De online community voor de Hindostaanse identiteit
Sarnámihuis i.s.m. Algemene Hindoe Basisschool VAHON presenteert een literaire middag met Safikan Goelamhaider Goelamhaider vestigt met de publicatie van haar boek “Ineens hadden ze een man voor mij…” de aandacht op het vraagstuk van uithuwelijking in de Hindostaanse gemeenschap. Ze heeft een autobiografisch verhaal geschreven over een episode uit haar leven als 17-jarig Hindostaans meisje […]
Lees verder
In maart vinden twee boekpresentaties plaats van auteur Safikan Goelamhaider. Op dinsdag 8 maart vindt in het kader van Internationale Vrouwendag een bijeenkomst plaats in Amsterdam in samenwerking met Stichting Simud. Op zondag 27 maart vindt een literaire middag plaats in samenwerking met Stichting VAHON in Den Haag. Met haar boek “Ineens hadden ze een man voor mij…” vestigt ze de aandacht op het vraagstuk van uithuwelijking in de Hindostaanse gemeenschap.
Lees verder
Het is bijna zover! Op 11, 12 en 13 maart is de danstheatervoorstelling CTRL-ALT-IDENTITY te zien in Theater Zuidplein! De afgelopen maanden deelde Anima Jhagroe-Ruissen het maakproces van deze productie, van henna workshops tot de ontwikkeling van de danstaal. Nu zijn de laatste voorbereidingen aan de gang en gaat de productie het podium op. Lees meer over de voorstelling en kom kijken!
Lees verder
Het Sarnámihuis en de stichting Vooruitstrevend Algemene Hindoe Onderwijs Nederland (VAHON) gaan de komende jaren samenwerken op terreinen zoals de bewustwording van de Hindostaanse identiteit, de geschiedenis, kunst en cultuur. De VAHON school aan de Mackaystraat 6 in Den Haag is bruisende en inspirerende omgeving, waar kinderen naast het reguliere onderwijs ook Hindi lessen krijgen. Er wordt ook veel nadruk gelegd op de Hindoewaarden.
Lees verder
Op 16 maart 2022 zijn er gemeenteraadsverkiezingen en deze verkiezingen zijn erg belangrijk omdat je met je stem invloed kunt uitoefenen op de inrichting en het beleid van je gemeente. Dit geldt zeker voor de grote steden, met name voor Den Haag waar Hindostanen een significant onderdeel zijn van het inwonerstal. Het Sarnámihuis spreekt met een aantal kandidaat raadsleden, met name met de vraag: waarom zouden Hindostanen op zijn/haar partij moeten stemmen? Onderstaand een interview met Kavita Parbhudayal wethouder in Den Haag van Zorg, Jeugd en Volksgezondheid, tevens eerste locoburgemeester.
Lees verder
Dashrath, de machtige koning van Koshalá in het Noordoosten van India, resideerde in de stad Ayodhyá (ligt in de huidige deelstaat Uttar Pradesh). Deze polygame koning was wel potent, maar – helaas – niet vruchtbaar. Zijn kinderloosheid baarde hem ernstige zorgen. De hoofdkoningin Kaushalyá en vooral de koning zelf verlangden intens naar een zoon, een troonopvolger en bestendiger van hun verheven regeerdersgeslacht Raghuvans. Daarom deed koning Dashrath een ultieme poging door het verrichten van een putrakameshthi yagya, een ritueel, om de gunst van de goden af te smeken. Dashrath voerde met de hulp van invloedrijke brahmaanse priesters onder leiding van Vashistha, zijn hofpriester, een groots opgezet meerdaags paardofferritueel, een ashvamedha, zeer punctueel uit.
Lees verder
Op 16 maart 2022 zijn er gemeenteraadsverkiezingen en deze verkiezingen zijn erg belangrijk omdat je met je stem invloed kunt uitoefenen op de inrichting en het beleid van je gemeente. Dit geldt zeker voor de grote steden, dus ook voor Den Haag waar Hindostanen een significant onderdeel zijn van het inwonerstal. Het Sarnámihuis spreekt met een aantal kandidaat raadsleden, met name met de vraag: waarom zouden Hindostanen op zijn/haar partij moeten stemmen? Ik spreek Kavish Partiman die op nummer 2 staat op de lijst van het CDA in Den Haag. Het is een koude winderige dag als ik met hem afspreek in een restaurant. Stipt op het afgesproken tijdstip stapt een montere goedlachse dertiger het restaurant binnen. Het zijn drukke dagen voor Kavish Partiman die ook fractievoorzitter is van het CDA.
Lees verder
Met Maya voer ik zo nu en dan luchtige conversaties over serieuze kwesties in het leven. Een dergelijke babbel levert altijd nuttige informatie, bovenal verhelderende perspectieven op. Onlangs stuurde zij mij een videootje over de monarchvlinder. “Wat denk je, ontwerp of toeval?”, vroeg ze me erbij. Voor vlinders heb ik nooit belangstelling gehad. Wel een gevoel dat dichtbij aversie ligt. Ik begreep niet goed hoe sommigen gefascineerd konden kijken naar een wezentje dat er door een combinatie van kleuren en patronen eng uitzag. Vooral de gedachte dat het beestje voor de gedaanteverwisseling een rups was, bezorgde mij rillingen over mijn lichaam.
Lees verder
Het Sarnámihuis en uitgeverij Amrit Publishers vestigen met de publicatie van het boek van Safikan Goelamhaider de aandacht op het vraagstuk van uithuwelijking in de Hindostaanse gemeenschap. Goelamhaider heeft een autobiografisch verhaal geschreven over een episode uit haar leven als 17-jarig Hindostaans meisje in Suriname. Ze woonde in het bauxietdorp Billiton. Ze werd uitgehuwelijkt aan een Hindostaanse man uit Nederland. De man vertrok na het huwelijk naar Nederland. Het meisje volgde kort daarop, maar werd niet afgehaald op Schiphol; niet door haar man en ook niet door haar broers en zussen die in Nederland wonen. Hoe het haar daarna vergaat, wordt uitgebreid uit de doeken gedaan in haar boek. Het verhaal speelt zich af aan het begin van de jaren zeventig toen de grote migratiestroom van Suriname naar Nederland op gang kwam.
