijpe aren van de plant werden weggesneden.
Lees verder
Ik moet u eerlijk bekennen dat ik nog nooit naar dat programma heb gekeken. En mensen in mijn omgeving die wel ernaar kijken, verdenk ik van een groot gebrek aan romantiek. Bovendien worden ze getrakteerd op een blik vol onverholen minachting mijnerzijds. Ik heb een hekel aan het programma omdat het zo een afbreuk doet aan het liefdesverhaal van mijn jeugd vriend Lál.
Lees verder
Op zondag 4 juni viert één van onze samenwerkingspartners, Dansschool Ashakiran, 144 Jaar Hindoestaanse in het Isala Theater! Met een Mini Bazaar, lekker eten en fantastische Fusion LIVE dans optreden gechoreografeerd door Shailesh Bahoran. Sarnami muziek door Raj Mohan, Soenith Chaturi Tassa Group Sima en Ashakiran NL, Prerna.
Lees verder
Eind maart 2017 werd in Den Haag een driedaags Sarnámi Seminar gehouden waar het totale veld van het Sarnámi aan de orde kwam. Begin mei van dit jaar is over het Sarnámi een tweedaagse conferentie gehouden in Paramaribo, georganiseerd door de Anton de Kom Universiteit. De emancipatie, zo je wilt de (her)waardering van het Sarnámi, is teweeg gebracht door de sarnámibeweging.
Lees verder
Op zondag 21 mei organiseert Comité Tetary Moet Opstaan in samenwerking met Stichting Simud een filmmiddag over Janey Tetary. Het comité voert sinds februari campagne om geld in te zamelen voor een borstbeeld van de Hindostaanse verzetsstrijder. Tetary was de leider van de opstand in 1884 op Plantage Zorg en Hoop en speelde een belangrijke rol in de geschiedenis van Hindostanen. Toch zijn weinigen bekend met haar verhaal en welke impact het kan hebben op de gemeenschap van nu.
Lees verder
Naast columnist is de heer Bris Mahabier ook een schrijver van gedichten. Hij zal regelmatig ook zijn gedichten met u delen.
Lees verder
1 Enkele opmerkingen vooraf
In mijn lezing op dit driedaagse seminar over het Sarnámi gaat het niet alleen om een aantal sociolinguïstische ontwikkelingen van vroeger en nu, maar ook om de mogelijke samenhang tussen bepaalde feiten en verschijnselen. Het is niet uitgesloten, dat ik in bepaalde fragmenten beschouwend zal zijn, dan zal het ook, of vooral, gaan om mijn subjectieve opvattingen inzake het Sarnámi, onze moedertaal. Ter voorkoming van mogelijke misvatting, stel ik vooraf, dat ik geen taalkundige ben en daarom – een mij passende – bescheiden wetenschappelijke pretentie heb. Dat ik achter deze katheder mag staan, is een gevolg van de uitdrukkelijke wens van wethouder Rabin S. Baldewsingh, in literair opzicht de productiefste Sarnámist in Nederland en Suriname. Zeker in kwantitatief opzicht. Ik hoop, dat ik het vertrouwen dat Rabin in mij heeft gesteld, niet zal beschamen, maar daarover zult u na de discussie kunnen oordelen.
Lees verderOp 15 april blikken we samen met Hum Log terug op de verkiezingen van 15 maart. Ondanks het feit dat bijna de helft van de Tweede Kamer is vernieuwd zit er geen Hindostaan in de Tweede Kamer. Wat betekent dit voor de positie van Hindostanen in de Nederlandse samenleving? Hum Log organiseert een evaluatie van en reflectie op de uitslag van de Tweede Kamer verkiezing. Samen willen wij analyseren, de Hindostaanse kandidaten laten reflecteren en vooruit kijken.
Lees verder
De campagne voor Tetary Moet Opstaan loopt op volle toeren. Vrijwilligers zijn op verschillende locaties actief om het verhaal van Tetary bekendheid te geven en mensen aan te sporen te doneren om een borstbeeld voor de Hindostaanse verzetsstrijder te realiseren. Hieronder een kort overzicht van de activiteiten en opbrengsten van de afgelopen weken.
Lees verder
Sita en ik, onze kinderen en kleinkinderen kennen elkaar uit den haag. Onze ouders zijn ook al langer bekend met elkaar. Bij lief en leed zoeken we elkaar tot nu altijd op. Als ik met pen en papier op schoot plaats neem, vertel ik haar eerst over mijn bezoek aan een festiviteit van “Sri Krishna”. Sita springt op en met stemverheffing roept ze: “ Het is een schande voor de Hindoestanen dat “bakra’s” zo’n instituut uit de grond stampen en in stand houden. Het hoort de plicht van Hindoe’s te zijn. Ik heb thuis amper iets van godsdienst meegemaakt, misschien omdat zowel Adja en Adjie als Nana en Nanie op het platteland woonden en wij in de stad. Ouders hadden misschien andere prioriteiten”.
