Wij hebben geleerd om kansen te grijpen, maar niet zelf te creëren: voorzitter Hindu Forum Europe Radj Bhondoe over de Holi discussie

De protestactie ´Holi is geen Houseparty´ is niet het eerste protest dat geuit is naar het Holi Festival of Colours. In 2013 sprak de toenmalige voorzitter van de Hindoe Raad Nederland, Radj Bhondoe, zich uit tegen het festival en de wijze waarop met de waarden van Holi wordt omgegaan door de zomerfestivals. Radj Bhondoe is […]

Lees verder

Gezamenlijke protestverklaring

Protestverklaring Holi is geen House party Wij maken middels deze verklaring ons protest kenbaar aan de organisatie van het Holi Festival of Colours wegens zware belediging en vervalsing van het cultureel erfgoed van Holi Phagwa. Ons bezwaar Ons grootste bezwaar is dat u het evenement presenteert als een omarming van de Hindoecultuur, terwijl het in […]

Lees verder

Gelijkheid betekent wederzijds respect: pandit Rawinder Pikaar over de Holi discussie

Gelijkheid betekent wederzijds respect: pandit Rawinder Pikaar over de Holi discussie Pandit Rawinder Pikaar kreeg spiritualiteit vanuit het Hindoeïsme met de paplepel ingegoten. Zijn nana pandit J. Adjodha inspireerde hem om al op jonge leeftijd te verdiepen in spirituele, rituele en filosofische kennis. Hij groeide op in Capelle a/d IJssel, waar hij met zijn familie […]

Lees verder

Over de protestactie

De protestactie wordt uitgevoerd door actiegroep Holi is geen Houseparty. De actiegroep maakt vooral gebruik van social media om steun en achterban te mobiliseren. De actiegroep is te vinden op www.facebook.com/actiegroepholi. De protestactie is specifiek gericht op het “Holi” Festival of Colours in Nederland dat Holi pretendeert te vieren in de zomer om een houseparty […]

Lees verder

Overzicht discussie

Datum: 2 juni 2015 Auteur: Actiegroep Holi is geen Houseparty Titel: Protestbrief aan organisatie “Holi” Festival of Colours “Naar aanleiding van Holi Festival of Colours dat jullie organiseren sturen wij, na eerdere brieven vorig jaar te hebben gestuurd zonder tegenreactie, jullie opnieuw een brief toe met klachten over de wijze waarop jullie het spirituele feest […]

Lees verder

Over Holi is geen Houseparty

Totstandkoming Holi is geen Houseparty De actiegroep Holi is geen Houseparty is opgericht op 26 mei 2015 en bestaat uit drie kernleden: Pravini Baboeram, Triwish Hanoeman en Shivani Jagroep. Deze drie Hindostaanse jongeren hebben naar aanleiding van de masterclasses Decolonizing the Mind gevolgd een sterk kritisch bewustzijn ontwikkeld die leidde tot vragen hoe westerse landen […]

Lees verder

Avi: “Ik hoop dat ook het luisterend oor beseft dat muziek een leuke en gezonde uitlaatklep is.”

Hiphop/Ragga MC Avi staat bekend om zijn diverse mix van hiphop en raggamuffin. Hij werkte samen met Keynote Speakerz en Hof van Jaeden, gerenommeerde namen in de Nederlandse hiphop. In 2008 bracht hij zijn eerste EP/album uit, getiteld “Enter”. Een jaar later volgde zijn album “Odium”. In 2011 stond hij in de halve finale van de Grote Prijs van Nederland. Momenteel werkt hij aan zijn nieuwe album, waarvan de release gepland staat in 2013. Reden genoeg voor het Sarnámihuis om Avi 5 vragen te stellen.

Lees verder

Amar Soekhlal

Amar Soekhlal is vrijwilliger bij het Sarnámihuis en schrijft een serie korte verhalen voor de website van het Sarnámihuis. Geboren op Kwatta, Suriname, koestert hij dierbare herinneringen die hij vaak in zijn columns met de lezers deelt. In de jaren ´80 was hij lid van het Kollektief Jumpa Raj Guru. Een bijzonder leerzame periode waar tevens de basis werd gelegd voor zijn strijd voor de eigen culturele identiteit. Het Kollektief heeft het fundament gelegd voor de emancipatie van het Sarnámi, mijn moedertaal. Amar heeft in verschillende functies aan diverse maatschappelijke initiatieven bijgedragen. Zo was hij penningmeester van de studentenvereniging Surinen, bestuurslid van de Stichting Welzijnswerk Surinamers Den Haag (SWSH) en voorzitter van de Stichting Hindustaans Film & Muziek Festival. In 2006 werd hij voorzitter van Stichting Holi Samen, waarmee hij elk jaar op het wijkpark Transvaal in Den Haag holi/phaguwá organiseert en duizenden bezoekers trekt.

Lees verder

Column Anita Nanhoe – Aflevering 9: Lessen in de liefde door mister Singh

Tijdens mijn laatste reis naar India leerde ik mister Singh kennen. Mister Singh is een charmante, Nepalees ogende heer uit Manipur, een deelstaat van India waar ik nog veel over moest leren. Mister Singh zou mij daarbij helpen. Deze charmeur was inmiddels voor de derde keer getrouwd. Toen hij me van dit feit informeerde vroeg ik hem met een nieuwsgierig gezicht vol medeleven of zijn eerdere vrouwen zijn overleden of van hem zijn gescheiden. Wat had deze man toch allemaal voor zijn kiezen gekregen?

Lees verder

Column Sebieren Hassenmahomed – Aflevering 9: Gairoen: “Tante, oom heeft mij met een stok gestoken.”

Ik ben razend opgelucht als ik deze negentigplusser eindelijk voor mij heb zitten met mijn schrijfblok op mijn schoot. In gedachten zie ik de jonge versie van haar voor de titel van Miss Suriname gaan. Zij is langer dan de gemiddelde Hindostaanse vrouw, heeft een slanke nek, met een mooi gezicht, fotomodel benen met een boel humor, zo nuchter als maar wezen kan en rap van tong. Gairoen is de kleindochter van een immigrant. Het contractnummer van haar nanie is bekend. Zij geeft bij de kennismaking ook de naam van haar moeder door zoals: “Ik ben dochter van…..”. Uit een gezin van zes – vader moeder en vier kinderen – zij de jongste. Ik vraag haar of ze verwend is geworden door haar twee zussen en een broer.

Lees verder

Tetary’s verhaal op muziek

Singer/songwriter Pravini, hiphop artiest 3wish en klassiek getrained zangeres Sangeeta Bhageloe hebben hun krachten krachten gebundeld voor een bijzonder project. De drie artiesten, die in het kader van het Sarnámi Artist Network bijeen zijn gekomen, bezingen het levensverhaal van Tetary, leider van de opstand op Zorg en Hoop in 1884. Het is een unieke samenwerking, waarbij drie artiesten uit drie verschillende genres en talen de handen ineen slaan om eerbetoon te brengen aan een Hindostaanse heldin. Pravini vertelt: “Tetary is wat ons betreft een geweldig voorbeeld van moed en leiderschap. Jammer genoeg staat er niets over haar en de periode van contractarbeid in onze geschiedenisboeken.”

Lees verder

Brahma T. Ramsodit: “Aan mijn familie is te zien dat ik het creatieve niet van een vreemde heb.”