Lees verder
Op 8 maart 2022 organiseert het Sarnámihuis in samenwerking met de danstheaterproductie CTRL-ALT-IDENTITY een talkshow waarin twee generaties Hindostaanse vrouwen met elkaar in gesprek treden. Naar aanleiding van de expositie over ASHANTI, de feministische vrouwenkrant uit de jaren ’80, waarin Surinaams-Hindostaanse vrouwen een drijvende kracht waren, treden Hindostaanse vrouwen van toen en nu met elkaar in gesprek. Van 11 t/m 13 maart is de expositie geopend en verbonden aan de danstheatervoorstelling CTRL-ALT-IDENTITY die in datzelfde weekend uitgevoerd wordt. Ook is in dezelfde expositieruimte de tentoonstelling ‘When we grow up’ te bekijken van Kevita Junior.
Lees verder
Het maakproces van CTRL+ALT+IDENTITY manifesteert zich op zoveel inspirerende manieren dat ik soms niet weet waar ik moet beginnen. Bovenstaande voorbeeld over ritme is er één van. Bij elke dansrepetitie zijn er ook nieuwe elementen waarin onze dansende lichamen iets vertellen over onszelf, elkaar en onze relatie met Moeder Aarde. Als ik luister naar onze verhalen van het afgelopen anderhalf, voel ik een verbondenheid tussen vrouwen van kleur dat nooit is weggeweest. Daar ben ik niet de enige in. Meerdere vrouwen voelen deze verbondenheid, zij het via henna en/of dans. Het is een andere vorm van kennis die we in ons meedragen. Die ons kracht kan geven om elkaar te vinden en te helpen… Mits we eraan toe (kunnen) geven.
Lees verder
Een samenleving, een gemeenschap heeft voorbeeldfiguren nodig. Deze voorbeeldfiguren kunnen anderen inspireren om hetzelfde pad te volgen of ze kunnen een steun zijn bij tegenslagen, maar zij kunnen ook de weg wijzen naar een zingevend leven. Ik zag de heer Sheikh in november 2021 op het NOS-journaal van 20.00 uur een heel moeilijk en tegelijkertijd een ontzettend noodzakelijk thema becommentariëren. Naar aanleiding van deze uitzending werd ik ook gebeld door enkele van mijn vrienden met de vraag: ”Wie is Haroon? Is hij een Surinamer?” Deze nieuwsgierigheid impliceert dat hij niet bekend is in onze samenleving. Immers, het succes van een lid uit die gemeenschap straalt ook af op die samenleving en omgekeerd. Toen ik de heer Sheikh googelde, viel ik achterover van zijn cv op Wikipedia.
Lees verder
Dit artikel is het tweede deel van een reeks van vijf. Dit tweede deel bestaat uit vier paragrafen waarin aandacht besteed wordt aan de volgende onderwerpen. Een inleiding, waarin de termen dharma en ráchas centraal staan, zoals in de Rámáyana. De relatie van de hoofdgoden Brahma en Vishnu met Rám en Rávan, de twee hoofdfiguren uit dit heldendicht. De nieuwe kijk van enkele árya samáji pandits op Rám als hun maryádá purushottam. Tot slot de vraag of Rám, een maryáda purushottam met enkele zwarte vlekken was?
Lees verder
Het Sarnámihuis heeft het initiatief genomen om een paar aanstaande gemeenteraadsleden te interviewen. Onze belangstelling gaat uit naar de vraag, waarom zouden Hindoestanen op die partij of die kandidaat moeten stemmen? De eerste in de rij is de heer Richard Moti, wethouder Werk en Inkomen, Nationaal Programma Rotterdam Zuid en lijsttrekker voor de PvdA in de Maasstad. Ik ontmoet hem in zijn ruime kamer in het prachtige stadhuis. Richard Moti heeft een indrukwekkende carrière binnen de PvdA en bij de vakbond FNV. Zijn missie is opkomen voor de zwakkeren in de samenleving en streven naar een fatsoenlijke verdeling van de welvaart. Dit geldt dus ook voor de Hindoestanen. Hij omschrijft zich zelf als een klassieke sociaaldemocraat.
Lees verder
Ze vroeg me erbij te zijn. Desnoods als toehoorder, tijdens het gesprek met haar dochter die voornemens was te scheiden. Huisje, boompje, beestje: perfect leventje had haar dochter. Schijnbaar perfect, van buiten bekeken leek het geheel feilloos. Waarschijnlijk broeide er wel wat binnen en de hitte was nu ondraaglijk. Niet meer om samen uit te houden, uit elkaar gaan was de optie. De moeder wist het nog niet te plaatsen. Het nieuws kwam te abrupt. Als een donderslag bij heldere hemel, waar je verschrikt van blijft staan. Wat zijn de consequenties van een scheiding? Voor de dochter én voor haar als moeder? Hoe verder na een breuk? Waar begin je opnieuw? Kom je wel goed terecht als je de rijdende trein bewust ontspoort?
Lees verder
Op 27 januari 2022 is het boek ‘Het inreisverbod in vreemdelingen- en strafrecht; over deze Europese maatregel en aanverwante instrumenten in Nederland’, 4e druk, verschenen van de auteurs Jim Waasdorp en Aniel Pahladsingh. De auteurs stellen dat de Europese wetgever tekort is geschoten in de wet- en regelgeving inzake het inreisverbod. In deze uitgave worden recente ontwikkelingen op het gebied van het inreisverbod en andere instrumenten zoals de intrekking van nationaliteit voor vreemdelingen binnen Nederland in kaart gebracht. Stapsgewijs bespreken de auteurs de totstandkoming van wetgeving op politiek niveau versus de rechtspraak en de uitvoering van deze wetten met als doel om te komen tot een doeltreffend terugkeer- en verwijderingsbeleid ten aanzien van illegale vreemdelingen.
Lees verder
Je hebt een tijdje op mij moeten wachten en misschien is het nèt genoeg geweest om alles te integreren waar we het de vorige keren over hebben gehad.
“Taboe”. Het houdt onze gemeenschap generaties lang in de greep en ervoor zorgt dat we niet of nauwelijks meer vooruit komen.
“Taboe”. Het zorgt ervoor dat we meer van onszelf en van elkaar gaan vervreemden.
