De online community voor de Hindostaanse identiteit
Het verhaal, van de gebroeders Matádin (Sridhar en Ramesh) en Kewaldár Trilokináth Willem gaat deels over hun voorouders, hun ouders en hen zelf. Daar zij deel uitmaakten van de Kabirpanthis in Suriname. Vooraf wordt er een samenvatting gegeven over deze religieuze stroming gegeven. Hierdoor wordt het lezen van hun verhaal begrijpelijk.
Lees verder
Ik werd op een gala-bijeenkomst geïnterviewd door een jongeman van rond de dertig over het Sarnámihuis. Het Sarnámihuis heeft als eerste gepleit voor herdenking en viering van 5 juni, de dag van immigratie. Hij stelde mij de vraag: “Waarom moeten wij herdenken”.
Lees verder
Het is bijna 145 jaar geleden dat er Indiase contractarbeiders met medewerking van de Britse regering naar Paramaribo reisden. In haar nieuwe boek: Voel je thuis waar je ook bent: van Jodhpur naar Paramaribo en daarna naar Diemen, schrijft wetenschapper Professor Sharda Nandram over immigratieverhalen uit Rajasthan. Dat de meeste immigranten kwamen uit de regio Uttar Pradesh en Bihar is bekend. Wat niet bekend is dat er ook mensen uit andere plaatsen zoals Rajasthan, Jodhpur (Dujjar en Bilaniyasar) naar Suriname zijn gereisd. Zij hebben andere elementen uit India naar Suriname meegenomen. Sharda Nandram heeft zich laten inspireren door haar 92-jarige vader, Bechoepersad Nandram (weduwnaar van wijlen Mw. Praandei Kanhai). Er zijn verhalen van drie generaties, haar opa over de reis van Jodhpur naar Suriname. Haar vader vertelt over het leven in Suriname en zijn eigen emigratie naar Nederland. De auteur zelf vertelt over haar eigen intense band met Rajasthan en de Indiase cultuur.
Lees verder
Op zaterdag 22 juni organiseert Hum Log een ouderwets gezellige infotainment avond met muziek, zang, dans, eten, drinken. Tevens willen we u deze avond informeren over het project Calcutta Papers. De achterblijvers in India hebben indertijd brieven geschreven voor familie die naar Suriname vertrokken. Dit deel van onze geschiedenis is het grote publiek onbekend. Er is een project gestart onder de naam Calcutta Papers om daar verandering in te brengen. Op 22 juni kunt u daar meer over horen. Dat doen wij in een prettige sfeer en ambiance met ruimte voor netwerken onder het genot van eten en drinken. Wij geven er ook een cultureel tintje aan: zang, dans (klassiek en modern) en muziek. Om u te ontzorgen bieden wij een all-inclusive programma. Als u van te voren heeft betaald dan kunt u uw portemonnee thuis laten.
Lees verder
Sarnámihuis en Hum Log nodigen u van harte uit om op 5 juni 2018 gezamenlijk 145 jaar Hindostaanse Immigratie te vieren en te herdenken. Met het spraakmakende theaterstuk Unravel, ontroerende vlogs van Hindostaanse kinderen in gesprek met de generatie van hun grootouders en muzikaal commentaar van Lex Bholasing en Berry Damrie belooft 5 juni weer een bijzondere avond te worden.
Lees verder
Beste lezer van de Sarnámihuis Nieuwsbrief, u heeft in het verleden deelgenomen aan bijeenkomsten of activiteiten van het Sarnámihuis en bent daarom in ons bestand opgenomen. Met de nieuwe privacy wetgeving wordt vereist dat iedereen in ons bestand zich actief aanmeldt voor onze nieuwsbrief. Uiteraard blijven wij graag u op de hoogte houden van onze activiteiten, columns en ander interessant nieuws.
Lees verder
De Sarnámihuis vloggers voor 145 jaar Hindostaanse Immigratie hebben hun tweede vlog online gezet! Bekijk het interview van Jayden, Viresh en Nishaan met hun grootvader, waarin hij vertelt over zijn grootouders.
Lees verder
Bij een nieuw jaar borrel een beetje aangeschoten, zagen we elkaar weer. Ik vond het grappig om haar “Bhaudj” te noemen overeenkomend met “Swaa”. Toen de zin; eerste Roti winkel, viel haakte ik aan met de opmerking dat, dat voor meer mensen interessant was. We maakten een afspraak om na de feestdagen bij elkaar te komen met onderstaand resultaat. “Ik ben het tweede kind van mijn ouders, na mij volgden nog acht. Samen met Adjie zijn we op Meerzorg geboren en getogen. Ik heb veel over de eigen cultuur geleerd van haar, ook mijn ULO diploma heb ik mede door haar behaald. Ze was lief en streng tegelijk.”
Lees verder
De vierde editie van Indian History Month staat in het teken van #generatiesingesprek. De generatie Hindostanen uit Nederland gaat in gesprek met de generatie Hindostanen uit Suriname. Hoe zag hun leven er in Suriname vroeger uit? Wat weten zij nog van hun grootouders die uit India kwamen? Wat waren hun toekomstdromen? Het Sarnámihuis nodigt Hindostaanse kleinkinderen uit om hun grootouders te interviewen en te delen tijdens Indian History Month 2018. Het Sarnámihuis zal in de maand juni iedere dag een interview posten op facebook.
Lees verder
Rámmanorath Kártárám is geboren op 29 april 1918 op de plantage Son in de omgeving van Kronenburg in het district Commewijne. Zijn vader, Kártárám Ramsaran was nog heel jong toen hij uit India kwam. Hij was ongeveer 5 jaar oud toen hij uit het dorp Ammaree, uit de nabije omgeving van de politiepost Chaouni uit het district Basti naar Suriname vertrok met zijn ouders. Ze kwamen naar Suriname met het Engels schip ‘Ems’. Ramsaran Kártárám vertrok samen met zijn vader Oudhkisore Bhugwan en moeder Kishundai Ghiozawan, respectievelijk ájá en áji van Rámmanorath uit de haven van Calcutta op 25 augustus 1894 en zij kwamen op 22 november 1894 in Suriname aan.
Lees verder
Het woord camraipan is afgeleid van het woord “camár”. De leerlooierskaste, dus heel laag, binnen het kastenstelsel van het hindoeïsme. Tijdens de periode van immigratie was ongeveer 16% van de immigranten camár . Een zeer goede vriend en collega van mij, die van geboorte brábhan is, vertelde mij een ranzig verhaal over een vriend van hem. Hij zei over het handelen van die vriend tegen mij: “Maar Amar dat is toch camraipan”? Ik viel zo wat van mijn stoel en vroeg aan hem: “Hoe kom je aan dat woord”?
Lees verder
Het woord ‘boiti’ in het Sranantongo en als leenwoord in het Sarnámi is zeer waarschijnlijk een verbastering van de Nederlandse term buiten (buitenplaats, landgoed), waarmee een gebied dat buiten de stad Paramaribo lag, werd aangeduid.