Lees verder
Binnen Europa en zeker in Nederland is er heftige verontwaardiging over het verschijnsel belastingontwijking door multinationals. Hierbij wordt gebruikt gemaakt van internationale verdragen om de belastindruk te verlagen. Over de winst die een ( internationaal opererend) bedrijf maakt is belasting verschuldigd. Door gebruikmaking van allerlei legale fiscale constructies wordt nagenoeg geen belasting betaald. Zeker ook niet in het land waar de winst wordt gegenereerd. Nederland is een spil in het faciliteren van deze fiscale constructies. De verontwaardiging ontstaat omdat hardwerkende mensen over al hun inkomsten direct belasting moeten aftikken terwijl grote bedrijven met hun enorme winsten nagenoeg geen winstbelasting betalen en de bestuurders met enorme bonussen worden overladen. Tegenover belasting ontwijking staat belastingontduiking. In het laatste geval worden de inkomsten in het geheel niet opgegeven.
Lees verder
De verkiezingen voor de Tweede Kamer hebben wij nu achter de rug. Het meest verrassende was de dramatische uitslag voor de PvdA: van 38 naar 9 zetels. Met 15 zetels zou Richard Moti, oud-wethouder van Rotterdam, de hoogst geplaatste Hindoestaan zijn gekozen. D66 heeft 19 zetels gehaald en voert thans besprekingen voor een regeringscoalitie met VVD, CDA en GroenLinks. Als het meezit, d.w.z. dat als voldoende mensen opschuiven door posten in het kabinet of door andere redenen, dan maakt Munish Ramlal die op plaats 27 staat kans om in de Tweede Kamer te komen. Waarschijnlijk komt hij er net niet in. Het CDA met 19 zetels heeft op de eerste 50 plaatsen geen Hindoestaan staan. De motivering van partijleider Buma voor waarom er überhaupt weinig allochtonen op de CDA-lijst staan, is ronduit stuitend. Hij zei dat hij voor kwaliteit gaat en kennelijk zijn er volgens hem weinig allochtonen met kwaliteit in Nederland te vinden. Precies het argument dat vaak wordt gegeven voor waarom vrouwen niet in aanmerking komen voor hoge functies.
Lees verder
Op woensdag 22 maart gaf de Indiase Prof. C.K. Raju een lezing over de bijdrage van de Indiase beschaving aan wetenschap, filosofie en cultuur in het Laaktheater in Den Haag. De bijeenkomst was georganiseerd in samenwerking met Stichting Hum Log.
Lees verder
Anand Rewat zal 12 maart a.s. meedoen aan de 10 km van de Haagse CPC. Hij is oud voetballer en trainer van o.a. Takdierboys in de jaren 70 en 80 van de vorige eeuw en is tevens bestuurslid van het Sarnámihuis. Starttijd is om 12.00 op de Koningskade, loopafstand vanaf Den Haag Centraal. Anand licht toe waarom hij deze sponsorloop doet: “Ik wil op mijn manier een bescheiden bijdrage leveren aan de totstandkoming van het standbeeld van Tetary door mee te doen aan de 10 km. Speciaal voor Tetary ga ik de uitdaging aan om een tijd onder 55 minuten te lopen.”
Lees verder
India is een nieuwe grootmacht in ontwikkeling. De verbindingen tussen Nederland en India vinden plaats op economisch en cultureel gebied. De Surinaams-Hindostaanse gemeenschap is daar amper bij betrokken. Het zijn vooral de Indiërs.
Het Sarnámihuis en Stichting Hum Log hebben Prof. C.K. Raju uitgenodigd om een lezing te houden over de bijdrage van de Indiase beschaving aan wetenschap, filosofie en cultuur. Raju is een wiskundige, filosoof en natuurwetenschapper. Hij is verbonden aan het Centre for Studies in Civilizations in New Delhi.
Ik ben nu de zeventig gepasseerd, woon tot volle tevredenheid in den Haag, heb wat last van pijntjes, krijg fysio, verplaats mij van de ene plek naar de ander met de “scoot mobile”. Straks ga ik op ziekenbezoek naar een andere stad, we verzamelen in een andere wijk, daarna gaan we met de auto.
Als tweede kind en eerste dochter werd ik geboren en getogen op Moengo , heb daar de lagere school bezocht en tot mijn huwelijk ook daar gewoond met beide ouders. Het was een zware tijd. Mijn vader had een kippenbedrijf. Arbeiders bleven de hele week bij ons wonen. Dat was van Vrijdag tot Zondag. Voor mij betekende het koken voor achttien personen . Bij het ontbijt werden eieren en bakkeljauw gebakken, daarna twee keer rijst met groenten en vlees of vis. Mijn broer was ambtenaar in de stad, daarna volgde ik als oudste dochter, de rest was klein. Sowieso deden mijn broer en vader geen huishoudelijk werk in die tijd. Mijn moeder,een dienst en ik deden alles.
Lees verder
Op 15 maart a.s. staan de verkiezingen voor de Tweede Kamer in Nederland voor de boeg. Een belangrijk moment voor ons allen in Nederland. Het ziet er naar uit dat het politieke landschap in Nederland gaat veranderen. Als het beeld uit de peilingen klopt dan krijgen we na de verkiezingen een andere coalitie die gaat regeren in Nederland. U en ik staan voor een belangrijke keuze: voor wie ga ik stemmen. Mijn belangrijkste oproep aan een ieder is om in ieder geval gebruik te maken van het stemrecht en ook daadwerkelijk op die dag te gaan stemmen. Het recht om te mogen stemmen is een belangrijk grondrecht in een democratische rechtsstaat. Het geeft de mogelijkheid op inspraak in Nederland. In een aantal landen is het niet mogelijk om gebruik te maken van het stemrecht of is er geen sprake van eerlijke verkiezingen. Die mensen moeten daarvoor vluchten of raken in allerlei problemen. Als u gaat stemmen, bedenkt u dan ook goed waar u naartoe wil met Nederland. Want dit jaar zijn er een recordaantal politieke partijen waarop u kunt stemmen.