Brahma T. Ramsodit is een duizendpoot. Presentator, zanger, dichter, danser, conceptdenker, copywriter, kledingontwerper, trouwambtenaar… Zijn leven kent vele rollen. Hij was onder andere te zien in Chatney.nl (OHM), videoclips van hiphopartiesten zoals Twee Ons en op verschillende podia. Waar entertainment is, daar is Brahma. En zo maakt hij op 5 juni zijn debuut als poëet tijdens Barhanti in de Rijswijkse Schouwburg. Reden genoeg voor het Sarnámihuis om Brahma vijf vragen te stellen.

Lees verder

Column Anita Nanhoe – Aflevering 8: Zonder druppels, geen zee!

Ik heb het vaker gezegd: de wereld bestaat uit machtsverhoudingen. Wil je aan deze verhoudingen sleutelen, dan zijn daarvoor verschillende soorten maatregelen nodig. De activisten strijden, de onderhandelaars onderhandelen, de schrijvers schrijven. Verschillende partijen vervullen een rol in de strijd om bestaande machtsverhoudingen te veranderen (of te behouden). Vaak bestaat er de misvatting dat alleen de machtsminderen een strijd voeren. Maar niets is minder waar. Ook onder de machtsmeerderen zijn er partijen die de opvatting delen dat bestaande machtsverhoudingen niet altijd rechtvaardig zijn. En gelukkig maar, want zonder medewerking van machtsmeerderen worden machtsminderen sneller monddood geslagen. Binnen dit concept van machtsverhoudingen wil ik samen met jullie kijken naar de kwestie van de groepsverkrachting van Jyoti Singh Pandey.

Lees verder

Column Sebieren Hassenmahomed – Aflevering 8: Lavanya: “De DJ van het Zapp Weekjournaal op 19 oktober 2014.”

Ik ken Lavanya van de lagere school waar ook mijn kleinkinderen zaten. Het meest hoorde ik over haar toen ze een ongeluk had gekregen en over het overlijden van haar Nana. Haar naam verbond ik met pech en pech. Daarna gingen alle kinderen naar de Middelbare school en werd het stil rondom die naam tot we elkaar onlangs in een restaurant ontmoetten. Beide families waren met hun Nanie. Ineens hoor ik het woord DJ vallen naast de naam van kleine superslanke 12 jarige, speelse, eenvoudige, Lavanya . Ik veerde op van mijn stoel. De eerste gedachten waren: hoe is dit mogelijk, zo jong en klein nog!. Het bleek waar te zijn. Zij is een heuse DJ.

Lees verder

Column Amar K. Soekhlal – Aflevering 12: Narjar ké til, Chanel No 5 avant la lettre

De Girmitiya’s moesten op de plantages hun eigen potje koken. Ik heb werkelijk geen idee, hoe het menu er in 1873 eruit zag. Was er rijst? Of moesten ze ook gekookte banaan of cassave eten? Vis of vlees? Welke groenten aten ze. Bitáwiri? Er was ook een ander levens groot probleem. In de Indiase keuken is olie onontbeerlijk. Maar waar vond je olie in Suriname rond 1873 en zeker op de verre plantages in de binnenlanden, met zeer primitieve distributie kanalen? Ook de plantage eigenaren stonden voor een groot probleem. Uiteindelijk is er wel spijsolie ingevoerd uit Nederland. Maar, zoals de grootste filosoof van Nederland Johan Cruyff, ooit heeft gezegd “Elk nadeel heb z’n voordeel”, en gingen de Girmitiya’s zelf olie produceren. Er was immers genoeg kokos in Suriname.

Lees verder

Shantie Singh – Vervoering

In 1912 reist de achttienjarige Ramdew per schip van India naar Suriname. Hij is geronseld om als arbeidskracht op een suikerplantage te werken. De bazen slagen er niet in om de even koppige als charismatische jongeman te breken. Dromen, verhalen, rechtvaardigheidsgevoel en de liefde houden Ramdew op de been. Hij wordt een man met aanzien in de Hindoestaanse gemeenschap, de stamvader van generaties bijzondere mensen die onder alle omstandigheden houvast hebben aan hun dromen en verhalen. Ook, of juist, degenen die naar Nederland vertrekken.

Lees verder

Anita Nanhoe

Anita Nanhoe is psycholoog van opleiding, onderzoeker in het dagelijks leven en gepromoveerd in de sociale wetenschappen. Al sinds haar 14e is ze gefascineerd door Sigmund Freud die menselijk handelen zag als een samenspel van psyche en biologie en biologische opluchting omschreef met de term ‘bevrediging’. Geïnspireerd door zijn boeken, nam ze geleidelijk afscheid van vele taboes. Ze zal maandelijks een column schrijven, soms over haar ervaringen, soms over haar gedachten. De rode draad in deze verhalen is biologie, psychologie en seksualiteit. Daarnaast schrijft Anita ook diepgaandere artikelen over Hindostanen en seks.

Lees verder

Column Anita Nanhoe – Aflevering 7: Sex voor het huwelijk: aan aanrader!

Wat is dat toch, die zogenaamde kuisheidsnorm waar bijna niemand zich aan houdt? Niets meer of minder dan een nutteloze restrictie waarmee genderongelijkheid wordt gecreëerd en vrouwen onwetend gehouden worden. Was het voor een maatschappelijk nut, dan had het wel voor mannen gegolden! De kuisheidsnorm heeft bovendien weinig te maken met de werkelijkheid, het wordt overgebracht als een ideaalimago voor vrouwen, een normstelling die stevig bijdraagt aan een cultuurbrede façade.

Lees verder

Column Sebieren Hassenmahomed – Aflevering 7: Mila “Een zonnestraal tijdens een verdrietige jeugd.”

Ik vraag aan Mila, 80 jaar, wat het meest naar voren komt als ze aan haar moeder denkt. Ze zegt dat ze niets anders ziet dan een werkmachine. Die vrouw stond voor vieren in de ochtend op om de “tjoelha” (= fornuis) op hout aan te steken. Ze kookte samen met haar schoonzussen, maakte pap voor haar kinderen, deed de was zodra het licht werd, gaf de jongste borstvoeding, legde het in de hangmat en vertrok met een vrachtje op haar hoofd naar het perceel van de familie. Zij kreeg nooit de tijd om een kind te aaien of hun haar mooi te kammen. De familie bestond toen Mila geboren werd uit de grootvader, uit India afkomstig met een paar dochters, de ouders van Mila met hun kinderen en de oudste broer van haar vader met zijn kinderen.

Lees verder

Column Amar K. Soekhlal – Aflevering 11: Gáw Pujá

Mijn oudere zus Lien vroeg aan al haar broers en zusters om een financiële bijdrage voor gáw pujá. Ik was net met een avondvlucht aangekomen voor een kort verblijf op Kwatta, Suriname en ik deed ook een duit in de zak. Verzoeken van mijn familie sla ik nooit af. Ik ben vervolgens gaan slapen, maar die pujá (offerdienst) hield mij bezig. Er is veel veranderd sinds mijn vertrek veertig jaar geleden uit Kwatta, dacht ik, ze gaan nu ook koeien vereren. Het past wel een beetje binnen de traditie van het hindoeïsme. Het lijkt wel India. Ach, het zal wel dacht ik. De volgende dag begreep ik echter dat het niet gaat om de verering van de koe – in het Sarnámi gaw – maar om Gáw pujá. Een pujá ten behoeve van het welzijn van de gáw, het dorp, de gemeenschap waar men woont.

Lees verder

Chrada Sheoratan: “Ik had als jong meisje nooit kunnen dromen dat ik uiteindelijk getraind zou worden door de vrouw die mijn inspiratiebron was.”

