Muziek is meer dan geluiden. Het is een gevoel, een herinnering, een gedachte. Muziek verbindt de wereld. Zo was dat ook voor een Hindostaanse jongen uit Suriname die in 1974 de oceaan overstak en verhuisde naar Nederland. In de Hollandse kou vond hij de verbinding met zijn thuis in muziek. In die tijd traden er een paar Hindostaanse bandjes op in Nederland. In de zoektocht naar mijn thuis reisde ik door heel Nederland achter deze bandjes aan.

Haridat was de (informele) leider van de 4H-club van de Corantijnpolder in Nickerie in de jaren 1959-1961. Ook de scholier Suresh Chotoe was lid van deze club. Hij vertelde, dat Hari de ‘leider’ van hun 4H-club werd genoemd. Deze groep deed aan praktisch ontwikkelingswerk onder plattelandsjongeren. Hari had belangstelling voor kleine technische problemen, bijv. met een rijwiel. Zo had hij met zijn tractor een constructie bedacht om kokos voor oliebereiding mechanisch te raspen. Hierdoor nam hij zijn moeder veel zware arbeid uit handen.

Ik lag relaxed in de hangmat te kleuren en genoot van de omgeving. De kookploeg sloofde zich uit om het avondeten onberispelijk smaakvol voor te bereiden. Anderen lagen ook uiterst ontspannen in het frisse water. We vermaakten ons gezamenlijk, doch elk op zijn eigen manier tijdens ons familieweekend ver van de alledaagse stadsdrukte. Ik liet de vreugdevergrotende rust in dezelfde sprankelende tinten die ik gebruikte voor de afbeelding in mijn kleurboek, tot mij komen. Het gelukte mij ook die eeuwig babbelende Carmen met kleur tot stilte te manen. De C in haar naam staat voor haar aard: chatterbox.

Jaswina Elahi is geboren in Eindhoven en getogen in Den Haag. Ze is getrouwd en heeft twee dochters van 8 en 10 jaar. Ze studeerde Kunst en Cultuur Wetenschappen aan de Erasmus Universiteit en promoveerde in 2014 aan de Universiteit van Tilburg op een proefschrift over sociale en digitale netwerken van jongeren.

Op 26 maart 2021 zijn de Tweede Kamerverkiezingen. Ondanks corona gaan de verkiezingen gewoon door. Dit jaar doen er 37 partijen mee aan deze verkiezing. Er zijn een aantal nieuwe partijen, maar de traditionele partijen zoals onder andere PvdA doen ook mee aan de verkiezingen. Op de lijst van de PvdA staat Kavish Bisseswar op de 14e plek, een hoge plaatsing die kansen biedt om gekozen te worden. Bij de laatste verkiezing in 2017 haalde de PvdA 9 zetels en uit de laatste peilingen van Peilingwijzer blijkt dat het aantal zetels kan variëren tussen de 12 en 14. Het Sarnámihuis heeft een interview gehouden met deze jonge, ambitieuze Hagenaar met Surinaamse achtergrond.

Dr. Srikantan publiceerde een studie met de titel: Identifying and regulation religion in India. Law, History and the Place of Worship (Cambridge University Press, 2020). Daarin gaat ze in op de manier waarop godsdienst gereguleerd wordt door wetgeving op basis van inzichten uit de post-koloniale theorie en rechtstheorie en rechtsgeschiedenis.

Ik kreeg een app van een goede vriend, waarin te lezen en te zien was dat achttien Amerikanen van Indiase origine voorname functies gaan bekleden in de regering Biden –Harris. Op de achttien foto’s zie je stralende mannen (6) en vrouwen (12) met een bijbehorende indrukwekkende cv en met de vermelding Indian-American. Ik heb de foto’s nader bestudeerd en ze komen mij bekend voor. Het zou zomaar kunnen zijn dat ik één van hen ben tegen gekomen op een nautá of bij de voetbalclub TAC’90 in Den Haag. Ik was wel jaloers op dit resultaat en tegelijkertijd rees bij mij de vraag, hoe is dat binnen de Hindostaanse gemeenschap gesteld? Ik wilde onderzoeken welke factoren hebben geleid tot dit eclatante succes en wat kunnen wij hiervan leren?

De Surinaamse Kweekschool (SKS) in Paramaribo, opgericht in 1949, thans Surinaams Pedagogisch Instituut (SPI) geheten, was een driejarige dagopleiding voor onderwijzers, vnl. voor het gewoon lager onderwijs (glo). Hari Rambaran studeerde aan deze onderwijsinstelling van oktober 1961 tot juli 1964. In 1961 hebben – waarschijnlijk voor het eerst – bijna vijfentwintig mulogediplomeerden uit Nieuw-Nickerie, overwegend jongens, zich op de SKS ingeschreven. Tot de Nickeriaanse meisjes behoorden o.a. Lila Badal, Hemwatie Punwasi en Wilhelmina Basropansing.

Het was tijdens de verkiezingscampagne van 2016, toen Lodewijk Asscher in debat met Geert Wilders riep: “Nederland is van ons allemaal”. Waarop Wilders repliceerde “Nederland is niet van ons allemaal, Nederland is van de Nederlanders.” Asscher stokte, maar stelde niet de vraag wie nou die Nederlanders zijn. Mijn eerste vermoeden was dat Wilders met ‘Nederlanders’ de blanke Nederlanders bedoelde, terwijl Asscher verwees naar alle burgers die het Nederlands staatsburgerschap bezaten.

In de columns die ik schrijf probeer ik mijn eigen ervaringen in de dagelijkse praktijk te koppelen aan grotere processen. Het gaat mij nooit om losstaande incidenten, maar het geheel ervan, in een bredere context, het systemische. Ik heb even de tijd genomen om te reflecteren op een aantal processen die ik in grotere en kleinere vormen de revue heb zien passeren.

Ruben Gowricharn bekleedde de afgelopen vijf jaar de bijzondere leerstoel Hindostaanse Diasporastudies aan de Vrije Universiteit (VU). Momenteel is hij Research Fellow aan dezelfde universiteit. Recent verscheen onder zijn redactie het boek Shifting Transnational Bonding in Indian Diaspora. Wij interviewen hem naar aanleiding van deze internationale publicatie en spreken met hem over de ‘verschuivingen van binding’ binnen de Indiase diaspora.

“Alles op zijn tijd” kreeg ik toegestopt. Ik was in gesprek met mijn bestie over allerhande zaken waarbij mijn ongeduld aan het licht kwam. Terwijl ik het gemak waarop de woorden werden uitgesproken voelde, hoorde ik de pijn van de lijdensweg jammeren. Ik moest het juiste moment afwachten, was het gouden advies. Parelinstructies voor hoe je dat akelige wachten volhoudt, ontbraken helaas. Vaak is het tegemoetzien van het juiste tijdstip uitputtend zwaar.