Lees verder
Enige ijdelheid is mij zeker niet vreemd. Daar is, of preciezer was alle reden toe. En die reden was mijn weelderige volle bos haren. Héél lang geleden. Maar door een speling van het lot is er van die weelderigheid weinig overgebleven, de sporen van ijdelheid wel. Mijn oudere broers van vijfenzeventig en zeventig hebben meer haren dan ik. En ook ijdel. Ik bezocht zeventien jaar lang dezelfde kapper in een smetteloze zaak. Op de achtergrond stond de radio zachtjes afgestemd op NPO 1. We hadden samen een fijne en intieme relatie opgebouwd. Voor het knippen van mijn haar gebruikte hij nooit de tondeuse, slechts de schaar. Hij pakte mijn haren tussen zijn vingers en knipte de rest weg. We bespraken de wereld in korte zinnen. Na afloop van het halfuurtje knippen betaalde ik € 23 en nam afscheid.
Lees verder
Op dit moment is 57 van de 150 Kamerleden vrouw. Sinds het vertrek van Tanja Jadnanansing zitten er geen vrouwen van Hindoestaanse (of überhaupt Surinaamse) afkomst in de Tweede Kamer. En als het aan de kieslijsten voor de verkiezingen op 15 maart ligt, wordt het percentage vrouwen (ook Hindoestaans-Nederlandse vrouwen) niet hoger; slechts 35 procent van de kieslijsten is vrouw. Van hen is er een van Hindoestaanse afkomst. Dat zijn geen beste cijfers; het parlement hoort tenslotte een afspiegeling van het volk te zijn. Om een betere man-vrouw balans in de Tweede Kamer te brengen is in januari het initiatief Stem op een Vrouw gestart.
Lees verder
Op 15 maart a.s. zijn er weer verkiezingen voor de Tweede Kamer. Er nemen 31 partijen hieraan deel. Dat geeft een vrij onoverzichtelijk beeld van het politieke landschap en dat maakt het ook moeilijk om tot een weloverwogen keuze te komen. Haast niemand leest het gehele programma van één politieke partij, laat staan van meerdere politieke partijen. Vergelijken van totale programma’s is ook ondoenlijk. Gelukkig zijn er flyers, debatten, nieuwsprogramma’s, stemwijzers e.d. waardoor er nog enig overzicht ontstaat. Maar niet alleen op inhoud is het moeilijk kiezen.
Lees verder
De weinige pandits ( hoogopgeleide geestelijken, geleerden), het leeuwendeel van de talrijke karamkándi’s: uitvoerders van sanskárs (= overgangsrituelen) die zich pandits noemen, en oudere árya samáji hindoes hebben nog altijd een grote, soms overdreven bewondering voor Satyarth Prakash (1881), het hoofdwerk van Swami Dayanand Saraswati (1824 – 1883), de belangrijkste sociale en religieuze hervormer uit de tweede helft van de 19e eeuw in Brits-Indië (India). Swami Dayanand, een eminente Sanskrietgeleerde, had een strijdbersmentaliteit en verkondigde radicale correcties m.b.t. de erfelijke játi-maatschappij en het brahmaanse hindoeïsme, dat hij als een misvorming van het Vedische árya dharma beschouwde. Hoewel de invloed van Dayanand, vooral van zijn academisch opgeleide naaste medewerkers en volgelingen op het sociaal-politieke vlak relatief groot was, bleef het aantal aanhangers van de in 1875 opgerichte Arya Samaj in India zeer beperkt. Zij telde de meeste aanhangers in de deelstaten Punjab, Gujarat en Uttar Pradesh. Hans Raj (docent), Lala Lajpat Rai (medicus) en Swami Shradhanand (jurist) hebben hun hervormingsactiviteiten met hun leven moeten bekopen. Zij werden lafhartig vermoord, anderen werden door de koloniale overheid langdurig opgesloten en/of verbannen, zoals Bhai Parmanand, die indirect aan de wieg van de Surinaamse árya samájbeweging heeft gestaan. De jurist Swami Agnivesh zet al ruim 40 jaar de oude árya samáji hervormingstraditie voort. Hij schuwt geen enkel debat en discussie.
Lees verder
Bris Mahabier werd in 1941 aan de Magentaweg, in de volksmond Kofrolá of Kofroláboiti genoemd, in het district Wanica in Suriname geboren. Hij begon zijn onderwijsloopbaan als ‘vierde rang’ onderwijzer in oktober 1961 in Bakkie in Commewijne. Na een detacheringsperiode van twee jaar keerde hij in september 1963 terug naar Wanica. Hij slaagde in Paramaribo voor de onderwijzersakte nieuwe stijl in 1967 en de hoofdonderwijzersakte (een driejarige hbo-opleiding) in 1969 met een cijfergemiddelde van acht. Hij was als leraar werkzaam op o.a. de openbare school van de Helena Christinaweg in Wanica en de Shri Vishnumuloschool in Paramaribo. Vanaf augustus 1972 woont Bris Mahabier in Den Haag. Aan de Universiteit van Amsterdam studeerde hij geografie MO-B en sociale geografie en aan de Universiteit van Utrecht slaagde hij cum laude voor het examen culturele antropologie met twee extra bijvakken. Vanaf 1973 was hij als docent werkzaam in het voortgezet onderwijs in Rijswijk, twee jaar als promotieonderzoeker aan de Universiteit van Utrecht en van 1990 tot en 2004 op de Haagse Hogeschool, studierichting pabo. In augustus 2004 ging hij met pensioen, na 42 jaar in het onderwijs gewerkt te hebben. Nu schrijft hij columns voor het Sarnámihuis over zijn herinneringen aan vroeger.