“Taboe”. Het zorgt ervoor dat we keuzes maken waarbij we ons diep van binnen onveilig voelen.
“Taboe”. Het zorgt ervoor dat we overleven in plaats van leven.
Op 17 januari 2022 is Gharietje Choenni overleden na een intensieve strijd tegen kanker. Sitla Bonoo herinnert haar als een bijzondere strijdbare vrouw. Sandew Hira heeft haar een brief geschreven op 8 september 2021. Sitla en Dew hoopten nog dat Gharietje het zou halen en ze samen bij een etentje oude herinneringen met elkaar zouden […]
Lees verderTijdens het uitzoeken van zijn familiegeschiedenis in Suriname kwam, Prem Dihal artikelen, boeken en websites tegen waarvan hij denkt dat die interessant zijn en daarom graag onder uw aandacht wil brengen. Het zal niet voor eenieder een zelfde betekenis hebben. Hij wil benadrukken dat het geen boekbesprekingen zijn. Het belang van de bronnen heeft hij […]
Lees verder
Afgelopen week keek ik, misschien zoals velen van jullie, de documentaire “Tot Kafri’s en Koelies gemaakten.” De documentaire kaart het vraagstuk van ontwrichting en onthechting tussen twee etnische groepen aan, Surinaamse Hindostanen en Afro-Surinamers. Waar speelt het gezamenlijke koloniale verleden een verbindende rol en waar drijft deze mensen generatie op generatie uiteen? Een moeilijke vraag om zo – één-twee-drie- te beantwoorden. Gaat het in de documentaire om de ondervertegenwoordiging van Hindostanen bij de antiracisme bewegingen en protesten zoals #BLM of #ZwartePietIsRacisme of gaat het om het uitsluiten van Hindostanen wanneer het gaat om het Surinamerschap? Deze intergenerationele verdeling, lijkt in de documentaire de boventoon te voeren en is dat eigenlijk wel terecht?
Lees verder
Ik ben een enorme liefhebber van de Surinaams-hindostaanse keuken. Onze keuken kent een grote diversiteit aan vlees-, vis-, en vegetarische gerechten en wordt ook steeds populairder onder de niet-hindostaanse doelgroep. Gerechten als doks, kousenband en garnalen en bara’s zijn op steeds meer menukaarten te vinden. Echter, heeft er de afgelopen jaren een ‘stille revolutie’ plaatsgevonden die velen onopgemerkt is gebleven: varkensvlees-gerechten zijn nagenoeg verdwenen uit de Surinaams-hindostaanse keuken.
Lees verder
Ik wil mijn eerste solovoorstelling dansen! Dacht ik. Ik wil echt superstrak dansen! Dacht ik. Ik wil leniger, slanker en sterker worden! Dacht ik. Dan kan ik mijn maatschappijkritische boodschap beter overbrengen! Dacht ik. Grappig om terug te lezen wat ik 1,5 jaar geleden voor ogen had als danseres en maker. Dat is vandaag de dag een heel ander idee geworden. Een idee dat een stuk minder uitgaat van bovenstaande modernistische verlangens waarin ik mijn lichaam slechts als een instrument zie en alleen wil shinen on stage. Als een soort prima ballerina, maar dan zonder dansgezelschap. En het is gezelschap wat ik in mijn danspraktijk vaak gemist heb.
Lees verder
Dharma is een basisbegrip uit het hindoeïsme, dat de ideale levenswijze, de maatschappelijke orde, of het geheel van – door de brahmaanse intellectuele elite – voorgeschreven normen aangeeft. Deze zijn o.a. in de vier Veda’s en de verschillende dharmashástra’s te vinden. In deze literatuur staan de ideale regels voor het individu en de samenleving, bijv. in Mánav Dharmshástra van Manu Maháráj (200 BCE). Dit boek was in de eerste plaats voor de drie hoogste varna’s (maatschappelijke klassen) bedoeld. Een belangrijk onderdeel van dharma is religie. Handhaving van dharma ondersteunt het voortbestaan van de maatschappelijke orde op ‘aarde’. Met ráchas bedoelen de meeste auteurs van de verschillende versies van de Rámáyan zwarte demonen, die op Shri Lanka en in delen van Zuid- en Midden-India leefden.
Lees verder
Van mij wel! Als Hindoestaanse gemeenschap stellen wij hoge eisen aan een pandit. Zo moet hij/zij een vegetariër zijn, een zuiver moreel kompas bezitten, kennis hebben van de heilige geschriften, onbaatzuchtig zijn, van een borrel afblijven etc. Ik zal mijn standpunt verduidelijken aan de hand van een anekdote uit de Lokmanya Gita. God Indra had een vloek uitgesproken, dat er gedurende een periode van twaalf jaar een grote droogte in India zal heersen. Het gevolg van deze droogte was een vernietigende hongersnood. Evenals vele anderen leed ook Vishamintra (leermeester van Shri Rám bhagwán) en zijn gezin honger. Op zoek naar voedsel kwam hij aan in een dorp van de Chandáls. Deze Chandáls (zou het Sarnámi woord candál, ondeugendheid, hiervan zijn afgeleid?) aten kadaver van honden. Vishwamintra stal het achterste deel van een hond, en at het smakelijk op.
Lees verder
Naar aanleiding van de etnische spanningen tussen de twee grootste bevolkingsgroepen (Afro-Surinamers en Hindostaanse Surinamers) die de laatste tijd merkbaar zijn in de Surinaamse gemeenschap in Suriname en Nederland hebben Stichting Boni en Stichting Sarnámihuis het initiatief genomen om een Zoom dialoogbijeenkomst te organiseren over deze kwestie op zondag 7 november 2021.
Lees verder
In augustus valt een deel van de culturele wereld over Prins Bernhard jr. en zijn vraag aan artiesten om gratis op te treden tijdens de Dutch Grand Prix op Zandvoort. Hoe haalt de beste man het in zijn hoofd om artiesten te vragen voor nop op te treden terwijl hij er aan verdient, ongelofelijk vindt men. Het excuus hier is dat het goed is voor je ‘exposure’. Je krijgt een podium en wordt gezien en dat is natuurlijk belangrijk. Artiesten krijgen wel vaker dit soort vragen, gratis optreden, alleen de onkosten vergoed krijgen, afgesproken bedragen die op het laatste moment toch naar beneden worden bijgesteld, slechte facilitering en weinig ruimte om hieruit te treden.