Lees verder
Sarnámihuis en Hum Log organiseren op 5 juni 2018 een verrassend evenement in Theater aan het Spui in Den Haag ter ere van de viering en herdenking van 145 jaar Hindostaanse immigratie. Met het spraakmakende theaterstuk Unravel, ontroerende vlogs van Hindostaanse kinderen in gesprek met de generatie van hun grootouders en muzikaal commentaar van Lex Bholasingh en Berry Damrie.
Lees verder
Nationaal en internationaal geen onbekende, vooral in de filmwereld. Binnen de Hindustaanse gemeenschappen is hij een bekende onder de mensen die zich voornamelijk bezighieden met organisaties. René zoals men hem kende was geboren op 23 december 1931 in de omgeving van de Tweede Rijweg, thans geheten Lallarookhweg. De vader van René was een goede jager en hij had veel contacten met de kolonisten en hun kinderen. Hierdoor had hij de mogelijkheid om aan een perceel te komen aan de tweede Rijweg of wel Lallarookweg. In het verleden behoorde dit gebied tot het district Suriname. Zijn vader heette Jankipersad Ramkisoor en zijn moeder Omradji. Zij was uit India gekomen samen met haar ouders. René zijn oom heette Jadnanansing en René vond de naam mooi, zo koos hij voor zijn familienaam: Jadnanansing. De naam René werd hem gegeven door de vroedvrouw.
Lees verder
Wat gelijk opvalt is de spelling van de naam. Uit de archieven blijkt dat spelling is Allibux terwijl uit de database blijkt dat schrijfwijze Alli Buse is. Ik hoop dat iemand van u een verklaring hiervoor kan geven. Deze meneer heeft f 5,00 en brieven gestuurd naar zijn vrouw Jhumani in Calcutta en vraagt aan haar om het geld terug te sturen naar hem. Hij gaat het geld gebruiken om zijn overtocht te betalen. Deze meneer is ook vertrokken na een periode van negen jaren. Een verblijf in den vreemde zonder zijn vrouw en kinderen.
Lees verder
Nadat Rachel zich bij Soraja had georiënteerd over vragen die zoal langs komen bij zo’n interview maakte ze contact met mij. Ik had op 16 januari aan de dames gevraagd om verslag te doen over hun ervaring van die dag bij de rechtbank. Rachel haalde mij op bij de bushalte en bij een kop koffie stak ze gelijk van wal met het onderstaande: “Ik wil dat je weet wat er momenteel over de persvrijheid in India aan de hand is. Het gaat om een film die niet vertoond mag worden. Terwijl ik van mening ben dat een bestaand verhaal nooit verboden kan worden. Vanwege die film is er een theater en een bus in brand gestoken, volgens mij zal dat eeuwenoude gebeuren over Rani Padmavati tenslotte wel vertoond mogen worden.”
Lees verder
De toneelgroep Roshni staat onder de bezielende leiding van de lerares Shanti Matai. Zij timmert op toneelgebied – zeer verdienstelijk – al twee decennia aan de (Rahemal)weg. Shanti coördineert de groepsactiviteiten en zij zorgt voor een basisscript voor een nieuw toneelstuk. Het is opmerkelijk, dat deze groep zeker voor de helft uit jongeren – scholieren en studenten – bestaat. In alle 61 eenakters van Roshi, die deel uitmaken van de serie Hasti Masti (zie op YouTube), wordt consequent gebruik gemaakt van het eenvoudige Sarnámi, onze moedertaal. Niet alleen de taal, maar ook de gekozen onderwerpen zijn door en door Surinaams. Alles is van eigen culturele bodem! De onderwerpen hebben veel te maken met sociaal-culturele verandering. Dit artikel beoogt een geschreven portret van Roshni, beter bekend als de toneelgroep Hasti Masti, te geven. Er wordt aandacht besteedt aan onder anderen de groepsleiding, de spelers, de missie, het taalgebruik, de gekozen onderwerpen en enkele titels van afleveringen uit de serie Hasti Masti.
Lees verder
Het was 8 maart, de dag van de Internationale vrouwendag. Ik was erop bedacht dat mijn WhatsApp zou exploderen met allerlei filmpjes over de rol van de vrouw. De één ludiek, de ander vol ironie, veel filmpjes uit India. U zal het ongetwijfeld ook hebben ontvangen. Een van de teksten die ik erg grappig vond, was: “Je kan zien dat het vandaag vrouwendag is, want het is de hele dag zeikweer”. Een andere was een foto van een vrouw voor een aanrecht vol met afwas. Ze verzuchtte dat het vandaag internationale vrouwendag is en dat ze een berg aan afwas heeft. Haar man die in een luxe fauteuil zat, pantoffels aan zijn voeten en vanachter de krant antwoordde: “Je kan het ook morgen afwassen hoor”. Dat ik om deze teksten smakelijk kan lachen zegt niets over mijn visie over de rechten van de vrouw. Ik doe alles in de huishouding. Van afwassen tot dweilen, van boodschappen doen tot koken. Mijn vrouw, dochter en nichtjes hebben de volledige vrijheid in het maken van hun keuzen. Alles in goed overleg met elkaar. En dit geldt ook voor al mijn vrienden in Den Haag en omstreken.
Lees verder
De gemeenteraadsverkiezingen staan weer voor de deur. Op 21 maart 2018 mogen wij gaan stemmen voor een nieuwe gemeenteraad. Het zoemt weer in de gemeenschap over de nieuwe kandidaten en zelfs nieuwe politieke partijen. Dat wij gaan stemmen is ontzettend belangrijk. Hierdoor kunnen wij invloed uitoefenen op de gang van zaken in de gemeente waar wij wonen. Echter er vinden ingrijpende veranderingen plaats. De wereld om ons heen is op hol geslagen en is stevig aan het “verrechtsen”. Ook in Nederland. Denk aan de PVV, FvD (de homeopathische verdunning van de Nederlandse samenleving), Alt Right ( Erkenbranders, die streven naar een etnisch homogeen Europa) en de omme draai van het CDA. De gemeenschappelijkheid zit hierin dat deze partijen niet sympathiek staan tegenover migranten. De vraag is dan ook: wie komt op voor de allochtonen?