Lees verder
Het Sarnámihuis heeft via haar internationale netwerken de mogelijkheid om een vooraanstaande Indiase geleerde naar Nederland te halen voor een lezing over de bijdrage van de Indiase beschaving aan wetenschap, filosofie en cultuur. Prof. C.K. Raju is een wiskundige, filosoof en natuurwetenschapper. Hij is verbonden aan het Centre for Studies in Civilizations in New Delhi. Raju was nauw betrokken geweest bij de bouw van de eerste Indiase supercomputer genaamd PARAM. Hij is een criticus van Albert Einstein en een vooraanstaande wiskundige die grote bijdragen heeft geleverd aan het dekoloniseren van wiskunde. Op woensdagavond 22 maart aanvang 19.30 zal Raju een lezing houden in Den Haag over de bijdrage van de Indiase beschaving aan wetenschap, filosofie en cultuur. De locatie wordt nog bekend gemaakt.
Lees verder
Vanaf 6 maart start het Sarnámihuis met een nieuwe cursus Leer Sarnámi in 12 weken. De cursus wordt online gegeven. Gedurende drie maanden leer je de basisbeginselen van grammatica, spelling, woordenschat, zinsconstructie, spreekvaardigheid (conversatie), luistervaardigheid en schrijfvaardigheid.
Lees verder
Ik vraag aan Sandra of er in die tijd ook iets droevigs is geweest. Zij antwoordt: “Ik vond het wel erg als ik om mijn donkere huidskleur werd genegeerd. Het Zusje van mijn moeder kreeg bijvoorbeeld uitsluitend complimenten over haar uiterlijk en ik geen. Zij was een tintje lichter, verder leken we op elkaar. De tantes uit de stad hadden er ook een handje van om mijn zusjes die een maar een beetje lichter dan mij waren, aan te halen, mij niet. Er is zelfs over mij gevraagd of ik wel in het juiste gezin zat. Een tante met een zoon die dezelfde huidskleur had als de mijne, zocht voor hem een lichtkleurige bruid. Dit alles leidde er toe dat ik een minderwaardigheidscomplex had ontwikkeld. Ik heb vroeger nooit geloofd dat iemand mij mooi zou kunnen vinden. Momenteel ken ik een vrouw in ons buurthuis, die openlijk zegt dat ze donkerbruine mensen maar niets vindt. In de Nederlandse cultuur is het niet veel anders. Ik mag mij dubbel bewijzen om een keer erkenning te krijgen.
Lees verder
De 78-jarige Mahatma Gandhi werd in Delhi, de hoofdstad van India, op 30 januari 1948 doodgeschoten. Hij was vanaf 1915 – 1947 de onbetwiste hindoeleider van de onafhankelijkheidsbeweging van India. Gandhi, een orthodoxe hindoe, had op die dag net zijn reguliere Ishwar-práthná (gebed) beëindigd. Wat vaststaat, is dat zijn God hem niet geïnformeerd heeft over de op handen zijnde moordaanslag. Dit is zijn God kwalijk te nemen! Was dat wel gebeurd, dan had Gandhi waarschijnlijk toch zijn lot tegemoet getreden met als verklaring, dat de karma-uitwerking zijn verloop moet hebben. Gandhi kon zijn God aanvoelen. Immers, in 1993 schreef hij:’… ik voel dat God mij voor de praktijk van satyagraha voorbereidde.’ Nathuram Godse, een brahmaanse journalist uit de deelstaat Maharastra, vuurde drie fatale revolverschoten op hem af. Het leven van een markante persoonlijkheid, die vier decennialang de politieke ontwikkeling van India op een bijzondere, eigen manier had gedomineerd, eindigde abrupt.
Lees verder
2016 was een woelig jaar. Veel oorlogsgeweld en aanslagen. De oorlog in Syrië en Irak, miljoenen mensen op drift. Ook veel geweld en onrecht door enkele onzer bondgenoten en met onze actieve dan wel stilzwijgende steun, zoals voor de genocide in Yemen door een coalitie o.l.v. Saoedi Arabië en de verdrijving van Palestijnen van hun land door Israël. Dichter bij huis hebben wij veel aanslagen moeten verduren. De zware bomaanslag in Zaventhem, de vrachtwagen die inreed op een menigte in Nice, de vrachtwagen die inreed op een kerstmarkt in Berlijn enz. Telkens talrijke slachtoffers, waaronder veel kinderen. We moeten nog een succesvolle formule vinden over hoe om te gaan met radicalisering van veel jongeren met een moslimachtergrond. Een deel van de oplossing zal gevonden moeten worden door het geven van perspectief aan hen in onze samenleving. We zullen meer oog moeten hebben voor discriminatie en uitsluiting en daar adequate maatregelen op moeten bedenken. We moeten ook actief volgen wat in sommige moskeeën aan haat wordt gepredikt. Ook de grote moslimgemeenschap vindt het belangrijk dat deze rotte appelen worden opgespoord en verwijderd.