Lees verder
In het verhaal van mijn Nani was er geen overeenstemming tussen de man en de vrouw over wat ze met de slang aan moesten. Zoals het een male-dominated society betaamt, werd er niet naar de vrouw geluisterd. Verder, wat zegt de actie van de man om de slang te doden over onze relatie met de natuur? Alles wat eng is moet dood? Ik weiger overigens mee te gaan in dit gehollywoodiseerde anaconda-narratief. Ik ben daardoor nog steeds bang voor spinnen.
Eén van de vragen die in mij opkomt is hoe de vrouw de slang zag. Waarom mocht de slang niet gedood worden van haar? Welke betekenis gaf zij aan de slang? Als ze de slang als een heilig dier zag, zou ze dit kindje dan als een zegen zien? Zou ze het vergelijken met Ganesha en zijn olifantenhoofd?
In mijn blog van vorige maand heb ik het gehad over het onderwerp taboes. Ik vertelde je toen dat een taboe niets meer en niets minder is dan een onderwerp waar mensen liever niet over praten en in veel gevallen zelfs wordt vermeden. Een taboe wordt vaak gezien als ongepast, vreemd en immoreel. Ook vertelde ik je dat een taboe verschillende functies kan hebben waaronder de ernst van het onderwerp, schuld, schaamte, angst, te weinig kennis, of te pijnlijk om over te praten. Waar de westerse maatschappij continu in beweging is en normen en waarden veranderen, blijft de Hindostaanse gemeenschap op veel vlakken stil staan. Ik zeg niet dat ik niet trots ben op mijn cultuur en tradities, maar ik signaleer dat we op veel punten stagneren.
Lees verder
“Stel je voor hoe de ideale bevalling eruit ziet,” zei de verloskundige tegen mij toen we mijn bevalplan aan het bespreken waren. “Natuurlijk zal niet alles verlopen zoals je je hebt voorgesteld, maar het helpt om een positief scenario te visualiseren.” Het enige dat ik wist was dat ik mijn partner Rakesh naast mij wilde hebben en dat ik zo min mogelijk beroep wilde doen op pijnstilling. “Heb je wel eens gedacht aan een badbevalling? Dat is een natuurlijke vorm van pijnstilling. ” De verloskundige informeerde mij over de mogelijkheden in het ziekenhuis. Het klonk allemaal zo romantisch, dat ik er bijna naar uitkeek om een klein mens uit mijn lichaam te persen.
Lees verder
“Misi na misi, nengre na nengre”. De juffrouw is nu eenmaal de juffrouw , en de negers zijn de negers, ieder zijn plek.
Ik vind dit één van de pakkende zinnen uit het schitterende boek van Rihana Jamaludin. Hoewel de slavernij is afgeschaft, de kleurverschillen en hiermee ook de hiërarchie in de samenleving is niet verdwenen. Integendeel! De zestienjarige Alexandra Belgrave groeit op in de kleurlingenelite van Suriname. Een leven van slavernij is haar familie door hun witte voorouders gespaard gebleven, maar toch is het toekomstperspectief van Alex beperkt. Als meisje zal ze nooit kunnen studeren, hoe intelligent ze ook is. Tijdens de vakantie ontmoet ze Ernst Martzil, die aan een geheime uitvinding werkt. Hij zit niet direct te springen op een meisje dat wil helpen, maar dan merkt hij dat hij eindelijk iemand heeft gevonden met wie hij als zijn gelijke kan praten. Het verhaal speelt zich af in 1870 en de proloog brengt al meteen de spanning erin.
Kritische vragen stellen, niet alleen aan anderen, maar ook aan jezelf. Vragen o.a. over de eigen Hindoestaanse cultuur in Suriname en Nederland, de eigen culturele wensen, intenties en activiteiten. Vragen over wat er hier en daar – individueel en in georganiseerd verband – bereikt en niet-bereikt is. Vragen stellen is gemakkelijk, maar het vinden van juiste antwoorden zonder een verantwoord onderzoek niet. In deel 1 zal er in hoofdlijnen stilgestaan worden bij het Haagse verleden van de Sarnámisten. Zij die streven naar waardering van bepaalde delen van de Surinaams-Hindoestaanse volkscultuur, i.h.b. naar de emancipatie van hun moedertaal. Op de huidige staat van het Sarnámi zal in de delen 2 en 3 schetsmatig worden ingegaan. Om de leesbaarheid niet ongunstig te beïnvloeden zijn vele namen van personen, titels van publicaties, activiteiten en jaartallen weggelaten.
Lees verder
De Arc de Triomphe is het symbool (cinhá) van Parijs net als de Ramblas dat is voor Barcelona. Dit geldt niet alleen voor steden, maar ook voor erven (percelen, tuinen) zeker op Kwatta, grenzend aan Paramaribo. Dat kan een jhandi zijn, of een bepaalde architectuur van een huis of zoals de amwá ke perwá onze cinhá is. Cinhá van de familie Soekhlal. Ashok, mijn jongere broer, stuurde mij een foto van het achtererf van ons ouderlijk huis op Kwatta. Het erf, onze achtertuin, zag er weer prachtig uit, maar het was leeg, er ontbrak iets. Ik had het niet direct in de gaten wat ik miste? Op het achtererf van mijn ouderlijke woning, meer dan een symbool voor mij, staan er heel veel vruchtbomen zoals: een olijfboom, sirbonki, katahar, bilphut, awarrá, narjar, nibuá, salifá, kersen en ook suikerriet. Nagenoeg al deze fruit bomen zijn geplant door mijn zus Parbha, die helaas is getroffen door een hersenbloeding en nu niet meer mobiel is. Zij brengt haar dagen door in een rolstoel.