Chrada is Bharata Natyam danseres, kerndocent van dansschool Natya Sudha en choreograaf van haar eigen dansproducties. Op jonge leeftijd raakte zij geïntrigeerd door de Zuid-Indiase Bharata Natyam dans en kreeg onderricht van Shakuntala Devi in de Kalakshetra stijl. In 2001 voltooide Chrada haar dansexamen cum laude. Ter verfijning van de dans krijgt Chrada regelmatig zang-, en danslessen in India en Engeland. Daarnaast neemt zij deel aan vele workshops van bekende docenten/choreografen/dansers zoals C.V. Chandrashekar, Leela Samson en de Dhananjayan’s. Naast haar dansopleiding ontving Chrada ook muzikale training waaronder dwarsfluit, Bansuri en Noord-Indiase zang. Chrada is naast is naast Bharata Natyam danseres ook docent en choreograaf van haar eigen dansproducties. In 2003 richtte zij Dansschool Natya Sudha in Utrecht op. Reden genoeg voor Sarnámihuis om Chrada Sheoratan 5 vragen te stellen.

Lees verder

142 jaar Hindostaanse immigratie: Kickoff Indian History Month

Op vrijdag 5 juni 2015 lanceerde het Sarnámihuis de eerste editie van Indian History Month in Theater De Vaillant in Den Haag. De lancering vond plaats naar aanleiding van 142 jaar Hindostaanse immigratie en staat in het teken van verborgen verhalen uit de Hindostaanse geschiedenis. Geïnspireerd door het model van Black History Month, vestigde het Sarnámihuis met Indian History Month gedurende de hele maand juni de aandacht op geschiedenis van de Hindostaanse gemeenschap binnen de Indiase diaspora. In deze maand werden op de facebook pagina dagelijks bijzondere verhalen gedeeld van Hindostaanse en Indiase figuren die een bijzondere bijdrage hebben geleverd aan wetenschap, kunst, sport en sociale bewegingen.

Lees verder

Jaswina

Jaswina is getrouwd en moeder van twee kinderen. Zij is onlangs gepromoveerd via de Promotiekamer met prof. dr. Ruben Gowricharn en Prof. dr. Sjaak Kroon, beide van de universiteit van Tilburg, als promotoren. Jaswina is werkzaam als docent aan de Haagse Hogeschool, faculteit Sociaal Werk en Educatie. Tevens heeft zij dansschool Mudra Center for Dance (de Indiase klassieke dansstijl Kuchipudi).
Ze zal in februari, april, juni, augustus, oktober en december een column publiceren. Haar thema is Bollywood en Samenleving, niet de bollywoodnieuwtjes, maar over de plek die Bollywood inneemt in de hindostaanse gemeenschap, in de nederlandse samenleving en daarbuiten en haar kijk hierop.

Lees verder

Column Anita Nanhoe – Aflevering 6: Bloemetjes en bijtjes

Wij moeders hebben dagelijks te maken met opvoedingskwesties. Vaders trekken wel eens hun ogen dicht. Maar tja, als moeder ontkom je vaak niet aan de ingewikkeldere vraagstukken van het opvoeden. Seksuele voorlichting is er een van. We hebben genoeg verhaaltjes als handvaten meegekregen, over de ooievaar, de bloemetjes en de bijtjes, en nog meer metaforen waar kinderen geen bal van snappen. Dus met wat stotteren en haperen proberen wij onze kinderen verheldering te verschaffen over de hormonale ontwikkeling van de ooievaar. En wat zijn we opgelucht, diep opgelucht wanneer het kind alles al blijkt te weten via andere kanalen.

Lees verder

Column Sebieren Hassenmahomed – Aflevering 6: Loes: “Ik heb goed geluisterd naar verhalen van anderen.”

Loes is zeventig jaar jong. Zij is het tweede kind uit een gezin van elf: moeder, vader en negen kinderen. Na de lagere school is Loes naar de ULO/MULO in Suriname geweest. Omdat ze niet langer op een kantoor wilde blijven werken is ze een avondopleiding voor Hulponderwijzer gaan volgen. Na het behalen van dat diploma heeft ze een paar jaar zelfstandig les gegeven op de Lagere school in de eigen buurt. Over haar jeugd zegt ze: “Als oudste dochter heb ik het niet altijd prettig gehad met een moeder die eigen ambities had. Mijn moeder fietste bijvoorbeeld naar de stad voor naailes . Voor ze op de fiets sprong spelde ze een metalen vlinder bij de zoom van haar rok, opdat deze niet kon open waaien.

Lees verder

Column Amar K. Soekhlal – Aflevering 10: Bruno en Bruintje

Mijn oudere zus Lien vroeg aan al haar broers en zusters om een financiële bijdrage voor gáw pujá. Ik was net met een avondvlucht aangekomen voor een kort verblijf op Kwatta, Suriname en ik deed ook een duit in de zak. Verzoeken van mijn familie sla ik nooit af. Ik ben vervolgens gaan slapen, maar die pujá (offerdienst) hield mij bezig. Er is veel veranderd sinds mijn vertrek veertig jaar geleden uit Kwatta, dacht ik, ze gaan nu ook koeien vereren. Het past wel een beetje binnen de traditie van het hindoeïsme. Het lijkt wel India. Ach, het zal wel dacht ik. De volgende dag begreep ik echter dat het niet gaat om de verering van de koe – in het Sarnámi gaw – maar om Gáw pujá. Een pujá ten behoeve van het welzijn van de gáw, het dorp, de gemeenschap waar men woont.

Lees verder

Dean Romano: “Naarmate ik vorderde met mijn zangkunsten, begon ik steeds meer in verschillende stijlen en talen te zingen.”

Zanger Dean Romano zingt Engels, Hindi en Nederlandstalig in veel verschillende genres. Hij heeft een grote passie voor alles wat met muziek te maken heeft. Momenteel is Dean druk bezig met het opnemen van zijn eerste album. Hij treedt regelmatig op met zijn eigen band Music Colors en als freelance zanger in verschillende formaties. Onlangs heeft Dean mogen zingen op A Tribute to Rajesh Khanna o.l.v Avishkar. Reden genoeg voor Sarnámihuis om Dean Romano 5 vragen te stellen.

Lees verder

Anil Ramdas – Badal

Badals huwelijk is voorbij en zijn loopbaan ten einde. Hij kijkt terug op zijn leven als gevierd essayist en journalist, op de man die als jonge student naar Nederland kwam en zich liet omarmen door de blanke intellectuele elite. Zij lieten hem in het begin van de jaren negentig naar Londen gaan, waar de duizendste nacht van de Fatwa tegen Rushdie wordt herdacht. Twintig jaar later trekt Badal zich terug aan zee en heeft alleen nog contact met S. Haar vertelt hij over zijn leven, zijn kwijtgeraakte engagement en zijn verloren liefdes. Een groots romandebuut, lichtvoetig als Woody Allen en bevlogen als Multatuli.

Lees verder

Column Anita Nanhoe – Aflevering 5: Godsgeschenken in een mensenwereld

Kinderen zijn Gods geschenken. Dat weet je wanneer je een kind krijgt. Het is liefde voor het leven, tot je laatste adem, en waarschijnlijk ook daarna. Zo lang er ook maar iets van je wezen resteert, zul je intens houden van je kind. Ik in ieder geval wel. Nog nooit in mijn leven, ben ik echt boos geweest op die donderstenen, nooit echt teleurgesteld. Angst daarentegen, heb ik wel gekend, diepe angst … en nog steeds. Dat is wat liefde met zich meebrengt: angst dat er dingen mis kunnen gaan met je kinderen. En hoop dat alles goed met ze zal gaan.