Lees verder
Mijn vader houdt van vissen. Eén van die keren was hij gaan vissen en kwam thuis met verse vis en … jutezakken met levende krabben. Kraboes noemen we ze op z’n Surinaams. Hij pakte een grote ton, zette deze onder het huis – ja, dit was in Suriname – en deed al de kraboes erin. Ik was toen nog klein en hij zei aan mij dat ik op de trap moest blijven en moest roepen als het één van de krabben bijna lukte om over de rand te klimmen, terwijl hij ondertussen aan de slag ging met de verse vis. Ook zei hij dat ik vooral niet achter de krab aan moest gaan, als die al ontsnapt was, omdat die me anders met zijn scharen te lijf zou gaan.
Lees verder
De betekenis van ‘Paturiyá’. Er bestaan verschillende betekenissen met betrekking tot het begrip ‘Paturiyá’, soms door foutieve interpretaties, soms door goede. Om een goede uitspraak te doen in dit specifiek geval en met betrekking tot de betekenis van het begrip ‘Paturiyá’, is noodzakelijk om o.a. historisch na te gaan vanwaar dit begrip enerzijds afkomstig is en anderzijds zal er een goede reconstructie gemaakt moeten worden van o.a. de sociale structuur van de verschillende ‘Paturiyá’ samenlevingen, hetwelk een diepgaand onderzoek behoeft. Echter, we kunnen enige informatie hieromtrent halen uit o.a. de sociale structuur van de gemeenschap, maar meer nog uit de rollen die de leden van de verschillende gezinnen uit die gemeenschap destijds vervulden uit hun handelen. Om dit te doen hebben wij wel een aangrijpingspunt, te weten: de ‘Paturiyá’ dorpen uit de streken Uttar – en de Madhya Pradesh in India. Wat wel bekend is, dat er veel dorpen of plaatsen bekend stonden of nog steeds bekend staan onder de naam ‘Paturiyá (-village).
Lees verder
Ik zie hem elke ochtend binnenkomen waggelen met zijn onafscheidelijke kwaliteitskrant “Metro” onder zijn armen. Hij spelt de krant uit, in kantoortijd. Meestal ga ik demonstratief naast hem staan en dan vraag ik aan hem of ik mijn horoscoop mag lezen. “Je gelooft toch niet in die onzin hé Amar” . “ Maar gekke Henkie jij gelooft toch alles wat er in die krant staat “ riposteer ik. Volgens gekke Henk deugt er werkelijk niets aan Nederland en alles is de schuld van de politiek. De pensioenen verdampen, politici zijn potverteerders, de gezondheidszorg is een chaos, bankiers zijn graaiers. De hele maatschappij krijgt een veeg uit de pan. Ook de buitenlanders natuurlijk, maar mij vindt hij een alleraardigste peer, want ik ben geen buitenlander. Immers, Suriname was onderdeel van het Koninkrijk der Nederlanden. Hij gaat bij de komende verkiezingen voor de Tweede Kamer niet stemmen en als hij gaat stemmen dan op de PVV. Hij is zo’n typische boze witte man. Maar ik kwam ook de boze hindoestaan tegen.
Lees verder
Er komt een moment in het leven dat je voor een keuze wordt gesteld. Die keuze gaat over een belangrijke kans voor jouw carrière. Een carrière waar je hard voor hebt gewerkt en waar je veel opofferingen voor hebt gebracht. Er is alleen één probleem, die belangrijke kans botst met jouw principes. Jouw morele kompas, jouw persoonlijke waarden, wijzen een andere kant op dan de koers van die nieuwe kans. Professioneel kan het veel opleveren, maar de vraag is of je jezelf als persoon dan nog in de spiegel kunt aankijken. Neem het dilemma van Hindostaanse artiesten. Velen worstelen met het bereiken van een mainstream publiek buiten de Hindostaanse gemeenschap. Iedere kans die je krijgt om dat publiek te bereiken is dus een kans om te overwegen. Zelfs als die kans voor jou als artiest lijnrecht ingaat tegen jouw waarden als persoon. Stel je voor dat Geert Wilders de verkiezingen wint en vraagt of je wilt optreden na zijn overwinningsspeech dat wordt uitgezonden op landelijke televisie. Wat zou je doen?
Lees verder
Naar aanleiding van de discussie rondom het borstbeeld van Barnet Lyon en de roep om een borstbeeld voor Tetary te realiseren, is het Comité Tetary Moet Opstaan opgericht: “Vele nakomelingen van de Hindostaanse contractarbeiders zijn onbekend van de offers die hun grootouders hebben gebracht. Zij hebben gevochten voor hun rechten en vrijheden van hun nakomelingen. Tot op de dag van vandaag zijn deze helden en heldinnen onbekend in de Surinaamse en Nederlandse geschiedenis. Hun verhaal en erkenning ontbreekt in de geschiedenisboeken en in de samenleving. (…) Deze campagne heeft als doel om het borstbeeld van George Henry Barnet Lyon te vervangen door een borstbeeld van Janey Tetary. Het huidige beeld dat in 1908 werd opgericht voor de kolonisator die verantwoordelijk was voor de dood van Hindostaanse verzetsstrijders dient plaats te maken voor een gezicht symbool staat voor de moed en offers die onze voorouders hebben gebracht. Daarom zeggen wij: Barnet Lyon moet vallen, Tetary moet opstaan.”