Lees verder
India heeft haar filmindustrie bewust ingezet als middel om eenheidsvorming te bevorderen, na de onafhankelijkheid toen het land in haar verscheurde en verarmde toestand vanuit het niets ineens een natie moest vormen. Niet voor niets wordt Bollywood door verschillende mediawetenschappers en Bollywoodkenners aangeduid als India’s “soft power”. Een concept gelanceerd door Joseph Nye (1990), een amerikaanse policoloog. Hij gaat ervan uit dat elk land zijn eigen “soft power” heeft. Soft power is door Nye gedefenieerd als “the ability to shape the preferences of others through appeal and attraction”. De Indiase overheid was toen (en is nog steeds) de belangrijkste investeerder voor de filmproductie. Films waarin de onafhankelijkheidstrijd en de verzetsstrijders centraal stonden, zoals Shaheed (1965), Kranti (1981), en The legend of Bhagat Singh (2002) zijn voorbeelden waarin het nationalisme van afdruipt. Opvallend in deze films is dat zowel hindoes als moslims de strijd tegen het Engelse kolonialisme samen voeren. Zelfs in films waarin de strijd met Pakistan op de achtergrond meespeelt zoals Veer Zara (2004) en Gadar: Ek prem katha (2001) hebben naast de Pakistaanse moslims, van wie vaak een karikatuur wordt gemaakt, ook nationalistische Indiase moslims een rol die loyaal zijn aan India. Die loyale Indiase moslim zien we ook terug in de films waarin het terrorisme centraal staan zoals Dhokha (2007) en New York (2009).
Lees verder
Mennel Ibtissem is uit The Voice gestapt. De kans is groot dat je de Franse zangeres voorbij zag komen op jouw Facebook tijdslijn met haar uitvoering van Leonard Cohens Hallelujah, waarbij ze een eigen twist gaf aan het nummer met een Arabische invulling. Haar populariteit was echter van korte duur toen bleek dat ze zich op social media kritisch opstelde tegenover de bezetting van Palestina door “Israël”. De enorme weerstand die dit opriep deed haar besluiten om zich terug te trekken uit de show. Eenzelfde backlash overkwam twee Nieuw-Zeelandse activisten, Justine Sachs en Nadia Abu-Shanab, die een open brief schreven aan de popster Lorde en haar opriepen om haar geplande optreden in Tel Aviv te annuleren in solidariteit met de Palestijnen. Lorde gaf gehoor aan de oproep en heeft het optreden afgezegd. In reactie daarop worden Sachs en Abu-Shanab nu aangeklaagd door drie tieners in “Israël” die $ 13.000,- aan schadevergoeding eisen.
Lees verder
Op 18 januari tweette de Israëlische premier Benjamin Netanyahu een selfie met Amitabh Bhachchan en andere Bollywood sterren. De foto was genomen tijdens een bezoek aan India waar hij warm werd verwelkomd door de Bollywood industrie. De foto leidde tot veel shock en ongeloof binnen en buiten India. Ook in Nederland werd met teleurstelling gereageerd op de Bollywood-Israël selfie. Drie Hindostaanse vrouwen leggen in een serie van drie artikelen uit waarom.
Lees verder
Toen ik deze foto zag, verloor ik alle respect voor Amitabh Bachchan. Nou hoor ik velen al zeggen “WAAROM?” of “WAT IS JE PROBLEEM?”. Nou laat ik je uitleggen. De man die ik al mijn hele leven als idool beschouw, de man die mij zoveel aan mijn eigen vader doet denken, door zijn stem, door zijn loop, door zijn charisma en door zijn weldoenerij. De man met een heldenimago, de man die zoveel films op zijn naam heeft staan, waarin hij strijdt tegen onrecht en ongelijkheid. De man die ik 31 december 2017 in levende lijve heb gezien voor zijn huis waar vele fans hem opwachtten om een glimp van hem te kunnen opvangen. Deze man samen met nog andere prominente figuren van Bollywood hebben het lef gehad om zonder pardon deze foto te maken. Ik citeer Vijay Prashad, een Indiase historicus en journalist: “Ze waren allemaal aan het grijnzen naar de camera, zonder pardon over het feit dat ze gefotografeerd werden met een man die onderzocht wordt voor corruptie in “Israël”1 en die door het Internationaal Strafhof op de lijst met oorlogsmisdaden is geplaatst.” Stel je nou eens voor dat niet Nethanyahu maar Osama Bin Laden daar stond. Hoe had de wereld gereageerd? Nou ik weet het wel hoor. Dan was de wereld heel klein. En logisch ook. Het is onvergeeflijk te socializen met terroristen en oorlogsmisdadigers. Nethanyahu, ook wel bekend als Satanyahu, is geen haar beter dan een Osama Bin Laden. Hij mag dan premier zijn, maar daarmee was je al het onschuldig bloed aan zijn handen niet weg.
Lees verder
Op internet verscheen enkele dagen een drieluik columns over Israël en Bollywood. Twee van de auteurs (Jaswina Elahi en Pravini Baboeram) ken ik persoonlijk goed, ik heb veel waardering voor het werk van beiden in de gemeenschap. De derde auteur Shahreen Khan ken ik niet, maar zij lijkt mij een ook een sympathieke persoon. Ik heb wel vraagtekens bij de intentie waarmee de columns geschreven zijn en ook bij de inhoud ervan. Hieronder geef ik een reactie op de columns.
Lees verder
Het Sarnámihuis en Hum Log hadden vorig jaar een oproep gedaan aan de Hindostaanse gemeenschap om met ideeën te komen over hoe we 145 jaar Hindostaanse immigratie zouden moeten herdenken en vieren met jongeren. Er zijn twee ideeën gekomen die nu uitgewerkt worden. Een toneelstuk door jongeren die nu gemaakt wordt. Het toneelstuk zal op […]
Lees verder
Door Shahreen, Jaswina en Pravini: Naar aanleiding van de reactie van de Radj Bhondoe op ons drieluik “Geen respect meer voor Amitabh Bachchan” reageren wij in dit artikel op zijn commentaar. Bhondoe geeft in zijn betoog verschillende argumenten. Hieronder zetten we de belangrijkste argumenten uiteen met onze reactie erop.
Lees verder
Deze maand het verhaal van de heer Mahabir. Een buitengewoon interessant verhaal. Ik heb de heer Mahabir kunnen traceren in de Hindostaanse database. Hieronder vindt u zijn gegevens.
Lees verder
Mijn doel is om een beschrijving te geven van de voor-, roep- en bijnamen in Magenta van vroeger, vanaf de jaren vijftig tot 2017. Het gaat mij niet om een persoonlijke ontboezeming, maar hoofdzakelijk om een beschrijving van feiten. Waar het mogelijk is, vermeld ik de letterlijke betekenis van de genoemde roep- en bijnamen. Hier en daar komt de eigen mening om het hoekje kijken bij het geven van een toelichting en verklaring. Ik heb zoveel mogelijk rekening gehouden mat de privacy, bijvoorbeeld door het weglaten van achternamen. Het ligt voor de hand, dat oudere lezers met Magentiaanse afkomst sommige of vele personages zullen kunnen identificeren. Het gaat immers om historische en bestaande roep- en bijnamen.
Lees verder
Met extra belangstelling bezocht ik de film Padmavat, vanwege alle heisa in India. Ook mijn lijfkrant schreef over de rellen die deze film in India had veroorzaakt. Mijn BJP “vrienden” hadden veel geld uitgeloofd aan degene die een “Surupnekha” (neus afsnijden) zou uitvoeren op de actrice Depeeka Padukone, die de rol vertolkt van koningin Padmini.