Lees verder

Column Sebieren Hassenmahomed – Aflevering 5: Alfun: “Van het ene warme bad in het andere.”

Als ik hoor dat Alfun op de bezoekerslijst staat, spring ik een gat in de lucht. Lees zelf maar waarom zij één van mijn helden is. Alfun is het oudste kind uit een gezin van 13. Zij heeft 6 broers en 3 zussen. Haar vader is als baby samen met zijn ouders geëmmigreerd uit India, met een contract voor arbeid op de plantages. Thuis hoorden ze nog de verhalen van oma over de talloze blaren op beide handen van het koffie-plukken. Over haar moeder zegt Alfun dat die eerlijk en oprecht goed voor hen allemaal en voor opa heeft gezorgd; ze baadde (waste) de oude man ook toen hij dat niet meer zelf kon. Moeder deed behalve het huishouden ook aan landbouw vlakbij huis. Zowel de moeder als de vader van Alfun hebben allebei een hoge leeftijd bereikt.

Lees verder

Column Amar K. Soekhlal – Aflevering 9: Een landbouwer van vijfennegentig jaar: Soekhoe “Baudhoe” Soekhlal

Mijn vader wordt op 4 juni a.s. 95 jaar. Een gezegende leeftijd. In den beginne was er niets, geen gereedschap, geen grond, geen zaaizaad en bijna geen perspectief. Mijn moeder trouwde met mijn vader toen zij 11 jaar oud was. Het samenwonen moet hebben plaatsgevonden toen zij 15 jaar oud was. Op haar 17e werd mijn oudste broer Ramadhar geboren. Ik heb vele verhalen opgetekend uit de mond van vader en mijn Van Dijk káká, die op 4 april 90 jaar is geworden. Mijn vader vertelde mij dat als jij je kind hoort huilen, maar het voelt aan als gehuil van een hongerig kind dan ga je door roeien en ruiten om voedsel voor hem te zoeken. Het is die enorme wilskracht die mijn vader en moeder hebben opgebracht en gedreven tot heel hard werken. Hun leven lang. Voor het welzijn van hun kinderen.

Lees verder

DJ Insane: “Mijn eerste herinnering als het gaat om muziek is toch wel in mijn jeugdige jaren. Toen was er geen sprake van internet en kocht of huurde altijd mijn muziek.”

Marcel van Oosterom staat beter bekend onder zijn artiestennaam DJ Insane, Deze veelzijdige DJ heeft zijn naam te danken aan zijn krankzinnige draaistijl. Hij maakte furore in de Asian underground scene onder zijn naam Indian Artaffect in Nederland, Duitsland en Engeland. Maakt Trance & progressive onder de naam M-V-O. En is voornamelijk actief in de hardcore/ hardstyle scene. Hij draait regelmatig in het buitenland, onder andere in Amerika, India en is recentelijk voor het eerst zelfs in Australië geweest. Daarnaast is hij ook actief als componist, producer en audio engineer. Reden genoeg voor het Sarnámihuis om DJ Insane 5 vragen te stellen.

Lees verder

Usha Marhé – Dulari

Wegdromen in Bollywood films, roti’s van je oma eten, in de Palmentuin smelten in de armen van je geliefde, in een vliegtuig de man van je dromen ontmoeten. migreren van Suriname naar Nederland en omgekeerd, beslissen of je wel of geen buitenvrouw wilt zijn. En: hoe leer je over jezelf denken als je Manthorni – zij die mijn hart heeft gebroken – heet? De zes vrouwen in Dulari – De weg van mijn naam staan aan de vooravond van een kentering in hun bestaan of kijken terug naar een belangrijke periode uit hun verleden. De relaties en levens van deze moeders, dochters, tantes en grootmoeders worden gedomineerd door onmogelijke liefdes. agressie, vernedering, de cultuur van het zwijgen en beklemmende normen en waarden die met hun meereisden van India via Suriname naar Nederland.

Lees verder

Jivan’arazzi: “Bedenk een arena van 20.000 dansers die op je neerkijkt terwijl tegenover je je grootste idolen qua dans staan….waartegen je moet battlen.”

Overdag is Rajiv Bhagwanbali eigenaar van en masseur bij Jivan’s Massage, maar in de entertainment staat hij bekend als danser Jivan’arazzi bij de danscrew Pop´arazzi in Rotterdam. Zijn specialisatie is poppin´, een dans die tot het hiphopgenre behoort en vooral bekend is geworden door Michael Jackson. Met zijn crew deed hij mee aan Move Like Michael Jackson, Hollands Got Talent en So You Think You Can Dance en trad hij op bij MTV en TMF. Daarnaast wonnen ze de dansbattles Juste Debout Amsterdam, Spin Off en Dutch Bboy Championships. Reden genoeg voor Sarnámihuis om Jivan’arazzi 5 vragen te stellen.

Lees verder

Sebieren Hassenmahomed

Het Sarnámihuis en IISR hebben een onderzoekteam opgezet dat onderzoek doet naar de geschiedenis van Hindostaanse gemeenschappen in de wereld en de wijze waarop de Hindostaanse identiteit vorm en inhoud heeft gekregen. Het onderzoeksteam heeft een naam: Onderzoeksteam Hindostaanse geschiedenis en identiteit in de diaspora. Sebieren Hassanmahomed, lid van het Onderzoeksteam Hindostaanse geschiedenis en identiteit in de diaspora, doet een serie inerviews met Hindostaanse vrouwen, die bereid zijn om hun levenservaringen te delen met de gemeenschap. De interviews documenteren het leven van Hindostaanse vrouwen. De namen in de verhalen zijn gefingeerd, maar het verhaal is gebaseerd op echte vertellingen.

Lees verder

Column Anita Nanhoe – Aflevering 4: Ons Hindoeïsme is prachtig!

Per toeval stuitte ik op het internet op de sensuele afbeelding van ShivShakti, ook wel bekend als Ardhanarishvara (ofwel: de heer die half vrouw is) of Ardhanaranari (de half man, half vrouw), de afbeelding van de god Shiva en de godin Shakti als één entiteit. Gefascineerd door deze afbeelding, begon ik meer en meer van de Hindoegeschriften te lezen. Het verhaal van Shiva en Shakti in de Skanda Purana luidt dat de godin Shakti aan Shiva vroeg of ze bij hem mocht zitten, in een stevige omarming. Zij, jaloers als zij was, wilde voortdurend bij hem zijn. Shiva stemde in met haar verzoek en zo werden Shiva en Shakti twee energieën in een lichaam. Later in dit verhaal, wanneer de demon Andhaka Shakti met geweld wil veroveren, komt Vishnu te hulp. Hij redt Shakti en brengt haar naar zijn verblijfplaats. Maar Andhaka geeft niet makkelijk op. Hij blijft Shakti volgen, tot ze hem haar Ardhanarishvara vorm toont.

Lees verder

Column Sebieren Hassenmahomed – Aflevering 4: Urmila: “Brown is beautiful, is een donkerbruine huid mooi?”