Lees verder
Bij fysiek geweld wordt er van eigen lichaamskracht gebruik gemaakt om een ander zijn wil op te leggen of iets te vergelden, bijv. door het toedienen van klappen en vuistslagen. In Magenta, maar ook in andere boiti’s (wegdorpen), bleef het – helaas – niet alleen bij klappen en vuistslagen. Bij vechtpartijen werd er ook gebruik gemaakt van stokken (láthi”s) en scherpe voorwerpen, zoals keukenmessen, houwers (kapmessen) en landbouwgereedschappen. Dit geweld kan individueel, maar ook in vereniging met verwanten gebruikt worden. Bij fysieke gewelddadigheid gaat het dus om schending van de lichaamsintegriteit van een ander, van een medemens. De geweldpleger neemt het recht in eigen handen. Hierdoor overschrijdt hij een gemeenschappelijke afspraak, een maatschappelijke norm, die geformaliseerd is.
Lees verder
Ik ben geboren en getogen in een joint- family. Mijn vader was de oudste van zeven kinderen, hij had een houtzaagmolen, zijn vader (mijn dada) was een beetje ziek. Dada(=grootvader) bezat percelen op het platte land die hij verhuurde, daar is lang geleden ook een straat naar hem vernoemd. Naderhand is hij dichterbij de stad gaan wonen met alle kinderen. Hij is zesenzeventig geworden. Van hem mochten we geen Sranang Tongo praten, wel Nederlands en Hindostaans. Hij maakte iedere keer een opmerking erover. Zijn protesten hebben niet veel uitgehaald ook al fungeerde hij als hoofd van het gezin. We woonden tussen de creolen, zaten met hen op school en speelden met elkaar, meer niet. Met betrekking tot de vrouw was zijn motto: “een man mag geen vrouw slaan, zij heeft het recht om niet geslagen te worden”.
Lees verder
De Brexit met “take back control”, de overwinning van Trump met “America first”, het hoge aantal zetels in de peilingen voor de PVV met “ons Nederland” en het spook van het populisme in heel Europa hebben één ding gemeen: het gevoel van verlies van de culturele identiteit ( gewoontes en tradities). De tsunami van vluchtelingen – let wel ze gebruiken vaak woorden, die afkomstig zijn van grote natuurrampen en met name woorden die te maken hebben met water. U verzuipt letterlijk door de vluchtelingenstroom. Als je ook kijkt naar de namen van huidige politieke partijen dan zie je ook een bepaalde lijn, namelijk uitsluiting. Wakker Nederland, Voor Nederland, Ik hou van Holland. Statutair zal het allemaal wel kloppen, maar ik kan niet ontkennen dat er een gevoel van uitsluiting mij wel bekruipt.
Lees verder
Elk jaar krijgen we 365 bladzijden. Ok, soms krijgen we er 366, zoals in 2016. En dat is, als het je gegund is om alle bladzijden om te mogen slaan. Prince en George Michael kregen namelijk een aanzienlijk aantal minder bladzijden dit jaar en met hen een paar minder bekende, maar daarom niet minder belangrijke mensen. Ik besefte ineens dat je Fidie (Surinaamse uitdrukking voor de dood) niet kunt omkopen. Dus wat doen wij met de bladzijden die aan ons gegeven zijn? Als ik met een column begin, dan heb ik een mooie schone bladzijde. Tegen de tijd dat ik bijna klaar ben met mijn verhaal, zitten er overal stukken geknipt en geplakt, gekleurd en doorgestreept. Zo ziet ons jaar er ook vaak uit. Met ups-and-downs. Sommige bladzijden zien er wilder uit dan anderen en dat soms voor langere periode.
Lees verder
In dit hoofdstuk zal in kort bestek worden geschetst wat de betekenis van de vereniging Nauyuga is geweest in het verdere leven en de carrièreontwikkeling van haar oud-leden. Wat hebben oud-leden in Nauyuga geleerd, hoe hebben de in verenigingsverband opgedane kennis en vaardigheden een rol gespeeld in hun leven en carrière en welke vriendschappen en andere relaties heeft Nauyuga opgeleverd? Er is een schriftelijke enquête uitgestuurd en 14 (oud-)leden hebben deze ingevuld. Dit artikel is grotendeels gebaseerd op de reacties van deze 14 respondenten, waarvan vier personen bij de oprichting van Nauyuga betrokken waren. De meeste van deze respondenten vertrokken met een studiebeurs naar Nederland om met succes een universitaire studie te volgen. Een paar van hen deden zelfs twee studies.
Lees verder
Bidja en ik ontmoetten elkaar op een buurtfeest waar zij vrijwillig aan de weg aan het timmeren was. We spreken af en ik geef haar het woord: Na mijn recente pensionering ben ik blijven zorgen voor mensen die dat nodig hebben, ik heb het veel te druk. Mijn ouders hebben dertien kinderen gekregen, op nummer tien sta ik. Grootouders heb ik nooit gekend ze waren al overleden toen ik opgroeide. Ik ben geboren in de omgeving van Duisburg op een perceel van vier ketting dat mijn vader te klein vond. Omdat hij behoefte had aan meer ruimte, verhuisden we naar een plantage van dertien hectare. Hier werd een groot bos door het hele gezin open gekapt. Van het hout maakten we houtskool volgens het ” Bhatha”- systeem. In dat geval werd het hout op elkaar gestapeld en onder de grond met aarde bedolven. Het werd dan zodanig in brand gestoken dat het langzaam smeulde waardoor er houtskool overbleef.