Lees verder
Dit is een verhaal van een kind dat op 7 jarig leeftijd meekwam met zijn ouders uit India naar Suriname. Hij heette Safi Mohamed Basarat (00/949) en hij heeft zich op 20 october 1938 gekozen voor de voornaam Safimohamed en voor de familienaam Basarat (N.V. 17/10/1938 no. 8102).
Lees verder
Soraja en ik hebben elkaar op zestien januari leren kennen bij een actie. De bijeenkomst had de bedoeling om je mond nimmer te laten snoeren zeker niet door iemand met een sterke rug. Er was naderhand ook informatie ontvangen dat een advocaten kantoor met een bekende naam was ingeschakeld door de persoon met brede ondersteuning in de eigen gemeenschap. Het uiteindelijke doel was om piepjonge slachtoffers van seksueel misbruik te beschermen en te ondersteunen. Soraja stal mijn hart door haar heldere standpunten met betrekking tot veel zaken die de vrouw betroffen. Zij had het echt erg druk door een paar zaken die samen vielen zoals voorbereidingen voor haar vakantie en een verhuizing. Zij vond het echter belangrijk dat we de ervaring moesten vastleggen om te delen nadat ik haar een voorstel had gedaan. Ze had net geen ‘# Time is Up’ gezegd. Lees maar zelf.
Lees verder
Op vrijdag 2 maart a.s. vieren meer dan een miljard mensen over de hele wereld het Holifeest. In Den Haag wordt dit kleurrijke feest op een uitbundige wijze gevierd door Stichting Holi Samen, onder de noemer: Haagse Holi Hangámá of te wel Haagse Holi Spektakel. Sedert de vestiging in Den Haag van grote groepen Hindoestanen, nu ruim 40 jaar geleden, wordt Holi ook in deze stad intens en uitbundig gevierd. Eerst gebeurde dit voornamelijk in huiselijke kring, later ook in het openbaar: in grote zalen, in de wijken, in de straten en op pleinen. Ook dit jaar zal Holi in Den Haag groots worden gevierd in het Wijkpark Transvaal.
Lees verder
Ik heb afgesproken met mevrouw Kamlawati Djasai, vlak voor negenenzeventigste verjaardag. Voor mij een fascinerende vrouw die geboren en getogen in Leiding 8 in Suriname, zich kranig heeft aangepast aan de Nederlandse samenleving. Ze oogt broos als ik de kamer binnenstap. Ze is net herstellende van een val in haar woonkamer. Maar haar stem is welluidend. In de woonkamer staat een vitrine kast die deed mij denken aan Suriname. Er staan foto’s van haar overleden man, van het huwelijk van haar zoon en van haar kleindochter. Het staat ook vol met “reclame” glazen.
Lees verder
Ik ken Mitra uit de jaren zestig als een dochter van de Dominee en zijn echtgenote gekleed in Sari aan de Gravenstraat te Paramaribo. Later, jaren negentig ontmoette ik haar bij de bushalte aan de Houtwijk laan in Den Haag. Zij vertelde mij over een film waaraan ze zelfstandig werkte. Daarna hoorde ik over haar CDA raadslidmaatschap in de Haagse Gemeenteraad en een werkbezoek bij het JIT, Jeugd Interventie Team. We hebben ook nog samen in de Hindostaanse Gayboot op de Amsterdamse grachten gevaren tijdens de Gaypride 2011 en ontmoetten elkaar bij een activiteit van het Sarnami huis waar ze het ook over ‘Sister- hood’ had gerept. Nu ontmoeten we elkaar soms bij activiteiten in Den Haag zoals laatst bij een informatieavond over Eer gerelateerd geweld en Gender gelijkheid, georganiseerd door Stichting Vobis samen met Stichting MOOI in Buurthuis Boerenplein te Transvaal waar ze liet vallen dat ze Lijstduwer is.
Lees verder
Biharie Nandlal is geboren op 28 mei 1925 te Jagtlust Commewijne. Hij is zoon van de Immigrant Soerdjbali Debi, QQ/73 (District: Gonda, Dorp: Fatteypur, omgeving Politiepost Sadullanagar) geweest. Zijn moeder heette Mahesserie Biharie en was in Suriname op 03 oktober 1906 geboren op de plantage Dordrecht. Biharie Nandlal vertelde het volgende: De vader van Biharie Nandlal is op 27 november 1913 uit Calcutta vertrokken en hij kwam op 7 januari 1914 in Suriname aan. Hij werd te werkgesteld op plantage Dordrecht in het district Commewijne. Na de contracttijd ging Soerdjbali Debi op Meerzorg wonen. Daar bouwde hij een huis van mangrove en parwa takken. De wanden van het huis waren van ‘boesi-pápáyástam’.
Lees verder
In het Nationaal Archief van Suriname ligt er voor ongeveer tachtig meter aan “goud” als het gaat om de geschiedenis van de Hindoestanen. Het betreft brieven die vanuit India door familieleden van onze voorouders naar Suriname zijn gestuurd gedurende de periode van de contract tijd tussen 1873 en 1916. Dit jaar is het 145 jaar geleden dat onze voorouders in Suriname aankwamen.
Lees verder
Namens het bestuur en alle vrijwilligers van het Sarnámihuis wensen wij u een gelukkig en voorspoedig 2018! Wij kijken uit naar mooie projecten en samenwerkingen het komende jaar. 2018 staat voor ons in het teken van 145 jaar Hindostaanse Immigratie. Hierbij zullen we proactief inzetten op het verbinden van de oudere en jongere generatie om Hindostaanse geschiedenis, cultuur en identiteit te blijven ontwikkelen. Wij zijn altijd op zoek naar enthousiaste vrijwilligers! Wilt u actief worden bij het Sarnámihuis? Neem contact met ons op en ga met ons in gesprek over wat we voor elkaar kunnen betekenen!
Lees verder
Ik ben de dochter van een contractarbeider uit India. Mijn vader kwam in 1894 op 19-jarige leeftijd als Moulvi naar Suriname. Hij had een werkdag als onderwijzer achter de rug en was op weg naar huis toen hem werd aangeboden om naar Suriname te gaan voor een goed betaalde baan. Over zijn leven in India weet ik niet veel omdat hij niet met ons erover heeft gesproken. Misschien zijn anderen wel op de hoogte. Ik herinner mij niet dat mijn ouders tijd hadden om met ons te praten. Het was werken, slapen en vroeg op om opnieuw aan de slag te gaan.
Lees verder
Mijn favoriete winkelcentrum, waar ik wekelijks kom, is prachtig verlicht met kerstverlichting. De schittering van de verlichting van de kerstbomen kleuren, de haren, de jassen en brillen van de bezoekers. De kerstboom is het symbool van kerst geworden. Mooi verlicht met prachtige versieringen met kleurige kerstballen en lintjes.