Urmila is 51, het vierde kind uit een gezin van 12. Ze woonden in het huis van de ouders van haar vader, ájá en áji. De moeder van Urmila kreeg ook nog 6 miskramen. Een kind overleed na de geboorte. Toen haar oudere zussen uitgehuwelijkt waren, nam zij de verantwoording voor het huishouden over; haar moeder deed aan landbouw achter op het perceel. Haar áji (oma) en vader namen de belangrijke beslissingen, onder andere dat Urmila na een paar klassen lagere school werd afgeschreven. Haar moeder of de kinderen hadden werkelijk niets in te brengen; de twee jongere zussen zijn wel naar de middelbare school geweest. Een zus van Urmila overleed bij de geboorte van haar kind. Zij leed aan haar hart. Het was haar afgeraden om zwanger te worden, maar zij wilde met alle geweld trouwen en kinderen krijgen. De baby van toen leert nu om voor hartpatiënten te zorgen.

Lees verder

Column Amar K. Soekhlal – Aflevering 8: Restaurant Van der Valk

Afgelopen zomer ben ik met drie vrienden Randjit, Humphrey en Anand een weekend weggeweest. Allemaal mannen achter in de vijftig. We hadden een mooi hotel gehuurd op een prachtige locatie inclusief ontbijt. Samen hebben wij als een stelletje oude mannen herinneringen opgehaald aan vroeger, een route van 80 kilometer gefietst, in de wellness gehangen, op de kamer wijn gedronken en op de samsung tablet via Youtube tot diep in de nacht naar liedjes geluisterd uit onze jeugd, de jaren 1970. Half beschonken vertrok ieder op enig moment naar zijn eigen kamer. Hilarisch was natuurlijk toen één van de vrienden op zondag om 09.00 de anderen ging halen voor het ontbijt, maar nog halfwakker op een verkeerde deur aanbelde. Een struise Duitse dame maakte de deur open en blafte “Was wollen sie”. We hebben die vriend de hele dag ermee geplaagd. Een mooie herinnering. We hebben afgesproken om dit tot een jaarlijks terugkerend festijn te maken. Een vriendschap die ik koester met deze mannen.

Lees verder

Pravini Baboeram: Kerst in de lente, Holi in de zomer

Begin maart is mijn hele Facebook tijdlijn gekleurd met vrolijke foto’s van mijn vrienden die allemaal Holi vieren, voor mij één van de hoogtepunten van het jaar. Ik vind het heerlijk om elk jaar opnieuw verrast te worden door de stralende zon die ondanks een koude maand precies op phagua haar weg naar Den Haag weet te vinden. De lente is dan toch echt begonnen. Op de maat van “Holi khele” loop ik dan rondes over Wijkpark Transvaal om bekenden te begroeten met mijn flesje poeder, “Subh Holi”! Het is de enige dag in het jaar dat niemand het erg vind om door vreemden belaagd te worden met gekleurd poeder. Sterker nog, niemand verlaat het plein onbekleurd. Elk jaar als ik Holi vier voel ik die verbondenheid, met mijn cultuur, met mijn gemeenschap, met de natuur.

Lees verder

Column Anita Nanhoe – Aflevering 3: Een zingend hart

We kennen het wel: hij moet van respectabele huize komen, geen drugs gebruiken, niet drinken, dezelfde religieuze overtuiging hebben, een mokkakleurtje, minimaal een hbo-opleiding hebben en bij voorkeur maatpakken dragen. Verder kunnen ouders nog limieten stellen aan de haarlengte, de tatoes en de piercings. Zij moet eveneens aan deze criteria voldoen. Daarnaast moet zij een onberispelijk kuis imago genieten, de kookkunsten beheersen en overtuigend volgzaamheid uitstralen. Het helpt als zij in aanwezigheid van oudere generaties iets predikt over karma en dharma. Daar kun je gegarandeerd witte voetjes mee halen! Hoe grijzer de gesprekspartner, hoe witter de voetjes.

Lees verder

Column Sebieren Hassenmahomed – Aflevering 3: Kriesna: “Mag ik mijn bloedeigen echtgenoot om meer en anders sex vragen?”

Het gezin waarin Kriesna opgroeide, bestond uit moeder, stiefvader en 8 kinderen. Kriesna werd geboren op Kwatta, groeide op aan de Ephraimzegen, helemaal achterin. Toen haar moeder met haar naar haar stiefvader verhuisde was Kriesna 3 jaar. Over dat andere huis en wie ze achter liet heeft ze geen herinnering. Kriesna weet niet anders dan dat ze heel hard werkte en voor het eerst naar school ging op haar achtste. Door toedoen van iemand bij de Sociale dienst werd ze in de tweede klasse geplaatst en kreeg ze bijlessen. Haar moeder werkte buitenshuis in de huishouding. De stiefvader bracht amper geld binnen.

Lees verder

Column Amar K. Soekhlal – Aflevering 7: Phaguwá

Kwatta in Suriname was (en is) wat het Westland is voor Nederland: de producent van vele groentesoorten voor de stad Paramaribo. Van soepoewiri (selderij) tot watrámoen (watermeloen) van koro tot tomati. Het hele jaar door. Bijzondere culturele beleving in dit tuinbouwgebied was er niet of nauwelijks. Kwatta had geen eigen cautál- en toneelgroepen, ook geen baithak gáná bands. Deze groentetelers hadden er waarschijnlijk geen tijd voor. Het werken op het land eiste alle aandacht en tijd op. Dag en nacht, 12 uur per dag en zeven dagen in de week. Maar met de hoogtijdagen werd er wel rekening gehouden. Mijn vader vroeg steevast: “Phaguwá hai, baki bedáki thoro hái?” (Binnenkort is het Phaguwá, maar de winkels zijn toch niet gesloten?) Met winkels bedoelde hij de Centrale Markt in Paramaribo. Zo kon hij rekening houden met het oogsten van de groenten, vooral met snijbonen en kousenband.

Lees verder

Krieshna Soekhlal: “Dit moment zal ik nooit vergeten, de docent speelde op een digitale Yamaha Clavinova verschillende nummers van The Beatles.”

Pianist Krieshna Soekhlal valt op met zijn prachtige muzikale uitvoeringen van Bollywood liederen op de piano. Hij treedt regelmatig op en heeft onder andere al mogen schitteren in theaters in heel Nederland. Recentelijk was hij één van de geselecteerden om een masterclass te volgen bij Wibi Soerjadi. Op 5 juni is hij te bewonderen in de Rijswijkse Schouwburg tijdens Barhanti. Reden genoeg voor het Sarnámihuis om Krieshna Soekhlal 5 vragen te stellen.

Lees verder

Madhu Lalbahadoersing: “Volg je hart, maar met je hoofd erbij.”

Liefhebbers van Bollywood kennen zangeres Madhu Lalbahadoersing als één van de meest opmerkelijke talenten in de Hindostaanse gemeenschap. Met een loepzuivere stem die doet denken aan Lata Mangeshkar neemt Madhu het publiek regelmatig in vervoering mee. Ze heeft opgetreden in Nederland en Suriname en heeft het podium mogen delen met Kumar Sanu en Abhijeet Bhattacharya. Recentelijk was Madhu ook te zien op Virus TV voor Radio 4. Momenteel studeert ze Indiase klassieke zang aan het Rotterdams conservatorium Codarts. Reden genoeg voor Sarnámihuis om Madhu 5 vragen te stellen.

Lees verder

Mirage: “De reacties, blessings inspireren ons en helpen ons continue te groeien, bloeien, veranderen en te transformeren.”