Lees verderDe Organisation of Diaspora Initiatives is een instituut dat de status en de rol van diasporagemeenschappen over de hele wereld bestudeert, zowel in de binnenlandse als in de internationale context. Het brengt de rollen, netwerken en activiteiten van verschillende diasporagemeenschappen in kaart. ODI probeert diasporagemeenschappen te begrijpen door hun ervaringen te vergelijken en te contrasteren. […]
Lees verderNaar aanleiding van de etnische spanningen tussen de twee grootste bevolkingsgroepen (Afro Surinamers en Hindostaanse Surinamers) die de laatste tijd merkbaar zijn in de Surinaamse gemeenschap in Suriname en Nederland hebben Stichting Boni en Stichting Sarnámihuis het initiatief genomen om op zondag 7 november een Zoom dialoogbijeenkomst te organiseren over deze kwestie. Dit initiatief is […]
Lees verder
Op vrijdag 5 november houdt het Sarnámihuis om 15.00 voor het eerst een Engelstalige webinar om het internationale publiek te informeren over de Calcuttabrieven. De naam Calcuttabrieven staat voor een geheel van correspondentie tussen Hindostanen in Suriname en hun familieleden in India en Hindostanen in Suriname onderling. De verbinding met Calcutta zit in het feit dat de communicatie tussen Suriname en India verliep via Calcutta.
Lees verder
Dit artikel is het eerste deel van een bescheiden reeks over enkele reeds veranderde en veranderende aspecten van de Surinaams-Hindoestaanse cultuur. Nog altijd – ook op mijn 80e – woon ik zoveel mogelijk lezingen bij en neem ik deel aan discussies over de Hindoestaanse cultuur op studiemiddagen in Den Haag. Mijn indruk en ervaring is, dat in Den Haag in het afgelopen decennium de meeste openbare studiemiddagen en seminars over de Hindoestaanse cultuur of aspecten ervan door het Curatorium Jit Narain Lezing en Jit Narain Cultuurprijs, het Sarnámihuis, de landelijke federatie PRASNE, de Stichting voor Armen en Wezen (SAW), en de Stichting Swami Dayanand Lezingen en Leerstoel (SSDLL) werden georganiseerd.
Lees verder
Door de komst van internet en social media wordt er steeds meer besproken in onze samenleving. De digitalisering heeft er daarnaast voor gezorgd dat mensen zich minder schamen en meer van zichzelf durven te delen. Voordat we het door hadden waren bepaalde onderwerpen als same sex- of interracial dating, bevallen voor de camera en verslaving geen taboes meer. Je betrapt jezelf er misschien nog wel eens op, als je zegt dat je het niet vind kunnen dat een bepaald onderwerp wordt uitgezonden of dat het internet onze kinderen verpest.
Lees verder
Huwelijk. Zowel de dulhin (bruid) als de dulhá (bruidegom) hadden lang uitgekeken naar deze dagen en genoten zichtpaar van elkaar en van de aanwezige familie en vrienden. De dulhin straalde van geluk en de dulhá was blijmoedig zenuwachtig. Het bruidspaar had besloten om de tradities van het Hindoestaanse huwelijk in ere te houden. Het begon met de chekái. Deze plechtigheid heet eigenlijk bar-chekná: het vasthouden (voor zich reserveren) van de bruidegom.
Lees verder
Het zal u niet ontgaan zijn dat het Sarnámihuis bezig is met het project de Calcutta brieven. Deze brieven behelzen onder andere de correspondentie tussen de agent generaal in Suriname en de agent generaal in Calcutta over individuele kantráki’s in Suriname en hun familie in India. De correspondentie tussen de families in beide landen verliep namelijk door tussenkomst van de agent generaal in Suriname en de emigratie agent in India. Deze poststukken geven een opmerkelijke inkijk in het alledaagse leven van onze voorouders op de plantages verspreid over een groot deel van Suriname.
Lees verder
Sinds mijn zwangerschap en bevalling is Google mijn beste vriend(in) geworden. Mijn zoekgedrag evolueerde van “tips tegen misselijkheid” en “beste baby uitzetlijst” tijdens de zwangerschap naar zinnen die standaard begonnen met “is het normaal dat…?” (baby spuugt, baby gromt, baby om het uur wil drinken, ter info: allemaal ja) na de bevalling. Hoe fijn was het wel niet om zo’n vraagbaak 24 uur per dag tot jouw beschikking te hebben! Ik vroeg mij meteen af, hoe hebben mijn ouders dat eigenlijk gedaan?
Lees verder
Binnen de samenleving gelden er verschillende regels, soms expliciete regels zoals verkeersregels, wetten en bedachte regels door bijvoorbeeld de overheid denk hierbij aan de Covid-regels of aan regels in het openbaar vervoer. Er zijn veel meer ongeschreven regels, de impliciete regels waarvan we denken dat we die gezamenlijk dragen. Dat gaat over hele subtiele zaken, bijvoorbeeld wie zich een ruimte vanuit de eigen beleving meer mag toe-eigenen, of hoe hard er gesproken mag worden (denk aan de wachtkamer bij de huisarts of een museum), wat er wel of niet gezegd mag worden of hoe je mensen groet of aanspreekt en bijvoorbeeld wat wel of niet gepast is om te zeggen. De serie The Office (te bekijken via Netflix) geeft exemplarische voorbeelden van de geschreven en ongeschreven regels van een kantoorcultuur.
Lees verder
Het Sarnámihuis is verheugd om twee nieuwe columnisten aan jullie voor te stellen! Shehnaaz en Anima Jhagroe-Ruissen. Graag vertellen we iets meer over deze twee talentvolle en maatschappelijk betrokken dames.
Lees verder
Toen ik het voorproefje over Ashanti in de Indian History Month zag, werd ik meteen enthousiast … en teleurgesteld. Helaas zijn hun artikelen nog steeds relevant. Maar ik ben dankbaar dat ik ze nu ken. De strijd voor emancipatie, gelijkwaardigheid en rechtvaardigheid die vrouwen van kleur in Nederland voeren lijkt soms eindeloos. Maar wat de Ashanti-artikelen ook laten zien is veerkracht, moed en saamhorigheid in deze strijd. Als een eerbetoon aan de vrouwen die ons voor waren, wordt Ashanti opgenomen in mijn danstheatervoorstelling CTRL + ALT + IDENTITY.