Lees verder
Na dertien jaar is er een nieuwe dichtbundel van Jit Narain verschenen, Rahan / Bestaan. Rahan is geen verzameling van op zichzelf staande gedichten, maar een cyclus: een reeks gedichten in een vaste volgorde, waarin één thema uitgewerkt wordt of één verhaal verteld. Het schrijven van een cyclus gedichten is een onderzoek in dichtvorm. De dichter probeert zich intens te verdiepen en te verplaatsen in menselijke ervaringen: wat is de situatie, wat is er gebeurd, wat zijn de gevolgen, wat hebben mensen gevoeld, met wat voor levenshouding kunnen ze de nieuwe situatie tegemoet treden?
Lees verder
Op 12 november 2017 bereikte ons het verschrikkelijke bericht dat Alma Mahawat Khan is overleden ten gevolge van een hersenbloeding van een dag eerder. De verbijstering en het ongeloof dreunt nog na. Plots weggerukt uit het prachtige en succesvolle leven dat ze leidde, samen met Naushad Boedhoe, haar echtgenoot. Zij leerden elkaar in 1978 kennen op een conferentie over de positie van de Hindoestaanse vrouw. Alma was in alle opzichten een zeer bijzondere en markante vrouw. Geboren en getogen in het district Nickerie in Suriname ontwikkelde ze een sterk rechtvaardig en emancipatorisch gevoel. Beide principes droeg ze met verve uit. In de Surinaamse gemeenschap was zij een van de eersten die krachtig opstond voor de emancipatie van de vrouw. Eind jaren zeventig was dat geen vanzelfsprekendheid. Als lid van het Kollektief Jumpa Rajguru heeft ze haar ideeën vol energie, passie en gedrevenheid uitgedragen. Van haar hand verschenen diverse publicaties over Hindoestaanse vrouwen.
Lees verder
Afgelopen zaterdag 18 november was het de bedoeling dat tijdens de intocht van Sinterklaas en zijn zwarte Pieten in Dokkum de tegenstanders van Zwarte Piet de gelegenheid zouden krijgen om te demonstreren. Er waren de nodige voorzieningen getroffen. Aan de organisatie van de beoogde demonstranten was een vergunning gegeven en een omheinde plek in Dokkum toegewezen. Omdat er de afgelopen jaren wordt gedemonstreerd tegen zwarte Piet is er meestal uitgebreid overleg met de betrokkenen onder wie ook de (regionale) gezagsdragers in verband met een ordelijk verloop van de demonstraties. Dat was ook het geval in Dokkum. De tegenstanders van zwarte Piet die zich gekwetst voelen vanwege de associatie met de slavernij van Zwarten en het benadrukken van een onderdanige rol van Zwarten tegenover Blanken vertrokken met bussen richting Dokkum. Tot hun verbazing bleek echter dat in Friesland de Rijksweg was geblokkeerd door voorstanders van zwarte Piet. Deze bussen moesten terugkeren. Hoewel de demonstranten een vergunning hadden om te demonsteren werd naderhand dezelfde dag de vergunning door de burgemeester ingetrokken vanwege ‘gewijzigde omstandigheden’.
Lees verder
De afgelopen maanden heb ik veel moeten reizen in binnen-en buitenland. Het zijn momenten waarin je in aanraking komt verschillende landen en culturen. Ook presentaties geven aan buitenlandse delegaties en onderhandelen in het buitenland leiden tot interessante inzichten. Het maakt mij wel duidelijk dat we bevoorrecht zijn in Nederland als het gaat om normen en waarden zoals de Rule of law en de democratische rechtsstaat. Grondrechten die wij in Nederland hebben, zijn niet overal vanzelfsprekend in de wereld. Natuurlijk zijn er ook in Nederland verbeteringen mogelijk en daar moeten we ook naar streven. Toch zijn dit soort uitwisselingen bij uitstek inspirerend. Je probeert ook in het buitenland iets te halen wat nuttig en bruikbaar is voor terugkomst naar Nederland. Verder is een verbreding van inzichten ook goed voor je eigen ontwikkeling en leer je nog eens goed kijken naar Nederland. Maar met al het reizen komt ook de vraag op waar voel ik mij het meeste thuis. En dat is een moeilijk te beantwoorden vraag voor een wereldburger.
Lees verder
Ik zie altijd op tegen het aantal vlieguren naar Paramaribo. Het is ook altijd een verassing wie je buurman – of vrouw is. Ik heb een keer op een rij van drie stoelen tussen twee transit passagiers gezeten die op doorreis waren naar Suriname van uit China. Op de terugweg heb ik mijn passagiersstoel geüpgrade, maar toen heb ik naast een krijsende baby gezeten. Ook mijn inlevingsgevoel kent zijn grenzen. Maar nu viel het hartstikke mee. Ik kwam aangelopen en ik zag mijn buurvrouw, een lieftallige vrouw van ik schat eind vijftig jaar gestoken in een prachtige roze jurk en heel mooi opgemaakt “Bhái hamár taswá hamme thamái diye” ( Broer kan je mijn tas voor mij aanreiken). Zo gezegd zo gedaan. Ik had mij geïnstalleerd en daar kwam haar zus al kauwend aangelopen. Het werd een heel gezellige reis. Eerst kreeg ik een laddu van ze. Uit naam van Hanuman Swami voor een veilige reis. Het was verschrikkelijk zoet, maar ik heb het opgegeten. De rest van de reis heb ik alleen maar water gedronken. Opeens boog de zus naar mij toe en zei “ Bhai, ik hou niet van vliegtuig eten. Ik heb mijn eigen eten. Ik heb doksá bhát meegenomen. “Tu bhi khaiye” vroeg ze? Natuurlijk wil ik een hapje mee-eten.
Lees verder
Ik weet niet waar ik ben geboren. We waren thuis met negen kinderen en onze moeder. Mijn moeder handelde op de markt. Omdat ze door haar afwezigheid niet altijd op haar grote dochters kon letten, plaatste ze de twee in een gezin. Beide meiden werkten in die huizen, hun pleegouders betaalden de boodschappen voor ons . Mijn oudste broers heb ik niet mee gemaakt net als mijn vader, ik heb geen herinnering aan hen. Thuis zorgde ik voor de kleintjes, ik verdiende ook wat net als mijn zussen met de vaat en kleding wassen bij de buren. Toen mijn moeder de huur niet kon betalen werden wij in een weeshuis geplaatst, het weeshuis op hun beurt schopte ons op straat omdat mama niet bijdroeg in de kosten. Ik hoorde laatst dat ze om donatie vroegen. Van mij krijgen ze geen cent.
Lees verder
In de meeste landen houden politici zich niet bezig met de mainstream filmindustrie, maar in India lijkt dat niet het geval te zijn. Films maken van acteurs niet slechts helden op het witte doek , maar ook “geschikt” voor de politiek. Een goed voorbeeld hiervan is Amitabh Bachchan die politieke carrière wist op te bouwen. In de VS probeert president Trump invloed uit te oefenen op Hollywood, maar hij krijgt niet veel bijval. In India echter heeft het groeiende hindoe nationalisme merkbaar meer effect.