Mirage bestaat uit Mohnish Sharma en Richard Imambaks. Met z’n tweeën brengen ze Geets, Ghazals, Bhajans, Qawwali & Folk (Bhojpuri & Punjabi). Ze treden regelmatig op en hebben onder andere opgetreden tijdens Holi feest in Almere Poort op het Kaylaash Dhaam Holi Festival, ze hebben ook opgetreden in de Radha Krishna Mandir en op onze eigen Sarnámihuis CPC Loop. Reden genoeg voor het Sarnámihuis om Mirage 5 vragen te stellen.

Lees verder

Column Anita Nanhoe – Aflevering 2: Fabels en feiten over het formaat

Het is alweer 15 jaar geleden dat ik mijn familie voorstelde aan mijn Kaapverdiaanse partner. Op zich ging dat relatief gemoedelijk: de meesten vonden hem een aardige man. Sommige familieleden vielen stilletjes uit mijn leven en vanzelfsprekend was er de enkeling die dramatische uiting gaf aan het vertrek. Maar ach, die stembanden waren dan ook weer geslepen.Ik heb de meeste ‘wegvallers’ niet meer gesproken. Alhoewel…er was wel een dame, die mij op een familiefeestje toch maar eens aanschoot. Al vlug kwam die nijpende vraag tevoorschijn: of Afro’s echt zo groot geschapen zijn. Ik kon dat uiteraard weten. En natuurlijk sta ik open voor onverbloemd leergierige vragen. Dus informeerde ik haar vol enthousiasme: ‘JAAAAAH, echt waar! Een stuk groter! Dat maakt veel uit hoor! Heb jij nog nooit een Afro gehad dan?’ Leergierigheid moeten we belonen met wijsheid!

Lees verder

Column Sebieren Hassenmahomed – Aflevering 2: Wahieda: “Mag ik kostwinner heten als ik dat ook ben?”

Als ik Wahieda vraag of ik haar levensverhaal mag opschrijven voor de volgende generaties zegt ze dat ze niet veel weet maar wel wil delen wat ze in huis heeft. Ze begint over haar náná ( vader van haar moeder) en pernáná ( de náná van haar moeder), allebei contractarbeiders (uit India) die na beëindiging van hun contract naar het district verhuisden. Haar náná en náni ( moeder van haar moeder) waren kleermakers, de kinderen mochten niets van ze afkijken. Ze werden uit de buurt van hun naaimachines gehouden totdat náni in het ziekenhuis belandde en kleding nodig had. Deze náni vroeg aan de moeder van Waheeda om voor haar te naaien.

Lees verder

Column Amar K. Soekhlal – Aflevering 6: Identiteit

In mei vorig jaar kreeg ik via het Nationaal Archief een kopie van het traktaat uit tussen Nederland en Engeland van 1870, waarin is vastgelegd de werving van contractarbeiders in het voormalige Brits-Indië, het huidige India. Het is een kleurenkopie, met een duidelijke afdruk van de zegel van de koning Willem III en van koningin Victoria van Engeland. Ik was zo blij als een klein kind, bewust van de historische betekenis van het document in mijn handen. Ik was zeer verguld, bekeek het document en stopte het in mijn tas en liep van het Nationaal Archief naar het centraal station om de trein naar huis te nemen. Het was nog niet zo druk in de trein en ik zocht een plek op om het document nader te bestuderen. Ik dacht, pot verdorie, hiermee is alles begonnen. De geboorte van mijn geschiedenis, lang voordat ik ter wereld kwam.

Lees verder

Pravini Baboeram

Pravini Baboeram is muzikant en activist. Na de studie Media & Cultuur te hebben afgerond aan de Universiteit van Amsterdam richtte Pravini zich zowel op muziek als maatschappijactivisme. Als vrijwilliger bij het Sarnámihuis houdt ze zich bezig met verschillende projecten, zoals het eerbetoon aan de Hindostaanse verzetsstrijder Tetary, Indian History Month en de jaarlijkse Hindostaanse Immigratieviering/herdenking. In 2015 heeft ze met Shivani Jagroep en Triwish Hanoeman de actiegroep Holi is geen Houseparty opgericht, een single issue campagne gericht op het waarborgen van het Hindoefeest Holi Phagwa.

Lees verder

Column Anita Nanhoe – Aflevering 1: Vrouwen en hun neusinhalers

Kent u de neusinhaler? Dat klein dingetje dat lijkt op een tampon. Juist ja, dat ding. Mijn vriendin had voor haar zoon (toen 7 jaar) zo’n neusinhaler gekocht. Trots pronkte hij ermee bij mijn zoontje Sagar (toen 5 jaar): ‘Kijk eens wat ik heb?’ Hij beweegde de neusinhaler demonstratief in de lucht, stopte het in zijn neusgat en haalde diep adem. Met een sierlijke beweging ging het apparaat naar zijn andere neusgat. En weer haalde hij diep adem. Hmmmm, mijn zoontje, die al die tijd stil had geobserveerd, kon natuurlijk niet achter blijven. Prompt rolde uit zijn mond: ‘Daar hebben wij er heel veel van thuis. Die stopt mijn moeder in haar bil!’

Lees verder

Column Sebieren Hassenmahomed – Aflevering 1: Johora: “Mag ik als persoon zelf bepalen of en wanneer ik verliefd word?”

“Hier woon ik, ik voel mij er de koning te rijk alhoewel ik niet weet of de majesteit het ook heerlijk heeft.” Met deze woorden word ik ontvangen door een 86-jarige Hindostaanse in Den Haag. Haar schoolnaam is Henna, de officiële naam is Johoragatoen; zij wordt Johora genoemd. “Ik ben moslim en ga regelmatig naar de moskee maar vind het niet nodig om te overdrijven. Zo loop ik niet alle dagen in een selwaar en jok ik als het nodig is.” Dit typeert Johora ten voeten uit. Johora is het 5e kind uit een gezin van zeven kinderen waarvan vijf meiden en twee jongens. Zij is geboren in een district waar geen straatje was of een fiets bestond. Haar oudste zus was niet enthousiast als het om activiteiten buitenshuis ging. Zij sprong in dat gat om ervan te profiteren.

Lees verder

Column Amar K. Soekhlal – Aflevering 5: Een huis op hoge neuten

In het jaar dat ik werd geboren, kwam er elektriciteit op Kwatta. Het is arrogant om te denken dat dan toen de verlichting kwam, en dat doe ik dan ook niet. Maar uit de overlevering blijkt dat ik en mijn twee jongere broers vanaf die tijd in redelijke welvaart zijn opgegroeid, althans de welvaart van de familie toenam. Ik had er geen enkele inbreng in, ik was te jong om daar een bijdrage aan te leveren. Maar de jarenlange opoffering van mijn ouders begon systematisch kleine economische voordeeltjes op te leveren. Ik kan het oude huis waarin wij sliepen nog goed herinneren. Als je het erf opreed, was aan beide zijden een dennenboom. Aan de linkerzijde was er een waterput die nog steeds dienst doet. Naast de waterput is er een sacraal gebied van ongeveer één vierkante meter waar de jhandi en gená bloemen staan.

Lees verder

Poernima Gobardhan: “Ik had de tekst zelf geschreven, de voorstelling gechoreografeerd/geregisseerd, de acteurs en dansers begeleid en ik heb toen ook zelf in de voorstelling gedanst en geacteerd.”