Lees verder
Mijn oudste dochter was negen maanden oud toen ik voor het eerst tegenover een Hindostaanse arts op het consultatiebureau zat. Ik had eigenlijk een gevoel van solidariteit en saamhorigheid moeten krijgen, maar ik voelde me eerder gespannen en geïntimideerd. Want hoe vaak zeggen we wel niet: “Ik wil niet bij een Hindostaan”? Mijn gevoel werd helaas bevestigd. Ik werd die ochtend een beetje afgebrand, want als ik de arts moest geloven deed ik letterlijk alles verkeerd. Ik had het niet in mijn hoofd moeten halen om mijn dochter vegetarische “curries”, bitterblad en gemberthee in de ochtend te geven.
Lees verder
Ik geloofde haar niet en nog minder mijn oren. Dat kon niet waar zijn, nee. Ze zat in het laatste jaar van de Hbo-opleiding. De schriftelijke tentamens waren achter de rug, die vakken had ze met dikke voldoendes afgerond. Een ijverige studente, vanaf het prille begin van haar schoolperiode schitterde ze altijd met haar prestaties boven anderen. Overigens viel ze niet op, of ze deed haar best niet om op te vallen. Een zeer bescheiden meiske, het onberispelijke resultaat van een keurige opvoeding.
Lees verder
Door tal van virologen is in koor uitgedragen dat vaccineren de enige uitweg is uit deze coronapandemie. Uit mijn eigen waarneming kan ik concluderen, dat ze gelijk hebben gekregen. Inmiddels zijn de voetbalstadions weer ouderwets vol, de kantoren gaan weer deels open, de vakanties lonken, we mogen weer naar een nautá, weliswaar tot maar 24.00 uur, maar we mogen meer. Je wordt in de instellingen (cafés, restaurants, musea, theaters enz.) alleen toegelaten als je beschikt over een coronabewijs dat je in je CoronaCheck-app kunt maken. Dit is een QR-code op basis van een test, herstel of vaccinatie. Ik heb gelijk een QR-code aangemaakt zodra het mogelijk was. Het is zo simpel, dat een kind de was kan doen.
Lees verder
“Wat? Nee! Dat kan toch niet?!” Dit was de reactie toen we mijn zwager in Suriname vertelden dat onze dochter naar de kinderopvang zou gaan. Ze was drie maanden oud toen mijn verlof erop zat en ik weer aan het werk zou gaan. “Maar dat kan toch niet, ze is nog zo jong! Nee man, laat die opvang. Ik ga familie regelen uit Suriname die voor haar komen zorgen.” Mijn zwager wilde niets van de kinderopvang weten. Ik begreep hem wel. Het idee van kinderopvang is natuurlijk mooi, maar wat wij in Nederland “kinderopvang” noemen, wordt in Suriname vaak gewoon “familie” genoemd. “It takes a village to raise child” is ook in onze gemeenschap van toepassing.
Lees verder
Sarnámihuis en Simud organiseren op 3 oktober 2021 een bijeenkomst over Hindostaanse geschiedenis en identiteit met drie sprekers. De Calcutta brieven zijn een verzameling brieven van autoriteiten in Suriname met autoriteiten in India en elders met informatie over de families in India en Suriname gedurende de periode van 1873- 1940. De informatie geeft een aangrijpend beeld van het dagelijkse leven van Hindostanen in Suriname. Vooruitlopend op de publicatie geeft Sandew Hira een inzicht in de brieven.
Lees verder
De aanmeldingen voor de fundraising die was georganiseerd door de familie Gobardhan op 28 augustus ten behoeve van het Sarnámihuis was zo overweldigend dat we weken voor de aanvang een stop moesten zetten. Het doel van de avond was geld in te zamelen voor het project de Calcutta brieven. Bovendien was het een mooie gelegenheid voor het Sarnámihuis om de gasten kennis te laten maken met de doelstelling en de projecten waarmee het Sarnámihuis op dit moment mee bezig is. Het Sarnámi is niet alleen de taal van de Hindoestanen, maar ook de Hindoestaanse cultuur: de tradities, eetgewoonten, klederdracht, zang, dans en muziek. Het Sarnámihuis houdt zich dan ook bezig met al deze aspecten van de Hindoestaanse identiteit. Met de dharohar (erfenis) van onze voorouders die als kalkattihan naar Suriname kwamen.
Lees verder
Heb je de INDERNET tentoonstelling in samenwerking met Masala Movement voor Indian History Month 2021 gemist? Dan kan je hier de video checken over ASHANTI die tijdens de expositie werd getoond. De redactie van het eerste ASHANTI editie bestond uit Sitla Bonoo, Gharietje Choenni, Monique Douglas, Chitra Gayadin en Sita Kalpoe. Regie & Productie video door Pravini Baboeram.
Lees verder
Niet lang, hoogstens enkele maanden, na onze tumultueuze verhuizing in het midden van 1948 van Magenta naar onze enige mámá (moeders broer) aan de naburige Vierkinderenweg, hemelsbreed nog geen halve km, herkende S., één van mijn jongere phuwá’s (tantes: vaders zusters) op een huwelijksfeest in hun woonplaats Welgedacht C de zoekgeraakte zilveren halsband van haar kortgeleden overleden moeder. Dat sieraad hing glimmend om de nek van een haar oudere zuster H., eveneens een tante van mij. Slechts aan de voorkant van haar hals was de hansuli gedeeltelijk zichtbaar, aan de zijkanten bedekt door haar witte orhni (hoofddoek). Tante S. wist zeker, dat haar zuster geen eigen hansuli (een brede, massieve zilveren halssieraad) had. Het kon niet anders: dit was het mysterieus verdwenen halssieraad van hun lieve moeder die in het voorjaar van 1948 na een ziekbed van enkele weken overleden was.
Lees verder
Het onderstaande gedicht is uit de film Kabhi Kabhi (1976) en onlangs heb ik met aandacht naar de tekst geluisterd en ik was versteld door de schoonheid ervan. Ik wilde het u niet onthouden. Let vooral op dat hij denkt met zijn hart!
Lees verder
Soms luister ik wel eens naar hindostaanse radiozenders als Amor FM en Ujala Radio. In sommige programma’s mogen luisteraars inbellen om bijvoorbeeld een liedje aan te vragen of om een mening te geven over een bepaald gerecht en hoe hij of zij dit gerecht klaarmaakt. Ik kan hier zo nu en dan erg van genieten. Soms hoor ik echter ook dingen waar ik mij toch over blijf verbazen. Zoals de uitspraak die ik regelmatig hoor voorbijkomen: ‘ik woon in Leidschenveen’ of ‘ik woon in Ypenburg’.