Lees verder
Met angst en beven heb ik deze aparte persoonlijkheid benaderd. Lang erover gedaan om de stoute schoenen aan te trekken. Hij stond bekend als een moeilijk persoon. Toen ik eenmaal tegenover hem zat was de eerste indruk; wat ziet hij er lief uit. Hij stak als volgt van wal: “Houd er rekening mee dat ik een luis in de pels ben van menig Moslim. Het kan ook dat het gesprek voortijdig afgebroken word. Ik ben graag kritisch en wil het naadje van de kous weten. Ik ben een aanhanger van het humanisme, dat is een wereldbeschouwing die de menselijke waardigheid,de vrijheid en de waarde van de persoonlijkheid centraal stelt. Daarnaast ben ik ook aanhanger van het pacifisme, hetgeen inhoudt een levenshouding volgens welke men geweld als middel om een doel te bereiken afwijst.
Lees verderWil jij Sarnámi leren? Het Sarnámihuis biedt een cursus Leer Sarnámi in 12 weken. De cursus wordt online gegeven. Gedurende drie maanden leer je de basisbeginselen van grammatica, spelling, woordenschat, zinsconstructie, spreekvaardigheid (conversatie), luistervaardigheid en schrijfvaardigheid. Je kunt je ieder moment aanmelden en de cursus volgen.
Lees verder
Na zeven moeizame maanden staat het kabinet Rutte III. Een samenwerkingsverband van VVD, CDA, D66 en CU. Partijen die op een aantal belangrijke punten flink ver van elkaar staan, bijvoorbeeld met betrekking tot ethische kwesties (VVD/D66 versus CDA/CU), duurzaamheid (VVD/CDA versus D66/CU) en sociaaleconomische vraagstukken (VVD/CDA/D66 versus CU). Overeenstemming bereiken met vier partijen is ook moeilijker dan met minder partijen. Burgers van Nederland begonnen langzamerhand formatiemoe te worden. Begrijpelijk, maar diezelfde burgers hebben in hun rol als kiezer door hun stemgedrag deze moeilijke situatie geschapen.
Lees verder
Niet alleen in mijn gepensioneerde levensfase, de moderne versie van de traditionele vánaprastha van de hindoes, maar ook vroeger, toen ik 41 jaar economisch actief was, woonde ik – ondanks de grote werkdruk, het bijwonen van politieke bijeenkomsten, de dagelijkse huishoudelijke beslommeringen, vrienden- en familieverplichtingen – zoveel mogelijk Hindoestaanse culturele manifestaties, zoals Holivieringen, immigratieherdenkingen, Divali-optochten en vrouwendagen, maar ook studie- en discussiebijeenkomsten bij. Het is thans, zeker voor mij als een pensionado vanzelfsprekend, dat ik deze lijn zo goed mogelijk voortzet. Nee, mijn leven is nog niet geheel uitgeblust. Ook voor mij geldt in beginsel, dat ik niet te oud ben om nieuwe kennis op te doen. De aangeleerde kennishonger is blijvend en motiveert mij elke dag opnieuw tot meer.
Lees verder
Op donderdag 28 september opende presentator Filemon Wesselink een mini-museum op station Zwolle. Uit het depot van het Tropenmuseum koos hij een beeld uit Tamil Nadu, India van Lakshmi. Hij combineerde dit met een grote foto van rapster en zangeres Nicki Minaj. In een interview met RTV Oost deelt hij zijn analyse: “Je hoort mensen altijd vitten op jongeren, dat ze alleen maar met seks bezig zijn, dat al die clips ordinair zijn op MTV of andere kanalen…Youtube. Maar ik wil juist laten zien dat het van alle tijden is en uit alle culturen. Je ziet hier bijvoorbeeld een Indiase godin. Die wordt gebruikt voor spiritualiteit en goddelijkheid. En dan ga je met de camera naar boven en dan zie je daar Nicki Minaj. Dan denk je, ja, wat is het verschil? Ja, die godin heeft dan vier armen toevallig, maar qua lichaam, qua hoe die vrouw zichzelf presenteert is eigenlijk niks veranderd.”
Lees verder
Voor 145 jaar Hindostaanse Immigratie nodigen het Sarnámihuis en Hum Log creatieve jongeren uit om hun ideeën in te dienen voor de viering en herdenking van 5 juni 1873. Heb jij een goed idee? Wil jij mensen inspireren en empoweren vanuit Hindostaanse identiteit? Grijp jouw kans!
Lees verder
In dit stuk behandel ik twee zaken die aansluiten op het eerste deel van het eerder verschenen stuk met bovenstaande titel, nl: 1. De geopolitieke positie van India en de gevaren van omliggende landen vanwege Modi’s vermeende Hindoe Nationalistische politiek; 2. De krachten die in en buiten India actief zijn met het destabiliseren van het land.
Lees verder
In de afgelopen periode hebben zich een aantal bijzonder belangrijke gebeurtenissen voltrokken. Je zou bijna van je stoel vallen bij een aantal van die gebeurtenissen. Bij deze gebeurtenissen zou je de vraag kunnen stellen of historici op de stoel van de rechter moeten gaan zitten? Oordeelt u zelf maar. In Suriname is het borstbeeld van agent-generaal Barnet Lyon vervangen door het standbeeld van Tetary. Een agent-generaal werd door het Koloniaal Bestuur aangesteld als hoofd van het Immigratie Departement in de kolonie, aan wie ook het personeel van het depot in India verantwoordelijk was en door wie de emigranten, in de kolonies aangekomen, aan de verschillende plantages worden toegewezen. Volgens dr. R. Bhagwanbali was Barnet Lyon ook procureur generaal en derhalve ook onderdeel van de strafrechtelijke keten in Suriname. Hij was dus ook direct verantwoordelijk voor de straffen die aan onze voorouders werden opgelegd.
Lees verder
Op 24 september 2017 is Janey Tetary na 133 jaar opgestaan. Op de plek waar onlangs nog George Henry Barnet Lyon stond heeft de onderdrukker plaats gemaakt voor de verzetsheld. Tetary was de leider van de opstand op plantage Zorg en Hoop in 1884 en werd op advies van Barnet Lyon vermoord om de opstand neer te slaan. Toch stond er al meer dan een eeuw een borstbeeld van hem in Paramaribo op de Grote Combéweg. De geschiedenis is altijd beschreven door de ogen van de kolonisator, waarin hij tot held is benoemd. Maar uit de archieven bestudeerd door onder andere historicus Dr. Drs. Radjinder Bhagwanbali blijkt dat Barnet Lyon een schurk was die verantwoordelijk was voor de dood zeven Hindostaanse contractarbeiders, onder wie Tetary.