Deze jonge danseres heeft al heel wat prestaties op haar naam staan. Op 15-jarige leeftijd richtte ze haar dansschool Pretima Ke Dewashrie, waarna zij met haar dansschool veel succes boekte. Zo was ze onder andere te zien in de tv-programma’s So you think you can dance, Hollands Got Talent en De Wereld draait door. Na het afronden van een dansopleiding Moderne Indiase dans te Mumbai, is de volgende mijlpaal in de danscarrière van Poernima Gobardhan: haar Arangetram onder leiding van docent Jolanda Boejharat. De voorstelling wordt begeleid door carnatische muzikanten afkomstig uit India en Engeland. Reden genoeg voor Sarnámihuis om Poernima Gobardhan 5 vragen te stellen.

Lees verder

Column Amar K. Soekhlal – Aflevering 4: Ek mái das larkan pos lej, baki das larkan ek mai ke ná sorgu karpái

Ek mái das larkan pos lej, baki das larkan ek mai ke ná sorgu karpái – Een moeder kan tien kinderen opvoeden, maar tien kinderen zijn niet in staat om voor hun moeder te zorgen. In Nederland is op dit moment een grote transitie gaande in de gezondheidszorg, waarbij de nadruk komt te liggen op eigen kracht en verantwoordelijkheid van burgers. Veel taken worden overgeheveld van de rijksoverheid naar de gemeenten. Ik was kortgeleden op een bijeenkomst waar gesproken werd over de zorg die naasten op zich moeten nemen voor hun (zieke) oudere familie. Vanwege de bezuinigingen als gevolg van de economische crises zal de zorgtaak van ouderen ook een familie taak worden. Ik zal het niet hebben over deze beleidsmaatregel. De discussie op de bijeenkomst was saai en liep langs de bekende lijnen. De ouderen wilden hun verkregen onafhankelijkheid van hun kinderen niet verliezen en de jongeren dachten, ik zie het allemaal wel.

Lees verder

Raj Mohan: “Zelfs in de studio in Varanasi (Benaras) kijkt men ervan op dat het mogelijk was om in een Bhojpuri taal zulke lyrische liederen te schrijven en te componeren in de ghazal stijl.”

Zanger, componist en dichter Raj Mohan staat bekend als veelzijdig artiest en heeft de taal van het Sarnámi in de kunst op de kaart gezet. Hij is oprichter en artistiek leider van verschillende muziekformaties, zoals Het Raj Mohan Ensemble, Vistar en Shai’rana. Met deze formaties treedt hij al sinds 1984 op in binnen- en buitenland. Hij bracht verschillende albums uit, waaronder zijn laatste plaat Daayra, en twee gedichtenbundels: Bapauti en Tihá. Hij wordt regelmatig gevraagd door verschillende tv programma’s, zoals VPRO, Reizigers in Muziek, NCRV C-majeur, OHM en Vrije geluiden. Reden genoeg voor Sarnámihuis om Raj Mohan 5 vragen te stellen.

Lees verder

Rayn Bechoe: “Onze muzieksmaak is altijd heel breed geweest. We hielden niet alleen van Hindoestaanse muziek, maar eigenlijk van alle genres en zijn breed georiënteerd wat muziek betreft.”

Rayn Bechoe leeft muziek, hij heeft recentelijk zijn debuutalbum “A Creation from the Soul” uitgebracht, een funk/soul album met bijdragen van muziekale legendes zoals John Robinson en Marcus Miller. Zijn talent viel op over de grenzen en leidde tot een contract bij het Japanse label Sweet Soul Records, waar hij zijn album in persoon promootte tijdens zijn reis naar Tokyo. Na zijn terugkomst vertrok hij naar Italië en Zwitserland voor optredens met The New Coalition of Funk. Reden genoeg voor Sarnámihuis om Rayn Bechoe 5 vragen te stellen.

Lees verder

Column Amar K. Soekhlal – Aflevering 3: Een tragisch noodlot

Ik heb mijn náná (de vader van mijn moeder) amper gekend. Hij woonde op Párá Pási (Pad van Wanica) en wij op Kwatta. De afstand was te groot voor frequent bezoek waardoor hij niet vaak op Kwatta kwam. Bovendien ik was vijf jaar oud toen hij stierf, waarschijnlijk aan een hartaanval. In mijn herinnering was hij een lange tengere man met een uitbundige snor. Hij droeg een khaki kortebroek met een okselmouw shirt (singlet) met gaatjes. Veel gaatjes. Maar toch leek hij in mijn herinnering niet sjofel, eerder statig. Ik heb de Hindostaanse database geraadpleegd en hieruit bleek dat hij een kohár was, een pottenbakker. Hij bakte inderdaad dia’s. Wat opvalt bij mijn náná is dat de sociale stratificatie (kaste) in zijn geval samen viel met zijn economische activiteit. Hij bakte overigens niet alleen dia’s maar ook kruiken e.d.

Lees verder

Column Amar K. Soekhlal – Aflevering 2: Jai Hind, sport en emanicipatie

Wat een wedstrijd. Het moet nu ongeveer 45 jaar geleden zijn, dat de wedstrijd tussen Jai Hind en Nautico is gespeeld. Beide teams hadden evenveel punten in de Eerste klasse van de Surinaamse Voetbal Bond, de SVB. De winnaar van deze wedstrijd zou een promotie-degradatie wedstrijd spelen tegen de voorlaatste van de Hoofdklasse om zo te promoveren naar de hoogste klasse van de SVB. Hoofdklasse! Een ongelooflijk vooruitzicht voor de mannen uit een agrarische samenleving om te voetballen in de top van Suriname. De mogelijkheid dat voor het eerst in de geschiedenis van Suriname een voetbalclub met nagenoeg alleen Hindostanen in de Hoofdklasse zou acteren, was onvoorstelbaar. Ik droomde van dat bijna onmogelijke, want de Hoofdklasse bestond uit geweldig sterke clubs als Robinhood, Transvaal, Leo Victor, Voorwaarts en de “kleine” Jai Hind zou het tegen deze grote clubs opnemen.

Lees verder

Reena Rambaratsingh: “Als klein meisje bewonderde ik altijd al mijn moeder, die achter haar ‘kaptafel’ zat en zichzelf opmaakte.”

Reena Rambaratsingh is de oprichtster van het bedrijf Express Yourself Visagie, waarmee ze als ware kunstenares iedereen van een vleugje glamour voorziet. Ze heeft gewerkt in de tv-wereld met onder andere Lange Frans, Replay en Van Velzen. Daarnaast is ze manager geweest bij het cosmeticamerk dat valt onder het concern Estée Lauder: Bobbi Brown. Reena doet ook veel visagiewerk voor bruiloften en fotoshoots en verzorgt zelf regelmatig Visagie-workshops, waar zij vrouwen leert hoe zij hun eigen make-up artist kunnen worden. Ook heeft zij sinds kort haar eigen verzorgingslijn Alex Cosmetic en schoonheidssalon Express Yourself Health & Beauty in Rotterdam. Reden genoeg voor Sarnámihuis om Reena Rambaratsingh 5 vragen te stellen.

Lees verder

Pravini Baboeram: Opvallend afwezig – Hindostanen in de strijd tegen institutioneel racisme

In Nederland is een sociale strijd gaande tegen institutioneel racisme. Het is misschien niet voor iedereen zichtbaar, omdat deze strijd geen podium krijgt in de mainstream media. En als protest aan de orde komt, krijgen we een eendimensionaal gezicht voorgeschoteld, waarbij de verscheidenheid aan acties en bewegingen nauwelijks belicht wordt. Maar ik maak het van dichtbij mee en zie hoe de jongere generatie, waar ik deel van uit maak, op staat en haar stem laat horen, zonder compromis en met heldere eisen. Ik vind het ook geweldig om te zien hoe de verbinding wordt gelegd tussen verschillende gemeenschappen en er solidariteit wordt getoond op verschillende gebieden, zoals pro Palestina en tegen Zwarte Piet.

