Tijd om een afgesloten hoofdstuk te heropenen. 2019 was in alle denkbare opzichten een waar ‘rollercoaster’ voor mij. Ik raakte voor het eerst verstrikt in mijn eigen gedachtestromen. Niet wetende dat ik te maken zou krijgen met een van mijn grootste strijd tegen mezelf; ik was depressief!

Mijn naam betekent ‘onoverwinnelijk’. Ik streef vrijwel altijd naar het overwinnen van onmogelijke dingen. Mijn grootste angst is om niet elke seconde in de dag te gebruiken. Ik zie elke ochtend als een waar zegen van God. Heel productief zijn is voor mij de manier om respect te tonen voor de geschonken tijd.

Heel opeens begon ik mij vanaf februari heel slecht te voelen. Ik had nergens zin in. Voelde mij constant belabberd en bovenal hopeloos. Slapen zat er echt niet in. Ik kon dit totaal niet plaatsen. Ik ben een extrovert in optima forma; ik wilde opeens helemaal niet meer in gezelschap van anderen zijn. Ik sloot mezelf op in mijn slaapkamer. Alle lampen waren uit en de gordijnen deed ik standaard dicht, om slechts 18:00 uur. Ik zonk met elke seconde steeds verder in mijn negatieve gedachten. Steeds vaker maakte ik mezelf wijs dat ik niets waard was. Mijn telefoon durfde ik niet meer te pakken. Het ergste was nog wel dat ik mijn grootste liefde, namelijk muziek, niet meer beoefende. De ooit zo opgewekte en energieke Ajay was onvindbaar. Grote wallen, slordig haar en niet onderhouden klederdracht; ik was mezelf totaal niet meer.

Mijn ouders begrepen er helemaal niets van. Al snel werd ik verweten dat ik mezelf aanstelde en ondankbaar was. Diep van binnen wist ik dat dit nooit en te nimmer het geval is. Ik had echter geen energie om de dagelijkse gesprekken te voeren en mezelf daarin te verdedigen. Ik maakte de stap naar buiten. Elke dag bleef ik eindeloos rondjes lopen, met als hoogtepunt 33 km in een straal van niet eens 1 kilometer.

Depressie sluipt er zeer ongemerkt in. Het ergste vond ik nog wel dat je weet dat er een goed moment komt en dat het kort duurt. Hierna viel ik weer terug; ik kon helemaal niets eraan doen! Ik verloor mijn mentale scherpte; ik was onherkenbaar. Toen kwam ik het moment waarop ik een groot zakelijk succes boekte; I was back! Ik realiseerde mij dat verveling voor mij de grootste ziekte is. Ondertussen heb ik 12 ondernemingen vormgegeven en focus ik mij meer dan ooit op mezelf!

Mijn donkerste dagen waren dus bij nader inzien toch niet zo donker…