Lees verder
Gharietje Choenni gebruikt mijn column van augustus 2017 over Narendra Modi als excuus voor een eigen verhaal, waarbij zij een aantal zaken aan mij verbindt die ik niet heb geschreven. Haar reactie ademt de sfeer van kritiek op Modi is blasfemie. Narendra Modi is een bhagwán en kritiek op hem is blasfemie. In mijn column heb ik Modi geprezen voor zijn beleid om de Indiase economie te hervormen en te moderniseren. Ook heb ik gesteld dat nooit eerder een regering zo hevig de strijd heeft aangebonden tegen de corruptie. Kritiek heb ik gehad op zijn hindoe-nationalistische politiek. In haar blindheid voor Modi bhagwán haalt Choenni een aantal zaken door elkaar. Een voorbeeld. Choenni schrijft dat ik kritiek heb op de voorkeur van het Hindi door Modi. Nee, ik heb gesteld dat zijn voorkeur voor Hindi in heel India zal leiden tot spanning met de zuidelijke staten. Simpel, omdat Hindi niet de taal is van de zuidelijke staten en daarom tot spanningen kan leiden. Indira Gandhi heeft dat eerder ondervonden. Het Hindi is voor Modi even vreemd als het Engels, schrijft Choenni. Dat is wellicht waar voor Modi, maar voor de zuidelijke staten is dit niet zo. Naast de eigen taal spreekt men daar Engels. Het Hindi is daar net zo vreemd als bij wijze van spreken het Chinees.
Lees verder
Op 15 september 2017 was er een reünie van het Kollektief Jumpa Rajguru. Zoals bij een reünie betaamt hebben wij oude bitter-zoete herinneringen opgehaald. Het Kollektief Jumpa Rajguru is 40 jaar geleden opgericht en is helaas een kort leven beschoren geweest. Maar de invloeden van het Kollektief Jumpa Rajguru zijn nog steeds voelbaar in de Hindoestaanse gemeenschap. De invloeden zijn merkbaar omdat de voormalige leden in de Hindoestaanse gemeenschap een prominente rol hebben vervuld of nog vervullen. Leden als Motilal Marhe, Ruben Gowricharn, Rabin Baldewsingh, Jit Narain, Dew Baboeram, Gharietje Choenni, Chitra Gajadien, Bris Mahabier, Alma Mahawatkhan, Naushad Boedhoe, Krishna Autar en ondergetekende. Deze namen duiken steevast ergens op.
Lees verder
De heer Tiyaitram Ganga staat bekend als Cait Ganga en hij is geboren op 15 juni 1936. Momenteel is hij 81 jaar oud. Cait Ganga is geboren te Charlesburg, twee erven voorbij het bedrijf van Jong Tjien Fa. Voorheen behoorde dat gedeelte van de Charlesburg tot het district Suriname. Naast Cait Ganga woonde de familie Dhundhun Moti en daar tegenover de familie Popal Moti.
Lees verder
De liefde voor poëzie is bij Jit Narain heel vroeg ontstaan. In de periode dat hij op de Shri Vishnu muloschool te Paramaribo zat, zeg maar vanaf hij 14 jaar oud was, stond hij bekend als de scholier die op het schoolerf vaak zong. Misschien dat hij hiervóór al actief was, maar dat is mij niet bekend. Hoewel hij op school een echte bètaman was, voor de exacte vakken haalde hij een 8 of meer, bleef zijn liefde voor poëzie altijd bestaan. Daarnaast ontwikkelde hij heel vroeg een politiek bewustzijn. Zijn eigen achtergrond, kind van arme landbouwers, speelde daarbij een belangrijke rol. Vanuit zijn eigen levenservaring kon hij kijken naar de medemens en naar de geschiedenis van zijn voorouders. Onrecht en ongelijkheid hebben hem altijd beziggehouden.
Lees verder
Twee oktober komt dichterbij. Exponenten uit de Hindoestaanse upper-middle-class in Den Haag zijn wederom bezig veel vrije tijd, energie en geld te steken in de organisatie van de herdenking van de geboortedag van M. K. Gandhi, hun Mahátma. Dit gebeurt al een aantal jaren. In de maand oktober van dit jaar willen deze promotoren van de Indiase cultuur en historie ook een Gandhi-‘walk’ en een ‘Bhoedjel Bhaat Event’ in Den Haag organiseren. (Jammer, dat vele Sarnámiwoorden nog altijd fout gespeld worden. De juiste schrijfwijze is bhujal bhát.) Meestal is alles gratis, ook de toegang, zoals gebruikelijk op onze herdenkingsbijeenkomsten. Tot het feestende publiek behoren ook ‘gewone’ Hindoestanen; mensen uit de lage inkomensgroepering. Je kan weer in je nieuwste sári gekleed uitgaan. Immers, de feestzaal moet voor een gezellige sfeer goed bevolkt zijn. Feestelijk samenzijn betekent altijd gezelligheid met familie en vrienden. De cliché toespraken van de culturele ‘bobo’s’ ietsje minder, maar die ‘bhásens’ bederven de pret van de aanwezigen niet: velen praten rustig door. De vette bará zal er niet ontbreken, koffie, thee, jus d’órange en muzikale omlijsting evenmin. Gratis betekent in dit geval: betaald door de gemeente of andere subsidiënten. Zal er ook baithak gáná zijn? Nee, toch. Dat is voor de boiti Hindoestanen, vinden velen. Maar opvallend is, dat juist een deel van de Hindoestanen met een boiti-achtergrond niet gecharmeerd is van onze baithak gáná, een typisch Caribisch zanggenre. Op deze herdenkingsbijeenkomsten worden er liedjes van Indiase zangers nagezongen, waarin bewieroking van Gandhi plaatsvindt, zoals ‘Suno suno ai duniya wálo’ van Mohammed Ravi (+). Een cultureel lichtpunt is er: op de Bhujal Bhát Event op 23 oktober zullen er ook bhaik gáná zangers optreden.
Lees verder
In zijn column van augustus 2017 heeft Naushad Boedhoe betoogd dat de Indiase premier Narendra Modi ten onrechte kritiekloos wordt bejubeld. Drs Appalsamy heeft een kort en kritisch commentaar geschreven die bij het artikel is geplaats. Gharietje Choennie heeft een lange kritiek geschreven die in twee delen zal worden gepubliceerd. In deze nieuwsbrief is het eerste deel opgenomen. Het Sarnámihuis wil de discussie over de Hindostaanse identiteit bevorderen en nodigt iedereen om een bijdrage te leveren aan deze discussie. De relatie met India is daarbij een belangrijk aspect. De bijdrage van Gharietje Choennie bestaat uit twee delen. Het eerste deel behandelt het gebruik van Hindi als een nationale taal en het beeld van Modi als een Hindoe nationalist.