Lees verder
“Jouw dochter is wel heel klein, kleiner dan normaal in deze fase,” deelde de echoscopist mee toen ik de 20-weken echo liet doen. “Maar daar moet ik bij zeggen, deze marge is wel gebaseerd op Hollandse baby’s. Dat kan best anders zijn voor baby’s met een andere achtergrond, zeker ook gezien jullie postuur,” vervolgde ze toen. Ik was blij dat ze die toevoeging deed, want daarmee gaf ze meteen antwoord op de vraag die ik zou stellen. Wat is normaal en op wie is dat normaal afgestemd?
Lees verder
Met stijgende verbazing las ik het interview in de Volkskrant van vrijdag 6 augustus 2021, dat Kees Broere had met de Astrid Roemer. Uit dit interview blijkt, dat ze ruim een jaar geleden op haar Facebook pagina het volgende heeft geschreven: “Diepe vrees te voelen voor bestuurlijke dominantie door hindoes en moslims” (in Suriname). Aan de Volkskrant schrijft Roemer dat Santokhi haar met zijn inmiddels multi-etnische coalitie heeft overtuigd, dat hij beleid wil ontwikkelen en uitvoeren voor alle etnische en religieuze groepen in Suriname. Helemaal gerust is zij als “westerse en moderne vrouw” niet. ”In bepaalde beroepsgroepen domineren hindoes en moslims en wat dat op den duur betekent, weet ik nog niet”.
Lees verder
Heb je de online evenementen gemist die het Sarnámihuis heeft georganiseerd met de samenwerkingspartners van Indian History Month 2021? Op deze pagina kan je alle facebook livestreams terug bekijken. Ook kan je de prachtige bijdragen van Surinamese Creatives zien aan de INDERNET tentoonstelling.
Lees verder
Het is vakantietijd en dan liggen er vaak mooie dingen in het verschiet. Een tijd van rust en bezinning, samenzijn en op pad gaan. Het is een tijd waar we van genieten als gezin omdat we even de stress van het alledaagse achter ons kunnen laten. Deze vakantie staan er verschillende dingen op de planning waaronder het leggen van een nieuwe vloer, het uitzoeken van een nieuwe keuken en een planning maken voor plaatsing wat ook nog wat voor werk vraagt. Verder zijn er ook zo wat afspraken die er nog staan, een babybezoek (de baby is al bijna 1), de poezen moeten gesteriliseerd en zo nog wat van die zaken. Natuurlijk gaan we ook nog een paar dagen er tussenuit en maken we dagtripjes net als vorig jaar. Het afgelopen jaar en dit jaar kiezen we ervoor om niet naar het buitenland te gaan en dat is eigenlijk niet zo erg.
Lees verder
Het is bijna zover! Op 28 augustus 2021 vindt de tuinbijeenkomst plaats over de Hindostaanse geschiedenis met presentaties van Sandew Hira, projectleider van de Calcuttabrieven, Dr. Bhagwanbali, schrijver van het boek De Totkoeliegemaakten en de familie Gobardhan die hun familie in India hebben gevonden en de zoektocht uit de doeken doet in Suriname, India en Zuid-Afrika. U kunt bát cit (gesprek) kare met de sprekers. De locatie van de presentatie is de weelderige tuin Belwa Binoohni in Utrecht. De tuin is vernoemd naar het dorp van waar de voorouders van de familie Gobardhan emigreerden naar Suriname.
Lees verder
U kent vast wel het liedje “Mái re mái, dekho cuti ke jhagrá”. Wel, ik heb stevige ruzie met die rot mieren! Ik zag een klein hoopje omgewoeld zand in de voortuin bij het raamkozijn. Ik sloeg er verder geen acht op en stapte op de fiets. De volgende dag was die hoop groter geworden en dit vroeg om een nader onderzoek. Nou behoort bij ons thuis alles wat te maken heeft met de tuin niet tot mijn jurisdictie, dus ik liet het gaan. Ik wil niet in overtreding zijn, maar intussen werd de hoop alsmaar groter en een inspectie was nu echt noodzakelijk. Ik stootte met mijn schoenen tegen de zandhoop en een kolonie mieren beet zich direct vast aan mijn schoenen. Wat was ik blij, dat ik mijn schoenen aanhad, want ik ben van jongs af aan allergisch voor mierenbeten.
Lees verder
Geen succes als doelverdediger, foto-impressies van enkele niet-succesvolle kalkattihá’s (Hindoestaanse ex-contractarbeiders), onvoldoende belangstelling voor de eigen cultuur en historie, ájá’s crisesmomenten, ongeletterde hindoemassa, gewelddadige God onthoofdde een shudra (hindoe van een ‘lagere’ kaste), vakantievoornemen, correspondentiecontact met opa’s Indiase familie, gevoelige vragen, bestolen, ontgoocheld, maar niet gebroken.
Lees verder
Als je zwanger bent denk je vooral na over het wonder dat in jouw buik groeit, een nieuw leven in de maak. Het liefst wil je je in die negen maanden alleen daarop richten, met positieve gedachten en iedere dag een lach op jouw gezicht. Helaas is het leven niet zo simpel. Toen ik 5 maanden zwanger was kregen we verdrietig nieuws uit Suriname, waar mijn schoonvader woonde. Hij bleek leverkanker te hebben en kon daar niet behandeld worden. Na spoedoverleg met de familie en onderzoek van mogelijkheden in Nederland besloten we hem hiernaartoe te halen, het UMC Utrecht was bereid hem te behandelen.
Lees verder
In november 2016 gingen mijn vrouw en ik naar Mumbai om een concert bij te wonen van Hemantkumar Mahale. Het concert vond plaats in het Shanmukhananda auditorium en het orkest bestond uit 47 muzikanten. Het was een geweldige muzikale ervaring. Maar, wij waren niet alleen op deze reis want we werden vergezeld door onze dierbare vrienden Irene Zaiboennisa Karim en Humphrey Abdoel Rahim Nabibaks. Op mijn eerdere reizen naar Mumbai had ik de Haji Ali Dargah bezocht vanwege de schitterende locatie aan de Arabische zee. Met Irene en Humprey hebben we in de ochtend samen de Haji Ali Dargah bezocht en genoten van de geweldige atmosfeer. In de middag bezochten wij de Siddhivinayak mandir. Binnenkort is het Offerfeest en ter herinnering aan die mooie vakantie heb ik het lied Piyá Haji Ali uit de film Fiza vertaald in het Nederlands. Ik wens Irene, Humphrey en u allen een gezegend Eid ul-Adhá toe. Eid Mubarak.