Lees verder
Historisch, buigt de Hindustaanse gemeenschappen in India en elders in de wereld, waar ze zich gevestigd hebben, over een heel oude civilisatie met geschiedenis, taal, cultuur en traditie, waarvan de meeste verhandelingen zijn vastgelegd in de verschillende geschriften met zeer ruime benaderingen over de verschillende culturele en traditionele aangelegen-heden (zie o.a. de verschillende Puráns). De bovennatuurlijke wezens en bovennatuurlijke geesten, zoals het door de westerlingen genoemd worden, vormen binnen het volksgeloof bij de Hindustanen een wezenlijk onderdeel van de Hindu cultuur en traditie. Echter, de begrippen: bovennatuurlijke wezens en bovennatuurlijke geesten komen niet als zodanig voor binnen het Hindu geloof en de traditie. Respectievelijk worden ze ‘goddelijke wezens’ en ‘geesten’ genoemd.
Lees verder
Op 7 oktober 2016 heb ik mijn tweede Engelstalige boek mogen presenteren op het mondiale CINETS conferentie over crimmigration in Washington aan de University of Maryland (Verenigde Staten). Het boek heeft de titel Crimmigration law in the European Union (part 2): The Return Directive: return decision and detention. Het boek gaat over de actuele problemen rond de terugkeer van illegale vreemdelingen in de Europese Unie. Een onderwerp dat ook heel actueel is in de VS. Ook daar zijn vergelijkbare problemen rond immigratie en uitzettingen van illegale vreemdelingen. Dit was ook een belangrijke thema tijdens de Amerikaanse verkiezingen. In de Verenigde Staten is het al langer een begrip, maar nu begint het ook in Europa een trend te worden: crimmigration.
Lees verder
Ik wist niet dat ik er één had. Maar nadat ik mijn vriend Ranjit vertelde over mijn muzikaal avontuur in Mumbai, zei hij droogjes “Zo, dat kan van je Bucket List af”. U weet wel zo’n lijst met honderd dingen die je gedaan moet hebben voordat je richting “parlok”, de andere wereld, gaat. Maar wat wil het geval. Ranjit is een Mohamed Rafi bhakt. Hij stuurt elke dag een lied van Rafi met als onderschrift “Mohamed Rafi is GOD”. En God is onvervangbaar zegt hij altijd. Zo stuurde hij mij drie links van YouTube van het liedje “na ja kahi ab na ja” . Als eerste het origineel van Mohamed Rafi. Vervolgens het zelfde nummer gezongen door Javed Ali, die toch een geweldige zanger is en de derde gezongen Sonu Nigham. Ja, wat moet ik over hem zeggen?
Lees verder
Mijn ene vriendin gaat trouwen. Mijn andere vriendin is al getrouwd en krijgt een baby. En ik? Ik ben noch getrouwd, noch heb ik een baby onderweg. Wel ben ik met mijn eigen bedrijf begonnen. En aangezien ik weet dat een business de eerste drie jaar 1×24 uur aandacht nodig heeft, is mijn bedrijf de eerstkomende tijd mijn baby. Niks mis mee, zou je denken. Maar nu komt het. Ik heb, technisch gezien, mijn houdbaarheidsdatum overschreden. Binnen onze Hindostaanse gemeenschap is het namelijk zo dat je vóór een bepaalde leeftijd getrouwd en gesetteld moet zijn, want anders ben je een vervallen potje augurken. Er is blijkbaar een bepaalde volgorde die de ideale volgorde met een ideale timeline is waarin je je leven moet leven; goed leren op school, studeren, afstuderen, carrière maken, rijk worden, trouwen, een huis kopen, kinderen krijgen en lang en gelukkig leven.
Lees verder
Op 7 november heb ik een column geschreven, waarin ik pleit voor vervanging van het beeld van Barnet Lyon door een beeld van Janey Tetary om de nagedachtenis van onze voorouders te eren. In reactie hierop heeft Prof. Dr. Chan Choenni op 15 november een artikel geschreven waarin hij pleit voor het behoud van het beeld van Barnet Lyon. In zijn betoog presenteert hij een aantal stellingen waar ik in dit stuk graag op reageer. De professor begint zijn betoog met een constatering: “Pravini is de dochter van Dew Baboeram, alias Sandew Hira. Dew Baboeram heeft al in het verleden (zie Starnieuws 29 juli 2012) met opruiende taal opgeroepen om het borstbeeld (het is geen standbeeld) van Barnet Lyon te vernietigen.” Dus ik deel de mening van mijn vader, en dan? Nergens in mijn artikel verwijs ik naar mijn vader of zijn activiteiten, dus waarom begint de professor zijn betoog hiermee? Wat is de relevantie van dit feit? Maatschappelijke discussies zijn gebaseerd op argumenten, niet op familiaire relaties.