Lees verder
Nee, ze is geen tennisster maar voor haar geldt zeker “game, set, match”. Voor deze overwinning was er een bovenmenselijke inspanning en lef nodig. En dat heeft ze opgebracht. Naast Tetary heb ik nog een heldin erbij. Onthoud die naam Amreen Begum. Wat wil het geval. Het hooggerechtshof in India heeft een doorbraakarrest gewezen in een zaak, waarin een jonge moslimvrouw dezelfde rechten opeiste als een man, in dit geval in een echtscheidingsprocedure tegen haar man. Blijkbaar kan een moslim man in India heel simpel van zijn vrouw afkomen door drie keer te roepen “ Talaq, talaq, talaq”. Sterker nog: het kan door een simpel briefje, een appje, via Facebook of een sms-bericht met deze drie woorden. Een “quickie divorce”.
Lees verder
Net voor de zomervakantie is het eindelijk gelukt. Mijn beide Engelstalige boeken over Crimmigration in the European Union zijn op de Italiaanse markt gebracht in het Italiaans met commentaar van Professor Balboni van de universiteit Bologna. Deze autoriteit deelt het concept en de ideeën die in mijn boek staan beschreven. En juist Italië is één van de landen in Europa die wordt geconfronteerd met een toestroom van migranten in de nog voortdurende asielcrisis en veel illegalen kent op het grondgebied. Hopelijk kan mijn boek een bijdrage leveren voor de Italianen. Maar bovenal is dit iets wat ik vorig jaar nog niet had kunnen vermoeden dat dit boek in het buitenland beschikbaar zou zijn in nota bene het Italiaans.
Lees verder
De vrije pers/media is/zijn een groot goed. Tot elke prijs moeten we dat verdedigen. Dit betekent echter niet dat de berichtgeving in de media kritiekloos moet worden gevolgd. Ook de media varen er goed bij als ze op het goede spoor worden gehouden. Het ene medium is natuurlijk het andere niet. Twitter leent zich niet voor nuance, is vaak een product van een impulsieve ingeving en is meer een mening dat een weergave van een feit. Voor facebook geldt ongeveer hetzelfde. Kranten en nieuwsmedia op radio en internet zijn van een andere orde. Van deze mag je een serieuzere omgang met de feiten verwachten. Maar er is veel verschil in kwaliteit, zelfs tussen kwaliteitsmedia. Kranten als De Telegraaf hebben de gewoonte om zaken op te blazen. Sensationele koppen bij artikelen die het ergste doen vrezen. Lezing van het artikel leert dat het allemaal meevalt. Ook dat veel “feiten” controleerbaar onjuist zijn. Ook kranten als NRC en De Volkskrant maken zich hier schuldig aan, zij het in mindere mate.
Lees verder
Het hinduïsme is een leefwijze, waarin voornamelijk de verschillende aspecten van het leven zijn vervat; ook de manier van het leven en de inrichting daarvan. In het oude en het hedendaagse India waren er hiervoor verschillende centra opgericht om aan het leven – vanaf de geboorte tot zelfs na de dood – richting aan te geven. Upanayana of de Janew rituelen vormen hier één van de fasen in het leven van een Hindu, waarbij aan een jongeling richting wordt gegeven door verschillende studies te volgen in zijn leven. Oorspronkelijk zijn er 16 sanskárs ofwel de 16 sacramenten die een Hindu ondergaat tijdens zijn of haar levensfasen. En één daaruit is de Upanayana sanskár ofwel de Janew.
Lees verder
Diversiteit is een ding. De samenleving wordt steeds diverser, dus ook de behoeften van de consument. Hashtags als #oscarssowhite, waarmee kijkers kritiek uitten op de overwegend witte oscarnominaties van de afgelopen jaren, herinneren de filmindustrie eraan dat ze er iets mee moet, of ze nou wil of niet. Een veelgehoord argument is dat kleur niet verkoopt. Het zou het mainstream publiek vervreemden. Maar wat hiermee over het hoofd wordt gezien, is dat het mainstream publiek inmiddels een gekleurd publiek is. En dat publiek wil zich herkennen in de verhalen, figuren en belevingswereld van personages op het witte scherm. Maar niet alleen het publiek, ook mensen van kleur die zich als professional bewegen in de filmwereld hebben de behoefte verhalen uit hun cultuur en geschiedenis te vertellen aan een mainstream publiek. In een westerse samenleving waarin eurocentrisme hoogtij viert kan dat lastig zijn.
Lees verder
Een hele poos geleden zat ik in een grote meeting met allemaal slimme mensen. Het was een brainstormsessie en hoewel ik uit een legal vakgebied kwam, werd ik gevraagd mee te denken met marketing. Een hele slimme zet van de company, omdat je dan mensen krijgt die ‘out of the box’ denken. Mij werd gevraagd wat een manier was om oudere hits weer onder de aandacht van het publiek te brengen. Ik begon hardop na te denken en zei het eerste dat in mij opkwam, namelijk oudere hits in een akoestisch jasje. De directeur van de company zei: ‘Dat is een heel goed idee; de MTV Unplugged series hebben het inderdaad goed gedaan toentertijd.’
Lees verder
In dit artikel betoog ik dat het concept gezelligheid een beter alternatief is boven de huidige netwerk theorieën om bindingen binnen etnische groepen en tussen diaspora gemeenschappen te analyseren. Ik gebruik Simmels concept van gezelligheid om de binding tussen etnische netwerken zowel op het niveau van de gemeenschap als wel of globaal niveau te analyseren. Daarbij pleit ik voor de noodzaak om een onderscheid te maken tussen de gezelligheidselementen van genot en plezier naar tijd en plaats.
Lees verder
Een zeer goede vriend van mij – ik zal hem om privacy redenen deze keer gemakshalve H. noemen – belde mij een keer op en zei tegen mij “Am, ik heb een leasebak”. Hij bedoelde een leaseauto van zijn internationaal opererende werkgever. En wat doe je als je een leasebak hebt? Je maakt samen met jouw gezin een verre buitenlandse reis. In zijn geval naar Barcelona. Hij zou graag met de kinderen de Sagrada Familia willen bezoeken. Zo gezegd zo gedaan. U kent dat wel. De nodige spullen inpakken zoals masálá, peper, sardien en natuurlijk een zak rijst. Onderweg zouden ze in de buurt van Lyon overnachten, in de auto, op een parkeerplaats. De kinderen variërend in de leeftijd tussen de negen en veertien legden hun hoofden tegen elkaar en probeerden te slapen. H. en zijn vrouw zouden in de voorstoelen een tukkie doen. Het was niet echt comfortabel dus de kinderen en zijn vrouw morden een beetje.
Lees verder
Kort geleden maakte de Indiase premier Narendra Modi een wereldtour en was bij die gelegenheid ook een aantal dagen in Nederland. Door de Hindoestaanse gemeenschap is hij uitbundig ontvangen en bejubeld. Geen kritisch woord heb ik in de Hindoestaanse berichtgeving gehoord. De Nederlandse media plaatsten wel een kritische noot bij zijn beleid.
Lees verder