Lees verder
Het is een week vol reflectie en bezinning. Daar waar de Indian History Month afloopt start Keti Koti. Weten waar je vandaan komt zonder het gevraagd te krijgen, lijkt een centraal thema, naast weten op welke schouders je staat, om zelf ooit wellicht schouders te worden. Er zijn verschillende momenten, activiteiten, bijeenkomsten online en ook al weer een paar op locatie die in dit teken staan. Langzamerhand beginnen we een wereld op te starten waarin ontmoeting en elkaar recht in de ogen aankijken weer kunnen en dat is fijn en dat kan ook ongemakkelijk zijn.
Lees verder
Het project Calcuttabrieven is haar afrondende fase ingegaan en zal op 5 juni 2022 worden gepresenteerd. Het Sarnámihuis is bezig met de voorbereiding van een nog groter project: Diaspora Connect (DC). Het zal op 5 juni 2023 worden gepresenteerd als een prachtig kado van het Sarnámihuis aan de Hindostaanse gemeenschap. Amar Soekhlal en Sandew Hira leggen uit wat DC is in een gesprek op YouTube.
Lees verder
Het Sarnámihuis organiseert in samenwerking met de familie Gobardhan een fundraising ten behoeve van de Calcutta brieven, een verzameling brieven van autoriteiten in Suriname, India en elders met informatie over de families in India en Suriname gedurende de periode van 1873 – 1921. De informatie geeft een aangrijpend beeld van het dagelijkse leven van kalkatihan – de immigranten – op de plantages in Suriname. De heimwee, het verdriet, de pijn en het lijden van onze voorouders is haast voelbaar in die informatie. Er is ook een koppeling gemaakt met de reeds bestaande Hindostaanse database, waardoor de informatie over de personen herleid kunnen worden naar families. Zit er misschien ook informatie van jouw par náni, náná, dádi of dádá? Kom en neem deel aan deze zoektocht! Op 5 juni 2022 is de presentatie van de brieven in gebundelde vorm.
Lees verder
Het Sarnámihuis heeft de afgelopen jaren flink geïnvesteerd in de geschiedschrijving van de Hindostaanse gemeenschap. De investering was in tijd, geld en partnerschap. Het Sarnámihuis heeft twee grote projecten die nog financiering nodig hebben: De Calcutta brieven en Diaspora Connect. Hiervoor heeft het Sarnámihuis een speciaal fonds opgezet: het Uggarah Ramdhari geschiedenisfonds. Dit fonds wordt gevuld door donateurs en fundraising activiteiten. Het fonds is genoemd naar Uggarah Ramdhari met het contractnummer 176/Aa.
Lees verder
Op woensdag 30 juni werd Indian History Month afgesloten met een terugblik op de maand. Wat hebben de deelnemende partners meegenomen aan inzichten en wat betekent dit voor vervolgstappen in de toekomst als het gaat om emancipatie van Hindostanen in Nederland? In deze livestream gaat Sarnámihuis in gesprek met Aralez, Asian Raisins, Desi Solidariteitsplatform, Diversity in Check, Hindoe Studenten Forum Nederland, Hindostaans & Queer, Masala Movement, Sarnámi Bol, SOHAM, Surinamese Creatives en Tasiana Talks.
Lees verder
Opa had mij maanden tevoren verrast. Hij zou mij in de rijstoogsttijd meenemen naar konverjári (koninginverjaardag), een kermis, in Paramaribo. Van konverjári had ik absoluut geen benul. Mijn moeder had hierin toegestemd. Eén van de twee stuivers, die ik enige tijd geleden in de Vierkinderenweg van onze avant-gardistische buurtgenoot Khissu Jageswar had gekregen, heb ik vele maanden op het miserabele zoldertje van mijn opa in Magenta, samen met enkele andere muntstukken, die ik van mijn favoriete jongste tante Parbhoedei had gekregen, bewaard. Ik gebruikte een havermoutblik als mijn spaarpot en bewaardoos. Ik zou mijn spaargeld op konverjári, de meerdaagse kermis naar aanleiding van de verjaardag van koningin Juliana, uitgeven. Mijn spaargeld was net genoeg voor enkele schaafijsjes en bárá’s of tello’s. Van die beperktheid had ik weinig besef.
Lees verder
Kenmerk van een goed boek is dat het zich niet laat vangen in één interpretatie en bij herlezing telkens nieuwe inzichten verschaft. Zo’n boek is De Goudsmid van Ruben Gowricharn dat onlangs bij de Walburg Pers is verschenen. Evenals in zijn eerste roman De prijs van geluk snijdt Gowricharn pijnlijke onderwerpen aan die het individuele geval overstijgen en een spiegel vormen voor de hele gemeenschap. Het gaat om sociale kwesties die in vele gezinnen voorkomen. Denk aan drankzucht, kindermishandeling, zelfdoding, schuldvorming en dergelijke zaken. Deze aangelegenheden die stigmatiserend kunnen zijn voor het betrokken gezin of familie, worden hardnekkig doodgezwegen . De stigma’s betitelt de schrijver als sociaal geweld.
Lees verder
Een manspasi-boodschap van broederschap en zusterschap aan de Afo-Surinaamse gemeenschap
Het Sarnámihuis, de online community van de Hindostaanse gemeenschap in Nederland, feliciteert de Afro-Surinaamse gemeenschap met de viering en herdenking van 158 jaar Keti Koti. Tweeëneenhalve eeuw van onbeschrijfelijk menselijke leed en gruwel op 1 juli 1863 ten einde. Afro-Surinamers konden niet meer verkocht worden als menselijk vee. Die ketenen werden verbroken, maar andere ketenen bleven bestaan: de ketenen van racisme, politieke onvrijheid en kolonialisme.
Lees verder