Lees verder
Met veel trots mogen we aankondigen dat Tasiana Ramdin zich als vaste columnist bij het Sarnámihuis heeft gevoegd! Bezoekers van Sarnámihuis activiteiten hebben al persoonlijk kennis met haar kunnen maken op de 70/30 uitdagingen in Theater de Vaillant tijdens 143 jaar Hindostaanse Immigratie. Tasiana Ramdin is Meester in de Rechten, zelfstandig ondernemer, schrijfster, radiopresentatrice, spreker en zangeres. Voor het Sarnamihuis gaat zij columns schrijven die haar overdenkingen bevatten. Deze overdenkingen gaan over de culturele identiteit van de Hindostaanse jonge vrouw en wat dat nu precies is.
Lees verder
Het is een warme zomeravond en ik zit in een buurthuis ergens buiten de Randstad. Ik mag zo meteen spreken voor een groep van betrokken Hindostanen. De warmte heeft hen er niet van weerhouden hun vrije avond te besteden aan maatschappelijke discussie. Ik mag een verhaal houden over verborgen helden uit de Hindostaanse gemeenschap en vertel over Tetary. Als ik hen vraag wie bekend is met Tetary blijft het stil. De leidster van de opstand op plantage Zorg en Hoop in 1884 is hen nog onbekend. Ik leg uit dat ze een belangrijke rol heeft gespeeld in onze geschiedenis en vertel dat ze in haar strijd voor menswaardigheid tijdens de opstand is vermoord met een kogel door haar hoofd. Ik hoor verwondering in de zaal over de moed van deze bijzondere vrouw, woede over wat haar is aangedaan, maar vooral dankbaarheid voor de opofferingen die ze heeft gebracht.
Lees verder
Ik bezoek al mijn hele leven lang Hindoestaanse evenementen. Van voetbalverenigingen tot theaterbezoek. Jarenlang stond ik elk weekend langs de voetbalvelden van mijn favoriete voetbalclub TAC’90. Meestal in gezelschap van een paar dierbare vrienden wedstrijden te bekijken. We stonden meestal rustig langs de zijlijn om elke beslissing van de scheidsrechter mompelend en hartstochtelijk te becommentariëren. We waren het bijna nooit eens met zijn beslissing, behalve als het in ons voordeel was. In onze directe omgeving ging dat meestal heel anders aan toe. Zeer luidruchtig en dikwijls geëscorteerd door foei lelijke scheldwoorden, meestal in het Sarnámi of Sranantongo. Meestal werd het afgesloten met een hilarisch gelach door het overige publiek. Wilt u uw woordenschat verrijken, aarzel niet om een paar kaar langs de voetbalvelden te gaan staan? Mijn woordenschat is in elk geval enorm verrijkt.
Lees verder
Een poos geleden was ik ergens op bezoek en toen kwam er een dame binnen die aan haar dochter vroeg; ‘Hoe is je dochter (haar kleinkind) zo donker geworden?’, waarop de dochter antwoordde: ‘Ze is hetzelfde gebleven hoor, ma. De hele dag is ze binnen.’ De moeder vervolgde: ‘Let wel een beetje op, hoor, dat ze niet in de zon loopt en donker wordt’. Zat ik daar. Zelf donker van kleur en een groot zonneliefhebber. En ik kon mijn mond niet houden, of dat nu als respectvol werd gezien of niet. Dus ik tegen haar: ‘Kunt u mij vertellen wat er mis is met donker zijn?’ Er volgde wat gestamel, maar een echt antwoord kreeg ik niet. Nu had ik eigenlijk niet zo verbaasd moeten zijn. Ik weet nog dat sinds ik klein was, ik opmerkingen om mij heen hoorde over kleur.
Lees verder
Ik leerde Chandarbhan N. Marhe op de Hendrikschool in oktober 1954 kennen. Ik zat toen in de eerste en hij in de vierde klas. Hij is in de afgelopen zomer 80 geworden en ‘woont’ al vijf jaar in Magenta (Kofrolá), die hij van zijn jeugdjaren kent. Tijdens mijn jaarlijkse twee vakanties in Magenta ontmoeten wij elkaar regelmatig. Zelden nemen we afscheid van elkaar zonder diepgaande discussies over culturele onderwerpen gevoerd te hebben. Als generatiegenoten hebben we vele overeenkomsten, maar met betrekking tot bepaalde aspecten van de Hindoestaanse cultuur hebben we niet dezelfde opvattingen. Sommige oordelen en benaderingen van ons zijn tegengesteld. Niet zelden is er sprake van botsende opvattingen en toch blijven we – gelukkig – vrienden. Marhe attendeerde mij op het programma Ámne-sámne van het televisiestation Radhika.
Lees verder
Afgelopen september was bollywoodster Shah Rukh Khan (SRK) in Nederland voor de opname van zijn nieuwe film ‘The Ring’, welke naar verwachting rond kerst 2017 zal uitkomen. Op social media circuleerden onder de hindostaanse SRK fans allerlei – hysterische – berichten over waar hij zou zijn en foto’s van waar hij werd gespot. Op deze manier hielden de fans elkaar op de hoogte om daarmee de kans te vergroten om de filmster tegen het lijf te lopen. En terwijl de fans naar hem op zoek gingen leek het even alsof hun innige wens zou uitkomen toen er plotseling een bericht verscheen op social media waarin een oproep werd gedaan voor figuranten voor zijn film. Echter… het ging om blanke figuranten! Zo ontzettend jammer voor al die Hindostaanse SRK-fans die al dagenlang op zoek naar hem waren.
Lees verder