Lees verder

Sadhana Lila: “Er is voor mij niets mooiers dan ergens optreden en mensen zien die dansen op jouw muziek en het nog kunnen mee zingen ook!”

Sadhana Lila is een veelzijdige jonge dame die haar creativiteit op verschillende manieren uit. Ze doet modellenwerk, organiseert evenementen, ontwerpt kleding en is daarnaast ook nog een gepassioneerd zangeres en songwriter. Als artiest creëerde ze haar eigen rockband: Classic Narcicist. Ze heeft opgetreden in onder andere Paard van Troje, Offcorso en Theater Zuidplein. Recentelijk bracht ze haar nieuwste videoclip uit, getiteld “Destination Unknown” en trad ze op in Engeland op Saffron D’Or tijdens de Eid & Diwali Extravaganza. Reden genoeg voor Sarnámihuis om Sadhana Lila 5 vragen te stellen.

Lees verder

Pravini Baboeram: Het onbekende bezingen – de kracht van Tetary

Column van Pravini Baboeram over de betekenis van Tetary: “Als jong Hindostaans meisje was ik altijd erg verlegen. Ondanks het feminisme van mijn moeder en het activisme van mijn vader, voelde ik me nooit zeker genoeg om op te komen voor mezelf en mijn stem te laten horen. Ik was altijd één van de weinige gekleurde personen op een witte school of universiteit en was daardoor bang dat mijn stem er niet toe deed of niet goed genoeg was. Dat als ik opkwam voor datgene waar ik in geloofde, ik als overgevoelig of irrelevant bestempeld zou worden. De discussie over institutioneel racisme maken immers geen deel uit van onze studieboeken of opdrachten. Alles wat we lazen ging over de schoonheid van de Gouden Eeuw en de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog. We hebben altijd geleerd om witte helden te prijzen en nooit vragen te stellen over de onbekende verhalen van onze voorouders.”

Lees verder

Column Amar K. Soekhlal – Aflevering 1: Hindostanen en Zwarte Piet

In augustus 1974 kwam ik van Kwatta, Suriname, onbevooroordeeld naar Nederland. De samenleving op Kwatta bestond voor de honderd procent uit Hindostanen. Op de openbare school van de Derde Rijweg waren er weinig Afro-Surinamers. Na de lagere school ging ik naar de Maha Rishi Swami Dayanand School bij de Eerste Rijweg. Ook deze school bestond voor bijna honderd procent uit Hindostanen. In de eerste klas zat er een lichtgekleurde Afro-Surinaams meisje met de beroemde naam Ferrier en zij haald hogere cijfers voor hindi dan ik. Op school in Nederland had ik weinig moeite om mij aan te passen. Uiteraard werd ik besmuikt uitgelachen om mijn zwaar Surinaams- Hindostaanse accent. Ach, ik vond het best wel grappig.

Lees verder

Sangeeta Bhageloe: “Ik was nog geen 5 jaar toen ik al begon met het meezingen van bhajans in de mandir.”

Zangeres Sangeeta Bhageloe begeeft zich in het genre van Noord-Indiase klassieke en semi-klassieke muziek. Ze is bedreven in Thumri, Dadra, Bhajans, Geet, Ghazals, Khyal en Sufi muziek. Ze geeft les en treedt regelmatig op in Nederland en ook elders in Europa. Zo heeft ze onder andere het voorprogramma gedaan van de Britse zangeres Shivali in het Isala Theater. Sangeeta heeft bovendien in Bombay voor Zee TV opgetreden. Reden genoeg om Sangeeta Bhageloe 5 vragen te stellen.

Lees verder

Shantie Ramlal-Jagmohansingh: “Door taal kan je mensen anders naar dingen laten kijken, maar ook stemmen laten horen die normaal verdwijnen in het tumult van alle dag.”

Deze jonge schrijfster maakt furore als freelance publicist/columnist. Ze heeft opinies, columns, artikelen en recensies geschreven voor onder andere Trouw, Volkskrant / VK.nl, Joop.nl, Contrast, Wereldjournalisten en OHM Magazine. Haar eerste korte verhaal ‘Sneeuw’ verscheen in literair tijdschrift Armada. Hieruit vloeien andere werkzaamheden voort, zoals het houden van spoken columns tijdens bijeenkomsten of radio-programma’s, of het afnemen van interviews voor bijvoorbeeld het Indian Film Festival The Hague of tijdens een literaire avond. Shantie verzamelt haar stukken op haar eigen website www.shantie-schrijft.nl, als haar stukken raken aan de Hindoestaanse kunst, cultuur of geschiedenis, worden deze ook geplaatst op de website van het Sarnamihuis. Reden genoeg om Shantie Ramlal-Jagmohansingh 5 vragen te stellen.

Lees verder

Smita James: “Poetry was eerst voornamelijk een uitlaatklep voor mezelf. Later begon ik ook voor anderen te schrijven.”

Smita Gayadin staat bekend onder haar artiestennaam Smita James, een gepassioneerd dichteres die zowel solo als met haar eigen band op verschillende podia staat om haar gedichten voor te dragen. Ze heeft onder andere opgetreden tijdens het Black Magic Woman Festival in Amsterdam Bijlmer Parktheater, Term Trechter in Utrecht en Re:definition Paradiso in Amsterdam. Reden genoeg voor het Sarnámihuis om Smita James 5 vragen te stellen.

Lees verder

141 jaar Hindostaanse immigratie: 1000 manieren om te zeggen ‘Ik hou van je’”

Hoe zeg je “Ik hou van jou” op een manier die de ander steil achterover doet slaan? Op 5 juni 1873 kwamen de eerste Hindostaanse immigranten uit India aan in Suriname. Ze namen een cultuur mee waarin “Ik hou van je” op duizenden manieren wordt gezegd, gezongen en getoond. Bij de herdenking en viering van 141 jaar Hindostaanse immigratie op 5 juni 2014 organiseerde het Sarnamihuis een bijzonder immigratieconcert met als thema “1000 manieren om te zeggen: ‘Ik hou van je’”. Op basis van een selectie van de mooiste Hindostaanse liederen over het thema liefde (tussen geliefden, ouders en kinderen, mens en God) wordt de beleving van immigratie verbonden met de emoties van de liefde. Het verhaal wordt verteld door Amar Soekhlal en Pravini en bezongen door de artiesten Indroniel Roy, Madhu Lalbahadoersing en Lucky Singh.

Lees verder

Steven Bissesar: “Mijn eerste herinnering was toen ik met mijn broers Michael en Glenn altijd aan het pingelen was op een keyboard die wij thuis hadden staan.”

Deze jonge pianist heeft ondanks zijn leeftijd al in het concertgebouw gespeeld en is recentelijk uitgekozen om af te reizen naar het prestigieuze Carnegie Hall in New York. Hij maakte op zevenjarige leeftijd kennis met de piano en heeft sindsdien op meerdere jazzfestivals gespeeld. Hij staat regelmatig op het podium met de Turks-Nederlandse jazz zangeres Karsü Dönmez en bewijst hiermee een veelbelovend muzikaal talent te zijn van de toekomst. Reden genoeg voor Sarnámihuis om Steven Bissesar 5 vragen te stellen.

Lees verder